Zmiana na gorsze u byłego - Netkobiety.pl

a jakie to ma znaczenie?

Boli mnie, że tak mocno się zmienił.

Żal mi moich uczuć, które zostały zdeptane i dobite jego obecnym zachowaniem i faktem że obraca się w towarzystwie którego nigdy nie lubilismy.

Najwidoczniej znudził mu się związek i zapragnął szalonego życia pełnego przygód. Czasem tak bywa...

Mój były przez cały nasz związek nie pił alkoholu, narzekał na to, że ja lubię wypić, wyjść na imprezę. Wręcz gardził tym. Kiedy z nim zerwałam nagle uwielbia pić alkohol i imprezować. Mężczyźni, kto ich zrozumie?

Tak, nasz rocznik.
Dodam, że studiujemy w róznych miastach. On w Warszawie - nasi znajomi stwierdzili, że to miasto go tak zmieniło. Tym bardziej, że zaczał odnosić sukcesy w modelingu i się poczuł.

Przykro mi, że taki fajny niegdyś człowiek stacza się, balując z ćpunami i pozerami. I szkoda mi jego rodziców, którzy są wspaniałymi ludźmi, a nie zdają sobie sprawy, jak zmienił się ich syn

Przestałem już rozpaczać.

Jedynie dziś, zobaczywszy snapy z ich nocnych szaleństw, coś mnie zakuło.
Szkoda, że taki fajny gość tak się zmienił.

To bardzo smutna perspektywa.
Świadomość, że to, co było, już nie wróci, jest wykańczająca.

Kto zerwał?
Raczej zaglusza rozstanie...

Jeżeli się oswoi z rozstanie, to jest szansa że wróci na normalne tory.

Ile jesteście po rozstaniu?
Może znajdzie dziewczynę i się "unormalni".

Daj mu spokój, to jego życie.

On zerwał. Dwa miesiace temu.

Dlaczego zaraz troll, może to dwaj mężczyźni byli w związku:)

Jak wyżej

Nie rozumiem Cie.
Zmienil sie, jest inna osoba, to moze powinno byc Ci latwiej ?
On  nie ma kregoslupa.Po co Ci ktos taki ?
Nawet jak wroci do swojego poprzedniego zachowania, do Ciebie tez, za jakis czas to moze sie powtorzyc.
Czy moglbys mu znowu zaufac ?

Odgrzewam cudzy wątek i podbijam temat.

Jak to wg Was jest.

Poznajemy drugiego człowieka, podoba nam się jaki jest, zauraczają nas na ogół te pozytywne cechy, często podobieństwa w sposobie myślenia, postrzegania rzeczywistości, systemie wartości.

A jeśli pewnego dnia ten znany nam i kochany człowiek zaczyna zachowywać się inaczej? Jeśli zaczyna zaprzeczać wszystkiemu, co deklarował do tej pory? Jeśli powoli- krok po kroku- zaczyna się zmieniać w kogoś obcego, i to na dodatek kogoś, kogo w tym nowym wcieleniu przestajemy lubić?

Jak to wyjaśnić?
- "tylko krowa nie zmienia poglądów"?
- wcześniej udawał kogoś, kim nie był i 'maska opadła'?
- pomyliliśmy się w jego pierwotnej ocenie?
- .........

Wiem, że to takie teoretyczne dywagacje, ale jestem ciekawa zdania innych.

Jeżeli zmiana jest radykalna, następuje raptownie i nie chodzi o jakiś pogląd w jednej dziedzinie, ale o niejako zmianę całej osobowości to chodzić może tylko o opcję 2 i/bądź 3. Przy czym najczęściej nie chodzi o mimowolne i niewinne "pomylenie się w ocenie", a desperackie rzucenie się na to, co akurat poruszało się w naszym otoczeniu, miało dwie nogi, ręce, przypominało człowieka i od razu przypisane zostały mu cechy idealnego mężczyzny/kobiety z wyobrażeń. Wtedy rzeczywistość jest naginana do wyobrażenia i zazwyczaj taki zabieg kończy się tragicznie. Co najważniejsze: to nie jest zwykłe "pomylenie w ocenie". Pomylenie w ocenie zauważa się dość szybko, bo zauroczenie może nieco oślepiać, ale nie aż tak bardzo. Żeby być zaślepionym w bardzie skuteczny i długotrwały sposób potrzebna jest spora doza desperacji, której korzenie są różne, ale mechanizm wygląda podobnie.

Jeżeli w drodze znajomości, z czasem dostrzegałaś coraz większe dysonanse pomiędzy deklarowanym, a rzeczywistym; jeżeli zwracałaś mu na to uwagę (tak rozumiem, skoro się tłumaczył); jeżeli rozstałaś się z powodu tego dysonansu, tzn, że było to opadnięcie maski i pomyłka w ocenie początkowej, ale nie ta o której pisałam. Ta druga gdybyś nawet dostrzegała dysonans, to zostałby on każdorazowo zamieciony pod dywan i nie zakończyłabyś związku. Zostałby zakończony za Ciebie, a Ty nadal miałabyś wyidealizowane wyobrażenie, choć z jasno dostrzegalnymi rysami, których i tak wolałabyś nie widzieć. Czyli nie jest źle
Czasem tak po prostu bywa, że w życiu napotykamy na ludzi, którzy nie są najlepszą wersją siebie, ale wymyśloną wersją siebie, a przez to w zderzeniu z rzeczywistością, to co zmyślone z czasem znika i pozostaje goła rzeczywistość...
Wszyscy w jakimś punkcie życia na nich trafiamy. Ważne jest jak na nich reagujemy. Czy widzimy rzeczywistość i zgodnie z nią postępujemy, czy chowamy się w świat wyobrażony, bo tam raźniej

To normalne. Na poziomie zauroczenia dochodzi właśnie do takiej identyfikacji z partnerem. Identyfikujemy się oczywiście z pozytywnymi cechami Potem tzw. opadnięcie różowych okularów, to właśnie dostrzeżenie, że drugi człowiek to właśnie drugi, odrębny człowiek, a nie odbicie nas w najlepszym wydaniu. Oczywiście, że z czasem zaczynamy dostrzegać w partnerze więcej i nie zawsze nam się to podoba. Im bardziej jednak radykalna zmiana, kiedy spadają różowe okulary, tym można powiedzieć: większe problemy emocjonalne/psychiczne posiadacza okularów, drugiej osoby, bądź obydwojga naraz.

Bywają i tacy. Całkiem ich sporo, ale jak już sama stwierdziłaś jest też połowa szklanki pełnej w postaci wiedzy i doświadczenia, które pozwolą Ci na szybsze zidentyfikowanie kolejnego kameleona i odnalezienie się w takiej sytuacji.

Takiego kogoś nigdy nie było i to powinno pomóc w zwalczeniu tęsknoty za kameleonem. Stworzył wyobrażenie zgodne z tym co zauważył, że jest atrakcyjne dla Ciebie.
Ale spotkasz na pewno kogoś, kto będzie posiadał zestaw atrakcyjnych dla Ciebie cech i nie będzie kameleonem, także głowa do góry.