Zakupy z dzieckiem - Kup mi - Netkobiety.pl

hej pewnie dużo mam ma z tym problem pracowałam bo teraz chwilowo mam przerwę ,w sklepie spożywczym i widzę co dzieci robią ze swoimi biednymi rodzicami.Niektóre to kładły nam się na podłogę waliły nogami itp cudy niewidy .mój syn ma dopiero 13 mies. a już boje się co za los mi zgotuję .Pewnie będzie taki sam jak inne dzieci .Chyba wyniosę z domu komputer i tv hi hi w którym wciąż lecą te głupie reklamy.morze postaw się stanowczo swojemu dziecku w końcu to ty jesteś jego mama ,on ma cię słuchać porozmawiaj z nim spokojnie w domu wytłumacz że dzieci nie mogą zawszę dostawać to co chcą ,że mamusia tez sobie nie kupuje wszystkiego.Pokarz mu w komputerze jakie będzie miał ząbki brzydkie itp.albo po prostu rób zakupy sama puki się nie nauczy .wytrwałości życzę

Ehh chyba każda z nas wie o czym mówisz U mnie też często płacz i wyki, że chce i że kup mi, a zęby się psują ale chyba zacznę robić tak jak tutaj piszą http://tnij.org/hr2d żeby dawać dziecku jakieś morele suszone albo inne słodkie ale zdrowe rzeczy może to jakoś pomoże. Na zachcianki prosto z reklam staram się nie reagować nie zaleznie od tego jak głośno krzyczy, choć wiem, że przez to nienawidzi mnie pół sklepu i co drugi sam najchętniej by kupił mojej córce uwidziany batonik

Najgorsze w tym wszystkim są tłumy gapiów którzy myślą niestworzone rzeczy o tych konsekwentnych rodzicach..

Fajne oznaczenie ) pomysłowe i dobre. Te słodycze wiszą przy kasach specjalnie, żeby nie tylko dorosli brali te drobne słodycze czy gumy do żucia, ale dzieciaki również i zarabiają.

W takich sytuacjach nie reagowałabym po prostu, jesli wrzeszczy, krzyczy-nie zwracam na jego wariacje uwagi. W końcu zauważy za którymś razem, że na nic mu się zdadzą takie "numery" i jestem pewna, ze zrezygnuje.

Widzialam takie, niestety nie pamietam gdzie

Jak male, to stanowczym trza byc, ucinajac wszelkie histerie , u mnie juz wieksze - umawiamy sie wczesniej, ze idziemy kupic to, to i to, i zadnych odstepstw.

U mnie w zasadzie do 3 r.ż nie było żadnego problemu. Kiedy powiedziałam "nie" to było to przyjmowane "normalnie". Teraz różnie to bywa, bo córka uwielbia słodycze. i keidy zazwyczaj chce batonika, tic-taki czy soczek - karzę jej wybierać (najpierw ja wybieram "mniejsze zło) np. miedzy soczkiem a tic-takami. Trafiaja tez do niej argumenty typu:mamy w domu i nie kupujemy dopóki nie zjesz tamtego. Generalnie scen nie robii jest całkiem nieźle. Zawsze jej tłumacze przy tej okazji, że nie mozemy kupowac wszystkiego co chcemy, bo nie ma tyle pieniędzy, pokazuje jej tez, ze niektóre rzeczy są niezdrowe i np. zabki mogą jej się popsuć.
Nigdy chyba nie uległam "dla świętego spokoju".

Gorzej jest w sklepie obuwniczym...;) Czterolatka a ma takiego fioła na punkcie butów, ze jest ciężko, bardzo ciężko.

Witaj.
Ile lat ma Pani dziecko?
Tak jak napisała jedna z Pań powyżej- konsekwencja w wychowaniu jest bardzo ważnym elementem. Nawet w sytuacji buntu, wymuszania nie należy dziecku ulegać. Jeżeli jasno powiedziała Pani słowo „nie” to nie należy zmieniać zdania, gdyż dziecko szybko się zorientuje, że łatwo może Panią manipulować. Zacznie wykorzystywać ten sposób we wszystkich innych sytuacjach, bunt będzie się nasilał.
Jeżeli dziecko krzyczy i płacze podczas robienia zakupów, gdyż chce wymusić daną rzecz nie należy wdawać się z nim w dyskusje, lecz wziąć dziecko i wyjść ze sklepu. Tak jak zostało napisane we wcześniejszych odpowiedziach: pozostali ludzie robiący zakupy czekają na reakcje rodzica, są ciekawi jak zareaguje. Jakkolwiek rodzic by się zachował w takiej sytuacji zostanie to źle odebrane przez jakąś grupę ludzi, gdyż ludzie mają rozbieżne poglądy na wychowanie oraz stosują różne metody.
Konsekwencje buntu w sklepie wobec dziecka należy wyciągnąć w domu. Dziecko musi zrozumieć, że przez swoje negatywne zachowanie pozbawiło siebie jakiejś przyjemności. Pisze tu Pani o buncie pojawiającym się w sklepie spożywczym, więc nawiązując do tego: zamiast świeżego pączka dziecko będzie musiało zadowolić się zwykłą kajzerką z dnia poprzedniego, gdyż przez to, że pojawiły się krzyki i płacz nie zdążyła Pani zrobić zakupów.
Powodzenia.

Cześć
Miałam kiedyś podobny problem, 4 letnie dziecko z którym chodziłam na zakupy, zawsze zdejmowało z półek słodycze, zabawki i za wszelką cenę wymuszało na mnie ich kupno.
Zaczęłam od podstaw, najpierw tłumaczyłam mu, że za przedmioty które ściąga należy zapłacić pieniędzmi i nie można sobie wszystkie wziąć.
Sama też nie wsadzałam do koszyka rzeczy które nie były mi aktualnie potrzebne, żeby mały widział, że kupuję tylko to co jest niezbędne.
Często, też wkładałam dziecko do wózka w supermarkecie i starałam się odwracać jego uwagę, recytowaliśmy wierszyki, liczyliśmy przedmioty w koszyku, albo pozwalałam mu samodzielnie wkładać artykuły do wózka.
Zawsze też,dawałam możliwość dziecku wybrać jeden przedmiot który możemy kupić, jakąś książeczkę, lizaka itp.
Gdy Twój mały będzie Ci ściągał zabawki z półek zawsze możesz spróbować wytłumaczyć, że dziś nie możecie tego kupić ale jak będziecie już w domu to wspólnie sporządzicie "listę prezentów" i umieścicie na niej także tę zabawkę. Dzięki temu wszyscy będą wiedzieć co mu kupić przy najbliższej okazji.
Uważam też, że nie ma co zabraniać całkowicie dziecku dotykania innych przedmiotów, których nie chcemy kupić ponieważ działa to zupełnie odwrotnie "zakazany owoc smakuje lepiej".
Może zamiast zabraniania trzeba spróbować wytłumaczyć jej, że "może potrzymać tę maskotkę ale gdy będziemy płacić za nasze zakupy musimy odłożyć ją na miejsce."
Mam nadzieję, że choć trochę pomogłam.

Szanowna Pani,
    W dzisiejszych czasach kiedy dzieci mają dostęp do reklam, a słodycze są w zasadzie w każdym sklepie we wszystkich alejkach trudno rodzicom zapanować nad trudnymi zachowaniami wśród dzieci. Niestety, ale profilaktyka w zakresie uświadamiania rodziców o szkodliwym działaniu cukru jest uboga. Większość osób nie ma świadomości, że w słodyczach znajduje się cukier w dwóch postaciach: glukozy i dużym stężeniu fruktozy. To właśnie ta druga forma cukru nosi miano „białej śmierci”. Fruktoza jest również w dużej mierze odpowiedzialna za zaburzenie gospodarki hormonalnej w organizmie człowieka i powoduje cukrzycę typu 2. Przede wszystkim należy pamiętać, aby produkty bogate w cukier wprowadzić dzieciom najpóźniej jak się da – oczywiście jest to nieuniknione, jednakże należy szukać innych zdrowych form przekąsek np. suszone płatki jabłek itp. Kolejna rada jaką chciałabym dać wszystkim rodzicom to, nie stosowanie słodyczy jako formy nagrody. W ten sposób dzieci uczą się że jak zrobią coś dobrego to dostaną „batonika”. A to jest prosta droga do uzależnienia od cukru. Z czasem dziecko przestanie panować nad własnym zachowaniem i zaczynają się problemy opisywane w komentarzach o dzieciach krzyczących, płaczących a czasem stosujących autoagresję w celu uzyskania czegoś słodkiego. Najnowsze badania wykazują również sporą zależność pomiędzy dużym spożyciem cukru a nadpobudliwością i problemami z koncentracją u dzieci. Warto zatem od samego początku dbać o to aby dziecko nie spożywało cukru w nadmiarze.
Co zrobić jeśli już obserwujemy u dziecka symptomy opisywane przez Karmelowedziewcze. Przede wszystkim powinna Pani przeanalizować jak często dziecko otrzymuje coś słodkiego. Jeśli jest to codziennie to należy ograniczyć dzienne spożycie cukru (pamiętajmy, że w danonkach i różnych napojach dla dzieci również jest mnóstwo cukru). Proponuję Pani ustalić z dzieckiem, aby dostawało coś słodkiego raz w tygodniu (na zasadzie jeden mały batonik, 4 kosteczki czekolady), natomiast w pozostałe dni poszukać jakichś zamienników ze zdrowej żywności, które przypominają słodycze. Proponuję również ograniczenie dostępu do reklam, oraz ustalenie z dziadkami i ciociami, że zamiast słodyczy niech kupią coś innego. Nie radzę stosować metod typu: „Jeśli będziesz grzeczna/y to kupię Ci coś słodkiego”. Wtedy dzieci grzeczne są tylko ze względu na korzyść.
    Trudne zachowanie w sklepie powinno z czasem ustąpić, jednakże wymaga to dużej cierpliwości ze strony rodzica, bo jak wiadomo nie łatwo jest pohamować chęć na coś tak atrakcyjnego jak np. czekolada. Kiedy dziecko wymaga czegoś słodkiego warto zaproponować mu inny zamiennik, który będziemy nazywać słodyczem naturalnego pochodzenia. Jeśli dziecko dalej źle się zachowuje w sklepie proponuję spróbować odłożyć zakupy i po prostu wyjść razem z dzieckiem ze sklepu. Jeśli rodzicom cierpliwości brakuje można zapowiedzieć dziecku, że nie będzie uczestniczyło w zakupach przez np. tydzień ponieważ w ten sposób nie powinno się zachowywać wśród innych osób. Stosujemy tutaj klasyczny model kar i nagród.