Dziewczyna nie potrafi spędzać czasu sama ze sobą - Netkobiety.pl

Kto nigdy nie miał focha niech pierwszy rzuci kamieniem

Nie znosze fochów i nigdy tego nie stosuje. Fochy tego rodzaju sa wedlug mnie zagraniem tak idiotycznym, ze byloby to dla mnie bardzo hm... passe   cos jak robienie z siebie Barbie - kobiecosc ma swoje granice i "foch" sie w moich granicach nie miesci.

Nie znosze fochów i nigdy tego nie stosuje. Fochy tego rodzaju sa wedlug mnie zagraniem tak idiotycznym, ze byloby to dla mnie bardzo hm... passe   cos jak robienie z siebie Barbie - kobiecosc ma swoje granice i "foch" sie w moich granicach nie miesci.

Vito - twoja dziewczyna jest jak dziecko w supermarkecie - sprawdza jak daleko moze/musi sie posunac bys ulegl. Ile wrzasku przed polką ze slodyczami potrzeba  (fochów) bys ulegl jej presji nawet wbrew sobie i swoim potrzebom.

To nie jest oznaka milosci, tylko pewnej niedojrzalosci. Pora aby dziecko w niej doroslo i nauczylo sie akceptowac granice.

Czy gdybys ty byl fan(atyki)em pilki noznej to ona powinna zrezygnowac z wyjscia ze znajomymi by co tydzien zaczac chodzic na mecz, nawet jesli dla niej to nuda?

A wlasnie tego od ciebie oczekuje. Wytlumacz jej to i wymagaj respektowania granic bo to bedzie mialo wplyw na  CAŁE wasze dalsze zycie. Kiedys bedzie taka upierdliwa zona, ktora fochami bedzie wymuszac na tobie odpowiednie decyzje. Oczywiscie odpowiednie wedlug jej kryteriow.

Dołączam się do Iceni.

Ponadto uważam, że każdy ma prawo do niezadowolenia, jednak obrażanie się i fochy nie są żadnym rozwiązaniem problemowych sytuacji.

a ja tu się zgodze z Beyondblackie bo nie wyobrazam sobie, zebym robila wszystko z partnerem i spedzala z nim caly wolny czas.
dla higieny psychicznej wskazane jest, zeby od czasu do czasu pobyc samemu i porobic cos tylko samemu.

moj eks psychol upieral sie, ze mam robic wszystko z nim - bloga chcial prowadzic ze mna (a blog byl tylko moj i sama chcialam go prowadzic), chodzic na joge, fitness, oglądać wszystkie seriale - najgorsze, ze czesci z nich nie lubil, ale ogladal ze mna, przez co ja nie mialam z tego żadnej przyjemności,bo on sie ewidentnie nudzil. jesc trzeba bylo zawsze wspolnie. jak chcialam posiedziec godzine w wannie i porelaksowac sie w samotności,to potrafił kilka albo i kilkanascie razy do mnie wchodzic i zawracac glowe. doszlo do tego,ze np. moje ulubione seriale ogladalam w ukryciu przed nim, zeby miec choc troche przyjemnosci z tego.

autorze, brzmisz bardzo rozsadnie i dojrzale.
tak jak opisujesz powinien wygladac zdrowy zwiazek. i wcale nie trzeba na poczatku czy w pierwszej fazie spedzac ze soba 24/7 bo inaczej tzn ze sie nie kocha.
dojrzali ludzie wiedza, ze oprocz milosci mają jeszcze zycie - czy to prace, czy inne obowiazki,czy po prostu cos, co lubia i chca robic sami.

Fałko a jak z kotami było, akceptował czy z oporem wielkim? ^^

Ehhhh oglądać z kobitą "Na wspólnej". No musiał bym zwariować

Ja uwielbiam stare horrory. Jestem w stanie wykopac jakis B film z lat 50-tych i sie jaram nim jak dzieciak na karuzeli. Moj Misiek za to lubi filmy akcji i fantasy, przy ktorych ja przysypiam. Mamy w domu regule, ze nikt nikomu nie przeszkadza w tym co lubi. I to jest zupelnie normalne i zdrowe Czasem Misio siedzi w salonie i cos oglada, a ja ide do sypialni i ogladam cos co mnie interesuje. A czasem ogladamy razem, jak jest cos co nas oboje kreci.

Beyondblackie
No niestety taki mam charakter, że gdyby partner nie dotrzymywał mi kroku to odpadłby w przebiegach. Każdy ma inne oczekiwania w związku, ja na tym etapie mam takie, że facet ma chcieć czerpać ze mną z życia, inspirować, a nie oglądać filmy na tapczanie. Byłam w takich "klasycznych" związkach (praca-zakupy-dom-restauracja-kino) i to nie dla mnie. Może kiedyś się uspokoję i będę gotowa na kompromisy, teraz jednak wybieram tylko facetów, którzy tworzą ze mną team i realizują moje szalone pomysły, a wtedy nie potrzebuję nudnych wyjść na kawę z koleżankami, które gadają tylko o swoich dzieciach Za to duzo czasu spędzam z moją rodziną, mam liczne i stuknięte rodzeństwo więc oni są moją odskocznią, no i  mam wieloletniego przyjaciela, ale tu znowu pojawia się kwestia, że lubię spędzać czas w trójkę- z nim i moim facetem.  Tak więc może jednak nie do końca jestem odzwierciedleniem dziewczyny autora, po prostu przeszło mi przez myśl, że może ona po prostu tak bardzo lubi z nim spędzać czas, że nie czuje tego, że przesadza ( oczywiście nic nie usprawiedliwia tego, że go ogranicza).

Gdyby jeszcze robili coś ciekawego, konstruktywnego, owocnego... Jakaś wspólna pasja... Dziwne, że do kibla z nim nie chodzi...

Chociaż jedna wspólna pasja to już coś. Zasadnicze dla mnie jest to, by oboje mieli oprócz siebie jeszcze osobne własne życia. Nie wyobrażam sobie żyć z kimś spędzając każdą chwile razem, nawet na etapie zakochania, pierwszych miesięcy bycia razem nie miałam takich chęci, bo to nie jest zdrowe. Ale jak już ona chce z nim tal non stop być i być i być razem, to niech chociaż robią coś więcej niż "misiowanie", bo w końcu któregoś dnia chłop puści pawia z nadmiaru, cały skonany i głupszy intelektualnie, niż był zanim ją poznał...

serio nie trzeba mieć identycznych pasji, zeby być w związku z dana osobą

No może nie pasję, ale cokolwiek wspólnego

ja miałam podobnie jak Beyondblackie: nie mielismy żadnej wspolnej pasji,inne filmy,inna muzyka itp itd.

ale rozmów jakie prowadzilismy pozazdoscilaby niejedna para: filozofuar, religia, historia, polityka, spoleczenstwo,kwestie etyczne,ksiazki, jezyk polski plus wlasne neologizmy i wlasny język.

Ale naprawdę nic wspólnego? nawet żadnego ulubionego miejsca, do którego oboje lubiliście chodzić, jakiejś aktywności fizycznej, ulubionego jedzenia? Rozmowy to coś istotnego. Ciekawe czy dziewczyna autora ma chociaż o czym z nim rozmawiać, ale o czym skoro tylko misiowanie, bzdurki w internecie i fochy...

Serdeczna, nie chodzi tylko o taki drobiazg jak wspinanie. To tylko jeden z elementów. Ale to skomplikowane i żeby to wyjaśnić musiałabym tu przedstawić co konkretnie mam na myśli pod hasłem "realizacja pasji", a wolałabym tego nie robić i pozostać anonimowa Chodzi po prostu o pewien styl życia.
Podam śmieszny przykład- hipis raczej dogada się tylko z drugim hipisem

Wlasnie my mamy duzo wspolnego wzgledem zainteresowan, ale nie WSZYSTKO. I to jest ta cienka granica, ktora oddziela ludzi zrosnietych biodrem od normalnych jednostek

A wspolny jezyk tez mamy, ktorego nikt inny nie rozumie poza naszym psem

Serdeczna, wybacz, nie chciałam Cię urazić, bardzo mozliwe, że tak - trafiłam na takich grafików i informatyków, których praca była ich pasją i dlatego się mijaliśmy zainteresowaniami. Nie chciałam generalizować, mój zawód też jest kompletnie niezwiązany z tym co robię pozazawodowo (z tym że moja praca nie jest moją pasją)

Ja pracuje jako tlumacz i terapeuta. Moj Misio jest prawnikiem zajmujacym sie nieruchomosciami. Oczywiscie, nasze zawody sie nie pokrywaja. Jednoczesnie jednak mozemy korzystac z naszej wiedzy: Misiek czasem potrzebuje tlumacza, ja czasem potrzebuje prawniczej porady dla mojego klienta.

Perfekcyjny biznes

Zwolennicy obozu spędzania każdej wolnej chwili ze sobą wciąż nie odpowiedzieli na moje pytania
To nawet nie chodzi o to, że ja nie chcę się spotykać każdego dnia. Przecież, poza kilkudniowymi przerwami, jak akurat każde z nas musi gdzieś wyjechać, widzimy się dzień w dzień (albo do późnych godzin albo jesteśmy razem przez noc). Dla mnie oddechem byłoby nawet gdyby zamiast po 5h przez 3 dni widzieć się powiedzmy przez 3h! A my się widzimy do późna, a potem jeszcze rozmawiamy online. To nie jest tak, że ja mam "wywalone" i udaje tak zarobionego, że 20 minut dla niej nie znajdę. Wszystko inne, mniej ważne, staram się odsuwać na bok, by jej dać więcej siebie.
A wracając do moich pytań.
Ok, do oglądania seriali można się wzajemnie zmusić.
Ale co z książkami?
Czy osoby, które piszą tutaj, że rok to nic i to jak znajomość z sąsiadem, przez pierwszy rok w ogóle nie czytają (bo nie powinno się tak tracić czasu, gdy można poleżeć z partnerem lub zobaczyć z nim film) czy czytają te książki na głos partnerowi?
Jest jeszcze taka opcja, że w ogóle nie śpią i mają więcej czasu. Innych opcji nie widzę, a serio mnie to interesuje.
Ja lubię też samemu w domu (bez żadnych kursów) pouczyć się języka obcego - przez pierwszy rok należy z tego zrezygnować czy zmusić do nauki tego samego języka też partnera?

Nie ma to jak podzielić ludzi na 2 obozy, by łatwiej sobie poukładać sprawy i nie musieć sie wgłebiać w temat..
A zachowanie dziewczyny Vita ma swoją przyczynę. I jak dla mnie nie w niej- bo ona nie jest niesamodzielna- przeciwnie!
Więc nie rzecz w oczywistych odpowiedziach na pytanie czy każdy ma PRAWO do swojej przestrzeni, tylko w tym, czy jego dziewczyna spostrzega go jako osobe zaangażowaną w zwiazek- a moim zdaniem nie postrzega Cię tak- autorze.
Nie wiem, jak wygladały twoje poprzednie związki. jesli podobnie i taki po prostu jesteś- to moze jest szansa przegadać różnice w waszym charakterze i stworzyc udany zwiazek, w ktorym nikt nie bedzie czuł się ani naciskany, ani nikt niepewnie.
Ale jeśli masz doswiadczenia okazywania uczucia inaczej- i nie mowie o ilości spędzanego czasu- a TEJ dziewczynie, mimo że Ci się podoba itd. nie okazujesz tego tak jak poprzedniej- coś jest nie tak.

A ja chyba jestem z trzeciego obozu ja najchętniej widziałabym się z partnerem codziennie/prawie codziennie, ale nie kosztem swoich zajęć, czy spotkań z przyjaciółmi. Np w tym tygodniu chodzę do pracy, po pracy mam różne swoje zajęcia, po czym jadę do niego, czasem to jest godz 20, czasem 22.
Dziewczyna ma problem ze sobą.

Jeżeli bycie zawsze w potrzebie, oferowanie pomocy, rozmowy, myślenie o drugiej osobie, wstawanie dla drugiej osoby wcześniej, rezygnowanie dla niej z pewnych innych planów nie jest oznaką zaangażowania, to ja już nie wiem co jest.

Jest oznaką zaangażowania i miłości. Natomiast jeśli druga osoba tego nie widzi, sama może nie jest zaangażowana?

A no właśnie, a jak to jest z nią? Wspiera Cię, interesuje się Twoimi sprawami? Bo skoro ma w nosie, to że jesteś przemęczony, to chyba niekoniecznie.

Gdyby byla tak otwarta na innych to spędzała by też sporo czasu ze znajomymi, przyjaciółmi, a ona musi ciągle być z partnerem.

Każdego dnia. Czyli do której mam być żeby dziewczyna czuła się kochana? Był też okres ze wychodziłem od niej przed północą.
Ja pracuję, mało śpię, mam w ogóle ze snu zrezygnować?

Związek z poprzednią dziewczyną był krótki i przeze mnie zakończony. Poróżniło nas bardzo wiele.

I dlaczego nikt nie odpowiada na pytania? Bo naprawdę, w kontekście tego, że wyjście o 22 jest ucieczką, to jestem bardzo ciekawy odpowiedzi.
Bo ja naprawdę - nie wykluczam że nie mam racji - ale chcę usłyszeć jak zwolennicy drugiej "opcji" wyobrażają sobie takie rzeczy, o które już kilka razy zapytałem.

Wszyscy odpowiadamy Ci na pytania, ale nie wprost i dobrze o tym wiesz, więc się nie czepiaj

Dziewczyny wyżej pisały, że choćbyś stawał na rzęsach, nie zaspokoisz osoby, która ma jakieś zaburzenia. A taki obraz niektórym z nas się wyłania.
Jak Ci powie, byś zostawał do 22.15 to i tak nic tego nie zmieni. Ona chce mieć Twój czas na wyłączność, a swój czasem poświęca innym.
Co by zrobiła, gdybyś jej zakomunikował, że dzisiaj się nie spotkacie, bo masz zaplanowane wyjście z kuplami? Foch i robienie na złość?

Ja na Twoim miejscu zrobiła tak:

- oglądajcie na zmianę swoje ulubione filmy/seriale. Raz taki, który lubi ona, raz Ty
- nie czytaj na głos, chyba że ciekawy artykuł
- ustal, że wracasz do domu o 21.30 bo musisz się wyspać do pracy
- spotykaj się co drugi dzień
- utrzymuj kontakt telefoniczny/mailowy/sms/fb/messenger - jakikolwiek

A i tak gwarantuje Ci, że niczego to nie zmieni!

To może spędzaj z nią weekendy, a w tygodniu bądź nie codziennie, ale za to śpij u niej?
A ona do Ciebie nie może przyjechać?
I lepiej planuj - np mów w nd że w przyszłym tygodniu na pewno jakiś dzień się nie widzicie, bo masz piwo z kumplem.

A ona nie ma swoich znajomych, nie chce wyjść czasem sama z koleżankami, albo nie odwiedza swojej rodziny itp?

Ot i problem. Może ona ma pretensje, że on po seksie się zawija o domu?

A odnośnie spędzania każdej wolnej chwili: ja to widzę tak, że na pewnym etapie związku po prostu chce się być razem. I tutaj ewidentnie się rozjeżdżacie bo jedna strona chce (ona) a druga nie (Ty).

Gwarantuję, że tak nie jest

Czyli nic nie robi się samemu? Nawet przez godzinę?

Urocze... do pożygu za przeproszeniem.
Rozstaniecie się, Ciebie nie będzie, znajomych już też nie - wtedy będzie miała dopiero dramat.

Jesiennowiosenna- chce się być ze sobą, ale nie 24 h na dobę...

Z poprzednią w końcowej fazie nie widywałem się często, ale to wprost przyznaję - mogłem dać o wiele więcej od siebie, ale po prostu poróżniło nas wiele spraw.

Jeżeli chodzi o obecną - nie zabrania mi widywać się ze znajomymi. Chociaż zawsze jak wybierze się coś innego niż czas z nią, to źle to odbiera.
A denerwuje ją, gdyby z rana poinformować, że dziś spotkam się z kolegą.

Co do tego, czy przeraża mnie że gdzieś wyjdzie, to jak raz na jakiś czas (bo najczęściej jak wspominałem wcześniej woli spędzać czas ze mną) mówi, że gdzieś idzie, to nie robię żadnych problemów - nie mam z tego powodu złego humoru, nie mam pretensji.