Dziwne zachowanie Ex po rozstaniu - Netkobiety.pl

Pytanie nie do mnie, ale odpowiem

Nie, nie uważam. Po 4 miesiącach rozstania z czego dwóch kompletnej ciszy, należy o sobie zapomnieć,
kasując lub blokując wszelkie potencjalne możliwości jakiegokolwiek kontaktu jak na przykład "przypadkowe" spotkanie (siłownia itd.)
"pomyłkowo" wysłana wiadomość (sms itp.) "nieprzewidziane" zbiegi okoliczności wynikające z wspólnych zainteresowań (zawody itd.)

Nie uważam, żeby podtrzymywanie tej znajomości wynikało z jakiejkolwiek innej potrzeby, poza podregulowaniem sobie samopoczucia
i żeby nie było, to dokładnie to samo uważam o dwóch pozostałych przypadkach, Becketta i moim własnym, oraz tysiącach podobnych historii,
które zawsze kończą się tak samo, a te dziecinne podchody, to jest tylko element gry wstępnej bez żadnego praktycznie znaczenia,
po prostu ten cały taniec musi się odbyć, żeby wyszło bardziej prawdziwie i naturalnie w myśl zasady - cel uświęca środki.

Celem jest zmuszenie nas do przyjęcia tych dziewczyn z powrotem i sprawienie tym samy, żeby one poczuły się przez to lepiej.
Środkami do celu jest wszystko to co dzieje się przed, a więc głównie będą to szablonowe techniki manipulacji, które gładko łykamy,
bo jesteśmy tak spragnieni tego co było kiedyś, że nawet jeśli czytamy co się gra, to przymykamy na pewne rzeczy oko, byle tamto wróciło.
No i to wróci, przecież ta cała szopka właśnie po to się odbywa. Chodzi tylko o to, żeby zachować daleko posuniętą czujność ostrożność,
bo inaczej bardzo szybko i bardzo mocno się zaangażujesz, a wtedy dostaniesz takiego kopa w ryj, że twarz będziesz miał z tyłu głowy.

I to jest dopiero najgorsze. Ja jestem już na tyle zaprawiony w rozstaniach, że dla mnie rzucanie czy bycie rzucanym, to jest chleb powszedni,
ale jak żyję i chodzę po tym świecie 45 ponad lat, to jeszcze nigdy żadna laska mnie tak nie przeczołgała, aż sam się sobie dziwię
i to z każdym dniem coraz bardziej. Chyba nigdy, na żadnym etapie naszej znajomości, nie zależało mi aż tak, jak teraz po tym ostatnim zejściu.
Nie wiem czy ona to wyczuła, czy może to ja przesadziłem, czy właśnie o to chodziło, żeby w najgorszym możliwym momencie dać mi kopa...
ale za to wiem, że dzisiaj to już nie ma żadnego znaczenia, kiedy 24 godziny na dobę jedyne uczucie jakie ci towarzyszy każdego dnia,
to piekący i rozrywający wnętrzności ból, który nie chce minąć i najgorsze jest to, że nic nie pomaga.

Także tak, rób jak uważasz, graj sobie w gierki, zobacz dokąd to zaprowadzi, nie mam zamiaru ani ciebie, ani nikogo od tego odwodzić,
tylko pamiętaj o jednej żelaznej zasadzie - nie angażuj się - obojętnie co by się nie działo, pod żadnym pozorem nie wolno ci tego robić.
Stawiam dolary przeciwko zeszłorocznym liściom, że za miesiąc góra dwa, wspomnisz moje słowa i jeszcze będziesz mi wdzięczny

W Mojej głowie jest jeden tekst, który notabene wyświetliłem na wallu i Ex go polubiła ( własnie po odnowieniu kontaktu): "Jeśli coś kochasz, puść to wolno. Kiedy do Ciebie wróci, jest Twoje. Jeśli nie, nigdy Twoje nie było. Antoine de Saint-Exupéry (z książki Mały Książę)." Ja w odróżnieniu od Becketta nie gram, jestem sobą, cztery miesiące mnie wyciszyły, dały dystans, patrzę na nią inaczej, ale dalej jestem najlepszą wersją siebie, nie gram, mówię co myślę, nie mam ochoty z nią siedzieć to jej to mówię. Za waszą radą nie staram się z nią pogrywać w wychowanie, tak jak to robiłem - Zafundowałem jej przez to wychowanie kolejkę górską emocji, zamiast powiedzieć jej sayonara wcześniej nie niszczą sobie i jej psychiki. Sam staram się zobaczyć czy jestem wstanie ją taką zaakceptować. Ona chyba też coś przemyślała lub się stara na ślepo - co mi się podoba nie koloryzuje siebie i nie pokazuje jaka to ona jest inna.

Ja jasno stawiam sprawę, że dla mnie ta relacja to coś więcej niż przyjaźń i Ona nie ucieka a wręcz zacieśnia znajomość. Zakładam, że może chcieć mnie "frendzika" wykorzystać, ale to szybko życie zweryfikuje, podobnie jeśli okaże się, że zacznie się z kimś spotykać odpalam kiece i tyle mnie widziała.

anderstud to Ona ma wszystkie figury (ale sama pewnie nie wie co w niej mnie potrzebuje) i to Ona rozdaje karty, wiem że nie wygram, więc z pasowałem i wstałem od stołu. Pytanie czy ona chce grać, czy chce ze mną iść. My już się ze sobą na graliśmy i oboje stwierdziliśmy, że oboje odpowiadamy za to co się stało.

Pierwszy raz jestem tu i teraz, patrzę i analizuję. Nie robię nic wbrew sobie, mówię co myślę, tak jak z tym friendzone - może go sobie w nos wsadzić. Niczego nie przyspieszam, o nic nie pytam, o nic nie proszę, wszystko dzieje się swoją dynamiką która notabene jest szybka. Nie skracam dystansu, nie przyspieszam. Robię to co lubię, jeśli Ona zostanie w friendzone za chwilę to się zakończy, jeśli nie pójdziemy dalej, jeśli będzie jak była to zakończę to.

Nie będzie z tej mąki chleba. Lepiej dać sobie spokój i przemyśleć, gdzie były błędy, żeby ich nie powtarzać.

Najpierw panowie ustalcie ponad wszelką wątpliwość czy te wasze królewny nie próbowały już gdzie indziej, tylko im tam nie pykło,
to będziecie mieli jasny obraz waszej sytuacji, pozycji oraz roli, jaką odgrywacie w ich życiu. Moim zdaniem TO przekreśla i kończy wszystko.
Decydując się na spotkanie z kimś innym (nieważne jedno czy pięć i czy był z tego seks) związek jest pogrzebany i nie należy go już ruszać.

Oczywiście wiem to teraz, bo wcześniej taki mądry nie byłem

Bardzo mocno uprościłaś całą sytuację. Tak odszedłem, tak napisałem bo nie rozumiałem jej działań. Dalej nie rozumiem tego co się dzieje i pewnie nigdy nie zrozumiem. Opis Anderstuda jest jedną z bardziej prawdopodobnych opcji, dlatego nie wbiegam radośnie do tego bajorka, a więcej się przyglądam. Widzę po sobie, że mam inne podeście, nie jestem napalony, bielmo nie zasłania mi oczu, a pod kopułą jest spokojnie. Nie ma gadki o powrotach, uczuciach, itp

Obecnie jest dobry moment, żeby dla obojga nas to zakończyć po przyjacielsku, atmosfera oczyszczona, wszystko wyjaśnione, nie ma negatywnej energii.

W sumie u mnie też, to ona zamiast popracować nad relacją stwierdziła, że zablokowała się na mnie i zaczęła mnie olewać i finalnie to Ona mnie porzuciła, a teraz odnowiła kontakt.

Przede wszystkim moja Ex jest inna, do tego stopnia że takiej jej jeszcze nie znałem. Ciekawi mnie co się kryję pod tą nową ją... pewnie jest jak mówi Anderstud i inni, więc spodziewam się, że mam podbudować jej Ego i dostanę od niej kopa w D....e. Z drugiej strony nigdy nie byłem w sytuacji powrotu i ciekawe jest to jak człowiek w tak krótkim czasie jest w stanie pokazać drugą twarz.

Jak napisał anderstud w którejś odpowiedzi trzeba było ją puknąć na tej kanapie i albo byście zazębili albo no właśnie teraz autor ma efekt co by było gdyby było...

Polecam zasadę: Czym się strułeś tym się lecz. Kobiety jeszcze nie wyginęły, więc wiesz co robić

Raczej nie schodzę, a KURTYNA ! i koniec występu. Tak się właśnie czuję, że zostałem zaproszony do gościnnego występu na ostatnie parę aktów i nie rozumiem dynamiki tej sztuki... szkoda tylko, że wychodzi na to że jestem jednym z głównych bohaterów.

Szczerze czuję, że czeka mnie kop w jaja. Oczywiście nic tego nie zwiastuje, poza gadkami, że ona nie jest mi wstanie zagwarantować że się zejdziemy i że przyjaźń jest dla niej bardzo ważna i że na razie nie umie okazywać fizycznie uczuć. Poza tym jest jak nigdy nie było, dużo uśmiechów, zalotnych spojrzeń, dwuznacznych tekstów, pomocy, wsparcia, dbania o mnie, chęci do widywania się codziennie i nie omal spędzania każdej chwili razem, ciągłego kontaktu na komunikatorze ( no teraz nie piszemy od 3h) - pierwszy raz od tygodnia, ciągłego podkreślania gdzie jest i że nie są to faceci...

Jest dziwnie, na tyle dziwnie że sam nie wiem co myśleć, ale chroniąc klejnoty koronne trzymam dystans.

Też stawiam, że jej się nudzi, robi na tyle dużo żebym się interesował, ale na tyle mało że zawsze niewinnie może powiedzieć o co Ci chodzi mówiłam Ci że tylko przyjaźń.
Wstydzi się przed rodzicami przyznać, że znów się ze mną spotyka. Jak Matka dziś do niej zadzwoniła przy mnie to była "sama". No i jakoś po początkowym inicjowaniu przez nią konwersacji znów, jak ja się nie odezwę to cisza. Więc się nie odzywam.

John. Zawracał byś sobie w ogóle jeszcze nią głowę gdybyś trafił teraz na kobietę, przyszłą matkę swoich dzieci? Taką, o której tu wcześniej napisałeś, że chciałbyś stworzyć rodzinę?

U mnie czas na to żeby zgodnie z jej życzeniem zostać przyjaciółmi.

To może ale nie musi być kwestia wyrachowania. Akurat ex Johna jest teoretycznie rzecz biorąc 'uczciwa', bo mówi wyraźnie o co jej chodzi - przyjaźń. A że John doszukuje się w jej zachowaniu zaangażowania, flirtu itd. .. no cóż.
Według mnie ludzie, którzy rozstali się przez tzw. "niezgodność charakterów", gdzie nie było zdrad czy przemocy, nadal są sobie bliscy emocjonalnie. Zazwyczaj łączy ich wiele, np. wspólna pasja jak u Johna, lubią ze sobą spędzać, czas, rozmawiać, wygłupiać się itd. ale... no właśnie wszystko jest ok, póki/gdy nie są parą. Często wejście na ten inny poziom relacji, a w szczególności zamieszkanie razem, nagle wszystko psuje. Może więc lepiej wycofać się z tego i zostać "tylko" kumplami, skoro taka relacja lepiej się w danym przypadku sprawdza? Wtedy nie trzeba z tej osoby (jakby nie był bardzo bliskiej) całkowicie rezygnować, wykreślać z życia itd.
Moim zdaniem to nie jest wyrachowanie choć wiadomo, że jeżeli drugiej osobie zależy to może czuć się zawiedziona czy wręcz oszukana i wykorzystana. Każdy sam musi sobie przekalkulować, czy brnąć w friend zone z nadzieją, że z tego znów będzie związek, czy wycofać się już na starcie.

Edit: a że ta przyjaźń pomiędzy ex sprowadza się zazwyczaj do tego co wyżej napisał Andersud, tzn: bycia czasoumilaczem i darmową pomocą w nagłych wypadkach, to już inna kwestia. Może to też działała w drugą stronę. Taki F&B z rozszerzoną opcją

Dla mnie to jest fair, jest przynajmniej szczera. A że nie może Ci obiecać bo nie jest pewna, nie czuje "tego" (na ten moment) i woli mieć Cię jako przyjaciela, kolegę, podczas gdy Ty masz inne oczekiwania i uczucia, to inna sprawa.
Może to ją kręci, może to sprawia, że ten czas spędzony z Tobą jest fajniejszy niż z kimś innym. Ona postępuje jak postępuje:

Ty decydujesz czy w to brniesz na własną odpowiedzialność.
Nie zmusisz kobiety do tego by Cię kochała, ani nie zmienisz pod siebie.
A to, że Cię nie kocha nie znaczy, że nie może lubić jak kumpla.

Roxann, ale przecież tych dwoje zachowuje się identycznie. Brak głębszego zaangażowania widoczny jest z obu stron. Niby by chcieli, ale po co odgrzewać wczorajszy kotlet, No ale nie ma nikogo lepszego na horyzoncie, to się można pobujać. A nuż pojawi się jakaś emocja. Oboje mają do tej sytuacji podobne podejście. Może ona tylko bardziej wprost to komunikuje, ale John czasam jakby chciał, później jakby nie chciał uwierzyć.
Taka trochę telenowela się z tego zrobiła, ale jak im to pasuje, to niech się bawią.

MagdaLena1111Roxann, drogie Panie stawiam na szczerość, Ona też podkreśliła że dla niej przyjaźń zawsze jest najważniejsza w związku i moja wyprowadzka spowodowała jej blokadę w stosunku do mnie, że bardzo jej na mnie zależy, ale nie umie się otworzyć. Dlatego ja powiedziałem jej uczciwie o swoich uczuciach, zapewniłem ją  że mamy czas i chcę odbudować. Ten friend zone, jest też taki ... oparty o brak spotykania się z innymi ( bo jeśli tak to kończymy relację między nami), a także staranie się żeby ta druga strona czuła się komfortowo. Jest trochę inaczej niż u Anderstuda bo zejście nie polega na seksie na zgodę, a bardziej na próbie odbudowania tego co to całe rozstanie zniszczyło.

A jednak, powiem Ci coś jeszcze śmieszniejszego, sam nie jestem gotów na to zbliżenie. Teraz czuję safe zone, sex wyzwoli masę dodatkowych uczuć i tylko skomplikuje sytuację. Nie seks spowodował nasze rozstanie i nie On musi zagrać żebyśmy chcieli się zejść.

W moim życiu miałem relację z kobietami tak pociągającymi, że w zasadzie seks był tak fantastyczny, że wszystko inne mogło nie istnieć, mózg się wyłączał i nie istniał świat. Myślę, że nawet teraz jakbyśmy się spotkali to byłby ogień. Z Ex tak nie jest, tam dzieje się coś innego. Jest jakaś mentalna więź której fenomenu nie rozumiem. Moja Ex też o tym mówi, o czymś co powoduje że nie może mnie wymazać. Oboje nie wiemy co to jest i dlaczego pomimo tego wszystkiego co się wydarzyło dobrze nam ze sobą. Co nie zmienia faktu, że oboje się siebie boimy, ale też lgniemy do siebie. Moja Ex powiedziała mi, że teraz jeszcze nie mogłaby wejść znów ze mną w związek bo wie, że nie potrafiłaby na razie dać mi ciepła którego potrzebowałem i przez którego brak odszedłem. Wiem jak to brzmi, ale sprawa jest postawiona fair, wiem co powie Andertud, że jest to rodzaj gry i pewnie tak jest dlatego tym bardziej nie mam zamiaru znów być rozerwany przez skrajne emocje.

No nie wiem jak można coś stracić, mówiąc coś prosto z mostu, jeżeli zależy Ci na czymś prawdziwym- jakby miał na tym stracić, to co to byłoby warte?
Tylko nie wiem czy Ona wykazała się podobną otwartością..

anderstud Wiem o czym piszesz, zwracam baczną uwagę na te sygnały i odwracam... to Ona daje mi słodkie prezenty, jeździ ze mną i pomaga. Ona zainicjowała spotkania, ona proponuje czy nie chcę z nią pobyć (jeśli ja pytam zawsze jest chętna i ma czas), Ona pyta czy zamiast iść z ferajną na spacer wolę wypić zrobioną przez nią herbatę i po oglądać z nią film. Ja muszę pilnować się ze swoim Tatuśkowatym charakterem, żeby nie pozmywać naczyń i wstawić do zmywarki. Jest inaczej niż było, przyglądam się i też uważam to za zasłonę dymną.

beckett] Zgadam się 100 % z Ela210 nic nie tracę, po jej deklaracjach o tym jak bardzo pragnie mojego szczęścia i jak bardzo jej na mnie zależy, bardzo proszę postaram się i Ona wie że musi się postarać. Ona wie, że będę w jej życiu dokładnie do momentu w którym się będzie starać. Nie jestem jej satelitą i jeśli postawi sprawy jasno, że jesteśmy kumplami bez szans na zejście to zniknę, podobnie jeśli to schodzenie będzie zbyt długo trwać.

Podpisuje się pod anderstudem.
A ja jeszcze dodam od siebie, pozornie mały istotny szczegół. Czy wy patrzycie na dzieciństwo i wychowanie waszych Pań?
To nie jest tak, że ładna laska nagle staje się pretensjonalna bo rosną jej cycki i zaczyna kumać, że faceci patrzą na jej tyłek na ulicy.
Bardzo często, już od najmłodszych lat łapie wzór co facet powinien a czego nie i kim ona w związku ma być.
Mówię trochę z doświadczenia bo sam pominąłem 2 istotne sprawy.

1. Wychowanie i stosunki z ojcem
2. Analogia między jej poprzednimi facetami.

I to nie jest tak, że z "tamtym było źle to się rozstali" a ze mną na bank będzie inaczej - zaklinanie rzeczywistości.
Ona świadomie wybrała Ciebie tak samo jak swojego ex bo szuka czegoś w facetach i dobrze wie czego.
I wszystkie gadki o "specyficznej więzi" i innych pierdołach którym wasze Panie mydlą wam oczy można włożyć między bajki.

John - stawiam, że Twoja eks szuka właśnie opiekuńczego "misia" z tatusiowymi cechami.
Takie coś do pogadania i przytulenia. I będzie Cię tak ciągać za sobą do usranej śmierci jako "przyjaciela".
Może nawet przytuli się do Ciebie...w końcu do przyjaciela może, nie?

Na Twoim miejscu zastanowiłbym się dlaczego czujesz taką więź właśnie z nią.
W tym kryje się Twoja potrzeba której ona zaspokoić niestety nie potrafi/nie chce (sam sobie wybierz).
Znajomość tej potrzeby pozwoli Ci zbudować w przyszłości lepszy związek. Skupiłbym się na tym, zamiast rozkminiać jej chore akcje

Tak, podpisuję się.
To fajne, gdy ktoś ma w sobie tyle pewności siebie i szacunku do drugiej osoby, źe potrafi się odsłonić :-)

Inna sprawa john, że zastanawia mnie Twoja taka jakby pasywna postawa, czyli przedstawiłeś oczekiwania i czekasz na ich realizację.
A zapytałeś drugą stronę, czego ona pragnie, jak to widzi?

Ta bierność przeszkadza mi jeszcze w jednym aspekcie. Wygląda to tak, jakbyś tylko chciał być kochany, piżądany, szanowany a siebie w tym pomijasz albo o tym nie piszesz.
Po otwartej postawie wobec partnerki widać szacunek, a co z resztą?
Myślę, że chiałabym być kochana, pożądana i szanowana na równi z tym, że także chcę kochać, pożądać i szanować.

Czyżby? Uczciwe?
Przez pryzmat okularów anderstuda, to ona powiedziała, że nie możecie być razem, a cała reszta, to tylko ozdobniki bez żadnego znaczenia.
Wiesz co to jest sztuka dyplomacji? To powiedzenie komuś "spier*alaj" ale tak, żeby czuł podniecenie przed czekającą go podróżą.
Czy to jest uczciwe? Na całe szczęście ja już nie muszę się tym zamartwiać, gdyż ponieważ albowiem spędziłem dzisiaj trzy godziny z laską,
która nie robiąc właściwie nic szczególnego sprawiła, że na wspomnienie mojej eks sam nie wiem śmiać się czy płakać. Nad własną głupotą...

Albo mnie nie zrozumiałeś, albo udajesz, że nie rozumiesz.
Zapytam wprost, czy Ty ją kochasz, szanujesz i pożądasz?
Bo skoro tylko BIERNIE czekasz aż ona „udowodni” swoją miłość, szacunek i pożądanie, to zakładam, że tak.
CHYBA ŻE uważasz swoje uczucia za niesistotne i tylko oczekujesz aż ktoś Ciebie zaleje morzem miłości, czyli wracamy do tego, co było w innym Twoim wątku.

Nie zrozumiałem, odpowiadając na twoje pytanie: Tak kocham* ją, Tak szanuję* ją, pożądam* ją. A teraz rozwijając gwiazdki, to co wam piszę na forum to pewne niewyartykułowane myśli, intymne przemyślenia które zostają tutaj i w mojej głowie. Bez uczuć nie miałbym ochoty się starać o nią, nas i tym co dalej. Mam w sobie strach przed "anderstudowym" rozwojem wypadków, bo jest on wielce prawdopodobny. Zdecydowałem się postarać o nią, patrząc na to co się z nią dzieje, jak Ona reaguje na to co robię. Postanowiłem nie stosować gierek i zobaczyć co przyniesie przyszłość, godząc się, że finalnie dostanę kopa.

Choć czasami może wypowiadam się w taki sposób, że nie czuć szacunku, ale tak jak napisałem to jest tylko między nami, wobec niej/znajomych zawsze jest szacunek.

Pożądanie to najbardziej skomplikowana sprawa, wynika to z powodu mojego wyprowadzenia się od niej, przypomnę że był to chłód i brak fizycznego okazywania jej czuć wobec mnie... Teraz staramy się odbudować intymność między nami, moją rolą jest dać jej wsparcie, stabilność uczuć, a Ona ma pracować nad tym co nie działało u niej, a ja u siebie. Ustaliliśmy że spróbujemy z dwóch stron i zobaczymy co się uda. Trochę się martwię, że jeśli wszystko po toczy się za szybko całość spali na panewce.

Bierność(a w zasadzie nie narzucanie się)  jest tylko w jednym wypadku, w inicjowaniu rozmów, spotkań kontaktów. Bierność nazwałbym dawaniem przestrzeni i przesadnego zainteresowania(czyli bez pytań co robiłaś/robisz itp.).
Mówię o swoich potrzebach, uczuciach, ale nie wymagam niczego, daję jej przestrzeń żeby sama wybrała co, jak i kiedy chce zrobić. Ja daje jej to co chcę jej dać, ale bez zalewania uczuciami, zainteresowaniem itp. Robię to celowo, żeby "Kop w tyłek" pojawił się wcześniej niż później.

anderstud Chodzi o jeden z tych starych wątków.

Bądźmy realistami, wiesz jak to się skończy, ja też wiem. Cytując Kazimierza Górskiego "...Dopóki piłka w grze, wszystko jest możliwe"... choć czasem mam wrażenie, że sędzia odgwizdał koniec meczu, tylko ja jeszcze się nie zorientowałem.

Dziś zamiast zaproszenia na jutrzejsze jej szkolenie dostałem screena z harmonogramu dnia na evencie, bez słowa komentarza, bez prośby bądź o tej albo jakichkolwiek informacji, no ch..j mnie strzelił, najchętniej bym jej odpisał coś niegrzecznego, ale jestem "ZEN" i jeśli ona nie raczy nic napisać to ja nie ruszę tyłka żeby tam być.

Takie informacyjne wstawienie tego harmonogramu jest dla mnie okazaniem ambiwalentnych uczuć wobec mojej bytności w tym miejscu. Jeśli napiszę w postaci pytania czy chce żebym tam był to odpisze że przecież właśnie po to wstawiła ten obrazek.
Chodzi o formę, mam zamiar równie ambiwalentnie do tego podejść, w końcu mogłem go przeoczyć lub pomyśleć że to jakiś głupi mem i go nie otworzyć. Jutro z rana na pewno się odezwie i zapyta czy przyjadę.

P.S.
Kolejny cytat z Górskiego "Tak się gra, jak przeciwnik pozwala"

Wiedziałem, że tak to odczytasz , nie mam ochoty robić burzy. Poczekam do jutra i w naturalny sposób skomentuję, że gdyby okrasiła fotkę jakimś komentarzem nie doszłoby do nieporozumienia.

Tak jak pisałem raptus ze mnie i to co piszę tu, zostaje tylko tu i w mojej głowie. Nie mam ochoty jej pouczać i wychowywać, że taka forma nie jest dla mnie miła. Wyjdzie w praniu i się nie nagadam.

No i masz przynajmniej jasność, następnym razem olej sikiem prostym i nawet nie rozmyślaj nad tym o co tym razem chodzi.

Dzisiaj nad ranem zadzwonił mój telefon. Na wyświetlaczu znajomy numer. TEN numer.
Oczywiście nie odebrałem, więc po dwóch minutach przychodzi sms.
Numer ten sam i pytanie z cyklu - Piotrek, pamiętasz gdzie my tą farbę zieloną kupowaliśmy?
Oczywiście nie odpisałem, więc spodziewam się kolejnych zaczepek w niedługim czasie.
Nawet nie muszę patrzeć na kalendarz, aby się upewnić, że właśnie minął równo miesiąc jak ze sobą nie gadamy.
Nie mam zamiaru ani tego sprawdzać, ani tym się zajmować, jestem już całkiem gdzie indziej i tobie również polecam.
Jest tyle fajnych lasek wokół, szkoda życie marnować na byłe, które w dodatku mają nas w dupie.

A z czyjego masz patrzeć? Przecież to wszystko jest proste jak sikanie i nie ma co filozofować, tylko albo w lewo albo w prawo,
a ona jak to sobie wyobrażała, że w nieskończoność będziesz orbitował wokół niezdecydowanej królewny, która będzie cię wodzić za nos?
Ja wiem, że one wszystkie by tak chciały (bez urazy dziewczyny, mam na myśli "wszystkie" trzy z naszych wątków) ale tak dobrze to nie ma.
No ale ja też usłyszałem na koniec to samo (że nie rozumiem bla bla bla) to co ja tam mogę wiedzieć, pewnie się nie znam i takie tam...

John, w tym co napisałeś są same sprzeczności. Sam wiesz, że tu nie jest problemem to, że ona nie może i nie chce niczego Ci obiecać (Ty zresztą też), tylko to, że Ty się zakochujesz i boisz się, że będziesz cierpiał. Te nieporozumienia co do braku równowagi w zaangażowanie w odbudowanie związku wynikają właśnie z tego, że Ty ją kochasz i pragniesz jak kobietę, a ona traktuje Ciebie jak fajnego kumpla.
Przecież ona tego nie ukrywała przed Tobą, więc o co się tak spinasz?

Być może. Ale Wy już byliście parą, co oznacza, że jakaś "chemia" między Wami była, sentyment został. Poza tym oboje jesteście obecnie sami. To friendzone o którym mówisz, to jest zupełnie inna sytuacja.
Ona uczciwie stwierdziła, że jej na Tobie zależy (bo dlaczego miałoby nie zależeć?), ale na razie tylko tyle i że zobaczycie co się wydarzy kiedy spędzicie ze sobą trochę czasu. Ty niby przystajesz na to, ale zaraz potem się wycofujesz. Najpierw twierdzisz, że sam nie możesz jej nic obiecać, a zaraz potem próbujesz wymusić na niej jakieś deklaracje czy konkretne zachowania - ma postępować tak a nie inaczej. Oczekujesz, że kobieta zacznie starać i zapewni Cię, że będziecie razem.
Zrozum, sam jesteś odpowiedzialny za swoje uczucia. Ona ma prawo chcieć spróbować, ale też się wycofać. Nikt Ci gwarancji na szczęśliwy związek nie da. Jeżeli dla Ciebie te wszystkie zaplanowane wyjazdy to zbyt wiele i nie chcesz podjąć ryzyka, bo czujesz, że wrócisz ze złamanym sercem, ok. Ale sam też bądź konsekwentny.