aborcja..prosze przeczytajcie moja historie.... - Netkobiety.pl

masz racje nie mam zamiaru sie tu klocic jestem w stanie wszystko przyjac ..zabilam swoje dziecko i nie mam zamiaru tylko sluchac ze wiem jak sie kochac !!wiem jak sie kochac i wiem jak sie zabezpieczac i to wszystko zawiodlo..MYSLALAM o tym bezbronnym dzeicku caly czas na sali operacyjnej mowilam nie !!!!!ale stalo sie !!!!to nie byla wygoda bo jak pisalam bardzo cierpialam i myslalam o tym co sie stanie !ja nadal potepiam to co ludzie robia zaabijaja swoje dzeici zycze ci tylko abys w ciezkej zyciowej sytuacji jaka cie byc moze keidys spotka nei zostala sama ...bo to najbardzoej boli jak jestes sama PRZED i PO!!!!!<JAKIEJKOLWIEK SYTUACJI>nie tylko takiej w jakiej ja sie znalazlam...

Ale najlepiej pójść na łatwizne.. Twierdzisz, że byłoby ci ciężko wychować dwójkę dzieci, mogłaś urodzić to dziecko, a pieniądze które przznaczyłaś na aborcje trzeba było wykorzystać na wychowanie dziecka, do tego becikowe i ine jakies pieniądze które dostaję się za urodzenie dziecka z a granicą i jakaś sumka się z tego uskłada, ale lepiej zabić i mieć święty spokój no i zrobić z siebie jeszcze ofiarę, oj co ja biedna zrobiłam, mówiłam nie ale jednak to zrobiłam... dla mnie to żałosne

wogole ie macie pojecia o czym piszecie widac golym okiem ze nie czytacie tego co pisze !!!!tylko przelecicie szybko linijki uslyszalyscie tylko ze zabilam dziecko tyle wam wystarczy aby juz mnie ocenic nie potzrebuje naprawde umoralniania po fakcie .nie jestem maloalta ktora nie wie co to jest seks i zabezpieczenie napisalam raz i wyraznie ze zapezpieczalalm sie i zawiodlo moze warto zapytac jaka antykoncepcje wybralas a potem ocenic ...i wlasnie ten temat pokazuje jacy jestescie polacy !!!!!tylko polak potrafi ci taki cios w serce zadac mam jedynie mala informacje dla was !!!aborcja zostala przeprowadzona za darmo i to w szpitalu gdzie bylo nas dziesiec dziewczyn !i co ciekawe w angli kobiety ktore usuwaja dzieci jest o 70 procent wiecej !!!!!!ale to wlasnie polki najglosniej sie wypowiadaja na temat aborcji !!najwidoczniej chcialam porozmawiac i trafilam na niedoswiadczone osoby chcoiazby w dyskusji !!!nie wiecie co nawet napisalam !!a ty niteczka 20 lat masz i mnie dobijasz na samo dno przeciez ie ty to zrobilas to o co ci chodzi wysluchalam co mialas do powiedzienia i dziekuje juz wiecej ni epotrzebuje obelg od ciebie!!!!

O widzę , że prawda w oczy kole... a co ty myślałaś , że będziemy ci pisać oj jaka ty biedna , nieszczęśliwa... Dlaczego nic nie napiszesz na swoja obrone z tym, że dziecko mogłaś oddać do abrcji...
mam więcej niż 20 lat - nie wiem czy zauważyłaś ale jest 20+... Zresztą wydaje mi się że nie trzeba byc doświadczonym żeby wiedzieć co jest dobre a co złe... Tak jak ikaa pisała... żadna antykoncepcja nie daje 100 % pewności i tzreba być tego świadomym.

Myślę,że podjęłaś decyzję zbyt szybko o aborcji,nie przemyślałaś wszystkiego dokładnie,nie wzięłaś pod uwagę swojej reakcji po zabiegu.A teraz będziesz musiała żyć z tą świadomością do końca życia,nie będę cię potępiać w swoim poście,ale litować się też nie mam zamiaru,bo jak większość jestem przeciwko aborcji.Uważam,że największą krzywdę jaką mogłaś wyrządzić zafundowałaś sama sobie i masz nauczkę na całe życie.To chyba największa kara jaka mogła cię spotkać-wyrzuty sumienia,które mam nadzieję będziesz miała widząc ciężarne kobiety,noworodki i będziesz myślała gdy nadejdzie dzień w którym twoje maleństwo nie ujrzy świata,że dziś byś była po raz kolejny mamą.
Mam nadzieję,że następnym razem gdy znajdziesz się w takiej lub innej sytuacji przemyślisz dokładnie co zrobić.

A tak od siebie dodam z historii mojego życia,że zaszłam w niechcianą ciążę mając 20 lat,okazało się,że ciąża jest zagrożona i jeżeli donoszę do końca to będzie cud,albo dziecko może urodzić się w 40%chore,dostałam propozycję aborcji od swojego lekarza i to kilkakrotnie,nawet jego żona,która jest koleżanką mojej mamy przyjeżdżała aby mama mnie namówiła na usunięcie,bo po co mam sobie życie marnować.Ale ja powiedziałam stanowczo NIE  ja poniosę odpowiedzialność za swoje czyny.
I na prawdę było mi ciężko,praktycznie całą ciąże bardzo źle znosiłam ciągle leżałam itd.,ale gdy nadszedł termin porodu i ujrzałam moje maleństwo,w dodatku zdrowe to wszystkie problemy zniknęły z ta chwilą.Dodam tylko,że byłam samotną matką,bez pracy,pieniędzy i bez pomocy byłego partnera.

Co z tego że w anglii jest 70 % wiecej aborcji? Ma  to komuś imponować czy jak?
"Ten temat pokazuje jacy jestescie polacy" a paniusia to niby kto? ktos na pograniczu polki i angielki czyli taki nikt..

Ahh stało się, tak? Tak po prostu wzięło się i usunęło. Mówiłaś nie, ale niedobry lekarz usunął Ci dziecko, tak?

A co innego? Nie wygodnie Ci było donosić ciążę, urodzić dziecko i oddać je do adopcji. Wygodniej było usunąć, tym bardziej, że w Anglii taki zabieg jak piszesz jest dozwolony, częsty i przede wszystkim darmowy!

O morderstwie, na które wyraziłaś zgodę.

No i co z tego? 70% więcej zabitych bezbronnych maleństw.

Aha, nie użalamy się nad Tobą, tylko wyrażamy swoje zdanie, akurat w tym konkretnym przypadku jest ono inne od Twojego więcto znaczy, że jesteśmy niedoświadczone w dyskusji. Nie wiedziałam, że o doświadczeniu w dyskusji decyduje brak własnego zdania.

Wiecie moja znajoma urodziła w styczniu córeczkę,a w maju skończyła 16lat.
Zdecydowała się na to mimo,że chłopak ją zostawił,wypierając się ojcostwa,a ma 19 lat.
Ciążę przechodziła bardzo cięzko,zawalała szkołę,początkowo miała problem z rodziną.
Słyszała wiele nieprzyjemnych komentarzy,i ten okropny wzrok innych ludzi...
Ale miała w sobie jakąś cholernie potężną siłę.Kochała to dziecko od samego poczatku,mimo iż wiedziała,że bedzie miała baaaardzo ciężko.
Majeczka urodziła się jako zdrowy,śliczny bobas.Koleżanka jakoś zdała egzaminy,dostałą sie do dobrego LO.
Nie mogła cały czas liczyć na rodziców(bo pracowali)wiec pomagali jej znajomi.Przeszłą naprawdę baardzo dużo.
Zainponowała mi swoją dojrzałościa.Mimo,że jej proponowano aborcję nigdy nie chciała o tym słyszeć.

Sweetnees,ja nie będę już na Ciebie napadać.Przeszłąś swoje,zrozumiałaś swój błąd i jestem pewna,że już takiego nie popełnisz.Pozostaje za Ciebie trzymać kciuki,żebyś dała radę pogodzić się ze swoim życiem...

A historię przedstawiłam,żeby poazać wszystim,że zawsze jest jakieś lepsze wyjście.Najważniejsze to mieć pewien pozytywizm w sobie i wierzyć,że nam sie uda...

Ja na samym początku nie miałam Cie krytykować/....ale jak widać niby piszesz że nie chcesz pochwały...lecz widze że mimo wszystko chciałaś poparcia a tu go nie spotkałaś to zjechałaś wszystkich.

Nigdy bym nie popełniła aborcji- nigdy. Nawet jakbym miała bardzo trudną sytuacje- wolałabym oddać dziecko czy się poświęcić :

Dziewczyny dlaczego krytykujecie sweetness23? Czy znacie jej życie ? Nikt nie może nikogo osądzać ! Czy któraś z was była kiedyś na miejscu sweetness23 ? Co ja i co wy możecie o tym wiedzieć ?
Nie jestem za aborcją ,ale pomyślcie o tym ,że kobiety psychika , która kiedyś została zgwałcona nie pozwala na racjonalne myślenie. A może któraś z was została zgwałcona , lub jako dziecko molestowana ?, nie? , to nie osądzajcie kobiety ,która do końca życia nie pogodzi się z myślą ,że zabiła swoje dziecko , która do końca życia będzie liczyć wiek swojego dziecka którego nie ma . Same nie wiecie co byście zrobiły w podobnej sytuacji . Nie osądzajcie a nie będziecie osądzane .
Teraz pewno za mnie się weźmiecie? Piszcie co chcecie ,powiem tylko tyle , jak ktoś nie poznał złych stron życia i nie upadł psychicznie przez wydarzenia których się cofnąć nie da ,to niech zamilczy .

A mi się wydaje,że sweetness23 umieszczając swoją historię na forum nie przypuszczała,że taka będzie reakcja,może liczyła,że zdania będą podzielone,mimo naszego negatywnego nastawienia do aborcji znajdziemy choćby odrobinę współczucia dla niej.Lecz niestety....aborcja to bardzo drażliwy temat jak gwałt,czy morderstwo i mogła się spodziewać,że tak zareaguje większość,która bez ogródek wypowie się co myśli o tym co zrobiła.
I nie powinno się usprawiedliwiać jej tym,że została zgwałcona,bo jednak ma dziecko i partnera więc szok w jakimś stopniu już minął.
Rozumiem,życie jej nie oszczędziło przykrości ale to nie znaczy,że do końca swojego życia każdą taką sytuację będzie tłumaczyła gwałtem,kiepską sytuacją materialną czy też innymi czynnikami które obiją się na jej życiu.Przecież jest wiele kobiet które przeżyły podobne sytuacje,a jednak nie posuwają się do zabicia swojego nie narodzonego dziecka.
I wiem co pisze,bo moje życie dało mi niezłego kopniaka,wiele przeszłam,nie które tajemnice do dzisiaj skrywam przed rodziną,głęboko w sercu,a dopiero teraz po 14 latach powiedziałam mojej mamie,że brat mojego ojca dobierał się do mnie jak miałam 14 lat.I nigdy nie tłumaczyłam jakichkolwiek głupich decyzji swoimi przejściami,bo to nie jest usprawiedliwienie.

Kobieta która została zgwałcona nigdy nie odzyska równowagi psychicznej ,to tak jak dziecko które nie zaznało miłości rodziców , całe życie będzie upośledzone uczuciowo.
Kasiula napisała najświętszą prawdę ?Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień?...
Współczuje sweetness23 ,bo wiem że będzie cierpieć do końca życia . Myślę ,że jest dobrym człowiekiem i kobietą ,bo ma wyrzuty sumienia . Wiecie ile jest panienek które zabiły  nie jedno swoje nienarodzone dziecko i mają to gdzieś ,sumienie ich nie rusza!

otoz to, ja nie zabilam nikogo, wiec mam prawo mowic, ze nie podoba mi sie to co zrobila
i tak jak napisala Niteczka- jak zabojca w sadzie powie, ze zaluje, i ze zabil kogos bo kiedys ktos zrobil mu cos zlego, to powinien wyjsc na wolnosc, bo jest usprawiedliwiony ?

ja mysle, ze usprawiedliwienia nie ma, bo zabila to dziecko dla wlasnej tylko wygody, zabieg darmowy i problem z glowy
gdyby to dziecko urodizla i oddala to wtedy mozna by pow ze zrobila tak jak powinan zorbic, skoro juz tego dziecka tak bardzo nie chciala

no ale trudno, zrobila jak zrobila, i dobrze ze zaluje, i oby miala wyrzuty sumienia jak najdluzej, moze to ja wreszcie nauczy dpowiedzialnosci

No właśnie. Może i dziewczyny trochę ostro o tym mówią, ale fakt jest faktem - mają rację.
Tak jak pisze Delicious, przy pierwszym dziecku powinno być jej trudniej, a nie przy drugim...kiedy już wie jak to jest. Być może się bała. Nie wiem. Nie chcę jej osądzać, ale gdy wyobrażam sobie, że to dziecko mogłoby wołać "mamusiu, proszę, nie zabijaj, ja cię kocham!", to aż mi serce ściska.

Każdy ma prawo do własnych decyzji. Ale wchodząc tu i przedstawiając normalną sytuację życiową i zabicie dziecka, raczej nie należy liczyć się z tym, że dostanie się pochwały.
Nie usprawiedliwia się takiej decyzji gwałtem z przeszłości.
Bardziej byłabym w stanie zrozumieć sytuację, gdyby usunęła dziecko z gwałtu... Chociaż nawet nie chcę myśleć o tym, jakby się czuła każda kobieta w takiej sytuacji.

boże, jak przeczytałam te negatywne posty to, prawde mówiąc juz chyba nie mam ochoty niektórych osób z tego forum się radzic w jakichkolwiek sprawach...Ja także jestem przeciwna aborcji, ale nigdy bym tak nie ocenila osoby, ktora potrzebuje wsparcia. no ale przeciez jak wspierac osobe , ktora popelnila taki grzech?no pewnie ze lepiej krytykowac...dziewczyna popelniła bład, ma wyrzuty sumienia, napisała nam o tym na forum zeby wyrzucic to z siebie...rozumiem, ze kazdy wyraza tu swojej zdanie itd. ale nasza ocena nie pomoze cofnąć czasu!a taka krytyka pogarsza tylko wszystko!rozumiem, ze mozna napisac ze to jest straszne ble ble, ale nie taka krytyke osoby , ktora potrzebuje pomocy! gratuluje.

Też jestem przeciwniczką aborcji, ale jak to ktoś powiedział " Nie sadźcie, a nie będziecie sądzeni" Jasne ,ze sa grzechy różnego kalibru. łatwo oceniać jak się ma 20 lat i mało się jeszcze wie o życiu, a ma tylko w głowie piękne ideały ... Ideały są szczytne, teoria cudna - szkoda ,że czasem praktya zawodzi ... Ale jesteśmy tylko ludźmi i rzeczą ludzką jest błądzić.

Ja mam może ciut więcej niż 20 ,ale jednak to ciut daje już troche więcej perspektywy - mi żal sweetness. Nie rozgrzeszam jej, ale mi jej tak po ludzku żal.  Ona nie odwróci tego co się stało. Myślę ,że napisała tutaj nie bez powodu, ale aby ostrzec inne dziewczyny, które może kiedyś (nikomu nie życząc ) znajdą się w podobnej sytuacji. I za to jej dzięki !

Każdy ma prawo do oceny, ale czasem warto napisać - ze nie wiem, nie  rozumiem, z mojej perspektywy wygląda to tak i tak ... niż od razu rzucać kamieniami. Tak mi się wydaje. Żadna z nas nie jest przecież święta. Oczywiście to piękne, że jesteśmy przeciw aborcji. To bardzo chrześcijańskie i godne uznania i bardzo się cieszę, że jesteśmy przeciw. Ale pamiętajmy " tyle siebie znamy ile nas sprawdzono" Poza tym Pan Jezu też nie potępiał grzeszników. Więc jakie my mamy do tego prawo ...

Mnie nie sprawdzono tak, jak autorkę, ale wiem, że ciąży bym nie usunęła z własnej woli. Nie powiem, że nie usunęłabym ciąży zagrażającej życiu dziecka lub mojej, ale nie powiem też, że bym usunęła, bo nie byłam w takiej sytuacji. Wiem, że w takiej, jak autorka na pewno postąpiłabym inaczej i dała dziecku szansę na życie.

Jakie piękne ideały? Czy nie zabijanie jest tylko pięknym ideałem?

Nie potępiam tego, co zrobiła autorka tematu patrząc na to przez pryzmat wiary. Bo to jest indywidualna sprawa każdego, a ja też nie jestem z tych, którzy wieżą w Kościół.
Potępiam to jako wystąpienie przeciwko drugiemu człowiekowi. W tym wypadku jeszcze gorzej, bo nienarodzone dziecko, które nie dostało szansy na życie.
"Kto jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci kamień" ?? Wiadomo, że każdy ma coś na sumieniu, ale chyba nie porównujemy tu np. cudzołóstwa z morderstwem, co? Nigdy nikogo nie zabiłam i mogę chyba powiedzieć co na ten temat sądzę?

Uważam, że niektóre słowa krytyki, które tutaj padły były zbyt mocne. Nie gniewajcie się dziewczyny, ale tak szczerze uważam. Autorka postu postapiła bardzo źle i okropnie i nie miała żadnych absolutnie podstaw aby tak się zachować. Mogła to zrobić inaczej. Chociażby oddać dziecko do adopcji. Ale zrobiła inaczej. A skoro założyła ten wątek u nas na forum, to nie znaczy że chciała abyśmy ją poparły czy pocieszyły. Raczej chciała się wygadać. I nie powinnyście jej tak ostro krytykować. Każdy popełnia błędy, ale nie można go linczować. Być może tego nie widać w tych postach ale może być tak, że ta dziewczyna będzie miała teraz jakąś depresję albo coś gorszego. I rozumiem, że sama jest sobie winna- ale jednak pisząc w ten sposób można kogoś jeszcze bardziej pogrążyć. Chcecie tego? Sądzę, że sama ma najlepszą nauczkę...
Nie uważam, że nie powinnyście wyrażać swego zdania, ale raczej robić to w sposób trochę bardziej delikatny, gdyż nigdy nie wiadomo kto siedzi po druguej stronie monitora i co przeżywa (nie każdy umie dokładnie opisać swój stan wewnętrzny)
Też oburzył mnie ten temat i jestem any-aborcyjna i mam ochotę napisać milony przykrych słów z ostrą krytyką (nie tylko w tym temacie) ale nie robię tego, bo nie chcę brać na siebie odpowiedzialności. Mogę wyrazić swoje zdanie, ale jednocześnie pamiętać, że nie wszystko widać na forum gołym okiem...
Dlatego też często czytam tematy, ale nie zabieram głosu. Bo nie chcę kogoś bardziej skrzywdzić. Bo po co? Skoro ktoś napisał tu, to znaczy że ma problem z tym. Po co kogoś jeszcze dobijać? A jak już chcę wyrazić swoje zdanie, to staram się to zrobić delikatnie (jak najbardziej się da).
Nie osądzam. Jak to jest w Biblii (choć nie jestem jakaś szczególnie religijna, to zgadzam się z tym): Jesli ktoś jest bez winy to niech pierwszy weźmie kamień i nim rzuci...
Nikt nie jest idealny, każdy popełnia błędy i ponosi ich konsekwencje. My możemy jedynie zwrócić uwagę na coś co jest złe, ale bez zimnej krytyki i oceniania. To tylko moje zdanie- możecie się z nim nie zgadzać.

Nie wiem czy to było zrozumiałe. Mam nadzieję, że się nie obrazicie.

mariolu ilu ludzi, tyle podejść, zdań i charakterów (A także sposobów ich wyrażania) A temat jest dość kontrowersyjny. Ktoś w końcu i tak by to napisał w sposób mało delikatny. Ale jak już pisałam, uważam że tak nie można. Ale ktoś może uważać inaczej  i nic na to nie poradzisz. Nie przejmuj się tak- to są prawa forum- nie może być wszystko po naszej myśli Pozdrawiam cieplutko:*

dziekuje wam wszystkim czuje sie jakbym nie miala juz sily zyc zalamalam sie i nawet nie potrafie poswiecic czasu mojemu synkowi zastanawiam sie jak mam zyc ale nikt mi juz tego nie umozliwa ani ja sama nawet ..czlowiek chcialby umrzec a nie moze nie mam do kogo buzi otworzyc ja nie chcialam pochwal nie chcialam krytyki ale nie chciec a zrobic to roznica..nie zycze nikomu z was tego co przechodze zycze wam wszystkiego co najlepsze jak to ktos napisal powyzej nie wiecie co sie dzieje ze mna w srodku ........nikogo ie mam zamiaru obrazac poprostu jak czytam jak ktos calkiem obcy studiuje moje zyc placze i mysle co ty czlowieku wiesz .....dziekuje juz nie mam sily wchodzic tu i myslec co przeczytam co mnie bardziej dobije...

Tobie jest żal sweenes a mi jest żal tego nienarodzonego dziecka... i nigdy nie ma sytuacji bez wyjścia, tylko, że niektórzy wybierają drogę najprostszą jaką się da nie patrząc na krzywde innych...

A co mam napisać?? Chyba mam prawo wyrazić swoje zdanie w taki sposób jaki mi się podoba.. nie używam wulgaryzmów nie obrażam nikogo... piszę to co myśle, a myślę to co pisze. I dla mnie śmieszne tłumaczeniem jest przeszłość w jej przypadku. Szkoda tylko , że ona sama nie potrafi sie usprawiedliwić a Wy robicie to za nią!

niteczka, weź pod uwagę, że ona ma jeszcze jedno dziecko i ono chce mieć mamę. Nie pogarszajcie swoimi komentarzami sytuacji, która i tak jest beznadziejna.

to szkoda ze jestes z tym sama, bo tak nie powinno byc
zapewne razem podjeliscie tak starszna decyzje o aborcji, wiec teraz powinniscie razem to przechodzic
bez sensu ze ejstes z tym sama
wiesz co mysle o Twoim czynie, ale wspolczuje, ze nie masz w tej syt oparcia w partnerze

No właśnie co z Twoim partnerem??Może to była bardziej Jego decyzja o aborcji niż Twoja?? czytam z czystej ciekawości, bo jestem ciekawa czy masz tak ogromne wyrzuty sumienia z tego, że to zrobiłaś mimo, że od samego początku tego chciałaś czy dlatego , że to nie do końca była Twoja decyzja?? Będę wdzięczna za odpowiedź.
Staram wyobraźić obie co czujesz, ale jakoś nie potrafię, mam nadzieję, że dzięki naszym odpowiedzią na Twój wątek i twoim wyrzutom sumienia ngdy już nie popełnisz podobnego błędu.

kazdy z was ma racje w tym co piszecie bo ja pamietam siebie gdy nieraz czytalam o temacie aborcja filmy zdjecia poprostu myslalam ze rozszarpalabym te dziewczyny co to robia .....ale najgorzej jest sie znalesc w tej sytuacji i  to zrobic jestem matka a nienawidze sie bo jedno dziecko mam a drugie juz nie i zrobilam cos tak zlego bo myslalam ze tak bedzie lepiej dla wszystkich to zle co pisze bo ja nawet juz niewiem co pisac ...uwierzcie mi gdybym mogla inaczej by sie to potoczylo tak starsznie zmarnowalalm sowje zycie ..antykoncepcja byla dobra zabezpieczalismy sie pigulkami prezerwatywami i dodatkowo plaster..i stalo sie i co mam dalej zrobic czy ktos jest w stanie mi powiedziec ?

no coz, po takim czynie.. jedynie zalowac
i zapamietac to do konca zycia, i nigdy wiecej tego nie powtorzyc
i skup sie na dziecku ktore masz, na synku.. i obdarz go miloscia podwojna

Co sie stało,już nei odtsatnie.
Teraz najwazniejszy jest Twoj synek,ktoremu nalezy się Twoja podwójna miłość.

Jestem tu moderatorem, więc wiem, że zgłosiłaś mój post do usunięcia i widzę też Twoje uzasadnienie. Powiem tak. Ja trochę w tym poście rzeczywiście przesadziłam, ale Ty wzięłaś też to za bardzo do siebie. Mogłabym mój post zmienić, albo usunąć, ale nie zrobię tego i zostawię to do rozpatrzenia Admince.
Zdanie mam, jakie mam i go nie zmienię. Jedyne co, to rzeczywiście mogłyśmy z dziewczynami trochę powstrzymać emocje. Ale temat kontrowersyjny, więc trudno było je w sobie zdusić.
No i znów poprę Ikee, dziwne, że nie masz teraz oparcia w partnerze. Może tak szczera rozmowa z nim?

ja wam sie nie dziwie naprawde bo to jest temat ktory kazdego poruszy i nie mam zalu do nikogo ja staram sie jak moge usuwam sie aby nie robic problemow ale proszac mojego partnera o pomoc slysze dasz sobie rade sama..a ja nie potrafie to jest bardzo swieze ale co bedzie dalej mamy juz dziecko mielismy drugie obiecal ze mie nie zostawi ale unika kontaktu ze mna nie chce rozmawiac uwaza ze najlepeij jest zapomniec no ale jak ,ja mialam dzeicko w sobie ja prawie 3 miesiace wymiotowalam i walczylam zeby wstac z lozka i zajac sie synkiem starcilam prace przez moj stan no ale to nie ejst wazne nic nie jest wazne nie prosze abyscie sie uzalali nademna jedynie nie przeprowadzali osadow bo wiele kobiet cierpi w srodku nie mowi nic nikomu a potem popelniaja samobojstwa,,,mialam kolezanke polke z ktora pracowalam pewnego dnia przyszla do praca starsznie blada i zle wygladala zapytalam co sie stalo a ona potem powiedziala ze usunela dziecko ja zapytalam dlaczego to zrobila czemu mu odebrala szanse na zycie ...nic mi nie odpowiedziala po niedlugim czasie chodzila na imprezy bawila sie jakby nigdy nic jakby tematu nie bylo ja tak nie potrafie zapomniec nagle i zyc dalej jak mowi moj chlopak ...decyzja byla trudna chyba jatrudniejsza w moim zyciu juz nic te wymioty bo w pierwszej ciazy bylo tragicznie bardzo zle sie czulam cale 9 miesiecy porod trwal 18 godzin ale jak tylko zobaczylam synka wszystko zniknelo teraz byloby tak samo ale starsznie sie balam ze nie dam sobie rady z dwojka dzieci ze mnie zostawi moj partner albo bedize bardzo zle ..z benefitami tez nie jest tak dobrze w angli tu wcale nie jest wesolo jak sie wydaje jedynie aborcja wyglada na porzadku dziennym a mnie to przerazalo poprostu nie wyobrazacie sbie jak weszlam na sale operacyjna a usmiechniety pan doktor pytal co sie dzieje czemu placze polozylam sie nie pamietam kiedy usnelam pamietam tylko ze moje ostatnie slowa a raczej krzyki byly ze nie chce zeby to robili ...potem juz obudzilam sie pusta bylo nas dziesiec na sali jedna dziewczyna w 20 tygodniu ciazy ze sporym brzuchem ..teraz wydaje mi sie ze ja zyje w jakims koszmarnym snie ktory wcale nie jest snem ..nie pojde do psychologa co on mi powie on nie bedzie za mnie cierpial ..nie wiem co zrobic z tym zyciem przepraszam was ze tez zle do was pisalam jednak nie mialam komu sie wygadac wykrzyczec tego co czuje ...

Moje drogie iko i Delicjous to zrozumiałe, że szargały wami emocje, gdyż jak ja napisałam i wy także jest to temat kontrowersyjny. Ja też się strasznie wkurzyłam jak to przeczytałam, tym bardziej, że nie było tu wszystko do końca wyjaśnione. Także nie ma co wspominać- zawsze tak jest, że jeśli chodzi o takie tematy w ludziach się gotuje... Niestety świat jest jaki jest. Ale same wiecie...

Co do tematu: niestety moja droga- będziesz musiała z tym żyć. To jest Twoja największa kara... ale nie ma co- musisz w pewien sposób przejść nad tym do porządku dziennego, mimo że to będzie na pewno ciężkie.
Dziewczyny mają rację- masz synka- i na tym teraz się skup.
Wydaje mi się, że z czasem powinno być coraz lepiej, choć plamę swego czynu zapewne będziesz nosić w sobie na zawsze... nie chcę Cię tu dobijać- po prostu znam pewną osobę, która ma teraz 44 lata i usunęła ciążę, gdy miała lat 17. DO tej pory o tym pamięta, ale żyje z tym normalnie- funkcjonuje, wychowuje dzieci i jest szczęśliwa. Tylko czasem jak jej się przypomina to jest ciężko... Tzn może nie przypomina- bo pamięta o tym gdzieś tam ciągle- ale jak zacznie o tym myśleć i rozpamiętywać to niejednokrotnie polecą jej łzy...
Dlatego uważam, że to bardzo źle, że nie masz oparcia w partnerze. Może powinnaś z nim porozmawiać? To naprawdę jest sytuacja która (moim zdaniem) wymaga wsparcia w bliskich. A może nawet i wizyty u psychologa.

Sweetness23, przeczytalam wiekszosc postow w tym temacie i uwazam, ze nie powinna cie dziwic reakcja osob z forum. Zaczne od tego, ze urodzilam swoje dzieciatko w dosc mmldziutkim wieku. Tak samo jak ty, wymiotowalam przez cala ciaze. W pierwszych miesiacach schudlam 8 kg, nie mialam sily na nic, bylo mi non stop niedobrze, bolala glowa, i caly czas bylam senna.  Urodzilam sowje malenstwo i mialam bardzo duze komplikacje, ktore odczuwam do dzis. Nie jestem gotowa teraz na drugie dziecko. Nie fizycznie i nie psychicznie. Ostatnio myslalam sobie co bym zrobila gdybym miala kolejne dziecko, jak bym sobie poradzila? Aborcja nie byla nawet opcja. Moze troszke bylabym zalamana, bo balam bym sie drugiej takiej odpowiedzialnosci, ale to jest zycie! Zycie, ktore stworzylabym ja i moj ukochany. Nie moglabym sobie wyobrazic, jak moglabym dac zycie jednemu dziecku, a drugiemu odebrac. Jak mozna byloby mnie nazwac czlowiekem, matka, gdybym usunela wlasne dziecko. A to bicie serduszka? Jak moglas je zobaczyc i dalej zgodzicic sie na aborcje. Pamietam jak pierwszy raz zobaczylam bicie serduszka mojego malenstwa. Wtedy nic sie juz nie liczylo. Wiedzialam, ze sobie poradze. Nic, ale to absolutnie nic cie nie suprawieliwia. Jesli czlowiek na prawde chce, to bedzie w stanie poradic sobie z najwiekszymi wyzwaniami zycia. A dziecko to najwiekszy skarba, najwiekszy dar, ktory ty, wyrzucials na smieci, bo nie bylo miejsca na nie w twoim zyciu. Jedyna rada, nie rob tego okrucienstwa ponownie. Ciebie nikt na czesci nie rozrywa, wiec nie masz prawa tego robic drugiemu, tymbardziej, ze ono nie potrafi sie obronic. Tyle mam do powiedzenia w tej kwestii.