Dziewczyna nie potrafi spędzać czasu sama ze sobą - Netkobiety.pl

A mi się wydaje, ze autor bardzo dojrzale opisuje sytuację, mogłabym rzec ze jej zdanie w tym temacie mnie nie interesuje, bo z opisu wylania mi sie jej obraz, który mnie niestety odpycha, no a potrzeby autora są dla mnie bardzo zrozumiale, wręcz mu współczuję.

Autorze, podzielę się z Tobą historią mojego związku. Pierwsze 1,5 roku na odległość, następne 2,5 mieszkania razem. Pracujemy razem, mieszkamy razem w kawalerce - można więc powiedzieć że mamy siebie dosłownie 24h. Mój Narzeczony jest wybitnym introwertykiem - czasami wyjdzie ze znajomymi (namawiam go do tego goraco), ale potrafi też przez 4 miesiące się z nikim ze swojego grona przyjaciół nie spotykać. Ja z kolei lubię innych ludzi, więc często do nas ktoś wpada - mamy tzw. "otwarty dom" - Narzeczonemu to nie przeszkadza, czasem się włączy do rozmowy, czasem zajmuje się swoimi rzeczami.

Mimo, że spędzamy ze sobą tyle czasu nie przyszłoby mi do głowy żeby uważać się za "intelektualnie wypaloną" w jego towarzystwie. Jak się pokłócimy albo mam dość czyjegoś towarzystwa to idę pobiegać, czytam książkę. A naprawdę spędzamy razem całe dnie (praca, dom).

Staż związku 4 lata. Nie jest to szczególnie dużo, ale też więcej niż Wy.

Oczywiście mam, ale podsumowując na pewno spędzam z Narzeczonym więcej czasu niż Ty ze swoją dziewczyną (bo Wy pracujecie osobno, a my razem).

W tym przypadku należałoby zapytać narzeczonego jesiennowiosennej - jak on sobie radzi? Przecież Twoja dziewczyna nie narzeka, tylko Ty.

Tez myślę z kompromis jest możliwy, ale musicie pogadać o tym czego od siebie oczekujecie. Tez musisz byc gotowy na poświęcnia dla niej jakiona dla Ciebie

..............................
mispot

Osobiście uważam, że to nie przejdzie. Autor chce pobyć sam, odetchnąć. Kiedy ona mu się wpakuje na chatę, nie będzie chciała wyjść do rana, zresztą pewnie trzeba byłoby taką odwieść po nocy no bo jak to, samą puścić do domu wieczorem... Potrzeby autora są zupełnie normalne, jak czytam jego posty to mam widzę chłopaka, który nie ma własnego życia, bo bluszcz domaga się uwagi, czułości, przecież ta dziewczyna jest jak jemioła. Wysysa z chłopaka energię. A on nic nie zrobi, pogada, taa, ona się obrazi i nic z tego nie wyjdzie. On się boi, ze ją straci, nie jest na tyle pewny siebie, żeby pokazać co myśli i czuje, bo przecież nudziara jest w jego typie, a on nie bierze pod uwagę, ze mógłby mieć równie piękną co bardziej zajętą sobą dziewczynę. Bierze to co los mu podsunął łaskawie, bo wie, że lepszej nie znajdzie...

Wspólne mieszkanie będzie gwoździem do Twojej trumny. Więcej czasu dla siebie? Chłopie czy Ty się słyszysz? To jeszcze mało tego czasu dla siebie macie? A gdzie czas dla Ciebie? Gdy będziesz siedział na kiblu, ona będzie suszyła włosy w tym samym czasie w łazience... Czy ledwo po roku czasu będziesz się czuł komfortowo w takie sytuacji?

Rising_Sun, zgadzam się z Tobą, swoją wypowiedzią chciałam jedynie podkreślić, że u Autora "zakochanie" już przeminęło i skoro dla równowagi psychicznej musi spędzać noce samemu to chyba niekoniecznie są dobrani. Wydaje mi się, że w takiej sytuacji szkoda czasu obojga...

Już widzę, jak siadzie do jego komputera i wejdzie przypadkiem tam gdzie nie powinna...

Albo, taka sytuacja: siedzą razem w pokoju, on dostaje smsa od kumpla, z propozycją spotkania wieczorem, on wychodzi do łazienki, ona wkurwiona przegląda jego telefon i foch, bo ukochany chce się spotkać z kolegą... Sielanka, nie ma co...

Dwie kwestie:

1. to nie jest tak, że mi przechodzi zakochanie, ja po prostu chcę mieć chwilę dla siebie, 2-3h gdzie porobię tylko to na co ja mam ochotę. Co ma do tego zakochanie? Czy zakochanie to tylko misiowanie?

2. ja nie czuję się kontrolowany, nawet nie podejrzewam swojej dziewczyny, że przeglądałaby mój telefon czy komputer. Ufam jej. I ona ufa mi. Chodzi o ten nacisk, by ciągle być ze sobą, wykonać swoje obowiązki i znów cały czas spędzać razem.

to co opisałeś to kontrola, ona stara się kontrolować Twój czas. I Ty jej na to pozwalasz.

Vito.
Wydawało mi się, ze nie ma potrzeby odpowiadać na tak oczywiste pytania jakie stawiasz- ale skoro chcesz:
KAZDY MA PRAWO DO WOLNEJ PRZESTRZENI W ZWIAZKU- NIE TYLKO SERIALI I KSIAŻEK- ALE I WYJAZDÓW SOLO.

po drugie- jest cień szansy, że ona jest bluszczem- też moge sie mylić.

Ale Ty unikasz odpowiedzi na pytania, chociaż zarzucasz to innym.
1. dlaczego ona nie przebywa u Ciebie- wpuszczasz ją do Twojego swiata?
a moze trzymasz na dystans, taki jaki Tobie pasuje, a jej nie?
Nie piszesz jak było z poprzednia dziewczyną?- szalałeś za nią? Zostawałeś na noc. Niewazne co was poróżniło- ale jak było?
Bo albo Twój dystans jest wrodzony, albo wtórny bo nie ufasz, chronisz siebie przed zranieniem- ale kto nie ryzykuje, nie pije szampana..
Mozemy prowadzić jeszcze szereg rozwazań, ale Iceni ma rację- zamieszkacie razem, albo zwiazek wejdzie na właściwe tory, albo szkoda czasu.

Aha.. Przeczytaj Vito i znajdź 10 różnic między jego dziewczyna i Twoją.. a potem odpowiedz sobie sam na moje pytania.

Bo ta pierwsza nie była w Twoim typie, a ta druga jest. Pierwszej nie bałeś się stracić, a drugą już tak.

A to która z kolei twoja dziewczyna? To Twój drugi związek w życiu? Ile byłeś czasu z poprzednią?

Mam wrażenie, że bardzo chcecie mi udowodnić, że widzę w dziewczynie tylko wygląd.
Nie.
Cenię ją za zorganizowanie, ogarnięcie życiowe, energiczność, za jej podejście do dzieci, za przyszłościowe myślenie, uwielbiam gdy razem śmiejemy się z głupotek, wspólnie gdzieś wychodzimy, aktywnie spędzamy czas.

Właśnie dlatego nie wiesz co by było, bo z nikim się nie spotykasz, jesteś całkowicie jej podporządkowany - rozumiesz, po co Ci podesłałam ten link?

Zauważ, ze początki ich również były romantyczne, i na początku nawet jemu nie przeszkadzało, że każda wolną chwilę chce spędzać z nim. Potem chciała coraz więcej, stała się zaborcza i zazdrosna. Doszło do tego, ze czas spędzony w pracy był za długi, bo powinien więcej czasu spędzać z nią.

Może i przykład trochę na wyrost, ale przedstawia, co dzieje się w związku w którym jedna z osób ogranicza wolność drugiej.

Vito,
Ona przypomina Smoczycę, a Ty Osiołka ze Szreka. Walczysz o to, by Cie nie pochłonęła, a jednocześnie boisz, ze przestanie tego chcieć.
Ja bym poszła jednak w to wspólne mieszkanie, z jasnym ustaleniem swojej przestrzeni- czyli np we wtorki po południu mnie nie ma ogladam 7 odcinków serialu i już. ale potem jestem cały Twój i nie boję się spalić..
Takie proste zasady, żadnych wielogodzinnych rozkmin od których robi sie niedobrze.

Ah te forumowe rady, koleś napisał, że laska mu troche za bardzo dupe truje, ale generalnie nawet spod jego palców da się odczytać, że ją kocha i jej broni przed waszym pojazdem, a tu dostaje rady, że ma ją rzucić bo to psychopatka Dorabiacie historie tam gdzie jej nie ma. Dajcie sobie ludzie na wstrzymanie bo chłopak serio pomyśli, że trafił na potwora, a to może być normalna babeczka tylko nawet nie świadoma tego, że coś robi źle (młoda jest przecież). Znamy jego wersje, nie znamy jej stanowiska. Może autorowi brak asertywności i sam się pogrąża (daj palec a weźmie rękę), nie jets konsekwentny i laska po prostu trochę za bardzo mu wchodzi na głowę (zresztą da się odczuć, że to raczej ona jest dominująca). Moim zdaniem zwykła rozmowa o tym, solidna, wyrzygaj jej co ci leży na sercu a nie owijaj w bawełnę i tyle.

Tak miał za dużo czasu i wpadł tutaj, żeby sobie z nami popisać - Sosenek tu ziemia!

co do tego nikt nie ma wątpliwości, problem w tym, ze ona w tej miłości trochę umiaru nie ma.

odniosłam inne wrażenie, fakt, broni się ale przed tymi, którzy próbują mu wmówić, że ciągłe misiowanie- cokolwiek to znaczy i całkowite poświęcanie jej czasu jest normalnym zachowaniem. Sosenek odpowiedz na pytanie Autora na post

Na prawdę sądzisz, że to normalne pytania, które zadaje mężczyzna będąc w związku?  że, jak to ujęłaś .."laska mu tylko dupe truje"..

nikt nie stwierdził, ze dziewczyna jest psychopatką.

Skoro autor sam z siebie nadskakuje dziewczynie, to niech nie piszą niektóre osoby tutaj, że on jej okazuje jakiś chłód czy, że ona nie czuje jego miłości i oddania, bo to absurd.

Pewnie wyczuwa, ze chłopak chce mieć czas dla siebie. Mądra i dojrzała dziewczyna to zrozumie, bo sama miała by coś do roboty w tym czasie...

No bo chyba nie chcesz powiedzieć, ze bidulka czuje się odtrącana i łaknie bliskości. Skoro jest taka pewna siebie, jak tu pisali niektórzy, to tym bardziej gdyby czuła się zaniedbywana czy czuła dystans autora, to jako pewna siebie i atrakcyjna dziewczyna sama by się zdystansowała a nie uwieszała na kimś.

Moim zdaniem albo Twoja dziewczyna nie jest pewna siebie albo skoro jak piszesz to chyba jej pierwszy zwiazek to ulegla troche za bardzo emocjom i mysli ze milosc polega na tym, ze jej sie ze soba caly czas. Ja Ciebie rozumiem i tez nie umialabym byc caly czas z partnerem, uwazam to za niezdrowe i meczace. Kochamy sie, ale kazdy potrzebuje tez czasu dla siebie. Tak samo jak mieszka sie razem to ludzie spedzaja razem czas ale zajmuja sie tez swoimi sprawami np poczytaja ksiazke itp. To jest normalne, nie da sie wszystkiego robic razem i ciagle patrzec sobie w oczy. Tak jak napisales potrzebujesz tez czasu dla siebie, czasu na rozwoj. Nie wyobrazam sobie tez ogolnie robic z zwiazku wiezienia i spedzac czas tylko z partnerem bo normalne przeciez jest ze czasem potrzebuje spotkac sie z przyjaciolka :-) Nie jest to zadne zagrozenie dla zwiazku a tez wzbogaca czlowieka ze otacza go wiele bliskich osob i to jest inna relacja :-) Moim zdaniem powinienes powiedziec jej o tym wprost i nieprzejmowac sie za bardzo tym, ze sie obraza, bo takie zachowanie z jej strony jest niedojrzale. Nie mozesz jej utwierdzac w przekonaniu, ze zrobisz wszystko by tylko sie nie obrazila, bo Ty tez powinienes miec w zwiazku cos do powiedzenia i byc rozumiany. Ona ma ogolnie z tego co piszesz wyidealizowany obraz zwiazku, szybko zobaczy ze nie da sie zyc caly czas tak jakby chciala bo tak juz jest w zyciu co nie znaczy ze zwiazek jest przez to gorszy.

Przeczytałam cały wątek dosyć wnikliwie i... szczerze Ci współczuję. Będąc na Twoim miejscu udusiłabym się, a frustracja wynikająca z ciągłych pretensji, manipulacji (foch to nie jest nic innego, jak próba nacisku), osaczania i organizowania Ci czasu, połączona z wpędzaniem w poczucie winy oraz izolowaniem od innych - prawdopodobnie sięgnęłaby już zenitu. I nie daj sobie wmówić, że na tym etapie związku to jest normalne, bo nigdy nie jest normalne, kiedy dorosły człowiek nie ma poza związkiem żadnego innego osobistego życia, w dodatku kompletnie nie potrafi zająć się sam sobą.

Ty już czujesz się wyczerpany, to teraz pomyśl, co będzie za pół roku, rok, dwa lata? Niestety obawiam się, że skoro i tak nie dajesz jej żadnych powodów do niepokoju, ulegasz jej potrzebom i pokazujesz, że Ci zależy, co dla mnie znaczy, że nie ma podstaw, aby czuć się w tym związku niepewna, ona raczej się nie zmieni, a jeśli zmieni, to jednak nie pójdzie to w pożądanym przez Ciebie kierunku.

wybór wcale nie jest oczywisty
no chyba że chcesz iść jak głupia owca za stadem
tak jest łatwiej, ale w dłuższej perspektywie człowiek gorzknieje do cna

To może pora zadać sobie pytanie z kim TY wolałbyś zamieszkać i zrobić tak, jak czujesz? Przecież jeśli wciąż coś będziesz robił wbrew sobie, to Twoja frustracja będzie tylko narastać.

Może inaczej - zastanawiam się czy mam racjonalne powody, aby obawiać się wspólnego zamieszkania, czy może przemawia przeze mnie jakaś zwykła niedojrzałość, obawa przed podjęciem ryzyka obecnego w dorosłym życiu.
Tutaj, z oczywistych względów, skupiliśmy się na problemie, ale poza nim zależy mi bardzo na dziewczynie - cenię ją, jak już wskazałem wcześniej, za wiele rzeczy.

no i dochodzimy do tego, co już wyżej napisano - chyba wiekszy problem masz Ty niż ona

Tylko że czym innym jest rozmowa i wyznaczenie granic, a czym innym powiedzenie, że na razie nie chce się z kimś zamieszkać.
Problem jest niewątpliwy i tak jak jest być nie może, ale myślę też że nie ma co demonizować samej relacji, która dała (i daje) mi też wiele dobrego.

Nie wykluczam, że problem jest we mnie. Dlatego tu napisałem, chciałem refleksji ludzi z zewnątrz

Twoim problemem jest to, że pobłażasz tej dziewczynie, nie wyznaczasz granic, dajesz sobie wchodzić na głowę, nie jesteś pewny siebie, a to budzi w Tobie strach przed jej utratą.

Tylko powiedzmy sobie szczerze: czy dziewczyna, która miałaby Cie zostawić tylko dlatego, że nie zgodziłeś się spełnić jej wizji, prośby, rozkazu kosztem siebie, jest warta zachodu? No chyba nie...

Od początku biorę to pod uwagę. Brałem to pod uwagę jeszcze zanim pojawiła się opcja z kolegą. Po prostu mam obawy, jeżeli teraz czuję, że jestem odzierany z całego wolnego czasu, to jak to będzie, gdy zamieszkamy razem.

Powiem Ci jak jest ze mną. Jestem typem raczej introwertyka. Lubię samotność, spokój, ale czasem wpada mi do głowy pomysł pojechać nad morze - rano wyjeżdżam, wieczorem wracam, 1000km na luzie).
Ostatnie 15 lat mieszkałam z mężem. Po rozstaniu, po dwóch latach zamieszkałam z moim obecnym Facetem. Bałam się jak cholera. Że nie będę miała czasu dla siebie, że nie dam rady cały czas oddawać się przytulankom, mizianiom, bo tego po prostu nie lubię. ( nie mówię że w ogóle, ale rzyganie tęczą nie jest w moim typie).
Pierwszy miesiąc razem to była masakra. Wszystko nie tak. Pominę, że najczęściej moje zdenerwowanie wynikało z tego, że porównywałam go do ex. Ale dzień po dniu było coraz lepiej.
Wbrew pozorom, nie mamy dużo czasu codziennie dla siebie. On wraca z pracy po 18, więc jest już wieczór. Kładziemy się spać ok 23. W między czasie jakieś zakupy, gotowanie, mam dziecko, więc i lekcje odrobić trzeba. Codzienne obowiązki powodują, że ten czas razem spędza się inaczej niż jak się ze sobą nie mieszka.
Każde z nas ma swoją przestrzeń. Ja fitnesy, on jakieś inne sportowe grania. Oglądamy różne filmy, czasem jak ja coś oglądam w tv, to on siada z laptopem i ogląda mecz. Nie przeszkadzamy sobie.
Ważne jest znaleźć równowagę i dbanie o swoją przestrzeń.