Uwolniłam się z toksycznego związku - jeszcze większy ból... - Netkobiety.pl

W końcu udało mi się  raz na zawsze zamknąć - trwający 2 lata - związek... Nawet nie byłam ,aż tak zakochana, ale i tak to był mój pierwszy , taki dłuższy związek. Przed był inny chłopak , który zerwał ze mną w bardzo brzydki sposób i od tamtej pory (ok. 4 lat) "zachorowałam" na nerwicę lękową. Objawia one się u mnie tym, że nie potrafię być sama , panicznie boję się samotności. I teraz , gdy zerwałam ten toksyczny związek, nie żałuję decyzji, jednak nerwica znów się obudziła ;( . Bo fakt jest taki,że jak byłam w tym związku miałam inne problemy, ale nerwica odzywała się bardzo rzadko... On nie pozwalał mi odejść, groził ,że się zabije (właśnie ta toksyczność), wiele razy ulegałam i wracałam, teraz nie uległam, a on już chodzi po dyskotekach, no i "kręci" z nowymi dziewczynami. Szybko mu ta jego "miłość po wieki" minęła. Nie chodzi o to,że się tym  przejmuje, bo nie wierzyłam w tą jego miłość nigdy - chodzi o to,że wiem , że on sobie ułoży życia, tak jak wszyscy moi wcześniejsi partenrzy (bardzo szybko sobie kogoś znajdowali) , a ja znów zostane w tym bagnie.. samotność i nerwicy, bądź przelotnych znajomości, które jeszcze bardziej dają w kość. Na dodatek moja przyjaciółka wyjechała za granicę, mama , z która mam dobry kontakt również wyjechała na miesiąc... Teraz tez muszę iść do pracy w której będę się męczyć, nie chce mi się już wymieniać dlaczego, chodzi mi właśnie o psychiczne męki - praca stresująca, ale to jedyna jaką mogę podjąć. I chcę , no wiem,że lepiej coś robić, niż siedzieć i użalać się nad sobą. Tylko gdyby ta praca była miła odskocznią...niestety ona jest czymś, co jeszcze bardziej będzie wbijać mnie w ziemię... Powiem wam jeszcze jedno.... moja koleżanka również jest w podonmie toksycznym związku i również, ma napady nerwicy, ale ona została w tym związku.. Męczy się na swój sposób, ale widzę,że i tak jest o wiele bardziej wyluzowana ode mnie.. Ja wiem,że dobrze zorbiłam urywając ten mój związek, bo  nei chciałabym całego życie spędzić z tym człowiekiem, ale zupełnie nie wiem , co zrobić z tym moim panicznym lękem przed samotnością.. Wczoraj jeszcze "olał" mnie jeden znajomy, co dodatkowo utwierdziło mnie w przekoanniu , że będzie trudno, szczególniew moim obcenym stanie, gdzie lęk paraliżuje jakiekolwiek działania i poznawanie fajnych osób.. Jest może ktoś w podobnej sytuacji??