Czy to ma sens? - Netkobiety.pl

Witam,
Jestem z moim chłopakiem 7 lat, raz się rozstaliśmy, bo spotykał się z inna na boku. Dałam mu jeszcze jedna szanse, nie wiem czy dobrze, no ale cóż. Nasz związek cały czas stoi w miejscu, spotykamy się głównie tylko na weekendy, mi to już nie wystarcza, jestem coraz starsza, chciałabym kiedyś w końcu założyć rodzinę. Natomiast on nie chce się wyprowadzić ze swojego domu rodzinnego, mieszka z mama, mówi ze nie będzie wydawał kasy na wynajem, ja z nim nie zamieszkam, poniewaz jego dom nie jest za duży i nie zamierzam kisić się z nim w jednym pokoju, na dodatek z jego mama walczyć o kuchnie…Ja zdaję sobie sprawę, ze wynajmowanie mieszkania to jest trochę strata pieniędzy, ale jak inaczej przyjść na wyższy etap związku. Z reszta rozmowa na ten temat kończy się kłótnia i zarzucaniem mi z jego strony, ze mu niszczę weekend marudzeniem, ale kiedy mamy o tym rozmawiać. On ma 28 lat, ja jestem o rok młodsza. Najgorsze jest to uczucie, ze stoimy w miejscu i nasz związek wyglada jak związek gimnazjalistów. U niego w ogóle ciężko wpłynąć, żeby cokolwiek zmienił w sowim życiu, narzeka na prace, ale nie robi nic w tym kierunku żeby to zmienić, miał kupić samochód jakikolwiek, ale tez to odwleka(nie jestem blachara, bo ja mam swoj samochód, ale mógłby sobie kupić jakikowiek samochod, mówi to od conajmniej 6 lat). Co wy o tym myślicie? Może on po prostu nie czuje potrzeby bycia ze mną i jest mu tak wygodnie?

Elena1301 napisał/a:

Witam,
Jestem z moim chłopakiem 7 lat, raz się rozstaliśmy, bo spotykał się z inna na boku. Dałam mu jeszcze jedna szanse, nie wiem czy dobrze, no ale cóż. Nasz związek cały czas stoi w miejscu, spotykamy się głównie tylko na weekendy, mi to już nie wystarcza, jestem coraz starsza, chciałabym kiedyś w końcu założyć rodzinę. Natomiast on nie chce się wyprowadzić ze swojego domu rodzinnego, mieszka z mama, mówi ze nie będzie wydawał kasy na wynajem, ja z nim nie zamieszkam, poniewaz jego dom nie jest za duży i nie zamierzam kisić się z nim w jednym pokoju, na dodatek z jego mama walczyć o kuchnie…Ja zdaję sobie sprawę, ze wynajmowanie mieszkania to jest trochę strata pieniędzy, ale jak inaczej przyjść na wyższy etap związku. Z reszta rozmowa na ten temat kończy się kłótnia i zarzucaniem mi z jego strony, ze mu niszczę weekend marudzeniem, ale kiedy mamy o tym rozmawiać. On ma 28 lat, ja jestem o rok młodsza. Najgorsze jest to uczucie, ze stoimy w miejscu i nasz związek wyglada jak związek gimnazjalistów. U niego w ogóle ciężko wpłynąć, żeby cokolwiek zmienił w sowim życiu, narzeka na prace, ale nie robi nic w tym kierunku żeby to zmienić, miał kupić samochód jakikolwiek, ale tez to odwleka(nie jestem blachara, bo ja mam swoj samochód, ale mógłby sobie kupić jakikowiek samochod, mówi to od conajmniej 6 lat). Co wy o tym myślicie? Może on po prostu nie czuje potrzeby bycia ze mną i jest mu tak wygodnie?

To trzeci wątek na temat tego samego związku, w każdym poprzednim wszyscy - jak jeden mąż - doradzali, byś związek zakończyła. Jakiej odpowiedzi oczekujesz teraz?

Elena1301 napisał/a:

Legat napisał/a:

Skoro obracasz się w kółko już od 7 lat. no to pewnie jakiś sens to ma. Tylko jaki?

Obracam się w kółko, bo do tej pory zawsze miałam co innego na głowie, a to zmiana pracy, a to ukończenie studiów i w sumie było mi tak wygodnie, ale teraz lata lecą, a my w sumie stoimy w miejscu, on nie widzi w tym problemu, może ponprowtu mu wygodnie mieszkać z mama.

No to typowy problem jakich wiele było tu opisywanych. Ty weszłaś na inny etap życia. a on został. To podobnie jak ktoś pójdzie na studia, a zostawia za sobą licealną miłość. Trzyma cię sentyment, a jak mówi powiedzenie co było, a nie jest nie pisze się w rejestr. Ty za uszy go ciągnąć nie możesz, bo szkoda życia na to.
Oczywiście można kierować się sentymentami, ale wtedy nie ma co narzekać, że nie idzie się z życiem do przodu.

Nowe_otwarcie napisał/a:

Legat napisał/a:

No to typowy problem jakich wiele było tu opisywanych. Ty weszłaś na inny etap życia. a on został. To podobnie jak ktoś pójdzie na studia, a zostawia za sobą licealną miłość. Trzyma cię sentyment, a jak mówi powiedzenie co było, a nie jest nie pisze się w rejestr. Ty za uszy go ciągnąć nie możesz, bo szkoda życia na to.
Oczywiście można kierować się sentymentami, ale wtedy nie ma co narzekać, że nie idzie się z życiem do przodu.

Wiesz co, mnie bardziej zastanawia co było w tych jej poprzednich wątkach? Bo często jest tak że ktoś tu wchodzi i zakłada wątek oparty na niepełnej informacji, to znaczy sama idea z grubsza jest zrozumiała i akceptowalna, tylko diabeł (jak zawsze) tkwi w szczegółach. Z jednej strony autorkę (jako osobę 27-letnią, według niektórych źródeł medycznych będącą na skraju najlepszego dla pierworódki okresu) może pilić na założenie rodziny i pchnięcie ich związku do przodu; z drugiej strony w naszych realiach 28-latek z reguły ma dość słaby budżet, a jak portfel nie nie pęka w szwach, to się na przykład (mieszkając we dwójkę) nie mnoży niepotrzebnie kosztów dwoma autami (chyba że ze względów zawodowych są absolutnie niezbędne); to tylko jeden z cieni w jej wywodzie. Dalej: kwestia tej chaty. Gdzie ona aktualnie mieszka: ma swoje czy wynajmuje? Jeśli ma swoje czy wynajmuje, to może dokooptować faceta w zamian za powiedzmy połowę kosztów (chyba że sama u rodziców i teraz idzie gadka w stylu "przyganiał kocioł garnkowi"). Brak mi po prostu tych postulatów, ale opartych na rozsądnych podstawach.

Ja wynajmuje mała kawalerkę. Z reszta nie o to turaj się rozchodzi, bo ja zaproponowałam, żeby podjąć jakieś kroki i razem coś wynająć, przeciez nie każe mu się wyprowadzić od matki i iść samemu mieszkać, tylko ze mną, ale on twierdzi, ze szkoda na to kasy, No to jak mamy rozpocząć kolejny etap… proszę trochę czytać ze zrozumieniem, bo na razie tu widzę same zarzuty, ze oczekuje bóg wie czego

Elena1301 napisał/a:

Nowe_otwarcie napisał/a:

Wiesz co, mnie bardziej zastanawia co było w tych jej poprzednich wątkach? Bo często jest tak że ktoś tu wchodzi i zakłada wątek oparty na niepełnej informacji, to znaczy sama idea z grubsza jest zrozumiała i akceptowalna, tylko diabeł (jak zawsze) tkwi w szczegółach. Z jednej strony autorkę (jako osobę 27-letnią, według niektórych źródeł medycznych będącą na skraju najlepszego dla pierworódki okresu) może pilić na założenie rodziny i pchnięcie ich związku do przodu; z drugiej strony w naszych realiach 28-latek z reguły ma dość słaby budżet, a jak portfel nie nie pęka w szwach, to się na przykład (mieszkając we dwójkę) nie mnoży niepotrzebnie kosztów dwoma autami (chyba że ze względów zawodowych są absolutnie niezbędne); to tylko jeden z cieni w jej wywodzie. Dalej: kwestia tej chaty. Gdzie ona aktualnie mieszka: ma swoje czy wynajmuje? Jeśli ma swoje czy wynajmuje, to może dokooptować faceta w zamian za powiedzmy połowę kosztów (chyba że sama u rodziców i teraz idzie gadka w stylu "przyganiał kocioł garnkowi"). Brak mi po prostu tych postulatów, ale opartych na rozsądnych podstawach.

Ja wynajmuje mała kawalerkę. Z reszta nie o to turaj się rozchodzi, bo ja zaproponowałam, żeby podjąć jakieś kroki i razem coś wynająć, przeciez nie każe mu się wyprowadzić od matki i iść samemu mieszkać, tylko ze mną, ale on twierdzi, ze szkoda na to kasy, No to jak mamy rozpocząć kolejny etap… proszę trochę czytać ze zrozumieniem, bo na razie tu widzę same zarzuty, ze oczekuje bóg wie czego

No właśnie czytam, tylko brakuje mi tu konkretów. Zacznijmy od tego mieszkania: na jakiej zasadzie miało być wynajęte (czyli kto ponosi koszty: na pół?), jakiej wielkości, jak miały być dzielone koszty życia?

Samochód: jeśli mieszkacie w małej mieścinie, to czy naprawdę (w razie wspólnego zamieszkania) niezbędne są Wam dwa? Nie wspomnę już że jak znam z autopsji te małe mieściny w Polsce, to mają one jeszcze jedną, niezbyt przyjemną cechę: zarobki dostępne w takiej mieścinie w zdecydowanej większości przypadków nie powalają na kolana.

Oczywiście zrozumiałe jest że będąc już w sumie na "kolejnym etapie życia" lepiej mieszkać razem. Jednak trzeba też mierzyć siły na zamiary, zwłaszcza te ekonomiczne siły... czasem w tym pierwszym etapie wspólnego życia dwie osoby (zwłaszcza w tym wieku) stać jedynie na wspólne mieszkanie w kawalerce i wspólne korzystanie z jednego auta. I o to mi właśnie chodziło.

Witam,
Jestem z moim chłopakiem 7 lat, raz się rozstaliśmy, bo spotykał się z inna na boku. Dałam mu jeszcze jedna szanse, nie wiem czy dobrze, no ale cóż. Nasz związek cały czas stoi w miejscu, spotykamy się głównie tylko na weekendy, mi to już nie wystarcza, jestem coraz starsza, chciałabym kiedyś w końcu założyć rodzinę. Natomiast on nie chce się wyprowadzić ze swojego domu rodzinnego, mieszka z mama, mówi ze nie będzie wydawał kasy na wynajem, ja z nim nie zamieszkam, poniewaz jego dom nie jest za duży i nie zamierzam kisić się z nim w jednym pokoju, na dodatek z jego mama walczyć o kuchnie…Ja zdaję sobie sprawę, ze wynajmowanie mieszkania to jest trochę strata pieniędzy, ale jak inaczej przyjść na wyższy etap związku. Z reszta rozmowa na ten temat kończy się kłótnia i zarzucaniem mi z jego strony, ze mu niszczę weekend marudzeniem, ale kiedy mamy o tym rozmawiać. On ma 28 lat, ja jestem o rok młodsza. Najgorsze jest to uczucie, ze stoimy w miejscu i nasz związek wyglada jak związek gimnazjalistów. U niego w ogóle ciężko wpłynąć, żeby cokolwiek zmienił w sowim życiu, narzeka na prace, ale nie robi nic w tym kierunku żeby to zmienić, miał kupić samochód jakikolwiek, ale tez to odwleka(nie jestem blachara, bo ja mam swoj samochód, ale mógłby sobie kupić jakikowiek samochod, mówi to od conajmniej 6 lat). Co wy o tym myślicie? Może on po prostu nie czuje potrzeby bycia ze mną i jest mu tak wygodnie?

Elena1301 napisał/a:

Witam,
Jestem z moim chłopakiem 7 lat, raz się rozstaliśmy, bo spotykał się z inna na boku. Dałam mu jeszcze jedna szanse, nie wiem czy dobrze, no ale cóż. Nasz związek cały czas stoi w miejscu, spotykamy się głównie tylko na weekendy, mi to już nie wystarcza, jestem coraz starsza, chciałabym kiedyś w końcu założyć rodzinę. Natomiast on nie chce się wyprowadzić ze swojego domu rodzinnego, mieszka z mama, mówi ze nie będzie wydawał kasy na wynajem, ja z nim nie zamieszkam, poniewaz jego dom nie jest za duży i nie zamierzam kisić się z nim w jednym pokoju, na dodatek z jego mama walczyć o kuchnie…Ja zdaję sobie sprawę, ze wynajmowanie mieszkania to jest trochę strata pieniędzy, ale jak inaczej przyjść na wyższy etap związku. Z reszta rozmowa na ten temat kończy się kłótnia i zarzucaniem mi z jego strony, ze mu niszczę weekend marudzeniem, ale kiedy mamy o tym rozmawiać. On ma 28 lat, ja jestem o rok młodsza. Najgorsze jest to uczucie, ze stoimy w miejscu i nasz związek wyglada jak związek gimnazjalistów. U niego w ogóle ciężko wpłynąć, żeby cokolwiek zmienił w sowim życiu, narzeka na prace, ale nie robi nic w tym kierunku żeby to zmienić, miał kupić samochód jakikolwiek, ale tez to odwleka(nie jestem blachara, bo ja mam swoj samochód, ale mógłby sobie kupić jakikowiek samochod, mówi to od conajmniej 6 lat). Co wy o tym myślicie? Może on po prostu nie czuje potrzeby bycia ze mną i jest mu tak wygodnie?

Tak to ma sens, on ma wygodne życie, mama pewnie dobrze gotuje, nie musi się martwić kredytami, czy tym że właściciel mieszkania zmieni mu czynsz z dania na dzień, albo że każesz mu sprzątać i zmywac naczynia. Jak nie chcesz mieć uczucia że stoisz w miejscu to możesz przebiec maraton, albo jeść więcej warzyw. Czasem wróć inną trasą do domu niż zwykle, przemebluj kuchnie, pofarbuj włosy na zielono. Sama spraw żeby twoje życie było dynamiczne i pełne atrakcji. Twój chłopak to nie pociąg, żeby miał cię przenosić z miejsca na miejsce. Zobacz jak konie nad Morskim Okiem są smutne, że ciągle ktoś chce się wozić na ich grzbiecie. Po co masz tak unieszczęsliwiać swojego, albo innego chłopaka? Lepiej sama się bierz do galopu.

Elena1301 napisał/a:

Co sama mieszkasz u mamusi i nie masz żadnych ambicji, ze Cię to rak zabolało? Idiotka

Teraz mówimy o mnie czy o twoim chłopaku bo już sie pogubiłam? to chyba on mieszka u mamusi, co?

Witam,
Jestem z moim chłopakiem 7 lat, raz się rozstaliśmy, bo spotykał się z inna na boku. Dałam mu jeszcze jedna szanse, nie wiem czy dobrze, no ale cóż. Nasz związek cały czas stoi w miejscu, spotykamy się głównie tylko na weekendy, mi to już nie wystarcza, jestem coraz starsza, chciałabym kiedyś w końcu założyć rodzinę. Natomiast on nie chce się wyprowadzić ze swojego domu rodzinnego, mieszka z mama, mówi ze nie będzie wydawał kasy na wynajem, ja z nim nie zamieszkam, poniewaz jego dom nie jest za duży i nie zamierzam kisić się z nim w jednym pokoju, na dodatek z jego mama walczyć o kuchnie…Ja zdaję sobie sprawę, ze wynajmowanie mieszkania to jest trochę strata pieniędzy, ale jak inaczej przyjść na wyższy etap związku. Z reszta rozmowa na ten temat kończy się kłótnia i zarzucaniem mi z jego strony, ze mu niszczę weekend marudzeniem, ale kiedy mamy o tym rozmawiać. On ma 28 lat, ja jestem o rok młodsza. Najgorsze jest to uczucie, ze stoimy w miejscu i nasz związek wyglada jak związek gimnazjalistów. U niego w ogóle ciężko wpłynąć, żeby cokolwiek zmienił w sowim życiu, narzeka na prace, ale nie robi nic w tym kierunku żeby to zmienić, miał kupić samochód jakikolwiek, ale tez to odwleka(nie jestem blachara, bo ja mam swoj samochód, ale mógłby sobie kupić jakikowiek samochod, mówi to od conajmniej 6 lat). Co wy o tym myślicie? Może on po prostu nie czuje potrzeby bycia ze mną i jest mu tak wygodnie?

Nowe_otwarcie napisał/a:

Agnes76 napisał/a:

Na pewno tak jest mu wygodnie.
Czy czuje potrzebę bycia z Tobą? Może tak, ale nie za cenę wyprowadzki od mamy i podjęcia się jakichkolwiek zobowiązań.

Tego dowiemy się dopiero gdy autorka postawi sprawę na ostrzu noża.
W takich sytuacjach po prostu nie ma się wyboru i trzeba wybrać to co jest dla nas ważniejsze, w takiej też sytuacji facet może być bardziej skłonny do negocjacji.

Ja bym nie stawiała sprawy na ostrzu noża tylko wróciła do zachowań z początków znajomości. Chodzimy do kina za rączkę i zobaczymy co z tego wyniknie
Skoro po tylu latach nie zanosi się na poważny związek,  to jej zachowanie tez nie powinno wskazywać na poważne zaangażowanie.

Elena1301 napisał/a:

Witam,
Jestem z moim chłopakiem 7 lat, raz się rozstaliśmy, bo spotykał się z inna na boku. Dałam mu jeszcze jedna szanse, nie wiem czy dobrze, no ale cóż. Nasz związek cały czas stoi w miejscu, spotykamy się głównie tylko na weekendy, mi to już nie wystarcza, jestem coraz starsza, chciałabym kiedyś w końcu założyć rodzinę. Natomiast on nie chce się wyprowadzić ze swojego domu rodzinnego, mieszka z mama, mówi ze nie będzie wydawał kasy na wynajem, ja z nim nie zamieszkam, poniewaz jego dom nie jest za duży i nie zamierzam kisić się z nim w jednym pokoju, na dodatek z jego mama walczyć o kuchnie…Ja zdaję sobie sprawę, ze wynajmowanie mieszkania to jest trochę strata pieniędzy, ale jak inaczej przyjść na wyższy etap związku. Z reszta rozmowa na ten temat kończy się kłótnia i zarzucaniem mi z jego strony, ze mu niszczę weekend marudzeniem, ale kiedy mamy o tym rozmawiać. On ma 28 lat, ja jestem o rok młodsza. Najgorsze jest to uczucie, ze stoimy w miejscu i nasz związek wyglada jak związek gimnazjalistów. U niego w ogóle ciężko wpłynąć, żeby cokolwiek zmienił w sowim życiu, narzeka na prace, ale nie robi nic w tym kierunku żeby to zmienić, miał kupić samochód jakikolwiek, ale tez to odwleka(nie jestem blachara, bo ja mam swoj samochód, ale mógłby sobie kupić jakikowiek samochod, mówi to od conajmniej 6 lat). Co wy o tym myślicie? Może on po prostu nie czuje potrzeby bycia ze mną i jest mu tak wygodnie?

Przeczytałem wszystkie twoje (cztery) tematy i wydziera z nich obraz roszczeniowej księżniczki, na dodatek zwykłej blachary. Wszystkie twoje tematy traktują o jednym. Traktują mianowicie o twoim chłopaku który jest bardzo zły i tobie jaka to jesteś fajna. Wyobrażam sobie ciebie jako napuszoną lalę z toną makijażu na twarzy i szpilkach na na nogach, na których zresztą na pewno nie umiesz chodzić.  Z pewnością wielkim szczęściem dla twojego chłopaka będzie jak go w końcu rzucisz. Reasumując  nie ma  na pewno w tym kraju odpowiednich kandydatów na partnera dla ludzi z twoim wyglądem i wykształceniem. No i koniecznie musisz sobie poszukać takiego z samochodem najlepiej BMW, bo łobuz z BMW kocha najbardziej.

Elena1301 napisał/a:

Witam,
Jestem z moim chłopakiem 7 lat, raz się rozstaliśmy, bo spotykał się z inna na boku. Dałam mu jeszcze jedna szanse, nie wiem czy dobrze, no ale cóż. Nasz związek cały czas stoi w miejscu, spotykamy się głównie tylko na weekendy, mi to już nie wystarcza, jestem coraz starsza, chciałabym kiedyś w końcu założyć rodzinę. Natomiast on nie chce się wyprowadzić ze swojego domu rodzinnego, mieszka z mama, mówi ze nie będzie wydawał kasy na wynajem, ja z nim nie zamieszkam, poniewaz jego dom nie jest za duży i nie zamierzam kisić się z nim w jednym pokoju, na dodatek z jego mama walczyć o kuchnie…Ja zdaję sobie sprawę, ze wynajmowanie mieszkania to jest trochę strata pieniędzy, ale jak inaczej przyjść na wyższy etap związku. Z reszta rozmowa na ten temat kończy się kłótnia i zarzucaniem mi z jego strony, ze mu niszczę weekend marudzeniem, ale kiedy mamy o tym rozmawiać. On ma 28 lat, ja jestem o rok młodsza. Najgorsze jest to uczucie, ze stoimy w miejscu i nasz związek wyglada jak związek gimnazjalistów. U niego w ogóle ciężko wpłynąć, żeby cokolwiek zmienił w sowim życiu, narzeka na prace, ale nie robi nic w tym kierunku żeby to zmienić, miał kupić samochód jakikolwiek, ale tez to odwleka(nie jestem blachara, bo ja mam swoj samochód, ale mógłby sobie kupić jakikowiek samochod, mówi to od conajmniej 6 lat). Co wy o tym myślicie? Może on po prostu nie czuje potrzeby bycia ze mną i jest mu tak wygodnie?

Przeczytałem wszystkie twoje (cztery) tematy i wydziera z nich obraz roszczeniowej księżniczki, na dodatek zwykłej blachary. Wszystkie twoje tematy traktują o jednym. Traktują mianowicie o twoim chłopaku który jest bardzo zły i tobie jaka to jesteś fajna. Wyobrażam sobie ciebie jako napuszoną lalę z toną makijażu na twarzy i szpilkach na na nogach, na których zresztą na pewno nie umiesz chodzić.  Z pewnością wielkim szczęściem dla twojego chłopaka będzie jak go w końcu rzucisz. Reasumując  nie ma  na pewno w tym kraju odpowiednich kandydatów na partnera dla ludzi z twoim wyglądem i wykształceniem. No i koniecznie musisz sobie poszukać takiego z samochodem najlepiej BMW, bo łobuz z BMW kocha najbardziej.

szybkilopez napisał/a:

Elena1301 napisał/a:

Witam,
Jestem z moim chłopakiem 7 lat, raz się rozstaliśmy, bo spotykał się z inna na boku. Dałam mu jeszcze jedna szanse, nie wiem czy dobrze, no ale cóż. Nasz związek cały czas stoi w miejscu, spotykamy się głównie tylko na weekendy, mi to już nie wystarcza, jestem coraz starsza, chciałabym kiedyś w końcu założyć rodzinę. Natomiast on nie chce się wyprowadzić ze swojego domu rodzinnego, mieszka z mama, mówi ze nie będzie wydawał kasy na wynajem, ja z nim nie zamieszkam, poniewaz jego dom nie jest za duży i nie zamierzam kisić się z nim w jednym pokoju, na dodatek z jego mama walczyć o kuchnie…Ja zdaję sobie sprawę, ze wynajmowanie mieszkania to jest trochę strata pieniędzy, ale jak inaczej przyjść na wyższy etap związku. Z reszta rozmowa na ten temat kończy się kłótnia i zarzucaniem mi z jego strony, ze mu niszczę weekend marudzeniem, ale kiedy mamy o tym rozmawiać. On ma 28 lat, ja jestem o rok młodsza. Najgorsze jest to uczucie, ze stoimy w miejscu i nasz związek wyglada jak związek gimnazjalistów. U niego w ogóle ciężko wpłynąć, żeby cokolwiek zmienił w sowim życiu, narzeka na prace, ale nie robi nic w tym kierunku żeby to zmienić, miał kupić samochód jakikolwiek, ale tez to odwleka(nie jestem blachara, bo ja mam swoj samochód, ale mógłby sobie kupić jakikowiek samochod, mówi to od conajmniej 6 lat). Co wy o tym myślicie? Może on po prostu nie czuje potrzeby bycia ze mną i jest mu tak wygodnie?

Przeczytałem wszystkie twoje (cztery) tematy i wydziera z nich obraz roszczeniowej księżniczki, na dodatek zwykłej blachary. Wszystkie twoje tematy traktują o jednym. Traktują mianowicie o twoim chłopaku który jest bardzo zły i tobie jaka to jesteś fajna. Wyobrażam sobie ciebie jako napuszoną lalę z toną makijażu na twarzy i szpilkach na na nogach, na których zresztą na pewno nie umiesz chodzić.  Z pewnością wielkim szczęściem dla twojego chłopaka będzie jak go w końcu rzucisz. Reasumując  nie ma  na pewno w tym kraju odpowiednich kandydatów na partnera dla ludzi z twoim wyglądem i wykształceniem. No i koniecznie musisz sobie poszukać takiego z samochodem najlepiej BMW, bo łobuz z BMW kocha najbardziej.

Z reszta sam pewnie jesteś jakimś przegrywam życiowym, skoro chciało Ci się wszystko czytać i tak mnie ostro oceniłeś. Pewnie żadna dziewczyna Cię nie chce, ojoj taki biedny napisze jakiś specjalnie dla Coebie post, żebyś miał co robić w wolnym czasie

Nie chcę nakręcać spirali oskarżeń, niemniej zwróć uwagę jak ją ocenił szybkilopez
Jej post nawet w połowie nie oddaje jego krytyki.