życie się rozpadło - co mam wybrać miłość do dziecka czy nową miłość - Netkobiety.pl

Paulla, ludzie maja zasady morlane, do czasu kiedy nie przyjdzie sie z nimi zetknac, potem zaczynaja sie tlumaczenie, naginanie tych zasad i patrzenie z tysiaca perpektyw. Po co przysiegi? Bo fajnie jest, fajnie do czasu...Oczywiscie mozna milczec dla "dobra" zony i ratowac malzenstwo. Niestety jest to decyzja jednego z "partnerow", drugi jest nieswiadomy calej sytuacji. Nie wydaje mi sie ze przy skladaniu jakiekolwiek obietnicy miedzy kobieta a mezczyzna padaja slowa typu- ok jak mnie zdradzisz to wole nie wiedziec. Tyle tu gadania o zaufaniu, zalozmy ze ja zdradzilem i nic nie mowie, zona zdradzila i nic nie mowi a potem glosimy razem wszem i wobec jak to trzeba miec zaufanie do siebie, a prawda jest taka ze stoi przed soba dwoje ludzi ktorzy klamia sobie w oczy. Chyba inaczej widze to zaufanie. Znam pary ktore sa ze soba po zdradzie, znam takie ktore sie rozeszly z tego powodu a znam tez takie gdzie jedno z nich dowiedzialo sie po jakims czasie ze bylo robione w wala dla jego dobra. W trezcim przypadku najbardziej po dupie dostaje...dziecko(jesli jest). Szacunek pozniej do takiej osoby raczej na poziome zerowym.

A dostaje prezenty? Jeśli tak to wystarczy

Pokazałem temat mojej lepszej połówce, jako że trudno mi postawić się w sytuacji żony i matki.
Opinia :
Gdyby o zdradzie dowiedziała się bezpośrednio,  byłoby przyznanie się i skrucha,  to istnieje cień szansy że próbowałaby wybaczyć.
Oczywiście pod warunkiem całkowitego zerwania wszelkich kontaktów z kochanką.
Natomiast gdyby dowiedziała się od osób trzecich - koniec,  bez dyskusji.

A chyba lepiej 1 procent szans niż zero?

Oczywiście to teoria,  bo nikt nie jest w stanie przewidzieć wszystkiego, nie znamy też żony autora i nie wiemy jak ona patrzy na pewne sprawy,  ale jednak  taka opinia daje do myślenia.

Ciekawe czy autor pomyślał co będzie,  gdy kochanka mu się znudzi i ją zostawi?
Zemsta bywa słodka,  a czyż może być lepsza zemsta dla porzuconej kochanki niż poinformowanie żony niewiernego?

a taki, ze kasa na prezent dla kochanki mogłaby na przykład zostać odłożona na koncie dziecka na przyszlosc
mało?
nawet zabawke by kupil i byłoby sto razy lepiej niż majtki dla kochanki

Może i wybrał ale decyzję i tak podejmie jedna z tych kobiet i to będzie rozwiązaniem problemu autora.

Ja nawet już wiem kto  http://www.netkobiety.pl/t101177.html

Grudniu
jak zacząłem czytać twój post, chciałem zlinkować swój wątek.
Anderstud to już zrobiła.

Upewnij się, że ten twój anioł chce z tobą być. Zadbaj o warunki umowy.

I nie zdziw się, jak jednak ten twój anioł z czasem się na ciebie wypnie. Opowiadał mi znajomy sześćdziesięciolatek, jak w wieku trzydziestu pięciu lat zakochał się w dwudziestce, odszedł od żony, a młoda kopnęła go w rzyć po sześciu tygodniach.

Kejt to nie znak naszych czasów, a zwyczajnie wybór człowieka. Zawsze byli ludzie porządni i ludzie ,,chorągiewki,, , niezalenie od czasów w jakich im przyszło żyć. Wiem, ze ludzie uczciwi w małych rzeczach tym bardziej będą uczciwi w tych dużych.

Boże, człowieku, jaki Ty jesteś beznadziejny i pusty. Aż czytać się Ciebie nie chce.

grudzień: rok, 3 lata, miesiąc, godzina, sekunda .... to q..fa nie ma znaczenia biorąc pod uwagę jaki ty jesteś. Zdrada to zdrada. Aż ciśnie mi się na klawiaturę, ze jesteś tchórzem ale się powstrzymam ...
Sorki ale muszę to napisać: nie umiesz szanować swojej żony (jeszcze żony) więc nie powinieneś oczekiwać, ze ktoś będzie szanował ciebie, żal mi tej kobiety zaś wg. mnie twój anioł to zwykła blerwa, która mimo prób zerwania nadal napastuje żonatego. Jesteście siebie warci oboje. Przy tym co wypisujesz aż mi wstyd, ze jestem facetem ...

right

raczej nie ma szans ... do tego trzeba człowieka z "JAJAMI", z odrobiną honoru - choć tyle co brud za paznokciem i .... nie będącego zapatrzonym w siebie.

Los żony (jeszcze) ma żadne znaczenie dla autora, a ona mogła mieć normalnego, uczciwego faceta ... niestety los dla niej nie był łaskaw

Polny Motylku gdybym kierował kierował się tylko emocjami to już dawno bym odszedł od żony. Tak wchodząc w romans zraniłem żonę, ale póki ona o tym nie wie, to co się dzieję?? Kiedyś w konfesjonale na przy pierwszej mojej zdradzie z Aniołem spowiadając się z tego katolicki ksiądz mówi ... odpuszczam Ci a sprawę czy powiedzieć żonie zostawiam Tobie ... Zdałem sobie sprawę, że jeśli powiem o tym, to skończy się małżeństwo. Takich rzeczy się nie wybacza, a jak to związek już nigdy nie będzie taki sam, bo braknie w nim zaufania. Jesteś jeszcze za młoda żeby zrozumieć, że zdrada w życiu się zdarza, zakochanie w innej osobie też może się przydarzyć - nie generalizuje, bywa i żeby się kiedyś Tobie taka sytuacja nie przydarzyła bo widzę że nie porafisz ogarnąć tematu że takie rzeczy mają miejsce. Ktoś tutaj mądrze powiedział, że jak się zdarzy to trudno ale co dalej z tym zrobimy??. Ja okazałem się słaby i uległem uczuciom na tyle mocno że całkowicie się w tym zatraciłem, a z drugiej strony znajduje w sobie jednak siłę i walczę żeby z tym zerwać, bo nie chcę fundować cierpienia żonie i dziecku. Chyba ten zrozumie to o czym piszę, kto był w podobnej sytuacji. Stan zakochania jest jak choroba, wyniszcza i całkowicie odbiera zdolność logicznego postępowania. Kiedyś sam śmiałem się z takich osób i nie tak dawno mówiłem, że dla rodziny i dzieci człowiek powinien całkowicie się poświęcić. A teraz ....

Daj spokój, to jak mówić do kosmity po polsku i dziwić sie ze nie rozumie

,,katolicki ksiądz mówi ... odpuszczam Ci a sprawę czy powiedzieć żonie zostawiam Tobie ... ,,
ksiądz który nie wie jak to jest być mężem:)
który być może jest gorszym grzesznikiem niż nawet ty

No to podkarmimy troszkę;

Nieprawda. Strach o własny tyłek to też emocja.

To jak to jest z tym zranieniem - zraniłeś czy nie? Pytanie z innej beczki - czy Twoja Żona jest jakaś wolniejsza, albo ma problemy z kojarzeniem rzeczywistości? Masz tę niby "przyjaciółkę" od zawsze (jeszcze przed małżeństwem), więc Żona powinna o niej wiedzieć. Czysto hipotetycznie przyjmując taka "przyjaciółka", szczególnie ze zdzirowatymi inklinacjami powinna budzić zaniepokojenie, a wręcz zazdrość. A tu niby 3 lata lecą, wy się walicie przy każdej okazji, a Żona nic. Najmniejszych podejrzeń. Bardzo dziwna sprawa.

Matkożeszperlista! Jeszcze księdza brakowało w tej telenoweli. Ale że katolicki? Naprawdę? Dziwne, bo jak wiadomo księża katoliccy to specjaliści jeżeli chodzi o sprawy damsko-męskie, szczególnie te polegające na zdradzie, kłamstwie i dupceniu po bokach. Dobrze sobie Autor wybrał. Odpuścił? No to z powodzeniem można dalej sobie popuszczać. Jak raz odpuścił, odpuści i drugi.

Tego małżeństwa nigdy nie było. Daj spokój.

Jeśli ktoś się nie zgadza z Twoim podejściem do życia, nie znaczy że jest "za młody" albo "nie ogarnia". Twoje podejście do Przedmówczyni jest wybitnie protekcjonalne i nieeleganckie. Nie trzeba wejść z premedytacją w gówno, żeby wiedzieć że się przyczepia do buta, włazi w podeszwę, a potem śmierdzi. "Taka sytuacja" się nie "przytrafia" - stosunek seksualny ze zdzirowatą znajomą zaszedł za Twoją i jej zgodą i był/jest radośnie kontynuowany. Co tu jest do ogarniania? Uczucia? Jakie uczucia? Do córeczki? Na pewno sporo o tej wyimaginowanej córeczce oboje ze zdzirowatą myślicie.

Walcz chłopie, walcz! Kaganiec mu załóż i trzymaj w spodniach siłą. A od zdzirowatej widłami się oganiaj, zasieki zbuduj - może nie przelezie. Pomęczysz się i choroba minie. A potem do księdza.

czy ja piszę po chińsku, to że kogoś znamy przed ślubem nie oznacza że jest przeszkodą nie można uznać że mojego małżeństwa nie było. Po prostu Anioł był tylko przyjaciółką, oczywiście żona ją zna, bywaliśmy razem.
Przepraszam za mój protekcjonalizm, że jestem tchórzem, że ... inaczej poprostu myślimy. Droga Powerko dokładnie tak jest:
cyt:
Tutaj karty rozdaje pseudoanioł.
Tak, tak,  los Twojej żony i dziecka jest w jej rękach.
Ty jesteś bezwolny.
a co do uczuć i seksu. To prawda że mogłem sobie zdawać sprawę że coś nie tak, ale znaliśmy się ponad 10 lat i była tylko przyjaciółką i nagle zaczęło mi zależeć. Nie wytłumaczę tego, ale może jestem inny, może u wszystkich tu piszących jest nie do pomyślenia że uczucie może się nagle pojawić.
Powerko dziękuje za Twój wpis i wielu osobom, które nie przekreślają mojego obecnego związku dziękuje. Dowiedziałem się sporo o sobie i o tym co powinien zrobić facet na moim miejscu.

daruje sobie, więcej już nie bedę się tutaj udzielać
ostatni wpis gnojka

mnie to zastanawia jedno, czy żona nie ma żadnych podejrzeń co do Ciebie? nic nie podejrzewa, nie pyta, jeśli znikasz ? to trochę dziwne, że jeśli cos dzieje się dłużej to nie da się tak tego ukryć  w100 %.  A ta twoja kochanka , to co ona na to wszystko, bo o tym też nic nie piszesz.

Jeszcze się taki chyba tu nie pojawił, nie miał odwagi, a grudzień to tchórz prima sort, nie oczekuj od niego czegoś takiego ... i kłamca

Przecież tu też dostał takie rady
Zdaje się większość uważa, że najlepsze co może spotkać jego żonę, to życie z mężczyzną, który jej nie kocha.

Grudzień2016, mogę sobie wyobrazić co przezywasz, ale niestety na własne życzenie. Tu jest sporo trafnych komentarzy, nawet tych krytycznych.  Wiadomo, że ciężko się je czyta. Nikt o sobie nie chce myśleć jak o złym człowieku, krzywdzącym z premedytacją innych. Ja byłam w nieco podobnej sytuacji z tymże na miejscu tego „Anioła”. Zaczęło się od przyjaźni a potem pojawiło się uczucie, totalne zaślepienie. A wtedy to już pozamiatane.  Nie da się odkochać ot tak z dnia na dzień. Można sobie coś wmawiać, obrzydzać drugą osobę, ale wystarczy chwila i wszystko wraca. Zakochani ludzie są jak narkomani. Ta cała sytuacja, ta ciągła huśtawka emocjonalna wykańcza psychicznie. Im dłużej to będzie trwało, tym będzie gorzej. Dla wszystkich.
Tu nie ma dobrego wyjścia. Cokolwiek nie zrobisz, będzie poczucie straty. Jeśli zdecydujesz się na ratowanie rodziny, to jedna podstawowa rada czy też warunek – musisz zupełnie uciąć kontakt z przyjaciółką. Być może wydaje ci się na ten moment to wręcz niewykonalne, ale uwierz, że innej opcji nie ma. Nie czekaj jak tu niektórzy radzili aż uczucie się samo wypali i romans sam skończy. Bo skończy się dopiero wtedy kiedy wszystko się wyda a wtedy już będzie za późno na ratowanie małżeństwa. Albo będzie to dużo trudniejsze. 
A swojej przyjaciółce powiedz jasno, że chcesz ratować małżeństwo i na nim się skupić. Nie wiesz jak ona zareaguje. Równie dobrze ten twój anioł może pokazać różki.
Trudno też uwierzyć w to, że twoja żona niczego się nie domyśla. Przeczytaj sobie wątek Spensa tak ku przestrodze: http://www.netkobiety.pl/t92266.html
Tam było „tylko” zauroczenie starą miłością, nie było jako takiego romansu, a i tak oddalenie emocjonalne od żony było dla niej odczuwalne i nie do wybaczenia. On się opamiętał, ale na niewiele się zdały tłumaczenia i skrucha.
W tym przytoczonym przeze mnie wątku było dużo rad jak wrócić, jak naprawić. Poczytaj sobie i przemyśl na spokojnie. Bo to, że zdecydowałeś się (chyba?) zostać z rodziną to jedno. Drugie to jak się przyjaciółka zachowa, a trzecie co jeśli nagle się żona o wszystkim dowie?
To by nie mówić żonie jest dobrym pomysłem ale tylko w sytuacji, kiedy po pierwsze masz pewność że chcesz skończyć z romansem i zależy Ci na nie tylko dziecku ale i żonie oraz kiedy masz gwarancję, że żona nic nie wie i nigdy się o tym nie dowie. O ile na to pierwsze masz bezpośredni wpływ tak na to drugie już nie. Różnie kobiety reagują i niestety bardzo często z chęci zemsty  same czy przez osoby trzecie przekazują żonie taką informację. Co wtedy zrobisz? Będziesz tłumaczył, że te 3 lata nic nie znaczyły? Że ta przyjaciółka to zwykła s.ka i że kochasz tylko żonę?
I nie mów jaki to słaby jesteś i nie masz teraz na nic wpływu bo jakaś siła wyższa tobą kieruje. Może czujesz się słaby bo się zakochałeś i nie widzisz na chwilę obecną dobrego rozwiązania, że to wszystko cię przerasta. To jest jednak twoje życie i osób za które wziąłeś odpowiedzialność… To, że pójdziesz do spowiedzi, będziesz nazywał siebie gnojkiem itd. nic tu nie zmieni jeśli ty będziesz chciał być nim nadal.
Życzę Ci większej silnej woli i zdecydowania.
Powodzenia!

No nie wiem, wydaje mi się jakoś, że rozłożenie tego wszystkiego w czasie będzie dla niej lepsze
i jeśli dowie się o zdradzie Grudnia rok czy dwa po rozwodzie i być może związaniu się z kimś innym,
to zniesie to znacznie lepiej niż gdyby wszystko naraz i znienacka miało jej się zwalić teraz na głowę.
Z technicznego punktu widzenia to i tak niczego nie zmienia czy dowie się dzisiaj czy za dziesięć lat,
ale z praktyki wiem, że zupełnie inaczej człowiek przechodzi przez rozstanie z partnerem i rozwód,
a całkiem inaczej człowiek przechodzi przez nagłe odejście partnera do kogoś z kim ma romans.
Dlatego nadal będę się upierał przy swoim, że informacje o zdradach i romansie mogą zaczekać,
tym bardziej że istnieje przynajmniej teoretyczne prawdopodobieństwo, że całej prawdy nigdy nie pozna,
a nawet jeśli ktoś jej kiedyś przypadkiem doniesie, to już koło dupy będzie jej to wszystko latało.
Ja na jej miejscu wolałbym nie wiedzieć.

To ja w kwestii formalnej.
Zazwyczaj jest dokładnie odwrotnie, mimo, że trudno to przyjąć do wiadomości. To właśnie ci niby szczęśliwi mężowie zaginają parol na inną kobietę.

Co sprawia, że dojrzały facet plecie trzy po trzy jak opętany nastolatek?
Jak dorosły, dojrzały facet może twierdzić, że miłość spada na kogoś z nieba? To bliskie twierdzeniu, że strzała amora Cię strzeliła, a autor biedny bronić się nie mógł.
Może mało jestem romantyczna ( całe szczęście ) , albo i młoda albo i głupia , ale nigdy nie uwierzę, że miłość spada na kogoś od tak, że patrzę na kogoś i tadam tracę kontakt z rzeczywistością. Zanim do tego doszło mieliście wspólne chwile, na pewno fajne chwile, było przeprowadzonych mnóstwo rozmów, milion gestów, które z czasem nabrały znaczenia, cieszenie się na telefon, na spotkanie, z pozoru zwykłe, w efekcie odsunięcie się od żony, choćby małe i inwestycja czasu, emocji w drugą osobę. I o każdym tym detalu zdecydowałeś TY, to nie los, to nie uczucie pojawiające się jak grom z jasnego nieba to Twoje decyzje. Ty świadomie ją w sobie rozkochałeś i łechtało to Twoje ego, bo być może Twojej żonie już nie miękły nogi na Twój widok, na Twój telefon a zamiast cieszyć się, że Cię zobaczy, cieszyła się, że w końcu jest w domu po męczącym dniu w pracy.
Jesteś słaby po prostu, jesteś egoistą , a Twoja historia nie różni się niczym od romansów innych egoistów, którzy pragnęli podbudować swoje ego kosztem żony ( męża)  , a Twój anioł nie różni się niczym od innych aniołów, który z premedytacją rozbija małemu dziecku rodzinę. Igrałeś przez cały czas z ogniem, a próbujesz wmówić nam , że te uczucie jest dla Ciebie zaskoczeniem.

Oczywiście,że wszystko co się stało jest winą Autora,tak jak pisze bohseonkelz.W wierności chodzi o to,żeby nie doprowadzać do sytuacji,w której nie ma już odwrotu.Po jakiego wafla żonatemu (w związku) mężczyźnie przyjaciółka? Nie ma kolegów z którymi może pójść na piwo? Z drugiej strony,przyjaźnić się (sic!) z żonatym mężczyzną? Przecież to prosta droga do zdrady.I tak też się stało.I już jest pozamiatane,właśnie w momencie gdy Autor zdradził.Teraz te Jego rozważania są już całkowicie bezsensowne,bo mleko się rozlało.Nawet jak zostanie z żoną,to nigdy nie wie,czy "przyjaciółka" z zemsty (a to raczej na 99% pewne,bo ta niczym nie ryzykuje,a nie ma niczego gorszego niż gniew wzgardzonej kobiety) po prostu żonie o wszystkim powie,a jak odejdzie od żony,to na 99% "przyjaciółka" Go zostawi,bo to co wszystkie kochanki "rajcuje", to właśnie bycie kochankami,a nie partnerkami (żonami),które można zdradzić.Powtarzam,błąd Autor już popełnił,zdradzając,i teraz jest w czarnej d...Może tylko wybrać mniejsze zło...ja bym ryzykował jednak zostanie z rodziną,dla dobra dziecka,może żona jak (jeśli) się wszystko wyda,weźmie to za "okoliczność łagodzącą",i przynajmniej,jeśli jednak odejdzie,to chociaż potraktuje łagodniej,choćby w kwestii dziecka,i kontaktów z nim.A jeśli będzie (On) miał łut szczęścia,to nic się nie wyda,a po jakimś czasie przyjdzie rozum do głowy.Tak bym zrobił na miejscu Autora,ale szanse na "happy end" są znikome,raczej na 99% zostanie sam,bez rodziny,i bez kochanki.

Nie czytam calosci ale wydaje mi sie ze milosc nie wybiera. Wczoraj wlasnie ogladalam Pestke.

2016 mamy 2019 myślałem ze już tu nie wroce. Listopad 2019 i wrócił temat.
Zostałem dla dziecka, w październiku 2017 żona zorientowała się ze mam romans, zaczęła ku mojemu zaskoczeniu walczyć o nasz związek, przejęła inicjatywę. Byłem przekonany ze jest już pozamiatane a tu taka postawa. Obiecałem ze skoncze z moim Aniołem ma na imie Sylwia. I tak zrobiłem. Sylwia była w strasznej rozpaczy jak tylko mogła próbowała przebić się do mnie z prośba bym nie rezygnował nie zamykał tych drzwi. I rzeczywiście zle zrobiłem, zostawiłem uchylone. Z czasem, minęły miesiące a my od czasu do czasu pisaliśmy do siebie. Ona z żalem a ja z poczucia winy. Nie chciałem tego. Chciałem ratować rodzine ale w głębi serca cały czas kochałem  Sylwię. Minął rok i sprawy przybrały tempa, skusiłem się i porwałem Sylwię na 3 dni w miejsce w którym nigdy nie bylismy razem. Wróciły uczucia tak mocno ze sie wystraszyłem sam siebie, kim jestem o co chodzi ??? Znowu się wycofałem. Sylwia prosiła, błagała a ja starałem się dystansować wbrew swoim uczuciom. To wszystko przyniosło katastrofalne skutki w moim „ratowanym” małżeństwie. 2019 rok był jeszcze bardziej zagmatwany, starałem się uciąć. Nie potrafiłem. W sierpniu ponownie zbliżyliśmy się do siebie, ale jak się okazało to była ostatnia szansa z jej strony. Odeszła z innym o którym nic nie wiedziałem. Powiedziała mi tylko ze przepłakała 1,5 roku czekając na mnie. Teraz ja mam świadomość gdy już jej nie ma, mam czysta świadomość ze zostałem dla dziecka a straciłem jedyna kobiete która kocham i chyba nie przestane kochać. Żałosne żyć z kobieta której się nie kocha a zostawić ta która się kocha dlatego ze jest dziecko. Taki jest mój finał. Uczuć tyle miedzy nami się uzbierało przez te prawie 20 lat ze mógłbym obdarować kilkanaście par. Powoli wychodzę z tego załamania ze złamanym sercem. Jestem głupcem i za to mnie los pokarał. To przestroga dla wszystkich tych którzy kochają. Idźcie za głosem serca, bo może los nie da wam trzeciej szansy i bedziecie płakać ze zmarnowaliście życie. Pozdrawiam wszystkich ze złamanym sercem - Piotr listopad 2019

tego samego dnia, Autorze , którego napisałeś pierwszy post inni wiedzieli jak ta historia się skończy , bo Anderstud napisał to 23 grudnia 2016 r

Ok wiele przeczytałem opinii, duzo było hejtu, wszystko rozumie. Najgorsza rzecza jaka zrobiłem to ze byłem bierny bez inicjatywy. Najpierw przejęła inicjatywę żona zadając mi pytanie czy zostaje, wtedy miałem odejść, wyrazić swoje zdanie, a dalej rozchwiany balansowalem. Po rozstaniu ze Sylwia miałem z nią zerwać wszelki kontakt. Przez prawie 1,5 roku cierpiała przeze mnie bo przez to ze sporadycznie ale utrzymywałem z nią kontakt. To się zemściło w końcu chyba w czerwcu czy lipcu poznała kogoś. Nie od razu, wahała się, wysyłała sygnały. Nie widziała w końcu nadziei, umęczona czekaniem, podjęła decyzje gdy ten ktoś zaczął znaczyć więcej niż kolega. A ja jestem w miejscu które nie zyczylbym wrogom. Teraz się łudzę ze może zapomnę kiedyś o Sylwii, ze może przeminie uczycie kiedyś a do tego czasu, trwam w związku do którego już nie mam sercu.

Dobrze się stało ze to juz koniec.
Na pocieszenie.. Nie kochasz zony tak bardzo jak myślisz zostaw ja w spokoju.
Podejrzewam że reagujesz jak pies ogrodnika bo zona kogoś znalazła.
Sylwia tez Cie nie kocha bo jakby tak było to uszanowalaby Twoją decyzję dbała o Twoje szczęście.
Najpierw sobie w głowie poukladaj a potem jakieś związki.
Mimo wszystko wspolczuję.

edit:Sorry, żle zrozumiałam to kochanka odeszła a żona wciąż z Tobą?
To możesz jeszcze zrobić dobry uczynek i powiedzieć jej że to dla dziecka z nią jesteś. Przynajmniej tyle zrób.
myślałam, że żona juz ma spokój..

Sorry, ale co miala zrobić ta kobieta, czekać wiecznie aż się Autor zdecyduje iść za głosem serca...?

Ułożyła sobie życie z innym, bardziej zdecydowanym, proste.

Autorze, zmarnowałeś sobie życie i szansę na szczęśliwy związek na WŁASNE życzenie.

Tu się nie zgodzę. Przeczytałam wszystkie posty autora w temacie i mimo że pisze On o sobie "gnojek" to jednak mocno dba o swój wizerunek w swoich oczach i czuje się ofiarą,  nie winnym.
Nie chciał zburzyć wizerunku dobrego ojca i męża, więc żonie nie powiedział, samo się wydało. Nie chciał przestać być troskliwym mężczyzną w oczach kochanki, utrzymywał z nią kontakt niejasny chyba, skoro czekała.
Więc gdyby do tej Sylwii odszedł, też by tego nie zniósł i okupował dalej miejsce przy żonie, co by ten drugi związek też rozwaliło.

NIe słuchał rad o zakończeniu romansu i o tym jakie będą konsekwencje jak nadal będzie "stał w rozkroku"
No to się przekonał a mógł uwierzyć na słowo , tym którzy pisali na bazie własnych doświadczeń.

Oczywiście nie miał obowiązku wprowadzania rad w życie, szczególnie od osób które już coś takiego przeżyły i miały te doświadczenia.
Rady forumowiczów w tym wątku były w większości takie, żeby zakończył romans i odbudował relacje z żoną , bo go to zniszczy kiedyś.
I cóż mamy dzisiaj ?