Nowy wątek - patologiczna kłótnia z facetem. - Netkobiety.pl

Skojarzycie te moje dwa posty sprzed paru dni. Jeden to komentarze rodziców mojego narzeczonego, byłego narzeczonego.
Pokłóciliśmy się wczoraj o głupotę, bo powiedział mi, że idzie zalogować się do pracy o pierwszej w nocy. Zapytałam normalnie, zdziwiona a czemu do pracy, czy ma jakieś zaległości, na kiedy, nie wiem, dla mnie normalne zainteresowanie się człowiekiem. On mi powiedział na to, że skoro idzie, to idzie i ja nie muszę niczego wiedzieć i żebym nie była taka wścibska i nie będę mu robić przesłuchań. Wcześniej się na mnie zirytował bo zostawilam rzeczy na krzesle, potem ze za wolno idę, a potem, że zaczełam ubierać siebie i obowiązek ZALOZENIA OBROZY I SMYCZY PSU przed wspolnym spacerem zawsze musi spadać na niego. Tak się zirytował, że sie do mnie nie odezwał słowem przez cały spacer. Powiedziałam "co ty mówisz?" już zła, ostatnio jest między nami okropnie. On na to "o ja pier....ole, już się zaczyna, idź juz spać". Poszłam, ale jakoś mnie to wszystko dojechało, kłótnie z nim, moja babcia jest umierająca, a rodzice biorą rozwód, mam problemy ze snem, byłam u trzech psychiatrów poprosić o leki nasenne, ale nic mi nie pomaga. Zero wsparcia z jego strony, zainteresowania, nie podejmuje tych tematów, a jest mi serio źle, bo babcia to po rodzicach najbliższa dla mnie osoba, praktycznie też mnie wychowywała. Dzisiaj rano tak sobie usiadłam w pokoju sama i cicho zaczęłam sobie płakać. Przyszedł akurat, bo coś stamtąd chciał, zauważył, że płaczę i zapytał co jest. Powiedziałam mu to wszystko, że ostatnio czuje się w tym domu jak jego wróg inne sprawy mnie dotykają, że dowala się do mnie o jakieś małe rzeczy, że nazwał mnie wścibską za normalne pytania w nocy. A on na to, że on ma zły obraz tego związku, więc tak się zachowuje, ze ja sie tak zirytowałam na tych jego rodziców, że jego to zmęczyło, że ja pare razy mu powiedziałam, że ma podjąć z nimi rozmowę, że mnie irytują i tak dalej. Nic sobie nie zrobił z tego co mówiłam, płakałam dalej, a on sobie pod nosem mówił "o boże, zaczyna się, już sie musi dopier....alać". Odpaliłam się już mocniej, powiedziałam, że mnie nie szanuje, że nie staje po mojej stronie, że nie może sie postawić do końca rodzicom i na koniec jakoś wyszło między mną a nim w rozmowie, że ich nie lubię. Ale się odpalił, zaczął normalnie nade mną stawać, śmiać się i krzyczeć mi, że jestem fałszywa, że nigdy nie mówiłam, że ich nie lubię, a teraz nagle tak, że mam teraz zakaz wstępu do jego domu w mieście rodzinnym, nie bedziemy spotykać sie z zadnymi rodzicami, ze jak tak becze to mam isc sobie wziac leki na uspokojenie, ze on takiej falszywej osoby nie chce. Tak sie rozbeczalam jak nigdy, zaczelam mu mowic zeby przestal, zeby sie uspokoil, ze dlaczego on nade mna skacze jak ja siedze i płacze, a on TAAK? TO TEZ SOBIE USIADE I BEDE BECZEĆ, NIE ROB Z SIEBIE OFIARY. Nie wiem, ale to jest upokorzenie dla mnie jak nie wiem, poszłam za chwile do biura a jak wróciłam przyszedł i przeprosił, zapytałam za co ty mnie przepraszasz? a on ze w sumie to cofa, nie ma za co.

Bert44 napisał/a:

flowerdy napisał/a:

Skojarzycie te moje dwa posty sprzed paru dni. Jeden to komentarze rodziców mojego narzeczonego, byłego narzeczonego.
Pokłóciliśmy się wczoraj o głupotę, bo powiedział mi, że idzie zalogować się do pracy o pierwszej w nocy. Zapytałam normalnie, zdziwiona a czemu do pracy, czy ma jakieś zaległości, na kiedy, nie wiem, dla mnie normalne zainteresowanie się człowiekiem. On mi powiedział na to, że skoro idzie, to idzie i ja nie muszę niczego wiedzieć i żebym nie była taka wścibska i nie będę mu robić przesłuchań. Wcześniej się na mnie zirytował bo zostawilam rzeczy na krzesle, potem ze za wolno idę, a potem, że zaczełam ubierać siebie i obowiązek ZALOZENIA OBROZY I SMYCZY PSU przed wspolnym spacerem zawsze musi spadać na niego. Tak się zirytował, że sie do mnie nie odezwał słowem przez cały spacer. Powiedziałam "co ty mówisz?" już zła, ostatnio jest między nami okropnie. On na to "o ja pier....ole, już się zaczyna, idź juz spać". Poszłam, ale jakoś mnie to wszystko dojechało, kłótnie z nim, moja babcia jest umierająca, a rodzice biorą rozwód, mam problemy ze snem, byłam u trzech psychiatrów poprosić o leki nasenne, ale nic mi nie pomaga. Zero wsparcia z jego strony, zainteresowania, nie podejmuje tych tematów, a jest mi serio źle, bo babcia to po rodzicach najbliższa dla mnie osoba, praktycznie też mnie wychowywała. Dzisiaj rano tak sobie usiadłam w pokoju sama i cicho zaczęłam sobie płakać. Przyszedł akurat, bo coś stamtąd chciał, zauważył, że płaczę i zapytał co jest. Powiedziałam mu to wszystko, że ostatnio czuje się w tym domu jak jego wróg inne sprawy mnie dotykają, że dowala się do mnie o jakieś małe rzeczy, że nazwał mnie wścibską za normalne pytania w nocy. A on na to, że on ma zły obraz tego związku, więc tak się zachowuje, ze ja sie tak zirytowałam na tych jego rodziców, że jego to zmęczyło, że ja pare razy mu powiedziałam, że ma podjąć z nimi rozmowę, że mnie irytują i tak dalej. Nic sobie nie zrobił z tego co mówiłam, płakałam dalej, a on sobie pod nosem mówił "o boże, zaczyna się, już sie musi dopier....alać". Odpaliłam się już mocniej, powiedziałam, że mnie nie szanuje, że nie staje po mojej stronie, że nie może sie postawić do końca rodzicom i na koniec jakoś wyszło między mną a nim w rozmowie, że ich nie lubię. Ale się odpalił, zaczął normalnie nade mną stawać, śmiać się i krzyczeć mi, że jestem fałszywa, że nigdy nie mówiłam, że ich nie lubię, a teraz nagle tak, że mam teraz zakaz wstępu do jego domu w mieście rodzinnym, nie bedziemy spotykać sie z zadnymi rodzicami, ze jak tak becze to mam isc sobie wziac leki na uspokojenie, ze on takiej falszywej osoby nie chce. Tak sie rozbeczalam jak nigdy, zaczelam mu mowic zeby przestal, zeby sie uspokoil, ze dlaczego on nade mna skacze jak ja siedze i płacze, a on TAAK? TO TEZ SOBIE USIADE I BEDE BECZEĆ, NIE ROB Z SIEBIE OFIARY. Nie wiem, ale to jest upokorzenie dla mnie jak nie wiem, poszłam za chwile do biura a jak wróciłam przyszedł i przeprosił, zapytałam za co ty mnie przepraszasz? a on ze w sumie to cofa, nie ma za co.

A mówiłem że będziesz winna. Mamusia zawsze wygrywa

Od takiego mamisynka bez szacunku to niech lepiej ucieka i to jak najszybciej i  jak najdalej .
Jak tak czytam te wszystkie tematu o waszych zwiazkowych problemach to sie bardzo ciesze,ze mnie one juz nie dotycza. Tak sobie wyobrazam moze bede zyc jeszcze wiele lat w cudowne wolnosci