popadam w związkową paranoję przez pierdoły - Netkobiety.pl

Przez 7 lat Ci nie przeszkadzało takie czepianie się, czy ostatnio tak się zachowuje?

Nie to nie jest normalne zachowanie, nie da się spełniać wszystkich oczekiwań partnera, tym bardziej wyprzedzać jego myśli, co powiedzieć czy zrobić, żeby nie miał się do czego przyczepić.

Sama musisz wypracować jakiś sposób na niego, ale najpierw poważnie z nim porozmawiaj, że w takim stresie się nie da
przeżyć życia.

Wyobraź sobie, że dzieci słyszą jak tata co i rusz, sforuje mamę, a wtedy dojdzie jeszcze więcej rzeczy, które nie będą mu się podobały.

U.mnie by nawet nie zdarzyl nie szanowac.  Gdyby wlazl brudnymi buciorami na umyta podloge to celowo bym ten brud zostwila moze gdyby sobie pomieszkal jak w chlewie to by sie nauczyl z facetami trzeba krotko i na temat, a nie my zapierdzielamy,a oni sobie robia co chca... ale to dobrze ,ze u Ciebie bylo inaczej

Ostatnio Shinigami o tym pisał. Facet lubi listę krok po kroku o co trzeba dbać. Jeśli to są drobne rzeczy to lepiej coś takiego spisywac i omawiać raz na dwa tygodnie. Takie wytykanie za każdym razem nawet najdrobniejszych spraw wiem że jest robione z dobrą intencją (dbania o dom) ale może bardzo szybko wprowadzać złą atmosferę i psuć relacje.

Pozostaje problem przypominania bo wiem po sobie że często my takie drobiazgi po prostu zapominamy. Np można to rozwiązać na początku wieszając tabliczkę nie wchodzić w butach ( jeśli z tym jest teraz problem). Po pewnym czasie człowiek się już tak przyzwyczai że robi to odruchowo. Wtedy zdjąć.

Jak jest dobra atmosfera to taka osoba chętniej nawet zaczyna dbać o te wspólne reguły. Bo można je traktować bardziej jako wspólne a nie narzucone jednostronnie i karcone jak dziecko.  Jak facet jest ciągle strofowany to wtedy odruchowo chce się bronić. Kim ja jestem aby tu być teraz ustawianym do szeregu za wejście przez próg w butach.

Więc zrozumienie z obu stron jest potrzebne. Ten domowy klopot jest dość dobrze opisany w kobiety są z wenus mężczyźni z Marsa. W rozdziale Domowy Komitet Ulepszeń.

Ja mam tak, że jak mi ktoś przykrość sprawi to Mu nic nie powiem i staram się tą osobę omijać. Z byłym było tak samo, było mi już wszystko jedno co pod nosem gada, że gówno politycy, ja i tak już wiedziałam, że nie chcę z Nim być. Nie obchodziło mnie co On tam gada, wystarczyło mi, że wylewa swoje frustracje na kobietę. Zdarzyło się pierwszy i ostatni raz. Pamiętam, że pierwsza myśl jaka mi przez łepetynę przeszła kiedy pytał po latach czy do siebie wrócimy to ta frustracja i powiedziałam nie. Koledzy tak, para nie. I to był taki związek bez kłótni, ani razu się nie pokłóciliśmy, aż w pewnym momencie nagadali Mu głupot, że ja z byłym piszę i zaczął się do mnie przypieprzać, zupełnie inny człowiek. Następnego dnia wyprowadziłam się jak był na uczelni.

To prawda. To niech mu wypisze na scianie powiesi nad lozkiem co ma robic,jakie sa zasady i on niech sie jej slucha jej zasad wykluje na pamiec to bedzie pamietac

dziękuję za odpowiedzi, już wyjaśniam:

to nie on mi kazał iść do sklepu, sam poszedł i powiedział, że jemu się chce, tylko wtedy podczas mojego zdziwienia, że o tej porze chce mu się iść po jakąś pierdołę, nazwał mnie leniwą, nie do tej sytuacji, tylko "Ty jesteś leniwa (w domyśle ogólnie), to Tobie się nie chce". i to sprawiło mi przykrość.

ogólnie to też nie jest tak, że on nic nie robi w domu, a ja wszystko. wcześniej gotowałam więcej ja, bo miałam jedną pracę i stałe godziny, weekendy wolne, a on ma pracę zmianową. więc częściej wypadało na mnie, ale jak nie miałam czasu to nie miał pretensji ani problemu o to, robił sam coś, albo zamawialiśmy. po tym jak musiałam znaleźć coś, żeby dorobić na studia, to tego czasu mam mniej, jestem zmęczona bardziej, więc gotuję niezbyt często, ale też o to nie słyszę jakichś wymówek. mi chodzi bardziej o te sytuacje, takie drobne, kiedy on wytyka mi pewne rzeczy typu "zapomniałaś opuścić deskę, opuszczaj bo mnie to denerwuje" - rozumiem, że dla kogoś to może być absolutnie niewybaczalne, ale moim zdaniem może się zdarzyć - ja rano często się spieszę i co, mam potem gryźć w pracy palce czy to zrobiłam czy nie? bo znów mi wytknie? i boli mnie, że moje uwagi na to, co denerwuje mnie (bo przecież też mam do tego prawo, żeby coś mnie wkurzało) są ignorowane, bagatelizowane i puszczane mimo uszu, a on ma swoje "natręctwa" i kiedy mówię "przecież wyciągam włosy z odpływu", słyszę, że nie, nie wyciągam, bo on właśnie wyciągnął. no ale przecież wiem, że wyciągam, więc czy mam ten sposób oskarżać jego, że on tego nie robi, bo je tam znajduję? no absurd, po prostu jak widzę włosy to je wyciągam, może czasem wyjdę z łazienki bo się spieszę, nie wyciągnę, wtedy wchodzi on, wyciąga a potem mówi, że ja nigdy tego nie robię.

co do psa - tak, oboje chcieliśmy i z psem nie ma problemu, ale nie ma też miejsca do mycia go gdzie indziej. rozumiem, że może to być dla kogoś niedopuszczalne, ale to też nie jest tak, że to jakiś syf, po prostu opłukujemy mu łapy (ma swoją matę) i potem ten piasek się spłukuje i po krzyku. a na wieczór wanna jest myta środkami czystości (i to zawsze ja ją myję, nie zauważyłam, żeby on oprócz spłukania wodą kiedykolwiek robił coś więcej). wanna nie jest nigdy uwalona kupskiem i błotem, ale np. wczoraj jak wymyłam psa, wytarłam, a wtedy właśnie on do mnie coś powiedział, odwrócił uwagę, zgasiłam światło i wyszłam z łazienki. no i potem spłukał wannę i przyszedł że nie spłukałam, że nie wyciągam tych włosów i zaczęła się kłótnia, bo poczułam się jak ktoś w jakimś innym wymiarze, komu się wmawia, że czegoś nie robi i jest głupi, że myśli, że robi .

czy to było zawsze? no nie, ogólnie się dogadujemy, chociaż on ma dość zasadniczy charakter, ale też wiem, że mogę na niego liczyć, dobrze się z nim czuję, dba o mnie, nie jest tak że ja mu podstawiam pod nos wszystko, on też przynosi mi herbatę ale akurat te sytuacje się ostatnio skumulowały, dlatego zaczęłam myśleć, czy naprawdę jestem tak ciężką osobą do życia, że wszystko robię źle.
jak o tym piszę, to trochę mi się chce śmiać z tych "problemów", ale jednocześnie widać, że ludzie są różni i może ich wiele różnych rzeczy irytować. ja bym tylko chciała, żeby on, jeśli zwraca mi uwagę, to również szanował to, co irytuje mnie, nawet jeśli jego zdaniem nie jest to nic denerwującego. chyba na tym polegają jakieś kompromisy.

Misia, ale to nie chodzi kto więcej. Tylko jak jesteście razem miło jednak kiedy facet sam z siebie przyjdzie i Ci pomaga, żeby z Tobą pogadać, spędzić czas. Rozumiesz? On zmywa, Ty wycierasz. Ja tak czasami jak w grę grał władowałam Mu się na kolana, jak chwilę później poszłam sobie brzdękać na słuchawkach to sam przyszedł zobaczyć co robię i ze mną pograć. Czyli można razem coś porobić?

No jak mowi wyraznie, ze wlosy to wlosy. No akurat ja tez nie znosze po kims sprzatac (co innego male dzieci i zwierzeta), ale nie cierpie sprzatac po kims doroslym syfu,bo dla mnie to jest jednoznaczne z niewolnictwem... niewiem co bym zrobila,gdybym szla do kapieli a tam klaki psa. To autorka tez moze wiecej po sobie sprzatac.

Czasami kłaki w odpływie to tylko wierzchołek góry lodowej. A pod nią batalia o to kto ma większą kontrolę w związku. Dlatego takie kłaki potrafią eskalować i wychodzić z toalety.

ale właśnie ja sprzątam - wyciągam, ja nie myje włosów codziennie, ale przy takiej pogodzie włosy codziennie są - psa. więc ja je wyciągam. irytuje mnie, że słyszę, że tego nie robię. skoro tam są i je wyciągam, to znaczy, że on tez nie zawsze zajrzy do wanny i je zauważy. tylko mi nawet do głowy wtedy nie przychodzi myśl "znów nie posprzątał". myślę wtedy, że są włosy i należy je wyciągnąć i to robię.

Ale mówienie tego co kto ma robić już ma dużo wspólnego z kontrolą.

Bo niektorzy sie nie domysla, ze jak zostawia syf to trzeba go posprzatac, tylko trzeba do pozygu jedno to samo tlumaczyc. Ja bym napewno nie sprzatala po autorce postu to napewno nie,chocbym miala zarosnac brudem wraz z nia i psem

Myślę, że to nie jest pierwsza para, która kłóci się o psa. Powiem Wam, że jak lubię te zwierzaki to sama bym się nie zdecydowała na psiaka. Lokatorzy poprzedniego właściciela mieszkania mieli psa to drzwi poobgryzane, podłoga pogryziona,  kanapa i właściwie wszystko co zdążył dotknąć ten psiak przez 3 miesiące, później dali się na spokój z wynajmowaniem i sprzedali.

Mnie po przeczytaniu pierwszego postu w tym wątku głowa rozbolała.

Bo ludzie niektorzy glupie posty pisza nawet nie mysla co pisza

Chciałabym zobaczyć narzeczonego autorki jak budzi się rano, a tam czerwony kciuk u stopy, albo szuka bluzy, a bluza na misiu i pod suwakiem karteczka nie podgląduj misia zboczuchu

Kiedy powodem awantury jest to kto nie zjadł przeterminowanego jogurtu to wiesz że twój związek wszedł na wyższy poziom. Tylko tych namnozonych kultur bakterii szkoda. Nirwana w zasięgu ręki ale kłaki w odpływie i zepsute jogurty stanęły w związkowym gardle.

Właśnie. Pewnie ten kto nie ma kontroli?

Na to wygląda.

ale wiecie, że "jogurt" służy przykładowemu opisowi sytuacji, że - mimo, że to drobne rzeczy - we wszystkim wina jest moja. i że to ja czegoś nie zrobiłam. oczywiście, że to nie sprawa życia i śmierci. dlatego też pisałam, że pisząc to wydaje mi się to śmieszne, ale po prostu męczą mnie uwagi w moją stronę, które zawsze muszą wyraźnie być zaznaczone na zasadzie "Ty nie zrobiłaś", podczas gdy ja po prostu, kiedy trzeba, "wycieram psu łapę", a nie mówię "TY nie wytarłeś porządnie psu łapy" (metafora, jakbyście chcieli to również rozłożyć na czynniki pierwsze, jak jogurt ). myślałam, że może jest tu ktoś, kto np. miał podobnie w związku, że ciągle słyszał krytykę w codzienności, i znalazł jakieś rozwiązanie, bo u mnie póki co rozmowa za wiele nie zmieniła. no nic, dziękuję za niektóre trafne uwagi, cieszę się, że dałam okazję do pośmiania i mam nadzieję, że głowa nie będzie boleć za długo. cześć!

Zgadzam się że to nie jest twoja wina i że to nie są drobnostki. Jak pisałem ja uważam że zawsze w tym jest drugie dno, niespełnione oczekiwania w związku czy jakiś problem dotyczący kontroli bądź samej osoby. Nigdy nie chodzi tylko o jogurty i kłaki, czy co tam rozrzucone będzie na dywanie.

Pierwszy krok to zrozumienie przez obie strony sytuacji. Jak ta rozmowa wyglądała? On rozumie twoja stronę i frustracje takimi docinkami?

Zazwyczaj jedna osoba dopasowuje się do drugiej i to jest najczesciej spotykane rozwiązanie konfliktu. Alternatywnie druga opcja to kooperacja ale to wymaga rozmowy, wzajemnego zrozumienia, powstrzymywania mówienia tego co się myśli dla budowania relacji. Trzeba usiąść i porozmawiać ze takie coś może niszczyć związek w długim terminie. Obie strony muszą mieć chęć aby powstrzymywac swoje odruchowe docinki i wylewanie frustracji. Znacznie trudniejsze niż pierwsza opcja. Nie da się jednostronnie nic zbudować w ten sposób. Dlatego pytanie czy on też widzi to jako problem "wasz". Czy on traktuje to jako "twój" problem.

Nigdy tych błahostek nie można lekceważyć. Bo to się będzie rozlewać na inne obszary waszego wspólnego życia. Frustracja ma to do siebie że narasta.

Musimy rozdzielić dwie rzeczy.

1. Klapa od sedesu.
2. Docinki i zwracanie uwagi że ktoś klapy nie zamknal

To że chcemy mieć pewne standardy zasady w domu to jest jedno i to można na spokojnie razem ustalac (1), odrębną kwestią są te docinki i zwracanie uwagi (2) które powinno się ograniczyć do minimum. Bo to one niszczą związek a nie niezamknięta klapa od sedesu.

Można zrozumieć że ktoś nie zamknie klapy od sedesu lub wejdzie z butami bo zapomni. Nie powinno się wtedy od razu tego wypominac. Ale obie strony powinny mieć świadomość tych wspólnych domowych zasad i dążyć do ich utrzymania.

Jakieś odwetowe działania, riposty itd rozwazal bym jak wszelkie normalne metody komunikacji zawiodą. Czemu ta druga osoba nie przykłada się w domu do utrzymania tych wspólnych zasad? Bo uważa że my powinniśmy je robić? Bo jej się nie chce? Bo ma jakiś problem? Przyczyn może być dużo. Wtedy warto zrobić jedna a wiekszą scenę typu strajk jakiś żeby zwrócić uwagę na siebie i sprowokować do rozmowy o problemie. To znacznie skuteczniejsza metoda niż odwetowe małe riposty, których druga strona po pewnym czasie nawet nie będzie zauważać bo pewnie zaakceptowała ten stan jako coś co normalnie występuje w domu. I tym sposobem jeszcze się prowokuje to czego się chce unikać. Dlatego lepiej nie odwzajemniać sie tym czego sami nie chcemy otrzymywać. Rozmawiać, rozmawiać przez jakiś czas a jak rozmowa nie skutkuje i nie ma efektow to trzeba w pewnym momencie zaprzestać wszystkiego, zrobić jakąś scenę i czekać na reakcję.

Ja tylko wtrącę że absolutnie nie powinnaś kąpać psa codziennie! Szkodzisz mu. Psie łapki można wytrzeć np. mokrą ściereczką. A kapać psa max raz na pół roku. Powie Ci to każdy weterynarz.
Psy to nie są ludzie.

Przecież tylko myje mu stopy, nie da się wytrzeć ściereczką.

Mają wszystko przegadane ale nie wiedzą czy mogą jeść jogurt kupiony przez drugą osobę? Poddaje w wątpliwość te uzgodnienia.

Nie wiesz z czego wynika?
Gosc jest narcyzem.
Zawsze wszystko to wina jego partnerki.

Jak ma pracowac nad podniesieniem swojego poczucia wartosci, jesli codziennie jest ono miazdzone przez osobe, z ktora zyje pod jednym dachem zrzucaniem na nia winy poprzez manipulacje i gaslighting?

Ps. wspolczuje Ci autorko zwlaszcza widzac pozostalych uzytkownikow, ktorzy nie rozumiejac kompletnie twojej sytuacji prowadza moralne debaty o psach, jogurtach i wlosach w wannie jakby to tego dotyczyl temat xD

Gość jest pedantem, a nie narcyzem.
On ma ustalone reguły i się tego trzyma i wymaga tego od innych.

Nie chce włosów, to sprzątasz, jeśli nie posprzątasz, to urasta to do rangi problemu.

Jeśli mówi raz, żeby coś robić tak, a nie inaczej, to będzie powtarzał do znudzenia (latami), by było tak robione.

Zachowujesz się trochę jak dziecko.