Studiuję a rodzice wciąż mają mnie za dziecko i robią awantury o oceny - Netkobiety.pl

Zaza, sposób teoretycznie jest bardzo prosty. Skoro i tak już pomieszkujesz z chłopakiem, to zamieszkaj z nim na stałe. Kończysz studia, więc zacznij szukać pracy i usamodzielnij się. Jak znajdziesz jakąkolwiek na początku prace, to pomożesz chłopakowi, razem będzie Wam łatwiej mieszkać. A i o ile przyjemniej Wtedy Twoi rodzice nie będą mieli już powodu, ani okazji aby wtrącać się w Twoje życie. Z czasem oswoją się z myślą, że nie jesteś już małym dzieckiem, a dorosłą kobietą i że masz już swoje życie, w którym to Ty podejmujesz decyzje i ponosisz ich konsekwencje.

To bardzo proste. Znajdź sobie jakieś płatne zajęcie i pokrywaj chociaż koszty obiadów. Sama twierdzisz, ze to jedyne 10 zl.

Mówisz, że Twoja mama jest skąpa. A dla mnie wygląda to tak, że Ty ciągniesz od rodziców kasę i masz pretensje, że oni mają obiekcje. Wybacz, ale 1000złx3 za warunki to małe pieniądze nie są i tu nie chodzi o to, czy Twoja rodzina jest bogata, czy nie, może zwyczajnie woleliby tyle kasy na coś innego przeznaczyć niż na Twoje warunki. Bo w ich oczach Ty się nie uczysz skoro masz aż 3 warunki i jest to ewidentnie Twoja wina, że ich budżet domowy uszczuplił się o 3000zł. Tak ciężko Ci to zrozumieć? W ogóle dziwi mnie to, że wcześniej nie pomyślałaś o żadnej pracy i możliwości finansowego odciążenia rodziny. Dziwi mnie też bardzo, że Twoja dalsza rodzina przejęła wydatki związane z Tobą, nie jest Ci głupio, że Ci dzień w dzień żarcie fundują?

Wiem jak się czujesz. Będąc w Bułgarii też miałam pieniądze wyłącznie od mamy, a kiepski wynik z jakiegoś egzaminu wywoływał krzyk, bo jak to tak, że daje kasę na wszystko, a ja zamiast się uczyć robię coś innego. A przykładałam się, uczyłam, ale niestety czasami nie wychodziło.
Rozumiem, że ciężko jest studiować dziennie i pracować. Tak samo jak przy aplikacji. Jednak dla przykładu podam Ci moją dalszą kuzynkę. Ona również studiowała prawo, potem poszła na aplikację komorniczą. Jest spod Białegostoku, studiowała w Lublinie na KUL-u. Tam też robiła aplikację. Od połowy drugiego roku pracowała i jakoś wiązała koniec z końcem. Także się da, nie mów, że nie. Kwestia samozaparcia.
Sama Ci powiem, że o wiele lepiej być niezależnym finansowo. Pracuję obecnie za granicą, ma własne pieniądze. I nikogo nie obchodzi, na co je wydaję, bo są moje. Nikt nie wtrynia się do moich wyników oraz nie traktuje jak dzieciaka. Bo na wszystko muszę sobie sama zapracować.
Nikt nie mówi, że masz pracować na cały etat. Jednak rodzice będą Cie traktowali zupełnie inaczej jak będziesz zarabiała na część swoich wydatków.

Cyniczna - teraz u chłopaka pomieszkuję ok 4 dni na 7. Mesza w studenckim mieszkaniu, 2 pokoje ze wspollokatorami. On ma osobny pokoj.
On nie ma nic przeciwko bym nocowała tam te dni, gdy chcę i do czynszu nie chce bym się dokładała, bo oficjalnie tam nie mieszkam stale. Z resztą sytuacja ma miejsce od jakiś 3 miesięcy że tam jestem 4 noce w tyg. Resztę dni śpię u rodziny.
Do wszystkiego mu się dokładam, jak robimy zakupy, to jak pisałam dokładam się na połowę (nawet na papier toaletowy) chyba że on mowi żebym nie dokładała się. (10 zł mowilam że mam od mamy, ale resztę dokładam sie ze swojej kasy zaoszczędzonej)
Zamieszkać razem planujemy za ok 3 miesiące i wtedy oczywiste jest że musimy składac się na czynsz i całą resztę na poł i nie wyobrazam sobie by bylo inaczej.
Dlaczego więc piszesz że byłoby Ci na moim miejscu wstyd? Co takiego robię nie tak, nocując u chłopaka ?

Igla16 - cieszę się że mnie rozumiesz. Widzisz ktoś tez by mogl powiedzieć że w Bulgarii moglas znalezc prace i nie byc na garnku mamy - ale ja tak nie powiem, bo Cię rozumiem.
Chcę znalezc prace zaraz jak zdam ostatni egzamin (teraz skupiam się na nauce do niego) by choc troche dorobic. Jesli udaloby mi sie zahaczyc gdzies za 1000zl to juz bysmy mogli sami sie nawet utrzymywac - gdyby moj facet tez mial prace za ok tysiąc zl miesięcznie to spokojnie wynajelibysmy mieszkanie za tysiąc zl (skladalibysmy sie na czynsz po 500zl, mielibysmy jeszcze po 500na jedzenie itd). Natomiast jesli nie uda mi sie znalezc takiej pracy i cos na pol etatu co np bede musiala lączyc z aplikacją, lub zwyczajnie nie znajde nic za tysiąc to wtedy bede musiala sie zwrocic o pomoc do rodzicow.

I wlasnie sie boje ze mimo to oni wciąz będa sprawdzac jak moje egzaminy na aplikacji, jak mi idzie, wciaz beda sie obrazac itd... ja nie mam do tego juz sily, chce sie odciąć i zyc wlasnym zyciem, a nie wciaz sie tlumaczyc dlaczego czegos nie udalo mi sie zaliczyc.... chcialabym by tak bylo i o to mi chodzilo zakladając ten wątek. Nie o rozmowe nawet o pieniadzach i o tym czy za malo mi dają, czy za duzo, czy jestem niewdzieczna. Wiem ze wiele osob moze powiedziec - "wow jaka ona niewdzieczna, dostaje kase od rodzicowc nie musi pracowac a narzeka.... a my musimy pracowac na wlasne potrzeby". I tak macie racje z waszej perspektywy jestem niewdzieczna. Mimo wszystko ja nigdy nie twierdzilam ze malo dostaje od mamy i ze powinnam więcej. Nigdy tak nie bylo! Zawsze bylam wdzieczna ze dostaje ile dostaje.
Chodzi mi o aspekt taki że wciaz tak bardzo wszytsko dla nich jest na "nie" teraz nie poszlo mi kolokwium odeslana zostalam bez 2, a jednak mimo ze nie dostalam 2, to mama sie obrazila i nie odzywa do mnie, mimo ze dzwonilam i chcialam z nia pogadac. Ona nie odzywa sie a jak raz udalo mi sie z nia pogadac, to byla wielce zla.
I o to mi chodzi...dlaczego tak jest i jak to zmienic, czy wogole sie da?
Czy da sie choc znieczulic, bo ja jak mama sie na mnie obraza, to wciaz to przezywam i placze przez to... jakos mnie to rozbija,czuje sie nikim, az wmawiam sobie ze faktycznie moja wina i jestem taka beznadziejna i zla.

Nie chodzi o nocowanie u chłopaka, tylko ogólnie o "zerowanie" na rodzicach.
Ja w wieku lat 18-u byłam już samodzielna, mnie rodzice niczego nie dali, za nic mi nie zapłacili.
Ciężka praca osiągnęłam to, co mam. Ty masz, ile, 24, 26 lat? Jesteś dorosła i powinnaś już sama pokrywać chociaż cześć wydatków.
Dlatego napisałam, ze na Twoim miejscu byłoby mi wstyd, bo nie chciałabym, żeby moi rodzice tak długo mnie utrzymywali, pieniądze nie biorą się z powietrza.

I po prostu, gdy czytam, ze komuś rodzice pokrywają wszelkie koszty, studia, życie, etc, a ten ktos jeszcze narzeka i marudzi, to mi się słabo robi. Nie zrozum mnie źle, po prostu tak to widzę.

Tak. Jest karana, bo rodzice pewnie mysla, ze ma duzo czasu na nauke,  nie pracuje itd to powinna miec wszystko zaliczone i wogole. Bo w teorii tak to wyglada. W praktyce ciut inaczej. Na dobra sprawe nie wiem co tu doradzic, nie wiem jak na to patrezec, bo nie znam takich przypadkow. Moj brat studiowal 100km od domu, dziewczyne mial 250km od domu plus jeszcze pracowal w systemie dniowna nocka 2x wolne.  A pracowal 40km od domu;)plus lapal dodatkowe prace w zawodzie ktory sobie wyuczyl. Tez na wszystko dostawal, ale wolal sam sobie zarabiac na majtki spodnie telefon czy inne. i skonczyl studia. Drugi brat to samo. I bardzo duzo znajomuch z ich roku tez wszystko godzili..

Czyli rozumiem - Twoim zdniem - jej mama nie ma "problemu" z zaakceptowaniem pewnych faktów?

Zacznijmy od tego, ze rodzice z reguly uwazaja, ze jesli nas utrzymuja maja nad nami wladze...
Dlatego ja podobnie do Cynicznej szybko sie usamodzielnilam. Fakt, ze mama oplaca mieszkanie i rachunki, bo na to nie chce ode mnie pieniedzy(to nie jest wcale taka duza kwota, naprawde, patrzac na to, ze czynsz, prad, gaz, smieci, net itd itp) to mi wypomina, ze mnie musi utrzymywac. Gdzie wtedy zapomina, ze nie raz jej mowilam, ze sama chce to robic, to mi mowila, ze dopoki mieszkam tam sama to ona bedzie placila, a jesli sie wyprowadze, badz bede miala faceta i on sie wprowadzi to wtedy juz sama bede oplacac. I moja matka czasami tez probuje chciec miec nade mna wladze, tylko ja jej sie nie daje, bo juz troche za dlugo mieszkam sama...

Jest usprawiedliwiona wymagać, żeby jej córka skończyła studia... warunki to naprawdę najnormalniejsza rzecz i większości się to zdarza nie raz, nie dwa, nie trzy i trzeba to było mieć na uwadze kiedy autorka stała przed wyborem studiów.

moi rodzice płacą za moje studia tylko 6 tys. na samo czesne, dodając do tego całą reszte to naprawdę spora suma, a nie wyobrażam sobie, żeby moja mama miała powiedzieć mi, że nie odzywa się do mnie bo dostałam 3.

ja tu widzę problem w relacji matka - córka a nie w kwestii pieniędzy.

ZAZA - (naprawdę z całym szacunkiem dla wszystkich ) ale rozmowa o warunkach z ludźmi którzy nie zdawali cywila, kpa i reszty procedur jest bez sensu. Na tych studiach naprawdę czasami wiele egzaminów trzeba zdawać na wyczucie. Moim zdaniem musisz poważnie porozmawiać z mamą. To nie jest liceum, że można w 4 noce się czegoś wyryć na pamięć i zdać. Mama musi to zrozumieć tym bardziej, że kończysz studia ale chcesz iść na aplikacje. Za kilka lat może zostaniesz matką i wtedy też się będzie obrażać bo robisz coś inaczej ?

Tez mnie zainteresowalo czy kiedykolwiek soe postawilas? Czy tylko poprosyu siadasz z ksiazka i czytasz.
Dziwi mnie tez to, ze poszlas na studia ktore rodzice dla Ciebie wybrali;)
Na mnie ojciec straszna presje wywieral przy wyborze technikum. Efekt? Oblalam rok, bo nie jestem w stanie skumac matmy, a on mnie wyslal na ekonomie. Kazal mi powtorzyc rok. Znowu te same przedmioty oblane. Powiedzialam, ze chce sie przeniesc do liceum. Awantura... ale sie sama przenioslam. Tam to dopiero zrobil mi koszmar. Efekt? Robiac mu na zlosc rzucilam szkole. Zrobilam w ten sposob samej sobie wielka krzywde, ale wtedy tego nie wiedzialam. Teraz koncze.
Po co to pisze? Nie po to, zeby siebie tlumaczyc cY sie wyzalic. Ale zastanawia mnie jedno. Czy Ciebie prawo interesuje? Studiujesz to z przyjemnoscia? Chceesz byc prawnikiem do wieku emerytalnego? Czy zrobilas to na zasadzie, pojde na prawo bo rodzice placa i tego ode mnie qymagaja?

Postaram się odpisać na wszystkie pytania,

Po pierwsze - a więc tak - chodziłam na praktyki

Po drugie - Chciałabym iść na aplikację notarialną lub radcowską. Nie ma mowy o szkole prawa, ponieważ nie nadaje się na osobę w wymiarze sprawiedliwości. Miałam praktyki w prokuraturze i bardzo przeżywałam słuchając przesłuchań... mimo że przesłuchiwano przy mnie "tylko" złodziei, ja się wzruszałam ich skruchą i sytuacja życiową.
Zawsze chciałam pracować na siebie i byc sobie samej sterem i okrętem.
Nie mieć nad sobą upierdliwego szefa itd.

Co do pytań o to czy chciałam iśc na te studia - hm no troche nie w czasie zadane, gdyż już te studia kończę, zostały mi raptem 2 egzaminy
Ale nie - nie chciałam iść na te studia.
Ale tylko dlatego że : bałam się że nie dam rady, że to nudne, poza tym chciałam zostać w miejscowości rodzinnej przy exie. Pozlam jednak na prawo bo rodzice namowili, ze tak fajnie, ze duza kasa po tym. Zgodzilam sie.
Nie dostałam się jednak na uniwerek w pobliżu domu, podjęłam więc decyzję że pojdę na prawo w innym mieście ale tam gdzie mam rodzinę (rodzina była bardzo ZA poniewaz ja wzamian za dach nad głową, opiekuję się nimi, robię zakupy, zawozę do lekarzy, sprzątam itd). Nie chcialam byc sama w nowym miejscu, balam sie tego - zawsze bylam dosc strachliwa.... Wolalam miec rodzine obok, a nie wynajmowac mieszkanie w obcym miejscu.
Teraz jednak troche zaluje ale dlatego ze przez te 5 lat zdązylam nabrac pewnosci siebie i obycia. Ale wtedy sie balam.
Dlaczego poszlam na prawo? mam prawnika w rodzinie (mame) mowila mi ze studia proste, ze sie uczyla tylko tydzien przed kazdym egz (ale to bylo 30lat temu!!) a ja uwierzylam. I co ? I teraz ona okazuje hipokryzje gdyz ja siadam do kazdego egz na miesiąc przed, siedze nie po nocach bo nie lubie, ale siedze cale dnie... nie zarywam moze nocek, ale caly dzien bity siedze miesiac przed egz nad książką... wiec to chyba nie znaczy ze się ZA MALO uczylam.... a ona mi mowi "widac za malo, ja sie uczylam wiecej bla bla" ja jej wtedy przypominam "mowilas mi ze sie uczylas tydzien przed egzaminami a ja miesiac przed" ona wtedy nabiera w usta wody, ale wymysla cos innego. Ze widac mnie rozpraszają kolezanki, ze nie powinnam wychodzic wieczorami itd.
Jak mam porazke wlasnie tak to wygląda.... jak mam sukces ona cieszy sie 5 minut  a potem pyta - to kiedy zaczniesz sie uczyc do nastepnego egzaminu?
I tak bylo 5 lat!
Cieszylam sie ze tylko przez telefon musze to znosic bo tak ! Macie racje - i tu odp na kolejne pytanie - JA SIĘ NIGDY NIE UMIAŁAM POSTAWIĆ zawsze podkulony ogonek, zawsze oni mieli do mnie wymagania bym byla we wszytskim NAJ nawet w matmie ktorej nienawidzilam! Mialam z niej 3 a oni szli z pretensjami do nauczycielki, a potem pretensje do mnie (w podstawowce). A od gimnazjum juz nie chodzili dzieku bogu do nauczycielek.... ale na mnie wylewali kubly zimnej wody za kazdą porazke. Jak dostalam raz 4 z dyktanda to pamietam byla awantura taka ze huczalo....
W liceum zeszli z  tonu, w sensie nie robili az takich awantur jak dostalam 3... bo chodzilam do najlepszego w miescie oczywiscie, wiec nie bylo latwo. Ale caly czas byla presja i gadanie bym sie uczyla, ze za malo sie ucze, terror wręcz....
No i na stdiach nadal tak jest. Nikt sie nie obraza o 3, ale o niezaliczenie juz mega obraza majestatu.... kazdy uwaza ze za malo sie ucze, ze mam sie uczyc, kiedy sie zaczne uczyc do nastepnego egz itd itp....

Macie więc racje - sama dalam sie tak traktowac - zawsze bylam BOJAŹLIWA, NIEOBYTA, zawsze sie balam, ze nie podolam, ze nie dam rady. Balam sie nowych sytuacji, nowych ludzi, duzo czasu mi zajmowalo aklimatyzowanie sie w nowych okolicznosciach. W dodatku ciagle się BAŁAM rodzicow, ze nie są ze mnie dumni (nie czulam ze kiedykolwiek byli), czulam wielką presje by podolac jakos ich wymaganiom....
I glownie tu chodzi o mame - mama taka jest, tata mniej, ale ostatnio tez mu sie udzielilo.

I teraz do tego dochodzi ze zastanawiam sie czy wogole isc na aplikacje skoro mam zyc na garnku matki nadal (bo przeciez aplikacja = koszty a nie zarobki)... i znowu zyc ze strachem... wole chyba rok popracowac, a potem z wlasnej kasy isc na aplikacje, niz kolejne lata sie męczyc....  Z drugiej str chcialabym isc na jakąś aplikacje, bo wiem ze potem bedzie mi cieżej sie zmobilizowac.... I kolo takie zamkniete.
Nie umiem sie wyrwac spod terroru mamy. Moj ojciec nawet nie umie. On tez temu ulegl, tyle ze on przez nią nie placze (a ja tak) tylko wychodzi, zamyka sie sam itd. Ale trzyma nas wszystkich w garsci.
Latwo mowic - to sie postaw - ale od ZAWSZE taka bylam i ciezko mi to zmienic.
I chodzi jeszcze o to ze ja sie bardzo tym przejmuje, ze ona tak sie obraza, ze ją zawiodlam, ze ona jest obrazona i sie nie odzywa do mnie. ja wtedy o tym mysle, placze i sie smuce, a potem przepraszam....
I tak jest od zawsze.

Dodam jednak że nie - nie nienawidze tych studiow. Polubilam je. Uwazam ze sie wpasowalam, ze nawet z przyjemnoscią sie uczylam niektorych rzeczy. Wiaodmo że jak cos b.trudne to sie odechciewalo... jak sie widzialo to 500str podrecznik... Ale jednak mimo to podobają mi sie te studia, nie chodze na nie z męką, wiele rzeczy mnie zainteresowalo (o dziwo karnistycznego, ale wiem ze nie moge byc prokuratorem ani sędzią), bardzo ciekawi mnie kryminalistyka. Procedury to męka Ale rzeczy zwiazane z prawem UE, z kryminalistyką, z prawem karnym wykonawczym mi się podobają. Więc nie - nie zaluje ze poszlam na te studia. Cieszę się, bo na te co chcialam isc - nie mialabym po nich przyszlosci. A jednak lepsza jest chyba dla osob po prawie (tak mi sie wydaje). Wiec nie zaluje i studia mi się podobają. Ale typem kujona tez nie jestem. Siadalam miesiąc przed bo czulam ze musze by zdązyc. Ja dlugo sie ucze, dlugo mi to zajmuje by ogarnąc materie, zwlaszcza jak sie ma jeszcze tyle materialu z 1 przedmiotu a w sesji jest ich kilka.

Ja tak samo!Gdy tylko osiągnęłam swoje wyczekiwane 18 lat zaczęłam sama za siebie odpowiadać, pracować i decydować.. nawet jeśli ktoś miał ochotę się wtrącać do tego jak żyję i co robię to mógł sobie pogadać.. i tyle. Pracowałam sama na siebie i to co kupiłam za to,to była moja i tylko moja sprawa, jestem zadowolona że tak postąpiłam, gdybym mogła wybierać jeszcze raz postąpiłabym tak samo, po prostu jak czytam że dorosła kobieta siedzi na utrzymaniu rodziców/rodziny i jeszcze narzeka na nich to aż nóż się otwiera w kieszeni. Dziwi Cię ich zachowanie? Bo mnie wcale.. myślisz że nie woleli by kupić no nie wiem np. nowego telewizora czy wyjechać na jakaś wycieczkę zamiast płacić 3000 zł za to że nie zdałaś? szczerze mówiąc to wolałabym być bez studiów ale z pracą, perspektywą na życie i umieć sama się utrzymać niż do 30 być utrzymanką. Tyle w tym temacie.

Koleżanko przeczytałam twoje wpisy.
Powszechnie panująca opinia jest tak, że jak kogoś rodzice wysłali na prawo idź bo w tv pokazują że tam się dużo zarabia to prawnika z niego nie będzie.
Jeżeli studiujesz w mieście gdzie za mieszkanie (rozumiem min. kawalerkę) płaci się 1000 zł to zastanawiam się jakie to miasto Białystok? Raczej za duże miasto to nie jest, chyba że nie wiesz ile wynajem kosztuje.

Co do twoich 3 warunków, nie będę tego krytykować, ale  1 kierunek nie wiemy co to za uczelnia więc może tam akurat jest trudno, chociaż wątpię czy może być gdzieś gorzej niż na UJ czy UW

4 dni z 7 to więcej niż połowa, rachunek jest prosty (Wiem ze pewnie nie zdawałaś matematyki na maturze, ale wierz mi tak jest )

Rodzice, że się wtrącają hmmm, proste martwią się skoro a) inni zdają b) inni pracują to co Ty robisz że się nie uczysz?

Piszesz że obiad za 10 zł to bardzo tanio tylko że po raz pierwszy zgodzę się z Cynicznahipo, ale zarób chociaż te 10 zł, celem wyjaśnienia za rozdawanie ulotek płacą 10 zł /h

Dobra w roku akademickim nie możesz pracować, ale jesteśmy w UE, chyba mogłaś w wakacje jechać do Niemiec, UK czy Norwegii coś pozbierać czy pracować jako kelnerka pracy wakacyjnej od groma ta jest, ale zapomniałam trzeba jechać.

Skoro rodzice obiecali Ci, że będą Cię utrzymywać to niech się z tego wywiążą teraz.

I bezpłatna porada na aplikacje notarialną bez znajomości lub doświadczenia to będzie ciężkie bo to nie jest tak jak na adw. czy rad. że przydzielą Ci kogoś ta izba jest mało przychylna

Autorka nie umie czytać ustawy tylko słucha swojej mamy że uczyć się trzeba i jak wiadomo wtedy pracować się nie da Ludzie pracują w korporacjach po 16h na dobę robią aplikację i doktoraty i jeszcze chodzą po tym świecie

Nie da się zrobić apl. bez doświadczenia, pracy

Takie odpowiedzi już padły tutaj, ale powtórzę się - kończysz studia, idziesz do pracy i zamieszkasz z chłopakiem. Rodzice będą musieli się przestawić na to, że jesteś dorosła!