Czuję z Tobą "połączenie" - Netkobiety.pl

Uważasz, że jest seksualnie?
Zastanowiłam się... nie.. nie o to mi chodzi, to jest jeszcze coś innego.

Ok, instynkty już bardziej mi pasują. Ale jak to jest, że instynkt czasami tak bardzo się myli w tych sytuacjach?
Co do duchowości to zależy kto w co wierzy. Nie chce wymieniać konkretnych nazw religii, bo nie o to chodzi w tym wątku, ale słowo "energia" występuje w niektórych

Wiem właśnie, że Tobie chodziło o coś trwalszego, wzajemnego. Jednak te zdanie "Dopasowanie z wzajemnym przenikaniem się" jakoś pasowało mi "tu" .
Może wynika to z tego, że jak mi się ma ktoś spodobać (nie chodzi o wygląd!) to ja już  to czuje w pierwszych kilku sekundach/minutach. Takie związki zaczynające się od przyjaźni, w moim przypadku, są bardziej z rozsądku. Wiem, że u mnie to się nie sprawdza. Nie chodzi mi też o takie zwykłe podobanie się tylko właśnie te poczucie, że "to jest to".

Dobra, widzę już głębiej wchodzimy Chodzi o to, że w wielu sytuacjach ten instynkt, czy przeczucie jednak się sprawdza. Dla mnie duchowość to też w pewnym sensie wysoko rozwinięta intuicja, empatia. Empatia czyli umiejętność wczucia się w kogoś do tego stopnia, że możesz poczuć to jak swoją (czy to wada czy zaleta to już inny temat). Czasami wystarczy usiąść obok kogoś kto jest np. zdenerwowany i nawet bez patrzenia na tą osobę wyczuć (czasami nawet przejąć) te zdenerwowanie. Pozytywy tak samo.
Dlatego też tak dziwi mnie tak błędna interpretacja owego połączenia. Gdy jedna osoba myśli, że jest magicznie a druga nie czuje nic. Skąd to się bierze, w takim razie, u tej pierwszej osoby?

No to chyba jestem tym pragmatycznym sceptykiem, bo jakoś tego nie czuję.

Wg mnie, to jest właśnie to, czym karmią nas w książkach, filmach, gdzie spotyka się dwoje ludzi i czują to "coś". Najczęściej w tych pisadłach i romansidłach tych dwoje być ze sobą nie może, ale siła przyciągania i te przenikanie nie pozwalają im żyć.
I myślę, że Ci co namiętnie oglądają lub czytają takie rzeczy, wpadają w pułapkę, bo często szukają w swoim życiu takie właśnie miłości. Często szukają dziury w całym, nie doceniając tego co mają u swojego boku. Takie szukanie kwadratowych ja..ec.

Przepraszam jeśli kogoś uraziłam, ale wątpię w miłość która potrafi objawić się niespotykaną energią jak z kosmosu.
Wierzę w chemię, pożądanie, czyli w to, od czego zazwyczaj zaczynają się związki

A czy to nie jest po prostu tak, że każdy z nas ma w sobie pewną energię, którą emanuje, którą potrafi skoncentrować w fazie oczarowania/zakochania na konkretnym obiekcie i jak jest to dwustronne, to może być w tym jakaś „moc” ;-) (?)
A czasami jest po prostu jednostronne, bo afekt jest jednostronny?

Ja uważam, że to tytułowe "połączenie" to wypadkowa działania dwóch sił, a mianowicie chemii i ezoteryki. Chemia w tym przypadku odpowiada za zakochanie, a ezoteryka za telepatię. Ludzie pod ich wpływem wchodzą na inny, wyższy poziom komunikacji niewerbalnej.
Nie każdy jest w stanie go osiągnąć z różnych względów, tym bardziej jednocześnie.

Może z myślenia życzeniowego?

Roxann, miałaś takie połączenie telepatyczne z zupełnie obcą osobą? Mi się wydaje, że takie czytanie sobie w myślach występuje w związkach, gdzie ludzie znają się jak łyse konie. Owszem, mi też często się zdarza powiedzieć czy napisać do Partnera to samo, co on w tej samej sekundzie powiedział czy napisał, ale nie biorę tego za jakiś omen.

Och, dzięki Roxann, że jesteś. To, co napisałaś jest tym o czym mówię.

Skąd się bierze? Z głowy tej osoby, która bardzo chce wierzyć, że „moc” istnieje.
Myślę, że podatne są na to osoby, które potrzebują unieść się nad ziemię, szczególnie gdy realne okoliczności do ziemi je przygniatają. Wtedy to może być adaptacyjny sposób poradzenia sobie z innymi trudnościami, przekierowanie uwagi, poszukiwanie sensu. Może rodzaj mechanizmu obronnego?

Ale czym się objawia? Nie pomyśl, że się czepiam, tylko pytam na serio, z czystej ciekawości.
Bo ja przy motylkach latałam metr nad ziemią, chodziłam jak w skowronkach, rozmowy mnie ekscytowały, lubiłam się w nie zagłębiać,  ale nie miało to dla mnie wymiaru metafizycznego.
Czy są to częstsze zadumy, analizy, szukanie punktów wspólnych?

Może mamy te same odczucia ale nazywamy je odmiennie?

Czyli np. współodczuwanie. Czyli np. ma się przeczucie, że danej osobie coś się złego dzieje i jest to prawdą.
Ja nie miałam nigdy czegoś takiego, ale nie twierdzę że to nie istnieje. Aczkolwiek właśnie tylko w filmach coś takiego widziałam

Czy tacy ludzie nie są wtedy bardziej wymagający? Chodzi mi o uczucie, czy nie wymagamy okazywania tej miłości bardziej niż od tych "motylkowców"?

Nie wiem, nie zastanawiałam się nad tym... ale taka silna więź emocjonalna jest też często trudna i zgubna. To jest trochę tak jak ze zdolnościami jasnowidzenia czy proroczymi snami. Fajnie, póki przychodzą dobre wieści, gorzej jak te złe. I o ile motylki odnoszą się w zasadzie tylko do pozytywnych emocji, tak to "połączenie duchowe" do całego wachlarza. Także może czasem lepiej przy tych "motylkach" zatrzymać

No właśnie :-/
Liczyłam jednak na to, że wątek będzie raczej szedł w stronę tego, że jak odpowiedni ludzie (DOPASOWANIE) spotykają się  i postanawiają z sobą być, to potrafią być z sobą, czyli są na siebie uważni, empatyczni przez co PRZENIKAJĄCY SIĘ, co objawia się wrażliwością na siebie, nie ramieniem siebie, nie nadużywaniem siebie itd itp.
A tu poszło w magię ;-)

Już mi się nawet nie chce przytaczać, co rachunek prawdopodobieństwa mówi o tym, że na ileś razy, kiedy pomyśle o bliskiej osobie i wykręcę do niej numer, to mogę trafić na analogiczne zachowanie z jej stron, ale pamięta się te zbieżne. Ech...

Magdaleno, ale czym nie jest prawdziwy, zdrowy związek jak nie traktowaniem się właśnie w opisany przez Ciebie sposób? Czyli, nie ranimy się, jesteśmy wrażliwy i empatyczni etc. Nie potrzeba tu magii, bo wg mnie to są rzeczy oczywiste.

To całe przenikanie mi tu nie pasuje. Tzn. te określenie. Bo mówi się, że ludzie oddychają razem, mają takie same bicie serc, ale czy to jest takie wyjątkowe, że nie jest dane każdemu?

Każdy ma intuicję, tylko niektórzy jej nie ufają lub ją bagatelizują, głównie mężczyźni, zresztą ze szkodą dla siebie, bo intuicja to inteligencja nieświadomości. Mamy ograniczoną pojemność dysku roboczego i pamięci operacyjnej, na których pracuje świadomość, ale możliwości mózgu są dużo większe.
Z empatią już gorzej. Jest najbardziej dziedziczoną cechą, więc ...
Telepatia to albo znajomość siebie (mam tak z wieloma osobami), albo przypadek wynikający z rachunku prawdopodobieństwa, albo być może efekt kumulowania energii (tego nie potrafię wyjaśnić).

Ale daleka jestem od magii. Raczej myślę, że niektórzy lubią pławić się w swej wyjątkowości i sobie płyną. Tudzież faktycznie za dużo romansów się naczytali i marzą na jawie ;-)

Nie wiem, dlaczego tak uparcie chcesz mnie przekonać, że się mylę a Ty masz rację.
Przecież napisałam, że tak to postrzegam. Myślisz, że nigdy nie popłynęłam w ten sposób, który opisujesz? Oczywiście, ze tak. To nic wyjątkowego. Zna to KAŻDA zakochana osoba, ale nie każdy lubi myśleć o sobie w kategoriach wyjątkowości, że tylko on tego doświadczył i nadaje temu wymiar magii. Chociaż faktycznie jest w tym dużo magicznych, w sensie nieziemskich odczuć, jakby nawoływania siebie i to bywa dziwne ;-)

Ja wcale nie mowie ze nie masz racji.  Masz ale swoją.  A ja mam swoją
Ja nie zamierzam Cię do swojej przekonywać  bo masz prawo to widzieć inaczej.
My po prostu mówimy o czymś innym.

Ja dokładnie o tych "polach energetycznych" mówię. Telepatia jest tylko jednym z elementów (moim zdaniem). I nie chodzi tu o to podekscytowanie związane z "motylkami" i związaną z nimi "magię". Ja nie potrafię tego wytłumaczyć bo też nie jestem mądrzejsza od nauki. Dlatego tutaj kwestie poznawcze opierają się głownie na wierze. To co czujemy podczas zakochania można łatwo wytłumaczyć wiedzą z chemii czy biologii, natomiast kwestie energetyki w tym ujęciu o którym mówimy, czyli duchowym, wciąż pozostają na płaszczyźnie metafizycznej. W ogóle nasza planeta, cały kosmos, to jedno wielkie pole magnetyczno-energetyczne.
Dlatego ja w ten sposób to zjawisko próbuję sobie tłumaczyć. Bo na pewno coś jest na rzeczy... tylko czy za to odpowiadają np. czakry czy inne "siły"? Nie wiem.

Odpowiadając na Twoje pytanie, jak ja to widzę... Otóż... moim zdaniem przysłowiowe "to jest to", może się pojawić nawet po zwykłej fascynacji fizycznej, energii związanej z "motykami", natomiast przejście do kolejnego etapu, czyli płaszczyzny "emocjonalno-energetyczno-duchowej", to inny level. I tu jest pułapka. Bo jedna osoba może to tak odbierać, a druga być po prostu bardzo inteligenta i potrafić manipulować. Aby to się zgrało obie osoby muszą (tak mi się wydaje) reprezentować podobny poziom wrażliwości, inteligencji emocjonalnej i uduchowienia. To jednak nie determinuje udanego związku. Dbać i troszczyć się o związek może każdy i uważam, że wcale nie musi przechodzić na ten "wyższy level" Wystarczą szczere chęci i uczucie.

Taaa....zapomniałam czy to w zaburzeniach schizoidalnych czy schifzotypowych jest zamiłowanie do niezwykłości, poszukiwanie wyjaśnień w ezoteryce, energiach kosmicznych i takie tam :-D

A jest jeszcze coś takiego jak ciekawość świata. Poważnie. Dla jednych to nie ma znaczenia, jest bo jest... a innych interesuje dlaczego? W jaki sposób? Naprawę!

Nie przejmuj się gracka tylko się przekomarzamy z marakujką :-)

Roxann, nie obraź się, ale wszystkie Twoje tematy kręcą się wokół tego, jaka to Ty jesteś wyjątkowa i wspaniała. Nawet te tematy, w których tylko masz gościnne występy, to niemal każdy obfituje w tego typu opisy. Powinnam się już przyzwyczaić. I w sumie mam świadomość, że jakbyś miała naprawdę interesujące życie to nie szukałabyś atencji i nie opisywała swoich licznych romansów na forum tylko przeżywała swoje życie w realu, więc powinno mi być Ciebie żal, no ale jakoś nie jest.

Dzięki pasławku,
Chyba już rozumiem co, skąd i jak? Do końca tego nie łączyłabym z duchowością, bo to bardziej wygląda jak „spotkała się męskość z kobiecością i się sobą zachwycili” :-)

Duchowość. Miał może rację Filolaos, prawiąc o 4 duszach, gdzie ostatnia dusza rozumna jest właściwa tylko człowiekowi.
Dalej jesteśmy materią, ale materia może manifestować się na wiele sposobów ;-)

To, że masz ze mną problem, to nie moja wina Ja jakoś Ciebie ani z Twoich wątków ani z różnych historii forumowych nie kojarzę i nie czuję potrzeby by to zmieniać.. A mną i moją pracą się nie przejmuj. Ok? Jasne? Jasne!

Eee...nie przesadzaj, nie mam z Tobą problemu, tylko Twoje bajdurzenie już mnie nudzi, Uspokój się.
I nie wiem skąd nagle Twoja praca wyskoczyła z kapelusza, bo ja tylko pisałam o Twoich licznych płomiennych romansach, bo mnie to w połączeniu z ezoteryką kosmosu niesamowicie rozbawiło, ale i zniesmaczyło. Pasują te Twoje kolejne łóżkowe podboje z szefami, współpracownikami, sąsiadami i innymi różnymi typami napotkanymi w sklepie po prostu jak kwiatek do kożucha w tematach o duchowości. Darowałabyś sobie po prostu. Odbieram to tak jakbyś brukała coś wyjątkowego. I tyle ;-)

Hmm bardzo ciekawy temat. Można wręcz powiedzieć, że temat rzeka. Nie chcę tutaj znowu pisać o kwestii biochemii itp. Bo to jest jasne. W ezoteryce mówi się o braterstwie dusz. A w biologii często o zgodności genetycznej czy nawet neuronach lustrzanych. Człowiek jest istotą złożoną. To nie tylko zaprogramowana na odpowiednie czynności kupka mięsa ale coś więcej. Nie chcę tutaj się rozpisywać nt. ontologii czy różnych filozofii.

Uważam, że te połączenie jest możliwe ale bardzo rzadko spotykane. Tu muszą się spotkać naprawdę wysoko rozwinięte moralnie, mentalnie i intelektualnie osoby. Takie całkowite połączenie kobiety i mężczyzny z seksem w tle rodem z filmów czy baśni jest możliwe ale samo się nic nie dzieje. Bo to co jest w naszych głowach podczas tego połączenia to jedno ale to co się dzieje poza nami na zewnątrz to już inna para kaloszy. Tutaj to już wszystko zależy od nas samych. Uważam, że takie połączenie będzie możliwe po próbie. A tą próbą może być wspólne wyjście z biedy czy choroby, jakaś wojna czy inna katastrofa albo duże i częste wspólne spędzanie czasu nad jakąś ideą, która dwójkę połączy.

Oprócz tego co już napisałem myślę, że jest coś co raczej odnosi się do jakiś hmm subtelnych jeszcze nie zbadanych energii. Wtedy przy odpowiednim połączeniu następuje sprzężenie zwrotne i człowiek wchodzi w stan wyższej świadomości. Bo miłość na skali Dr. Hawkinsa jest wysoko ale są wyższe poziomy świadomości.

Uważam, że miłość w wyniku tego mistycznego wręcz połączenia jest swoistym stanem wyższej świadomości ale nie najwyższej.

Wszystko zależy od tego czy jesteśmy czymś więcej niż tylko ciałem czy nie. No i co jest przed narodzinami i po śmierci? Czy to jakieś pokrewieństwo dusz ? A może pokrewieństwo genetyczne ? Albo jeszcze jakieś, które pozwala dwóm osobom wejść na wyższy etap egzystencji.

Pięknie to napisałeś. Ja dodałabym jeszcze coś co się tworzy w ciągu życia- wzorzec kobiecości czy męskości.
rzadko się zdarza, że pasuje idealnie i nic nie uwiera, ale może się zdarzyć i trudno to przegapić. W większości par traci się jednak energię na docieranie się a i tak często się nie udaje.
Myślę, że to co pozarozumowe łączy najmocniej- ale sterować można tylko tym, co świadome. Człowiek to skomplikowana istota i mało zbadana.

wniosek miałabym taki- jeśli 2 przypadkowych ludzi na żadnym poziomie- ani biologicznym, ani psychologicznym wzorców kobiecości i męskości, ani duchowym- jako ludzie nie mają punktu zaczepienia, to pary z nich nie będzie..

Zastanawiam się czy to byłby jeszcze związek czy już  nirwana? ;-)

Mnie wystarczyłby normalny związek, taki jak mają moi rodzice. Oboje są ... trudni, ale nie ma szansy, żeby ktoś lub coś weszło między nich, bo oni się po prostu lubią, szanują, interesują swoimi sprawami, troszczą o siebie, robią sobie przyjemności, obściskują się. W ogóle czasami z bratem jesteśmy nieco tym zażenowani, ale dobrze się dobrali i z pieczołowitością pielęgnują to, co jest między nimi. Taaa...