Coś takiego znalazłam na portalu :
"Jak żyć długo, zdrowo i szczęśliwie?
No właśnie – jak? Na to pytanie odpowiada wyjątkowe badanie „The Harvard Study of Adult Development”, które przez ostanie – uwaga – 75 lat badało życiowe wybory ponad 700 mężczyzn w USA. Jest to chyba jedyne takie studium, które przez tak długi okres szczegółowo badało życiowe wybory, sytuację rodzinną i materialną oraz zdrowie i samopoczucie tych samych ludzi.
Począwszy od 1938 roku śledzono losy mężczyzn z dwóch grup docelowych: pierwsza składała się ze studentów prestiżowego uniwersytetu Harvarda; w skład drugiej – wchodzili chłopcy z najbiedniejszych dzielnic Bostonu. W rezultacie powstało fascynujące studium ludzkich losów, na podstawie którego amerykańscy badacze pokusili się o odpowiedź na pytanie, co tak naprawdę czyni ludzi zdrowymi i szczęśliwymi. Oczywiście, badanie przeprowadzono wyłącznie na mężczyznach, naukowcy nie dysponują zatem materiałem porównawczym dla kobiet. Szanując różnice między płciami, można jednak chyba w miarę bezpiecznie założyć, że wyniki badań mają znaczenie także dla pań. Kierownik projektu, Robert Waldinger, niedawno przedstawił wyniki badania na specjalnej konferencji (więcej tutaj).
Jakie zatem wnioski wynikają z 75 lat żmudnej pracy i dziesiątek tysięcy zebranych informacji? Co decyduje o długim, szczęśliwym i zdrowym życiu? Właściwie wielkiego zaskoczenia nie ma.
Po pierwsze, o szczęściu, dobrym zdrowiu i długowieczności decydują dobre relacje z innymi. Ludzie związani z jakąś wspólnotą, funkcjonujący w trwałych związkach z innymi żyją dłużej, są zdrowsi i szczęśliwsi. Największą trucizną jest natomiast samotność – osoby samotne są mniej szczęśliwe, żyją krócej lub mają znacznie szybciej kłopoty ze zdrowiem.
Po drugie, ogromne znaczenie ma nie tylko pozostawanie w relacjach z innymi, ale także jakość tych relacji. Funkcjonowanie w ciągłych sytuacjach konfliktowych po prostu szkodzi zdrowiu, zaś życie w dobrym, opartym na pozytywnych emocjach związku chroni przed chorobami. Dla przykładu, podczas badania stanu zdrowia grupy docelowej w wieku lat osiemdziesięciu, najlepiej wypadli nie ci, którzy mieli 30 lat wcześniej odpowiedni poziom cholesterolu, ale ci, którzy byli usatysfakcjonowani ze swych związków z innymi. Po trzecie, okazało się, że dobre relacje z innymi ludźmi pomagają również zachować dobrą kondycję mózgu. Osoby, które w trudnych chwilach miały oparcie w bliskich wykazywały się lepszą pamięcią. Szybszą degradację pamięci wykazywały natomiast osoby, które na innych liczyć nie mogły.
Wnioski, jakie wynikają z tego badania są chyba zatem oczywiste. Jeśli masz 25, 30, 40 lat i ciągle wydaje ci się, że w życiu ważne są pieniądze, sława, władza czy pogoń za coraz to nowymi przyjemnościami lub doznaniami, przygotuj się na niemiłą niespodziankę. Statystycznie rzecz biorąc, będziesz żył krócej, grozi ci większe ryzyko zapadnięcia na różne choroby i możesz nigdy nie poczuć się prawdziwie szczęśliwym. Jeżeli zatem marzysz o długim, zdrowym i szczęśliwym życiu, inwestuj w trwałe związki z innymi ludźmi.
Czyżby zatem rację mieli The Beatles?"
Chcielibyście jak Szaflarska dożyć aktywnie 101 lat? Co myślicie o powyższych badaniach?
