Mąż mnie zdradził, ale chcę z nim być. Co robić? - Netkobiety.pl

Dzięki za odpowiedź. Serio mam takie dni że wstaje rano i mówię dość!  Zaslugujemy na kogoś innego, a za chwilę pojawia się myśl że kocham go bardzo. Zabrał nam wszystko godność choć po części to moja wina bo to ja błagam go o powrót nawet moich i córki rzeczy nie chce oddać twierdzi że nic nie zabiorę z jego domu a ja poprostu chce nasze ciuchy.  Jest strasznie ciężko.

No właśnie... jak to wygląda?! On Cię zdradził i wyrzucił z domu, a to Ty go błagasz o powrót. Dlaczego? Miej choć troszkę szacunku do samej siebie, bo jak Ty nie będziesz siebie szanować to on tym bardziej. Zobacz, on nie poniósł żadnych konsekwencji. Zdradził Cię, wyrzucił i dobrze się bawi (przynajmniej tak wnioskuję po tym co napisałaś).
I nie... nie kochasz go. Jesteś od niego uzależniona emocjonalnie, ewentualnie przyzwyczajona w jakimś stopniu do życia które było... ale uwierz mi to nie jest miłość. Miłość tak nie wygląda. Nikt nie zasługuje na to, żeby być zdradzonym. Możesz się już tylko cieszyć, że się od niego uwolniłaś i zacząć nowy, piękny rozdział w swoim życiu. Trzymam za Ciebie kciuki !

Po pierwsze, skoro wywalił żonę i córkę na bruk-to nie blagaj-nie ma kogo
Nie chce wam oddac rzeczy? Daj mu 2 dni na to-jesli znowu powie nie-zapowiedz, ze wejdziesz po nie nawet z policją. Nie bój się go. To mięczak-ktory wywalil zone i dziecko na bruk.Szczerze-zajmij się soba i córką. Z nim juz nic nie wyjdzie...a nawet jeśli-co to za życie w strachu? Kiedy ponownie wywali was na ulicę
Co do jego zachowania-podejrzewam teściową. Moja w innej sytuacji, ale próbowała zrobic to samo...
Szczęście w nieszczęście ze moj mąż sie jej nie dal.
Uszy do góry-i szanuj siebie sama

Dzięki jeszcze raz wszystkim za odpowiedzi serio to buduje. Dziś groził mi ze jak nie dam mu dziecka na chwilę to wpadnie tu z policja i mi ją zabierze dziecka nie dam iż we wtorek wyszła ze szpitala po zapaleniu płuc i jest jeszcze na antybiotykach. Po czym napisał że nigdy nie wiedział że można kogoś tak nienawidzić jak on mnie, i tu strzał prosto w twarz jak można znienawidzic kogoś tak bardzo?  Przecież nic złego nie zrobiłam nie zdradzalam byłam zawsze fear i nie mam sobie nic do zarzucenia!  Napisałam mu dość ostrego SMS że to koniec że mam dość jego zachowania i żeby żył sobie jak chce i dał nam spokój!  Chcę w tym wytrwać czas na lepszy czas dla mnie i córki!  Tęsknię bardzo ale nie potrafię już chyba z nim być!  Złożę pozew,  szkoda mi tylko córki która przez nas dorosłych nie ma pełnej rodziny.

Justyno, pomyśl, czy chciałabyś takiego życia dla córki? Pomiędzy niekochającymi się, kłócącymi się ludźmi? Czasem lepiej jest, gdy rodzice się rozstają. Twojej córce potrzebne jest poczucie bezpieczeństwa, którego przy takim ojcu mogłaby nie zaznać.
Inna rzecz, że Twoja córeczka uczy się od Ciebie jaka jest rola kobiety, jak bronić swoich praw, jak żądać należnego sobie szacunku. To może być dla Ciebie najlepszy motywator, by wytrwać w postanowieniu odcięcia się od byłego.
Pamiętaj, że on bardzo dobrze Cię zna. Wie gdzie uderzyć, aby Cię zabolało (pisanie o nienawiści do Ciebie). To gra. Nie daj się sprowokować. Jeśli będzie bolało, to krzycz, płacz w samotości, ale nie daj się wplątać w słowne przepychanki. Z nich nigdy nic dobrego nie wyjdzie. Jego nie przekonasz, a wręcz dasz mu satysfakcję, że ma nadal na Ciebie taki wpływ.
Warto Twoją sytuację obgadać z prawnikiem. Za dużo tu nie poradzę, ale jest jakaś możliwość złożenia wniosku o ustanowienie tymczasowego (do czasu ustalenia ostatecznych warunków sprawowania opieki) miejsca pobytu przy Tobie. Dobrze też jest przygotować się za w czasu do spraw rozwodowych pod względem dowodów o jego winie.
Zasługujesz na coś, kogoś dużo lepszego niż ktoś taki, jak Twój mąż.

Rozmawiaj ze swoją córeczką. Tłumacz jej co się dzieje na tyle, na ile jest w stanie zrozumieć. Dla niej to też jest niełatwy czas. Pamiętaj, że to Ty jesteś jej oparciem. Jeśli Ty będziesz pewna, że sobie poradzisz, ona będzie to czuła. I nigdy nie mów źle o jej ojcu. Dla niej zawsze to będzie bardzo ważna osoba. Jakikolwiek by on nie był.

Dlaczego Was wyrzucił,zamiast się samemu wynieść?

A co tu ratować skoro za chwilę piszesz to:

Justyna, naprawdę masz ochotę naprawiać to małżeństwo?
Bo jeśli do matki swojego dziecka facet mówi takie słowa - dla mnie byłby skończony.
Masz choć odrobinę szacunku sama do siebie?

NIGDY nie rozważałabym powrotu do kogoś, kto wyrzucił mnie i moje dziecko z domu.

SZANUJ SIEBIE I CÓRKĘ.

zahir2603 Dzieki Ci dobra kobieto właśnie tego szukałam Twoja sytuacja jest identyczna jak moja z tą różnica że mąż kazał mi i dziecku sie pakować . A co do kasy to miałam wyznaczany limi dzienny jak długo zajęło Ci odzyskanie tego ,,spokoju'' tej siły u mnie jest tak ze w jednym momencie mówie dosc a za chwile jest tesknota za nim żal że moje dziecko nie bedzie miało pełnej rodziny itd dzieki Pozdrawiam

Justynka3009, Twój pożal się boże, mąż, dokopał Ci na całego.
*Zdradził - nie boli Cię to? nie przeprosił, nie wykazał skruchy tylko...
*wyrzucił Cię z dzieckiem z domu! BYDLAK!!!
*wyzywa Cię w obecności dziecka!!! DNO, DNO, DNO!
Dziewczyno, ogarnij się, nie ma o kogo walczyć. Piszesz, że ciągle się kłócicie, po co?
Po co tracisz nerwy na drania. On już zakończył Wasze małżeństwo.
"Po paru dniach pewnie znów się odezwę ja i znów będzie to samo on przeprosi znów napisze ze wierzy że nam się uda a za parę dni znów awantura!"
Puste słowa, nie pozwól, żeby to on dyktował warunki, zwłaszcza po tym, co Wam zrobił. Weź  sprawy w swoje ręce.
Nie musisz godzić się na jego wizyty w Waszym mieszkaniu. Ustal z nim kontakty z dzieckiem, niech w określone dni ją odbiera i zajmie się nią, Ty będziesz miała trochę czasu dla siebie, a przede wszystkim unikniesz spotykania się z nim i awantur.
Za te awantury też jesteś odpowiedzialna (do tego przy dziecku), co chcesz uzyskać, przecież facet sam się zdyskwalifikował.
Nie szukaj z nim kontaktu, niech sam się wysili, a wtedy rozmawiaj spokojnie i tylko o dziecku.

Dokładnie nie daj sobą manipulować... Ile on ma wgl lat, ze takimi tekstami zwraca sie do Cb? Na Twoim miejscu pokazałabym mu co stracil... Sprobuj wyjsc gdzieś ze znajomymi. Niech widzi, ze nie "cierpisz" i tylko czekasz na jego powrot. Uwierz mi ta taktyka zawsze sie sprawdza... Tylko zastanow sie sama, czy w ogóle jest sens ratować malzenstwo, nawet ze względu na dobro dziecka, bo widzą zachowanie ojca do swojej matki watpie, aby bylo szczesliwe. Niestety kto raz zdradzil, będzie tak robil dalej. Nie wiem, czy dasz rade żyć i zastanawiać się ciągle czy juz "po następnej zdradzie".

manipulacja! Standard

Justyna, przede wszystkim ustalcie dni wizyt taty - konkretnie. Tak by dziecko miało plan, wiedziało kiedy tata przyjdzie. To ważne.
Po drugie spokój - nie daj się prowokować. Wszystko spróbuj ogarniać spokojem i opanowaniem.
Trzecie - obojętność. Nic tak nie wkurza jak bycie obojętnym
I złóż papiery o alimenty.

Justyna przygotuj się na to, że teraz będzie cudownym tatą
By inni widzieli

Tak myślałam jaki etap jest po manipulacji? Bo niewiem na co się przygotować!

Hehe, du...k!
To ojciec ma się dostosować do dziecka, nie odwrotnie!
Ps. nagrywaj jego rozmowy z tobą i rozmowy twoje z teściową! Przydadzą ci się!

Nie doluj się! Bądź świadoma, że teraz twoje poczucie wartosci spadnie do zera ale rób wszystko, żeby je odbudować! Nie będzie dla niej inny, on się nie zmieni! A w ogóle to staraj się nie myśleć o nim. Wiem, że to trudne i mimo wszystko te myśli są ale z czasem będzie ich mniej.
Twoja corcia jest jeszcze malutka więc bez obaw. Będzie dobrze! Mów jej prawdę. Ciężko takiemu maluszkowi zrozumieć co się dzieje i dlaczego ale niech wie, że tata nie wróci.
Staraj się pomału jej to przekazywać.
Masz pomoc to super. Trzymaj się teraz tych ludzi, bo oni dodają sił.

Jakby ci postawili dwóch facetów do wyboru i opisali to kogo byś wybrała? Męża który codziennie się kłócił, czy drugiego dobrego człowieka z którym nigdy nie miałabyś kłótni?

Wychodzenie z założenia że kłótnie są zawsze jest błędne. Myślisz sobie że nie poznasz spokojnego i dlatego pasuje ci mąż. Można poznać spokojnego, uczuciowego, rozmownego. Po prostu unikasz takich ludzi bo są dla ciebie nieinteresujący i od razu odpadają.

Justynka czy Ty naprawdę chciałabyś nadal być z kimś kto tak traktuje swoje dziecko, który wyrzucił swoje dziecko z domu, który jest obojętny na cierpienie dziecka. Kim jest człowiek który tak traktuje własne dziecko? Czy on potrafi kogokolwiek kochać? Uciekaj od niego jak najdalej i bądź szczęśliwa , to najlepsza odpłata dla niego będzie.
I nie pozwól więcej ani jemu ani teściowej poniewierać dzieckiem.

Justynko, wiedzę że z Tobą coraz lepiej, bo działasz.
Wszystkie działania, które podjęłaś są bardzo słuszne.
Musisz się od niego odseparować, żeby nie pociągną Cię na dno.
Ty teraz musisz być silna dla Swojej córeczki i dla siebie.
Skup całą uwagę na sprawach formalnych.
To mega ważne.
Zdradził, wyrzucił Was z domu.
Zabezpiecz dowody jeśli masz, jeśli nie musisz zdobyć.
Przygotuj się choćby do nagrania rozmów z nim.
On już szykuje się na wojnę z Tobą.
A Twoim zadaniem jest wykazać kto jest winny rozbicia rodziny i zabezpieczyć dziecku byt. Czekają Cię żłobek, przedszkole, książki, wyprawki, zajęcia dodatkowe, kurtki, buty, lekarze i leki, a potem studia. Skąd na to weźmiesz jak teraz odpuścisz. Powołał dziecko na świat więc ma obowiązek je utrzymywać. I tego się trzymaj.
Pamiętaj, że masz bezwzględnego przeciwnika.
Musisz teraz zebrać wszystkie siły w sobie i zgromadzić jak najwięcej dowodów przeciw niemu.
Nie oszczędzaj na adwokacie. Jak nie masz to pożycz, potem oddasz.
Lepiej teraz wydać na adwokata, niż potem dać się oskubać. A Ty masz dziecko do utrzymania jeszcze przez jakieś 20 lat, więc jest o co walczyć.
Nie myśl, że "miłosierny" tatuś da coś z własnej i nieprzymuszonej woli dziecku. Wiele kobiet już się na tym przewiozło, choć miały "kochających" mężów i ojców.
A co dopiero taki bezwzględny typ jak Twój jeszczemąż.
Dziewczyny napiszcie, czy przegrany płaci za całą sprawę rozwodową w sądzie?
Słuchaj dziewczyn, które przeszły przez rozwód z orzeczeniem winy.
Rób co mówią, żebyś nie musiała uczyć się na swoich błędach.
Błędy, które teraz popełnisz lub jeśli coś zaniedbasz, mogą być nieodwracalne w skutkach.
Do dziecka nie mów źle o ojcu, ona i tak już bardzo cierpi. A będzie jeszcze bardziej gdy pomyśli, że tata jej nie kocha.

Jeszcze raz podkreślam, skup się Justynko na sprawach formalnych, to teraz najważniejsze.
Małżeństwa z nim już nie będzie, więc nie marnuj energii na myślenie o nim.
A jakby zdarzył się cud i pod wpływem gromu z jasnego nieba zamieniłby się z potwora w człowieka, to i po rozwodzie możecie być razem.
Teraz bądź obojętna choćby nie wiem co, nie zdradź się z żadnym Twym zamiarem, bo wykorzysta to przeciw Tobie.
Rozmowy tylko i wyłącznie o dziecku i to najlepiej nie osobiście, tylko sms lub przez mamę.
Nie daj pogrywać mu dzieckiem. Zniszczył jej dom i zabrał bezpieczeństwo, nie pozwól mu jeszcze jej szarpać.
Jak sąd zasądzi widzenia, to niech się wtedy tego trzyma.
Będą wtedy regularne, dla dziecka to ważne bo oznacza pewną stabilizację, a dla Ciebie też ważne bo przewidywalne i nie będą destabilizować  Ci życia.
Nawet jak teraz nie rozumiesz tych działań to i tak je podejmij, bo są niebywale ważne.

Adwokat, adwokat i jeszcze raz dobry adwokat. To Cię uratuje przed jego chęcią zniszczenia Ciebie, a przy okazji i dziecka.
Dobrze, że dziecko jeszcze małe, trochę mniej to odczuje niż większe. Trochę.
Trzymaj się, dasz radę tylko odpędzaj myśli o nim.
Zajmuj się swoim zdrowiem psychicznym i dziecka. Zorganizuj psychologa. Już Was zapisz, bo czeka się bardzo długo, a Ty musisz być silna.
Korzystaj ze wsparcia rodziny. Dobrze, że masz ludzi na których możesz liczyć. Trzeba sobie nawzajem pomagać.

Nie dziwię się, że on tak pisze. Sama się o to prosiłaś błagając go o powrót i pisząc o uczuciach.
Zobacz :
Wyczuł,  że służbowo z nim piszesz i zaczął się zastanawiać dlaczego,więc wbił Ci szpilę, aby sprawdzić Twoją reakcję,  czy wciąż jestes emocjonalnie związana. Trzeba było odpisać, że to dobrze,  bo Tobie też jest juz lepiej i nie ma sensu żyć razem. A Ty dalej przeciągasz bagno,  które nie ma ŻADNEJ przyszłości.  Musisz uzmysłowić sobie, że nigdy on tego nie naprawi. Słuchaj rad forumowiczów!  Będzie wojna z nim, zobaczysz jego prawdziwą twarz, to dopiero namiastka.
Nie ma mowy, że ułoży sobie życie z tamtą. Nie ma takiej opcji.

Justynko przyjmij do wiadomości,  że To chory człowiek,  nieuleczalnie zaburzony, okrutny,  zimny i bezwzględny. Ty tego może teraz nie widzisz, bo emocje biorą górę i jesteś jakby pod jego silnym wpływem,  ale zrozum jedno, jeśli się nie odetniesz od niego teraz to pociągnie Cię na samo dno, tam skąd nie ma powrotu. Zniszczy Cię. A kto się wtedy dzieckiem zajmie? Tatuś? Przecież on Ją skrzywdzi tak jak Ciebie. Ty nie masz wyboru, musisz się od niego uwolnić, bo zgubisz siebie i dziecko. Zaniechaj wszelki kontakt z nim. Skup swoją energię na sprawach formalnych, które teraz są najważniejsze. Jak się odetniesz szybko dojdziesz do siebie,  jak tego nie zrobisz teraz potem będzie za późno i przegrasz życie swoje i córki. Nie Ty pierwsza to przerabiasz, ten schemat powtarza się wciąż od nowa, wykorzystaj doświadczenie innych, bo ucząc się na własnych błędach zapłacisz najwyższą cenę.

Justynko cieszę się,  bo czuję że Z Tobą jest lepiej. Zerwanie kontaktu pozwala szybko dojść do siebie. Będzie dobrze zobaczysz. Jeszcze będziesz się cieszyć,  że uwolniłaś się od tego przemocowca. Przekuj to bolesne doświadczenie na swoją dobrą monetę. Pomyśl, że gdyby Was nie wyrzucił, nadal żyłybyście z człowiekiem bardzo zaburzonym. On nigdy by się nie zmienił, a wiesz już jaki nieludzki potrafi być. Zniszczył by Ciebie tak, że nie byłabyś w stanie nawet zwrócić się o pomoc dla siebie i córki. Pomyśl tylko jak ona by cierpiała widząc jak tata poniża mamę. A potem to samo zrobił by córce. To człowiek głęboko zaburzony, od takich się tylko ucieka, nic innego nie można zrobić.
Trzymaj się zasady minimum kontaktu, to zerwiesz ten łańcuch uzależnienia emocjonalnego na którym Cię trzyma.
Wytrwaj w tym jednym postanowieniu, a stanie się on dla Ciebie obojętny i wtedy już nic Ci nie zrobi. Wtedy będziesz wolnym człowiekiem.

Trzymaj się psychologa i adwokata,  oni wiedzą co robią. Rób co mówią,  a wygrasz swoje i córki szczęśliwe życie.
Czego Ci z całego serca życzę. :-)

Bardzo mi przykro czytając swoją historię... Aż słów mi brak... Mam nadzieję, że już wkrótce wszystko sie ułoży i pozbędziesz sie tego drania raz na zawsze!

Wow...naprawdę podjęłas takie kroki?  Brawo Justynko

Jest jak mówisz Justynko,  niektórzy są nieodporni na kasę. Moja znajoma miała kochającego męża,  ale jak się dorwał do stołka i wielkiej kasy,  to się młodsze lale od razu znalazły,  nie obchodziło go nawet że żona ma raka. Wyszła z tego na tyle na ile można wyjść z raka,  ale z tego bagna zdrajcy nie wyszła,  mieszkają razem a on jawnie robi co chce. Umiera powoli każdego dnia znosząc codziennie upokorzenie i ból.

Uratowałaś siebie Justynko i swoją córkę,  która będzie wiedziała,  że kobieta nie może nikomu nigdy pozwolić się tak traktować. Jeśli same nie będziemy się szanować to inni też nie będą.

Justyna, przekuj te słowa na swoją korzyść.
Jakim trzeba byś skończonym chamem, żeby coś takiego powiedzieć żonie (zdradzanej) i matce swojego dziecka.
Przecież ten typ kiedyś o Ciebie zabiegał, starał się, oświadczył, stworzyliście rodzinę, macie dziecko, a teraz nagle doznał olśnienia???
Kochał Cie kiedyś, tylko nie chce o tym pamiętać, jego problem.
To co on teraz do Ciebie mówi jest nieprawdą, natomiast prawdą jest, że okazał się człowiekiem słabym, bez zasad, zapatrzonym w siebie.
Niech biorą go te dziunie, które kręcą się wokół niego, ich problem.
Nie rób sobie wyrzutów z tego powodu, że prosiłaś o szansę i jego powrót. Walczyłaś o rodzinę.
Teraz jesteś Ty i i Twoja córeczka, więc zadbaj o Was, być może jej popaprany tatuś nigdy nie zrozumie jaka krzywdę wyrządził własnemu dziecku, bo o Tobie pewnie i tak nie myśli.
Potraktuj go tak jak na to zasługuje, wykop dziada ze swojego życia, lepiej teraz niż za np. 10 lat.
Spuść go niczym wodę w klozecie i trzymaj się dzielnie, będzie dobrze.

On cię nie szanuje i sobie na to pozwalasz.

Miej honor i nie proś go już o nic.

Już o ratowanie rodziny czy terapię czy żeby chociaż spotkał się z nami nie proszę, teraz proszę go o kontakt z córką żeby ją gdzieś zabrał zadzwonił czasem do niej czy wogole się nią zainteresował bo traci najlepsze lata jej życia. Ale po wczorajszym już przegiol, dziś wstałam z myślą że lecę zmienić numer tel. A oczywiście on go nie dostanie przynajmniej nie będzie wypisywal jaka to ja zła i niedobre bo mu jeszcze warunki stawiam. Do kontaktu z córką ma num mojej mamy ewentualnie wie gdzie mieszka.

Nie ma co bronić tego frajerka ale gdyby wiedział,że żona z dzieckiem nie ma gdzie pójść to by wynosić się nie kazał.To apropos wpisów o wyrzuceniu żony z dzieckiem na przysłowiowy bruk.Dlatego wcześniej napisałem,że nie wierzę by ktoś mógł być tak podły by to zrobić i wykopać Bóg wie gdzie kobietę i swoją malutką córeczkę.