Dziewczyna nie potrafi spędzać czasu sama ze sobą - Netkobiety.pl

Ale czego ukrywanie? Kiedy doszło do rozmowy na temat wspólnego zamieszkania, Autor swoje obawy przedstawił. I co w zamian dostał? Kwiatka?

Nie wiem, czy płacenie za wyjścia gdzieś można nazwać imponowaniem - to z reguły po prostu normalna rzecz. A jeśli dziewczynie imponuje to, że chłopak stawia jej bilet do kina czy piwo w knajpie i uważa to za podstawę związku, to sorry, ale to dziewczyna jest niedojrzała. Bo imponować takie rzeczy to mogą w wieku gimnazjalnym.
Logiczną i zupełnie normalną rzeczą natomiast jest, że jeśli chce się razem zamieszkać, co oznacza opłaty za mieszkanie, to z czegoś może trzeba będzie zrezygnować, nie czarujmy się. I co, tak to pannę zabolało, że kasy może nie starczyć na coś, że od razu musiała Autora zjechać od chłopczyków, nieudaczników i bógwicojeszcze?

Przy każdej okazji zwracałem uwagę, że moja sytuacja nie jest ciekawa i przechodzę obecnie przez ciężki okres w życiu. Ona nigdy nie pytała o szczegóły.
Płacenie za wyjścia nie było próbą imponowania. Dla mnie było (i jest) czymś naturalnym. Tym bardziej, że mogłem sobie na to pozwolić.

A że sprawę przedstawiam tu wyrywkowo? To chyba oczywiste, że nie opiszę wszystkiego w jednym poście.

Przeczytałam, Elu. I wyłonił mi się obraz normalnego, spokojnego chłopaka, który chciałby dać swojej dziewczynie wszystko, co najlepsze, jednocześnie nie zatracając przy tym siebie. Dodatkowo jest to facet poważnie myślący o życiu, który wie, że to życie nie polega na "misiaczkowaniu" ani na wiecznych fajerwerkach, a kasa nie spada z nieba i żeby ją zdobyć, trzeba się ciężko z reguły napracować. Ponadto chłopak chce się rozwijać, uczyć, myśli o przyszłości. I z taką prośbą przyszedł tu na forum - jak to wszystko pogodzić z żądaniami swojej dziewczyny, która chciałaby się misiaczkować cały czas i wymaga ciągłej uwagi...

I przeczytałam również Twoje posty w tym wątku. Z Twoich z kolei można wyczytać, jakim to potworem jest Autor, bo nie chce się misiaczkować w weekend, tylko woli się uczyć, nie docenia pracy swojej dziewczyny, ogólnie wykazuje totalny brak zaangażowania i niedojrzałość do związku, bo nie stać go na wyjazd za granicę 3 razy w roku i po wspólnym zamieszkaniu może mu braknąć pieniędzy na pizzę... Dodatkowo dziewczyna nie pociąga go seksualnie, bo nie ma ochoty na seks po długiej pracy...
Niestety, nijak nie mogę dostrzec powiązania między jednymi i drugimi.

Co do niskiej samooceny Autora to ja się jak najbardziej zgadzam - gdyby nie traktował sam siebie w tym związku jako tą "gorszą" stronę, to być może sytuacja nie rozwinęłaby się aż tak drastycznie.

Ela ma problem ze zrozumieniem. Przeinacza świat i fakty na swoją modłę. Pewnie ze swoim życiem i małżeństwem zrobiła to samo

I ja się pod tym podpiszę. Zanim napisałam pierwszy post, wątek liczył już kilka stron, które przeczytałam na raz i mam ten sam obraz: proacowity, odpowiedzialny facet kontra rozpuszczona królewna z wiecznym fochem na gębie, wiecznie niezadowoloną, niespełnioną, niezaspokojoną. Ona ma taką osobowość, że dziwię się, że autor postrzega ją jako ładną. Tak się dzieje chyba tylko dlatego, że autor czuje się od niej gorszy, mniej atrakcyjny - to by też wyjaśniało, dlaczego sobie tak pozwala na głowę wchodzić. Normalny, pewny siebie facet już dawno by księżniczkę w dupę kopnął. Dziewczyna potrzebuje sponsora nie partnera, nie partnerskiego związku.

Nie wiem jakim sposobem Ela widzi to wszystko inaczej.

Elu
tu spotkały się dwa różne charaktery. On się chciał do niej dopasować, bo jej energia i aktywność ciągnęły go w górę, jednak na dłuższą metę poczuł się coraz bardziej osaczony, więc rzeczywiście zaczął się wycofywać, ale nie dlatego, że czuje się gorszym, tylko dlatego, że nie liczą się w tej relacji JEGO potrzeby. Po prostu zaczął przeglądać na oczy, czy to źle?
Ja naprawdę nie widzę tu jego winy, stara się jak może, ale już brakuje mu siły i cierpliwości, a dziewczynie niczego nie da się na spokojnie wytłumaczyć, bo zaraz się focha i zaczyna swoje gierki.
Nie można zamykać partnera w klatce, każdy musi mieć własną przestrzeń, a empatia to podstawa, jej tego zabrakło, ewidentnie.

przyczyna jest jak na dłoni= brak empatii ze strony dziewczyny, jej egoizm i osaczanie partnera

Przeczytałam cały wątek od deski do deski. I współczuję Ci Autorze i dziwi mnie, że tak długo wytrzymałeś w związku w którym ignorowane są Twoje potrzeby (zdziwienie, że potrzebujesz trochę czasu dla siebie i foch, bo musisz się uczyć - wtf).

Wiesz już jakie przyczyny obecnego stanu, dla mnie konkluzja jest jedna - wiej chłopie jak najdalej! Myśl o sobie i swoim życiu. Nawet jak księżniczka Ci "przebaczy i da szansę" to w końcu wyssie z Ciebie życie i zmieni w swój podnóżek.

Zwykle jest tak, że ludzie z którymi jesteśmy mają na nas wpływ, gdyby autor miał inną dziewczynę, podobną do niego, być może zachowywałby się inaczej, tak samo ta dziewczyna. Być może jest tak, że źle się dopasowali, czyli po prostu nie dopasowali, co nie zmienia faktu, że dziewczyna jednak ostro przegina, bo gdyby miała trochę empatii to zrozumiałaby autora, bo on w przeciwieństwie do niej dużo dla niej poświęcał, a więc ją rozumiał, ona przeciwnie.

Vito, przypadkiem nie daj sobie wmówić, że coś z Tobą nie tak. Owszem, pozwoliłeś sobie wejść na głowę i ulegałeś jej niedojrzałym szantażykom i fochom, co prawdopodobnie wynikało z faktu, że Ci zależało oraz z zaniżonej samooceny - praca nad samym sobą jest Twoim zadaniem na przyszłość, ale to nie Ty w tym związku nawaliłeś.

Oj, dziewczyny, dziewczyny i redaktorko naczelna  
przytulcież Vita do piersi i nakarmcie głaszcząc po głowie.
Czy tylko ja zauwazyłam że On NIE chce poswięcić jej CAŁEGO nawet co drugiego weekendu?- żyje z zegarkiem w ręku.- nie chce rozwiązania ( tu inny temat dlaczego tak jest)
Ciekawe ile całych weekendów spędzili razem w ogóle?
Mozna oczywiscie traktować związek jako pole walki, a nie kompromisu- ale czy o to chodzi?
Gdyby dziewczyna Vita nie zgodziła się na propozycję 1 weekend cały dla nas, drugi się uczę- uznałabym jak Wy, ze to Ona ma problem.
Ale nie wczesniej.
Teraz juz 'po ptokach"- zerwała z nim.. ciekawe czy poczuł ulgę, czy się zmartwił swoją drogą.
I błagam, nie piszcie, o niesamodzielnej, rozpieszczonej księżniczce, która wymaga by Vito jej organizował czas.
Sam opisuje ją inaczej.
ale sztywno wymaga by czas bez niego spędzała w określony sposób- najlepiej siedzac z książką lub przegladajac w necie to co Vito uważa za wartosciowe- bo moda to głupotki..Bo przecież jak wyjdzie sama- to nie dlatego by się dobrze bawić, ale pokazać Vitowi coś na złość- to wszystko jego słowa..
Jej praca też nie jest wartosciowa- chociaż zarabia na siebie
Jej egzaminy to 3 godziny nauki... co to w ogóle za studia

Przykro mi dziewczyny, czesto sie zgadzamy, ale nie tym razem.
I na koniec- nie chodzi o ilość spedzanego razem czasu, ale jego jakość
pozdrowionka i miłego dnia

I po co ta ironia?

No nie zgadzamy się i raczej nie zgodzimy, bo wyciągasz jakieś dziwne wnioski, które dla mnie miejscami są niemal absurdalne. Zaczynamy zresztą kręcić się w kółko, co jest wyraźnym sygnałem, że dalsza polemika przestaje mieć sens. 
Nie ukrywam, że dla mnie zaskakującym jest Twoje widzenie tego tematu, ale widocznie podzielasz punkt widzenia dziewczyny Autora. Ja nie. Osobiście uważam, że nikt od nikogo nie ma prawa wymagać poświęcania całego wolnego czasu, choćby to był tylko (i aż) w całości poświęcony co drugi weekend. A wiesz dlaczego? Bo każdy z nas ma prawo do odmowy. I jeśli zachowanie tej dziewczynki (kobiety się w ten sposób nie zachowują) nie jest niedojrzałe, to nie wiem jakim innym słowem można je określić.

Ta Ironia nie była po to, by komukolwiek dowalić.
po prostu pierwszy raz tak z bliska obserwuję mechanizm hm.. matkowania słabemu, który się tu ujawnił.
Ktoś na forum użył kiedyś takiego sformułowania wobec mnie i jestem wdzięczna..
Nie znamy punktu widzenia dziewczyny- więc nie wiem czy go podzielam.
Opieram się tylko na tym, co napisał autor. To tyle.

Ja to się w ogóle na matkę nie nadaję, a już zwłaszcza dla słabych mężczyzn Szczerze mówiąc, w życiu bym nie pomyślała, że tak można odebrać moje posty w tym wątku. Tak, jak Olinka - przeczytałam i wyciągnęłam własne wnioski. To, że różnią się od Twoich, nie oznacza, że możesz mi przypisywać jakieś swoje interpretacje mojego zachowania...

Gdyby wątek założyła kobieta i temat dotyczyłby faceta, który nie potrafi zająć się sam sobą i wymaga ciągłej uwagi, moje wnioski byłyby identyczne (zakładając, że opisane sytuacje byłyby takie same). A Twoje?

Dlaczego miłość, oddanie i zaangażowanie jest oceniane przez pryzmat całych spędzonych ze sobą weekendów? To znaczy, że w tygodniu są jakieś gorsze dni (koleżeńskie), a weekendy zarezerwowane dla kochających naprawdę?
I dlaczego pytasz o ilość weekendów, skoro ciągle podkreślasz, że liczy się jakość, a nie ilość?
Zawsze w sobotę wracam na trochę do domu - nie dlatego że nie chcę jej poświęcić czasu, po prostu mam inne obowiązki, w tym chorego członka rodziny, o czym dziewczyna wie.

Dlaczego tylko zgodzenie się na jej propozycję jest pójściem na kompromis? Cały czas nie rozumiem, czemu moje pomysły są złe, a jej ok. Przecież związek to nie pole walki, a kompromisu.

Gdzie tak napisałem? Powiedziałem tylko, że nie podoba mi się jej ostentacyjne zachowanie (czyt. foch) przy każdym organizowaniu sobie czasu beze mnie.

Mam wrażenie, że jednak nie czytasz moich postów. Nigdy nie uważałem, że jest mniej wartościowa.

To samo. Nigdy tak nie uważałem. Chciałbym tylko zrozumienia, że czasem trzeba się pouczyć więcej.

Vito, ta propozycja miałaby wyjść od CIEBIE- 1 weekend dla siebie, drugi dla WAS- więc dlaczego piszesz o zgodzie na JEJ propozycję?

Dobrze zrozumiałam? ZAWSZE w sobotę wracasz do siebie, chociaż wielokrotnie mówiła Ci jak jej zależy by spędzić razem cały weekend?
przez rok to ile weekendów- z 50? ile było całych dla WAS?

Ode mnie wyszła, jeden dzień dla mnie, jeden dla niej. Ty mówisz, że związek to pole kompromisu, dlaczego więc kompromis ma być tylko jednostronny?

I kto unika odpowiedzi na pytania?

No to ta twoja propozycja- czyli bez soboty to ile razy było na te 50 weekendów?
A ile razy cały weekend jak ona chciała?

Odpowiesz?

Przecież już odpowiedziałem, zadając przy okazji kilka pytań.

Ela Twoja wyliczanke mozna odwrocic rowniez w druga strone czyli ile razy bylo tak ze Vito musil sie widywac z dziewczyna codziennie tak jak ona chciala mimo ze padal na twarz a ile razy bez fochow przystala na propozycje ze zobacza sie tylko raz lub dwa w tyg. Myslisz ze tu bylo porowno?

A wszystkie wychodzą od Ciebie?
Nie proponowała nigdy nic na weekend?
W poscie 356 nie ma ilosci weekendów spedzonych po Twojemu, a ile po jej mysli?- więc napisz 48-2   40-10 ?
Mam rozumieć że przez ten rok ŻADEN weekend nie był cały dla WAS?

EDIT- teraz piszesz o chorym członku rodziny- jezeli zawsze wymaga On opieki w sobotę, to zmienia postać rzeczy- ale dlaczego nie napisałeś o tym od razu?

Vito- napisalismy tu 10 stron, a na ostatniej dowiadujemy się, ze kimś się opiekujesz...

Ela [wulgaryzm] Ci do reszty. Zbanujcie ją

Tak, nie spedzenie z dziewczyną ani jednego wspolnego weekendu- chociaż jej bardzo na tym zależy- dla robienia zakupów z mamą w KAŻDĄ sobotę - to co innego niz opieka nad chorą osobą.

Ale dlaczego? Bo matce mozna odmowic? Chorej osobie tez mozna znalezc opieke w zastepstwie  skoro dziewczynie taaaak bardzo zalezy.

Widzisz Vito... trafiłes na taką Elę w realu

W takich przypadkach kompromis polega na ustalaniu "bedziemy negocjowac do tej pory, aż wyjdzie na moje za wszelka cene".

Jak ma byc pol na pol to twoje jeden dzien dla mnie, jeden dzien dla ciebie bwdzie gorszym rozwiazaniem niż jeden weekend dla mnie, jeden weekend dla ciebie, chociaz summa summarum wychodzi na to samo. Jedyny szkopul tkwi w tym, ze jeden schemat jest podporzadkowany pod twoje potrzeby, drugi pod jej, ale w tym kompromisie WAGA potrzeb nie jest brana pod uwage. Twoj chory czlonek rodziny nie jest zadnym silniejszym argumentem wobec wieczoru w klubie.

Jestem natomiast pewna, że gdyby sytuacja byla odwrotna to kompromis polegalby na tym, ze to ty musialbys sie bez szemrania podporzadkowac dziewczynie.

Pewien typ osobowosci tak ma, tego nie zmienisz. Cokolwiek bys robil - nie dogodzisz

Jakkolwiek to dla ciebie przykre, wstan, otrzep kolana i podnies czolo. Przegrałes tę wojnę, ale cel nie byl warty ofiary jaką sklonny byles zaplacic

Boże skąd Ty się urwałaś... własną matkę byś sprzedała, byleby spędzić cały trzydniowy weekend z chłopakiem

Świetnie, że zakończyłaś przesłuchanie.
Świetnie, że przestałaś traktować (przestałaś? - odpowiedz sobie sama na to pytanie) autora jak oskarżonego.

Ela nie rozumie ze poki chlopak mieszka z rodzicami to ma tez sila rzeczy zobowiazania wzgledem nich i tego domu. I tak jest tam w sumie tylko lokatorem do spania w tygodniu wiec rodzina ma prawo oczekiwac jak rowniez on ma prawo sie poczuwac by w sobote chociaz byc bardziej dla nich a nie tylko dla krolewny. Zaloze sie ze gdyby chodzilo o wspolny wyjazd gdzies na weekend (urlop/ wesele) nie byloby problemu ale w ramach codziennego zycia chlopak ma prawo stawiac pewne granice  a nie mogdalic sie 3 doby z dziewczyna bo ona tak chce i juz.

Poza tym Vito codziennie pracuje i widuje się z księżniczką, nic dziwnego, ze chce skorzystać na weekendzie chociaż w sobotę, żeby odetchnąć w ciszy i spokoju, nie wspominając juz o tych zobowiązaniach wobec rodziny i własnego domu...