Wszystko się nagle odwróciło. kto zniszczył ten związek, ja czy on? - Netkobiety.pl

Ty też "jakbyś chciała to zapomniałabyś o przeszłości" i nie niszczyłabyś tego faceta od samego poczatku. A robiłas to będąc z nim "z łaski", traktując go jak szmatę, będąc wobec niego "chamską". No sorry...
Po pierwsze: wchodząc w nowy związek wypada poprzedni i ewentualne złe skojarzenia z byłym zamknąć, uporządkować i nie pozwalać by rzutowało to na nową znajomość. U Ciebie tego nie było - traktowałas obecnego chłopaka przez pryzmat tamtego i facet musiał wychodzić z siebie byś go zaakceptowała. Najwyraźniej nastąpiło "zmęczenie materiału", albo chłopak zauważył Twoje cechy, których wcześniej - tak zaabsorbowany zdobywaniem Ciebie - nie dostrzegał.
Czego oczekujesz? Teraz "pałeczka" jest po Twojej stronie: pokaż, ze Tobie jednak zależy i staraj się o tą znajomość. I przede wszystkim traktuj ludzi z szacunkiem, z serdecznością. Bycie "chamską", bo "ktoś, kiedyś, coś" bez powodu wobec zupełnie niewinnej osoby jest dowodem niedojrzałosci. Uporządkuj w sobie to wszystko i uswiadom sobie, ze kazdy jest innym człowiekiem i niekoniecznie inne osoby muszą ponosić konsekwencje poczynań swoich poprzedników...

A czy on rozumie że przeszlości nie zmieni, i próbowalby lepiej zapomnieć to co już bylo?

Wobec niego zachowywałaś się tak, jak się zachowywałaś i uważasz, że powinien być wyrozumiały. Teraz on zachowuje się w identyczny sposób, ale Ty nie widzisz powodów, by być wyrozumiałą.

Ot, podwójne standardy.

To jest bardzo wrażliwy facet. On bardzo często potrafił przy mnie płakać z bezradności. Możliwe też ze była to jego gra. Ciężko to wyczuć mimo że jesteśmy razem rok. Cały czas czuje się zraniony. Nie panuje nad słowami i czasem mówi na mnie głupoty.  Tłumaczy to tym ze ja wcześniej również nie zastanowilam się nad tym czy jego coś nie zrani. Nie wiem jak wyjść z tego. Chciałabym żeby stał się znowu normalnym człowiekiem który nie mści się.

Na początku nie byłam go pewna praktycznie wcale i widziałam w nim zawsze drugie dno. Nie wierzyłam ze facet może być dla kobiety taki dobry. Ale uważam że on powinien być wyrozumiały. Sprawił mi tyle przykrości odgryzajac się ze nie wiem co mam o nim sądzić.  Czasem myślę że z niego wyszło coś złego po prostu

Kiedyś poruszałam taki temat czy po prostu on nie chciał mieć kobiety na siłę. On w sumie był bardzo długo sam i jak twierdzi w tym czasie poznawał wiele dziewczyn ale to we mnie się zakochał i ze mną załapał wspólny język. Na początku był aniolem. Az wydawało mi się to podejrzane ze facet może być tak dobry dla.kobiety. tłumaczył to tak "jak dają dobroć to bierz a nie rozmyślasz ze zaraz wyjdzie ze mnie czyste zło" był wściekły za to ze ja w takim samym stopniu nie jestem zaangażowana jak on. Powiedział ze to może trwać kilka miesięcy ale nie prawie rok. Że on się stara i robi dla mnie wszystko a ja nic. Często dawałam mu do zrozumienia ze ja tego nie traktuje aż tak serio jak on. To nie było tak ze jak on napisał smsa ja natychmiast odpisuje. Był widoczny duży dystans a on aż wychodził z siebie. Ma żal do mnie i widzę że jest w takim stopniu skrzywdzenia ze narazie nic nie pomaga. Jak robi coś źle tłumaczy ze ja sama tak robiłam. Zastanawiam się nad rozstaniem...

Ja nie miałam zamiaru jak najszybciej  być z nim. Były takie myśli ze może kiedyś coś. .. bo bardzo fajnie znajomość się rozwijala.  On cały czas na siłę proponował spotkania chociaż widział ze jestem niechętna. Raz przyjechał do mnie do domu z bukietem kwiatów. W domu podobno MODLIŁ się o ta miłość. No dla mnie to czysta desperacja była a ja wyraźnie dawałam do zrozumienia i mówiłam ze narazie chce dystansu.

Sorry, jak dla mnie to tu jest roszczeniowa postawa pt 'ja jestem KOBIETĄ, i na dodatek jeszcze SKRZYWDZONĄ, i mi wolno więcej!' . Weź na klatę to, że swoją olewką go zraniłaś i zniechęciłaś, zastanów się, czy jest sens to dalej ciagnąć jak tylko siebie ranicie/raniliście i nie potraficie się dogadać. Nie chcę być zlym prorokiem, ale ten początek może się za wami ciągnąć przez cały związek. U mnie też początki ciekawe nie były, i mimo, że oboje sie staramy do tego nie wracać, to czasami to wychodzi i widzę, że rzutuje na teraźniejszość. Bo każdy się boi powtórki z rozrywki. Ale nie chcę generalizować, ludzie są różni, może wam się uda przeszłość przekreślić grubą kreską. I zacząć 'na czysto'.

Oboje mają po równo za uszami.

Najpierw on się pchał, gdzie go nie zapraszano wylewnie, a ona go nie spławiła skutecznie tylko przygarnęła szczeniaczka na pocieszenie, ale w złym humorze potrafiła kopnąć. Teraz on odpłaca pięknym za nadobne, a ona się oburza, że jak tak można - przecież powinien być wspaniałomyślny i przebaczyć, choć ona wcześniej bywała emocjonalnie bezmyślna.

Warci są siebie, ale na tym etapie ten związek to czysty sadyzm z obu stron. Pytanie, czy któreś zdecyduje się na przerwanie zaklętego kręgu, powie dość i odejdzie. Bo na wzajemne przebaczenie szanse są chyba marne.

Właściwie czytam ten temat i zastanawiam się dlaczego z nim byłaś/jesteś?

Przyznam szczerze, w ogóle nie rozumiem tego napadania na ciebie i zgadzam się z Wielokropkiem i Iceni. Ale ja mam 45 lat i inaczej juz patrzę na świat niż młodzież. Doświadczenie robi swoje.
Co to, jak ktoś się w nas zakocha to mamy obowiązek od razu też się zakochać aby nie być świnią? Spokojnie, miałaś prawo traktować go jak kolegę, nic mu nie obiecywałaś a nawet studziłaś zapały. Nie zwodziłaś go, on latał z kwiatami  bo chciał, bo go to zdobywanie kręciło. Jak już się przekonałaś, uwierzyłaś i chcesz być na poważnie to on zaczął strzelać fochy. A dlaczego? Bo to toksyk a nie żaden wrażliwiec.
Ja też znam takich wrażliwców. Nad biednym psem zapłacze, własny los w tym złym świecie powoduje bezsenność i łzy. Ale jeżeli idzie o dokopanie innej osobie, szczególnie własnej dziewczynie, to jest mistrzem.
Gdy się w kimś zakochamy a ten ktoś w nas nie to albo odpuszczamy albo zdobywamy. Jeśli zdobywamy to jak już zdobędziemy cieszymy się i budujemy związek. Jak zdobywanie nas męczy i trwa za długo to odpuszczamy. Ale on to gość o niskim poczuciu wartości, z zapiekłymi urazami do całego świata (tak długo byłem sam) i się za wszystkie niepowodzenia życiowe mści na tobie. Bo jest juz pewny ciebie. Ale jak tylko kopniesz w nadęte dupsko od razu przypomni sobie o miłości.
Od takich typów należy trzymać się z daleka.

Witam. Może trochę z innej beczki ale Mam pewien problem. Pierwszy raz zwracam się o pomoc na forum. Ostatnio wiele dzieje się w moim życiu kłótnie z ukochanym wtrącanie się osób trzecich i mącenie w naszym związku. Kilka dni temu pewna osoba zaczęła zaczepiać mnie i mojego mężczyznę z tekstami ,że ja go zdradzam ze swoim byłym i ,że niby ten były rozpowiada na mnie różne rzeczy. Mój chłopak oczywiście się zdenerwował wyszła awantura . Żeby go przekonać i udowodnić,że to nieprawda pojechałam do byłego wyjaśnić całą tą sprawę. Pojechałam rozmawiałam ze swoim eks oczywiście powiedział,że powtórzy mojemu chłopakowi prawdę. Jego mama zaprosiła mnie na kawę i się trochę tam zasiedziałam do tego telefon mi się rozładował i mój chłopak nie miał ze mną kontaktu. Oczywiście bałam się powiedzieć mu prawdy ale przyznałam się ale on mi nie wierzy i twierdzi,że go zdradziłam a mój eks mnie nawet nie dotknął wiem jak to wygląda ale proszę o radę co mam zrobić. Mój chłopak chce twardych dowodów i twierdzi,że nie wierzy ani mi ani mojemu byłemu i ze nie wie co ja wymyślę ,żeby go przekonać. Bardzo go kocham i nigdy bym go nie zdradziła wiem to głupota,że tam siedziałam mogłam od razu do domu jechać ale wyszło jak wyszło. A mój chłopak jest strasznie zazdrosny. Teraz chce ,żebym wysyłała mu lokalizatory gdzie jestem bo mi nie wierzy ciągle dzwoni ,żeby mieć pewność co robię . Każe usuwać facetów ze znajomych na fejsie wierzy plotkom nie mi. nie wiem co mam zrobić proszę o pomoc jakąś radę. Czy to ma dalej sens jak on mi nie ufa i od początku związku nie ufał i miał problem z moją przeszłością bo ja miałam 4 partnerów a on tylko jedną partnerkę. I miał rycie o to mimo,że mu mówiłam ,że to co było nie ma znaczenia i jak zaczyna się związek to do przeszłości się nie wraca w końcu wtedy nawet się nie znaliśmy. A ion się zachowuje jakbym nie wiadomo kim była i co robiła w przeszłości. Pretensje są nawet o to,że ktoś prędzej mnie dotykał i pewnie był lepszy od niego i z każdym miałam tak samo jak z nim jak to nieprawda. Proszę o pomoc. Czy ten związek ma dalej sens ? i co mam zrobić,żeby udowodnić,że nie zdradziłam.

Moniko zastanów się, czy wrażliwy człowiek będzie się mścił, nie  on wręcz przeciwnie będzie szukał usprawiedliwienia dla osoby, która w stosunku do niego zachowa się nieodpowiednio.
Starał się o ciebie, był miły i układny bo mu zależało, ale nie wiesz dlaczego tak mu zależało, czy zakochał się w tobie, czy po prostu nie znosi odrzucenia i zabiega dotąd aż zostanie przyjęty, a wtedy on rzuca, bo tak mu każe duma? Gdyby był w tobie zakochany to teraz cieszyłby się, ze może z tobą być, a on wprost przeciwnie zaczyna robić ci jazdy podobne do byłego. Czy tak zachowuje się człowiek zakochany?
Jeżeli uważał, że zachowywałaś się źle w stosunku do niego i to go bolało to dlaczego wtedy nie odszedł? Moim zdaniem on nigdy cię nie kochał, starał się bo sam sobie lub innym chciał udowodnić, że zdobędzie każdego kogo będzie chciał. Zastanów się czy jesteś wstanie znowu być 'chłopcem do bicia" dla drugiego frustrata. Przemyśl jeszcze raz czy faktycznie ubliżałaś mu tak mocno i czy go niszczyłaś, ze teraz musi tak mocno odreagowywać, jakiej wagi były twoje słowa, bo jeżeli to było na zasadzie „daj mi spokój, jesteś nachalny lub podobnie" to uciekaj jak najdalej, bo on nie powstrzyma się w ranieniu ciebie i będzie zadawał ci ciosy coraz mocniejsze im ty mocniej będziesz się angażować. Nie ma dla niego usprawiedliwienia, było mu źle powinien odejść, nie odszedł to  jednak chyba nie było mu tak bardzo źle z tobą, więc za co się mści.

Dzisiaj udało mi się porozmawiać z nim przez telefon... widzę że stroni od spotkań jak narazie, nie wiem jak to będzie w święta.  W każdym razie powiedział mi ze przyznaje się bez bicia ze on robi mi to specjalnie. Powiedział ze skoro wiedziałam że mu nie zaufam to mogłam po prostu odpuścić rok temu i nie robić nadziei. Że jest strasznie zawiedziony. Powiedział ze bardzo wiele dla mnie robi, ale nie dlatego bo tak wypada a dlatego ze tak chce. Chciałby abyśmy w szli w jednym kierunku a nie tak ze każdy sobie. Dodał ze ja jestem zimną kobieta ze bardzo oczekuje ode mnie miłych słów albo pochwały za coś. Oczywiście wyczulam ze płacze przy tej rozmowie. Co myślicie?