Wiek. Czy on świadczy o dojrzałości mężczyzny? - Netkobiety.pl

ja myślę że meżczyzna starszy jest bardziej dojrzały niż jakiś młody bo teraz to różnie z tymi młodymi a starszy bardziej wyrozumiały inteligentny niektórzy sadza ze młoda kobieta wiaże sie ze starszym o wiele lat mezczyzna dla kasy to bzdura :ja znam takich ludzi co on ma 50 lat a ona 20 i sa bardzo szczęśliwi

Nie można generalizować. Łatwo stwierdzić, że starszy facet to lepszy facet, bo więcej przeżył, więcej w życiu widział, doświadczył i tak dalej, ale jak wiadomo istnieją też osobniki, które nigdy nie dorastają. Moim zdaniem nie można generalizować. Człowieka trzeba poznać, nie warto oceniać według schematów. Może przedstawię to na swoim przykładzie... Mam 19 lat, ale z większością rówieśników nie mam nic wspólnego. Nie ten etap, nie ten poziom, dla mnie to nadal dorosłe dzieciuchy. Istnieje też kilka osób, które są bardziej inteligentne niż niektórzy, od dawna dorośli już ludzie, którzy założyli rodziny, przekroczyli jakiś tam wiek, a nadal postępują dziecinnie, nieracjonalnie, mają nijakie pojęcie o życiu, ludziach, relacjach społecznych. Szczerze, zawsze interesowały mnie starsze dziewczyny, gdyż dopiero z nimi mogłem się normalnie porozumieć... miałem krótki związek z dziewczyną starszą o 3 lata, później nawiązałem znajomość z kobietą starszą o lat 7, ale jako, że musiałem swój wiek ukrywać, tak nic z tego nie wyszło, gdyż co to za relacja oparta na kłamstwie Wiele razy słyszę, że wyglądam, myślę i zachowuję się zdecydowanie dojrzalej niż wiek, w którym jestem. Patrząc wokoło też czasem dochodzę do takiego wniosku. Pytanie, czy to dobrze? Nie wiem, bo się nad tym nie zastanawiam. Jestem jaki jestem

EDIT:
Co prawda nie posiadam doświadczenia życiowego, jednak mam wiele innych zalet, takich jak racjonalne myślenie, czy umiejętność wyciągania wniosków z cudzych błędów i przeżyć, więc nie uważam, by było mi ono niezdbędne.

Ja również dużo przeszłam, dużo widziałam i szybko musiałam dorosnąć, bo inaczej bym sobie w życiu nie poradziła. Niby mam 18 lat rocznikowo, dużo osób nazwie mnie "dzieckiem", które dopiero zaczęło poznawać świat, ale jest zupełnie inaczej. Miałam poważniejsze problemy niż dzisiejsze nastolatki typu "nie mam się w co ubrać", czy "te buty nie pasują do tego". Zupełnie nie dogaduję się z chłopakami w tym samym wieku. Nie mamy wspólnych tematów, na inteligentną rozmowę nie można liczyć, wulgarne, szpanerskie i żałosne pokolenie. Za to mam znajomych, którzy są czasami starsi ode mnie nawet z 10 lat i nagadać się nie możemy, zawsze znajdzie się jakiś ciekawy temat do rozmowy. Też miałam młodszego o rok, również kompletna porażka. Cóż poradzić, życie.

mAM KOLEŻANKE KTÓRA OD NIE DAWNA PRACUJE DOSZŁA DO WNIOSKU ŻE ZAKOCHAŁ SIĘ W NIEJ JEJ SZEF MÓWI ŻE KILKA RAZY DZIENNIE PRZYCHODZI BACZNIE PRZYGLADA SIE JEJ PATRZY Z UKRYCIA CZASAMI ZACZEPIA  ŻE MA LADNE WŁOSY,FRYZURĘ.DZIWNA SPRAWA O CO TAK NAPRAWDE MU CHODZI???

Co prawda wiedzę w tym temacie mam znikomą, ale często się słyszy, że szef podrywa pracownicę, czasami chce czegoś więcej.   Jednak patrząc na to z drugiej strony, może po prostu chce być miły, chce ją jakoś no nie wiem "dowartościować", żeby lepiej czuła się w swojej nowej pracy... Ciężko stwierdzić. Chociaż to przyglądanie się z ukrycia jest niepokojące.

jA JUŻ SAMA NIE WIEM CO MAM JEJ PORADZIĆ.CAŁY CZAS SIE JEJ PRZYGLĄDA. JEST BARDZO BYSTRY MÓWIŁA PATRZY SIE NA NIA A GDY ONA SIE ODWRÓCI W JEGO KIERUNKU TO ON UDAJE ZE PATRZY SIE W SUFIT ALBO W CO INNEGO. ALBO PRZYGLADA SIE JEJ UKRATKIEM NIBY JEDNO OKO GDZIE INDZIEJ A DRUGIE OKO NA NIA

A może długość łodygi

Mysle ze to bardziej zalezy od zyciowych doswiadczen... Niektorzy 20letni przezyli tyle w zyciu co niejeden 40 latek i to ich ksztaltuje. A z kolei niejeden wypielegnowany 30latek ma poziom dosw ksztaltujacy sie na rowni z 15 latkiem I bedzie dzieciakiem jeszcze dlugo...
To wszystko zalezy...

Tak jak większość uważam, że trudno to określić. Jednak z pewnością można powiedzieć, że więcej jest tych dojrzałych 40 latków niż 18 latków. Pewnie też trzeba by doprecyzować co znaczy dojrzałość

Muszę się pochwalić.
Dzisiaj jak zwykle siedziałam pod jego biurem. On szedł do pracy. Usiadł obok mnie i zapytał, czy nie pójdę z nim na kawę, bo zimno jest i trochę się ogrzeję (chociaż bez przesady, nie było aż tak zimno). Oczywiście zgodziłam się. Pogadaliśmy trochę, nie mógł ode mnie oderwać wzroku, był jak zahipnotyzowany, uśmiechał się. Powiedział mi, że często widzi mnie w okolicy. Zrobiło mi się głupio, przecież nie mogłam teraz powiedzieć mu prawdy. Odpowiedziałam, że po prostu lubię to miejsce. Taka jest prawda, tam jest spokojnie, niedaleko jest rzeka, fontanny, huśtawki. Taki mały park.
Wymieniliśmy między sobą kilkanaście zdań, okazało się, że słucha większości z zespołów, które ubóstwiam, jest wolontariuszem w schronisku dla zwierząt (to mnie naprawdę urzekło, kocham zwierzęta i sama staram się im pomagać), lubi podobne filmy jak ja. Dużo nas łączy, nawet podobnych rzeczy nie lubimy. Zaprosił mnie na jutro o tej samej porze i przeprosił, że dzisiaj rozmawialiśmy tylko niecałą godzinę, ale musiał pędzić do pracy. I dał mi swój numer telefonu. W końcu coś ruszyło... Może coś z tego będzie.
Więc póki co, zamykam wątek. Dziękuję wszystkim za odpowiedzi i za dobre rady.