Jak rozmawiać z chłopakiem? - Netkobiety.pl

Z moim chłopakiem jesteśmy razem od 4 miesięcy. Poznaliśmy się przez internet. Najpierw kilka spotkań, trudno było powiedzieć czy coś z tego będzie. Szybko padła decyzja o tym, że będziemy razem. Dla mnie trochę za szybko, najpierw odmawiałam, ale w końcu się zgodziłam. Mamy różne charaktery, ja jestem spokojna, bardzo ambitna, a mój chłopak trochę roztrzepany, nie zawsze rozsądny, pracuje w jednej z restauracji szybkiej obsługi, obecnie jest na urlopie dziekańskim, bo  nie wie czy dalej chce studiować. Dogadywaliśmy się dobrze, lubiliśmy spędzać razem czas, podobno przeciwieństwa się przyciągają.
Ze względu na to, że studiuje wymagający kierunek, widywaliśmy się dwa razy w tygodniu. Mimo dużej ilości nauki, projektów zawsze znajdowałam dla niego czas. Nie miał mi za złe, że tak dużo czasu muszę spędzać przy nauce i na uczelni. Po jakimś czasie zaczął mi wypomina rzeczy, które wydarzyły się już jakiś czas temu. Miał mi za złe, że nie miałam dla niego czasu podczas roku akademickiego. Zamiast wspierać mnie podczas trudnego okresu zaliczeń, sesji mówił mi żebym się starała, bo on nie chce żebym miała jakąś poprawkę we wrześniu, bo znowu cały czas będę się uczyć. Udało się, nie mam żadnej poprawki, chociaż kosztowało to bardzo dużo sił i pracy. Nie wiem, dlaczego nie potrafi zrozumieć, że te studia są dla mnie ważne. W przyszłości chciałabym być niezależną osobą, potrafić sobie poradzić w życiu, znaleźć prace.
Kolejnym problemem jest sprawa okazywania sobie uczuć w miejscach publicznych. Nie przepadam za tym, żeby się całować gdzieś w metrze, na spacerze, na zakupach. Mój chłopak bardzo się na to złości. Nie lubię patrzeć jak inni migdalą się w miejscach publicznych. Uważam, że to są chwile dla nas i nie każdy musi na to patrzeć.  Mój chłopak twierdzi, że go ograniczam, nie pozwalając mu całować się w miejscach publicznych, mówi że czuje się na uwięzi. Twierdzi, że powinnam nad sobą pracować, nad swoim strachem, nie podoba mu się, że rzadko pierwsza mówię, że go kocham. Nie podoba mu się to, że nie podzielam jego pasji motocyklowej, faktycznie, nie jeździłam z nim tym motorem, bo się boje, ale nigdy nie powiedziałam, że tego nie akceptuje.
Dla mnie dużym problemem w naszym związku są pieszczoty. Wydaje mi się, że jest tego sporo. Starałam się go nie ograniczać. Jednak nie daje rady. On miał wcześniej partnerkę seksualną, ja jestem dziewicą. Z tym krokiem chciałabym jeszcze poczekać. Mój chłopak to akceptuje, ale ciągle dąży dalej, chce więcej. Dochodzi do takich sytuacji, że są łzy, złość. Mówi, że nie chce mnie skrzywdzić, ale nie umie mnie zrozumieć, że dla mnie jest tego za dużo, za często. Jak jesteśmy razem w domu przez jakieś 5 godzin to mógłby cały czas bez przerwy całować się, dotykać, pieścić. Nie potrafi przytulić się do mnie nie dotykając mnie jednocześnie po wszystkich częściach ciała, jego ręka cały  czas gdzieś wędruje. To jest przyjemne, ale ile można? Rozmawiałam, prosiłam, ale nie ma żadnego efektu. Zdarza się, że wolę unikać spotkań, niż kolejny raz mu czegoś odmawiać.  Nie zauważa, że już nie chce, odpycham mu ręce, dopiero jak powiem, że już więcej nie, to się ogranicza na jakiś czas, może 20-30 min. Wiem, że mężczyźni mają większe potrzeby, ale ja tak nie daje rady. Jak z nim rozmawiać, co zrobić?
Nie wiem, czy za mało mu pozwałam, czy sobie wymarzyłam zbyt idealny związek. Chciałabym być szczęśliwa, ale jak być szczęśliwym z kimś kto tylko widzi we mnie wady. Wiem, że nie jestem idealna, ale chyba nikt nie jest.