Rodzice partnera i ich wieczne komentarze - Netkobiety.pl

Jestem z narzeczonym 10 lat. Mamy już po 27 lat, a mimo tego jego rodzice komentują wszystko, traktują go, albo nas, jak dzieci, którym można powiedzieć wszystko.

Mój boże - rodzice traktują swoje dzieci, jakby były ich dziećmi. No jakim prawem?

To nie twoi rodzice kupi wam mieszkanie.

czy kupili mieszkanie synowi czy nie, to i tak nie powinni sie wpierd.. do tego czy i kiedy sprzata i do wszystkiego innego.

Dlaczego nie powiecie im prosto z mostu, ze sobie tego nie zyczycie?

flowerdy napisał/a:

Masz w swoim mieszkaniu błysk i idealnie czysty piekarnik, albo odkurzone 7 dni w tygodniu?

Oczywiście, że tak. Jak każdy normalny, dorosły człowiek, który nie jest brudasem. 

Jeśli macie z tym problem, to i nie dziwota, że jego rodzice was muszą ciągle z takimi pierdołami poganiać. Mały lifehack - jak zaczniecie żyć jak dorośli, to i jego rodzice zaczną was tak traktować.

I tak - rodzice traktują własne dzieci jakby były ich dziećmi. Zwłaszcza jak nawet będąc dorosłymi ludźmi wciąż polegają na nich finansowo (jak kupno mieszkania). Będą się wtrącać, będą próbować wam dyktować jak macie żyć. Takie prawo rodzica. Zwłaszcza urodzonego i ukształtowanego w PRLu. A na to poprawki nie bierzesz kompletnie, że oni żyli w kompletnie innym świecie niż wy. Mieli inne problemy i inne oczekiwania życiowe.

To, że rodzice sobie gderają to takie ich rodzicielskie prawo (a często i sposób rozmowy starszych ludzi). Skoro się tym dalej przejmujecie, to znaczy, że nie do końca dojrzeliście jeszcze.

Po prostu jestem ciut straszy od ciebie i mam też wśród znajomych ludzi w wieku twoich rodziców. Jesteś niewdzięczną, jęczącą bułą i księżniczkujesz. Kupili tak naprawdę WAM mieszkanie, a ty zamiast okazać wdzięczność i zrozumienie dla gderania staruszków ukształtowanych w okresie biedy lat 80 i chaosu lat 90 tych i zamiast patrzeć na to przez palce jako na ich sposób chujowej, bo chujowej, ale jednak komunikacji wynikającej z troski, to się czepiasz jak pojebana.

Dorosła osoba popatrzyłaby na to gderanie z politowaniem, spuściła w kiblu i się nie przejmowała stosując dyplomatyczne wybiegi. A ty przyszłaś płakać na forum, że rodzice twojego partnera w was inwestują i starają się być ciągle w waszym życiu.

Dorośnij.

Jestem z narzeczonym 10 lat. Mamy już po 27 lat

Kupili JEMU mieszkanie, bo jeszcze wtedy nie byliśmy razem, mieszkał tam sam.

Tia. Kupili mieszkanie licealiście i dali mu mieszkać samemu bez kontroli.

Pewnie.

Albo kłamiesz ty, albo twój facet. Bo w takim układzie to musiał odjebać niejedną krzywą akcje, która była podkładką dla jego rodziców do konieczności sprawowania ciągłej kontroli nad nim.

A jeśli są tak młodzi jak to opowiadasz, to może też być tak, ze sami czują iż popełnili błąd z ciążą i późniejszym wychowaniem.

Wasz związek wygląda na mega niedojrzały i przechodzony.

Nie wiem czy dobrze zrozumiałam, ale jego rodzice mieszkają daleko.
Jeśli tak, to po prostu odpuść i znieś to kilka razy w roku, bo to jednak rodzice Twojego partnera. Uśmiechaj się i zapominaj.
Jeśli ktoś ma im zwrócić uwagę, to Twój facet. Bo jak Ty to zrobisz, to Cię znienawidzą.
A jeśli już zwracał uwagę, a to niczego nie zmieniło, to - jak wyżej - po prostu niech to po Tobie spływa.
Nie rób dram, nie każ mu wybierać lub coś równie głupiego.

Po 46 jego rodzice maja tylko? To chyba zwiazek z wpadki, ze tak wcześnie.

Imo to przechodzony związek z mamisykiem. Weszłaś z nim w związek za wcześnie i chyba żadne z was nie dorosło. Nie znasz niczego innego, bo od zawsze masz wtrącanie się i chamstwo z ich strony. Normalny związek nie obejmuje czegoś takiego. Jego rodzice są absolutnie pokurwieni, to nie jest w żaden sposób normalne żeby wtrącać się do życia dorosłych dzieci w taki sposób jak oni to robią ani chamsko komentować. Kupienie mieszkania nie upoważnia ich do przychodzenia i sprawdzania czystości. Chyba, że to jest ich mieszkania a on tam mieszka jako lokator na jakichś chorych zasadach. Bo normalnie lokatorom też się tak nie robi.
Twój facet jest tak przez nich zdominowany, że nawet nie widzi problemu i nawet nie przyjdzie mu do głowy się im postawić. Nie wroze ci udanego życia z nim, nawet jakby się kiedyś sprzeciwił i zerwał z nimi kontakt, to i tak ktoś wychowany w tak chorym środowisku będzie pokrzywiony. Na starość zrobi się pewnie tak samo upierdliwy.
Powiedzenie, że będzie się żyło z partnerem a nie jego rodziną można sobie wsadzić. To jest ważne żeby rodzina partnera była normalna, bo jest większa szansa, że on też taki będzie. I to dużo ułatwia życie jak się ma za teściów normalnych ludzi a nie pojebow sprawdzających czy masz czysto w szafkach i komentujących każdą drobnostkę.
Aha i ci ludzie cię bardzo nie lubią, więc w razie dzieci to oprócz faceta cioty który cię nie szanuje, będą się uczyć od tej dwójki chamow i same też cię pewnie nie będą szanowac. A na pewno będą brały przykład z chorych wzorców.

nie każę mu wybierać, wiem, że zwracał im uwagę, ale po prostu nie mogę pojąć tego, że dorośli ludzie są na tyle albo zapatrzeni w siebie, albo nierozumni, że można ich prosić, kłócić się z nimi, wszystko, a oni i tak wiecznie zrobią po swojemu. przez to jestem okropnie sfrustrowana, nie zostałam wychowana w takim środowisku. moi rodzice nigdy tak nie robili.

madoja napisał/a:

Nie wiem czy dobrze zrozumiałam, ale jego rodzice mieszkają daleko.
Jeśli tak, to po prostu odpuść i znieś to kilka razy w roku, bo to jednak rodzice Twojego partnera. Uśmiechaj się i zapominaj.
Jeśli ktoś ma im zwrócić uwagę, to Twój facet. Bo jak Ty to zrobisz, to Cię znienawidzą.
A jeśli już zwracał uwagę, a to niczego nie zmieniło, to - jak wyżej - po prostu niech to po Tobie spływa.
Nie rób dram, nie każ mu wybierać lub coś równie głupiego.

Madoja w formie. No tak, ma się głupkowato uśmiechac i udawać ze deszcz pada jak jej ktoś pluje na głowę. Nie ma chyba na tym forum kogoś kto daje gorsze rady.

A najlepsze jest to, że to mama mojego faceta była wiecznie komentowana przez jego rodzinę. Komentowali jej wygląd, rodzinę, inteligencję, zachowanie. Najwidoczniej niczego się nie nauczyła, albo po prostu z premedytacją robi to samo.

Tak to.jest jak ktos Ci najpierw cos da,  to pozniej oczekuje posluszenstwa i wdziecznosci do usranej smierci.  Ja jezeli cos przyjmuje od kogos to jedynie prezenty na urodziny i swieta. Nawet o przyslugi prosze dopiero wtedy ,gdy juz naprawde wyczerpalam wszystkie mozliwosci poradzenia sobie samej.  No rodzice partners DALI/KUPILI wam mieszkanie no to teraz wedlug nich oni maja prawo wami sobie rzadzic. Ja bym nigdy mieszkania w ten sposob nie przyjela mimo, ze to wygodne i fajne, bo nie trzeba go samemu kupowac

display napisał/a:

flowerdy napisał/a:

wiem o tym, ale można minimalizować kontakt. i też nigdy nie zrozumiem tego stwierdzenia, że ktoś juz taki jest. powinno się być otwartym i szanować granice

To po co do nich jeździsz i utrzymujesz jakiekolwiek relacje z nimi.  Ty masz swoich rodziców i skup sie na relacjach z nimi a "teściów"  omijaj szerokim łukiem. Ty będziesz zdrowsza a i oni nie będą mieli pożywki do wtrącania się.

Staram spotykać się u mnie, tam nie ma komentowania i zawsze jest normalna i przyjazna atmosfera, jak narzeczony przyjeżdża. Ale nie uniknie się spotkań na święta, mieszkaliśmy w tym samym mieście rodzinnym. Wracamy osobno do swoich domów, ale jak ja mam auto, to po niego przyjeżdżam i wracamy już do swojego miasta, to zawsze się jakoś zobaczymy.

New Me napisał/a:

Tak to.jest jak ktos Ci najpierw cos da,  to pozniej oczekuje posluszenstwa i wdziecznosci do usranej smierci.  Ja jezeli cos przyjmuje od kogos to jedynie prezenty na urodziny i swieta. Nawet o przyslugi prosze dopiero wtedy ,gdy juz naprawde wyczerpalam wszystkie mozliwosci poradzenia sobie samej.  No rodzice partners DALI/KUPILI wam mieszkanie no to teraz wedlug nich oni maja prawo wami sobie rzadzic. Ja bym nigdy mieszkania w ten sposob nie przyjela mimo, ze to wygodne i fajne, bo nie trzeba go samemu kupowac

To mieszkanie było kupione wtedy, kiedy facet poszedł na studia. Nie mieszkaliśmy tam razem, byliśmy ze sobą niecały rok, to było dla niego, a ja się potem tam nie wprowadziłam za darmo, płaciłam im za to. Mniejsza o to, nie mieszkamy tam już, o tym mieszkaniu napisalam już tak o, bo mi się ulało, skupiam się na tych wszystkich innych rzeczach. Mieszkamy teraz w moim mieszkaniu i tutaj też się wtrącają i komentują jak coś jest zrobione.

flowerdy napisał/a:

display napisał/a:

To po co do nich jeździsz i utrzymujesz jakiekolwiek relacje z nimi.  Ty masz swoich rodziców i skup sie na relacjach z nimi a "teściów"  omijaj szerokim łukiem. Ty będziesz zdrowsza a i oni nie będą mieli pożywki do wtrącania się.

Staram spotykać się u mnie, tam nie ma komentowania i zawsze jest normalna i przyjazna atmosfera, jak narzeczony przyjeżdża. Ale nie uniknie się spotkań na święta, mieszkaliśmy w tym samym mieście rodzinnym. Wracamy osobno do swoich domów, ale jak ja mam auto, to po niego przyjeżdżam i wracamy już do swojego miasta

Ja już widzę po ślubie jakbyście mieli dzieci, to teściowa będzie przyjeżdżała do ciebie czy będziesz chciała czy nie bo przecież będzie musiała powiedzieć jak masz wychowywać dziecko.
Współczuję, myślę, że nie dasz rady wejść do tej rodziny, wykończysz się psychicznie.

wieka napisał/a:

flowerdy napisał/a:

Staram spotykać się u mnie, tam nie ma komentowania i zawsze jest normalna i przyjazna atmosfera, jak narzeczony przyjeżdża. Ale nie uniknie się spotkań na święta, mieszkaliśmy w tym samym mieście rodzinnym. Wracamy osobno do swoich domów, ale jak ja mam auto, to po niego przyjeżdżam i wracamy już do swojego miasta

Ja już widzę po ślubie jakbyście mieli dzieci, to teściowa będzie przyjeżdżała do ciebie czy będziesz chciała czy nie bo przecież będzie musiała powiedzieć jak masz wychowywać dziecko.
Współczuję, myślę, że nie dasz rady wejść do tej rodziny, wykończysz się psychicznie.

No tak jak napisałam, że była sytuacja, że zostawiliśmy u nich psa. Prosilam, zeby nie dawać mu jednej szczególnej rzeczy, bo będzie miał problemy żołądkowe, to mamusia i tak dała, bo myślała, że to nic takiego, a pies oczywiście miał te problemy i musiała go jeszcze wykąpać, bo nas nie było xd Powiedziałam to facetowi i zapytałam, czy z dziećmi też tak będzie? To odpowiedział, że pewnie tak. A ja na to, że okej, no to nie będą nigdy z nią zostawać, jeśli jakieś kiedyś będą

Problem w sumie prosty do rozwiązania. Nie łatwy, ale prosty.
Należy postawić jasne granice i się ich trzymać.
Wszelkie uwagi puszczać mimo uszu, na 'dobre rady' odpowiadać z uprzejmą ale stanowczą asertywnością, a kontakty ograniczyć do rzadkich lecz poprawnych.

Ty się pewnie łudzisz, że można odbyć jedną 'poważną' rozmowę która magicznie zmieni sytuację.
Nie. Za długo to trwało i za bardzo się utrwaliło, więc konieczny będzie proces, żeby się uzdrowiło.

Przede wszystkim żadnych emocjonalnych wystąpień z jednej strony, ani ustępstw w drugiej.

-proszę tam nie zaglądać, to moje prywatne rzeczy
-mam inne zdanie na ten temat
-tak zdecydowałam
-nie chcę
-chcę
-uznałam, że tak będzie najlepiej.

I najważniejsze: żadnego tłumaczenia, żadnego wdawania się w dyskusje, żadnego argumentowania.
Po prostu.
''Tak, tak, nie nie, a co nadto jest - od złego pochodzi''.

P.S. Sądząc z Twoich wpisów tu i w sąsiednim wątku jesteś straaaasznie dziecinna i bezwiednie prowokujesz do narzucania Ci własnego zdania....

Madoja jest jedna z moich ulubionych użytkowniczek tutaj.

wieka napisał/a:

Sama widzisz albo i nie, że oni zdanie syna mają gdzieś. Ta jego uległość się nie zmieni.
Swoją uległość zobaczysz w przygotowaniach do wesela. Jestem ciekawa czy będziesz w stanie postawić na swoim i zrobić wesele tak jak uważasz czy tak jak teście uważają. To będzie dla ciebie test.

nie no, nie ma opcji, że coś mi narzucą, może będą komentować, ale mamy jasno ustalone, że nie chcemy, żeby się dorzucali, więc nie będą też mogli o niczym decydować.

Jestem z narzeczonym 10 lat. Mamy już po 27 lat, a mimo tego jego rodzice komentują wszystko, traktują go, albo nas, jak dzieci, którym można powiedzieć wszystko. Zresztą nawet jego ojciec raz rzucił tekst, że rodzic może traktować dziecko jak chce. Najpierw mieszkaliśmy w mieszkaniu, które kupili mu rodzice. Co parę miesięcy przyjeżdżali i komentowali czystość, specjalnie zaglądali do szafek, jego mama potrafiła otworzyć piekarnik i odsunąć kanapę, żeby sprawdzić czy jest czysto, a jak nie było, kazała mu sprzątać w tej chwili:) A jakie awantury z nimi były, że jest nieodkurzone, albo w szufladzie z przyprawami był bałagan. Normalnie dbaliśmy o porządek, ale to było normalne mieszkanie, a nie jakieś muzeum i wszystko posprzątane na błysk. Jego mama nie pracuje i jego model rodziny to ojciec do roboty, a mama do sprzątania i gotowania.
Chłop w wieku 26 lat potrafił przyjechać na imprezę rodzinną, na której akurat też byli jego rodzice i przez 15 minut miał komentowane, że koszula jest źle wyprasowana i skoro ma kobietę w domu, to czemu tak wygląda. Nasze wybory wakacyjne - telefony od jego rodziców dlaczego tam jedziemy, przecież za daleko od plaży. Przeprowadziliśmy się, bo ja kupiłam mieszkanie. Dzwonienie i komentowanie dlaczego coś tam zrobiliśmy tak, a nie inaczej, przecież to głupie, że oni by tak w życiu nie zrobili. Wzięliśmy psa, który zaczął chorować, jeździliśmy z nim często do weterynarza - komentowanie, że my coś wiecznie mamy z tym psem, że na starość będzie gorzej, że co to ma być. Jakoś to wszystko ignorowałam, ale im starsza jestem, coraz bardziej jestem wkur..... przez tych ludzi, bo wystarczyło, że wróciliśmy na święta do domów rodzinnych na 5 dni a facet 4 dni słuchał komentarzy od ojca i matki. I ja już nie wiem czy przesadzam, ale oceńcie te sytuacje, bo może już mi 10letnia złość przeszkadza w racjonalnym myśleniu.

Umówiliśmy się z facetem w poniedziałek przed wigilią, że pojedziemy sobie dokupić pudełka na prezenty. Miałam po niego przyjechać na 18. Przyjeżdżam spóźniona 20 minut, bo nie wyrobiłam się z pracą, pisałam mu, że będę o tej, bo kończę. Wychodzi jakiś poddenerwowany, okazało się, że po naszych zakupach miał gdzieś pojechać z mamą, ale nic o tym nie wspomniał, więc skąd miałam wiedzieć, że komuś coś przeszkadza? Mama nie ma prawa jazdy, ojciec powiedział, że nie ma czasu, więc padło na kierowcę - mojego faceta. I przez te 20 minut mojego spóźnienia ojciec mimo tego, że nie miał czasu jechać, komentował dlaczego się spóźniam, co takiego niby robię, dlaczego mnie jeszcze nie ma, że oni przez to będą mieli później mniej czasu na zakupy. (????)

Po świętach umówiliśmy się z narzeczonym na pizzę. Wychodzi z domu, a jego mama "ta, już będziecie po restauracjach chodzić, wy to tylko byście chodzili, no jasne".

Zgubiłam pierścionek zareczynowy, ale od czasu tego zgubienia widziałam się z jego rodzicami ze dwa razy. Dostałam na święta nowy pierścionek, a facet się wygadał, że jego mama już komentowała, że ja nawet nie noszę pierścionka. Zapytałam co on na to, mógł powiedzieć, że zgubiłam. A on, że to nawet nie było do niego, że on się pokłócił wtedy o coś z rodzicami i jego rodzice zaczęli między sobą rozmawiać sobie o mnie ???? że nawet nie noszę pierścionka. Dlaczego im przyszło do głowy, żeby w jakiejś kłótni wyrzucać między sobą czy ja coś noszę czy nie?

Kupiłam facetowi zegarek na urodziny, pokazał go rodzicom, na co oni "jezu który to zegarek z kolei? po co ci? ja to nie lubię zegarków".

Oprócz tego jego mama jest nadopiekuńcza i potrafi dzwonić do mnie przed wyjazdami, żebym dopilnowała, żeby jej syn zabrał normalne skarpetki i czy ja wiem, że do ciepłego kraju powinnam zapakować krem z filtrem. A na tych wakacjach codziennie pisze do niego czy jadł już śniadanie i czy nad basenem są lody i czy idzie na "obiadek".

Jego mama potrafiła specjalnie do niego dzwonić z plotkami, że jakiś jego kolega, którego nie widział 10 lat został wyrzucony z pracy, bo sobie gdzieś usłyszała plotkę na mieście xd

Bert44 napisał/a:

flowerdy napisał/a:

Jestem z narzeczonym 10 lat. Mamy już po 27 lat, a mimo tego jego rodzice komentują wszystko, traktują go, albo nas, jak dzieci, którym można powiedzieć wszystko. Zresztą nawet jego ojciec raz rzucił tekst, że rodzic może traktować dziecko jak chce. Najpierw mieszkaliśmy w mieszkaniu, które kupili mu rodzice. Co parę miesięcy przyjeżdżali i komentowali czystość, specjalnie zaglądali do szafek, jego mama potrafiła otworzyć piekarnik i odsunąć kanapę, żeby sprawdzić czy jest czysto, a jak nie było, kazała mu sprzątać w tej chwili:) A jakie awantury z nimi były, że jest nieodkurzone, albo w szufladzie z przyprawami był bałagan. Normalnie dbaliśmy o porządek, ale to było normalne mieszkanie, a nie jakieś muzeum i wszystko posprzątane na błysk. Jego mama nie pracuje i jego model rodziny to ojciec do roboty, a mama do sprzątania i gotowania.
Chłop w wieku 26 lat potrafił przyjechać na imprezę rodzinną, na której akurat też byli jego rodzice i przez 15 minut miał komentowane, że koszula jest źle wyprasowana i skoro ma kobietę w domu, to czemu tak wygląda. Nasze wybory wakacyjne - telefony od jego rodziców dlaczego tam jedziemy, przecież za daleko od plaży. Przeprowadziliśmy się, bo ja kupiłam mieszkanie. Dzwonienie i komentowanie dlaczego coś tam zrobiliśmy tak, a nie inaczej, przecież to głupie, że oni by tak w życiu nie zrobili. Wzięliśmy psa, który zaczął chorować, jeździliśmy z nim często do weterynarza - komentowanie, że my coś wiecznie mamy z tym psem, że na starość będzie gorzej, że co to ma być. Jakoś to wszystko ignorowałam, ale im starsza jestem, coraz bardziej jestem wkur..... przez tych ludzi, bo wystarczyło, że wróciliśmy na święta do domów rodzinnych na 5 dni a facet 4 dni słuchał komentarzy od ojca i matki. I ja już nie wiem czy przesadzam, ale oceńcie te sytuacje, bo może już mi 10letnia złość przeszkadza w racjonalnym myśleniu.

Umówiliśmy się z facetem w poniedziałek przed wigilią, że pojedziemy sobie dokupić pudełka na prezenty. Miałam po niego przyjechać na 18. Przyjeżdżam spóźniona 20 minut, bo nie wyrobiłam się z pracą, pisałam mu, że będę o tej, bo kończę. Wychodzi jakiś poddenerwowany, okazało się, że po naszych zakupach miał gdzieś pojechać z mamą, ale nic o tym nie wspomniał, więc skąd miałam wiedzieć, że komuś coś przeszkadza? Mama nie ma prawa jazdy, ojciec powiedział, że nie ma czasu, więc padło na kierowcę - mojego faceta. I przez te 20 minut mojego spóźnienia ojciec mimo tego, że nie miał czasu jechać, komentował dlaczego się spóźniam, co takiego niby robię, dlaczego mnie jeszcze nie ma, że oni przez to będą mieli później mniej czasu na zakupy. (????)

Po świętach umówiliśmy się z narzeczonym na pizzę. Wychodzi z domu, a jego mama "ta, już będziecie po restauracjach chodzić, wy to tylko byście chodzili, no jasne".

Zgubiłam pierścionek zareczynowy, ale od czasu tego zgubienia widziałam się z jego rodzicami ze dwa razy. Dostałam na święta nowy pierścionek, a facet się wygadał, że jego mama już komentowała, że ja nawet nie noszę pierścionka. Zapytałam co on na to, mógł powiedzieć, że zgubiłam. A on, że to nawet nie było do niego, że on się pokłócił wtedy o coś z rodzicami i jego rodzice zaczęli między sobą rozmawiać sobie o mnie ???? że nawet nie noszę pierścionka. Dlaczego im przyszło do głowy, żeby w jakiejś kłótni wyrzucać między sobą czy ja coś noszę czy nie?

Kupiłam facetowi zegarek na urodziny, pokazał go rodzicom, na co oni "jezu który to zegarek z kolei? po co ci? ja to nie lubię zegarków".

Oprócz tego jego mama jest nadopiekuńcza i potrafi dzwonić do mnie przed wyjazdami, żebym dopilnowała, żeby jej syn zabrał normalne skarpetki i czy ja wiem, że do ciepłego kraju powinnam zapakować krem z filtrem. A na tych wakacjach codziennie pisze do niego czy jadł już śniadanie i czy nad basenem są lody i czy idzie na "obiadek".

Jego mama potrafiła specjalnie do niego dzwonić z plotkami, że jakiś jego kolega, którego nie widział 10 lat został wyrzucony z pracy, bo sobie gdzieś usłyszała plotkę na mieście xd

Nic nie zrobisz. To Twoj facet musi zrobić. Odciac pępowinę. Miałem to samo ale u mnie to żona miala 30 letnia pępowinę nie odcięta. To Cie wykończy a Wasz zwiazek rozpierdzieli. Wiem co mówię bo to przeżyłem. Jepiej niech chłopiec zalozy spodnie i zdecyduje ktos jest dla niego ważny- żona czy mama. Bo w takim kombo nie ujedziecie.

Taka tesciowa to jest meczarnia. Jak to dobrze,ze ja nigdy w zyciu nie bede miala tesciowej