SAMOTNOŚĆ ODBIERA MI SENS ŻYCIA :( - Netkobiety.pl

Trudno znaleźć ludzi, którzy zawsze są gdy chcemy i odwrotnie my jesteśmy gdy oni chcą. Do tego "służą" raczej przyjaciele, choć teoretycznie samo wymaganie kontaktu na dobre i na złe nie jest wysokim wymaganiem to rzadko można tego oczekiwać od zwykłego kumpla. Też tak mam i mam koleżanki, które do mnie lecą jak im źle, bo robie za nadworną pocieszaczkę i psychologa od czasu bycia nastolatką... Tak już mam. Oczywiście na odwdzięczenie się rzadko mogę liczyć więc zmniejszyłam oczekiwania w stosunku do ludzi. Istnieje sześć osób które uważam za większych lub mniejszych przyjaciół. Od reszty nie oczekuje nic Więc radzę się zdystansować i znaleźć kilka osób, z którymi będzie się dbało o relacje.

Na ogół tak się dzieje kiedy my potrzebujemy wsparcia od drugiej osoby to najczęściej nie mają dla nas czasu . Dlatego czujemy się takie samotne . Pozdrawiam.

też tak miałam kiedyś. jedyne co mogę ci poradzić to byś pomyślała nad czymś czego nie mają inni a ty za to masz ..... to pomaga. nie można się zatracać w niedoli bo sama siebie nakręcasz. spokojnie wyjdzie słoneczko i to już niedługo ...... jeśli nie chcesz takiego życia to je zmień nie tkwij w czymś co nie przynosi ci satysfakcji a wręcz tylko dołuje !! małymi kroczkami zmień swój los wszystko w twojej głowie i rękach

Nie mam już siły na to całe życie i na tą samotność...........

wydaje mi się, że to czy ktoś ma dużo znajomych i prowadzi rozrywkowy tryb życia czy tez jest typem introwertyka zawsze ma w sobie taka pustkę, której nikt nie wypełni,ma to chyba jakieś głębsze znaczenie, człowiek niby istota społeczna, a jednak indywidualista,bo każdy jest wyjątkowy na swój sposób ...ludzie robią bardzo dużo rzeczy żeby tylko ta pustke zapełnić, niektórzy notorycznie imprezują, niektórzy oglądają serialne, czy tez siedzą non stop w sieci.Czemu tak robią? bo  cięzko jest pobyć z samym sobą, cieżko jest sie samemu sobie zaakceptować bez odbicia w innych ludziach, a to nie powinno być tak że ktoś inny bedzie wyznaczał moją wartość! ja też mam takie dni kiedy czuję sie samotna, czasami brzydsza, czasami mniej znacząca,może te dni służą temu by przyjrzeć sie samej sobie, zatrzymać sie na chwile w tej pogoni za czasami wykreowanym przez media szczesciem i pomyślec czego tak naprawde chce, co mi sprawia radość i czy czasami nie udaje kogos kim nie jestem...najpiękniejsze w życiu jest to że zawsze można zacząć od nowa...

Jestem singlem powołanym do życia w samotności, nie z wyboru lecz z powodu bycia. Po kilku próbach poznania i chęci bycia z kimś, odczuwam że coś zemną nie tak nie wiem. Zawsze staram się być kulturalny i taktowny wobec kobiet, umacniam się w wierze że albo jestem brzydki albo za delikatny. Mam 24 lata i nigdy nie miałem miłości(dziewczyny) , przez to zaczynam myśleć że miłość jest tylko zwykłym słowem i przyzwyczajeniem do drugiej osoby. Jakim mam być facetem aby znaleźć kogoś?

Najgłupszą rzeczą jaką można zrobić to szukać sobie kogoś na siłę albo bo "inni" tak chcą.

znam te uczucie.ja nie mam nikogo by sie jej wypłakać z tego uczucia osamotnienia płacze prawie codzinnie.nie mam rodziny przyjaciół nikogo

Witam.
Jestem nowy na tym forum i rozpaczliwie szukam pomocy. Zacznę od początku...
Z moją kobietą (już niestety byłą   ) poznaliśmy się w pracy ona była mężatką. Od razu bardzo się polubiliśmy. Później zaczeliśmy ze sobą pisać smsy. Takie tam nic nie znaczące żarty... Po jakimś czasie jednak to przerodziło się w coś poważniejszego... To samo tak wyszło... Ona powiedziała mi, że mnie kocha i tak się zaczeło... Biłem się z myślami, bo przecież to było złe, ale uczucie było silniejsze. Odeszła od męża, a ja po pewnym czasie zacząłem się zastanawiać, czy aby na pewno tal chce układać swoje życie... Mimo tego, że nie była już z mężem spotykaliśmy się tak,żeby nikt nas nie widział. Zresztą moja rodzina nie wiedziała, że ona ma dziecko, więc rzadko się widzieliśmy. Stałem się też wobec niej trochę obojętny... powiedziała mi kiedyś, że jeden koleś do niej pisze i wkurza ją to... znałem go i byłem przekonany, że nic z jego strony mi nie grozi... po jakimś czasie zauważyłem, że jest jakby bardziej obojętna wobec mnie i wtedy przypadkiem zobaczyłem, że to nie były 2 czy trzy smsy, ale całe dziesiątki dziennie. Wkurzyłem się i padło wiele niemiłych słów, gdyż jestem typem zazdrośnika, a ona jest naprawdę piękną kobietą... Miała następnego dnia do mnie przyjechać, ale powiedziała, że nie przyjedzie, ale jakoś ją ubłagałem. Niby się pogodziliśmy i jeszcze kochaliśmy, ale powiedziała, że nie jest moją własnościa i nie mogę jej kontrolować. Po pewnym czasie upiłem się i znów popełniłem tą głupote. Krótko mówiąc powiedziałem, że jest dziwką i do jednego się nadaje (wiem debil ze mnie)po tym była jeszcze u mnie raz i kochaliśmy się, ale była jakby inną osobą, taka jakby tego nie chciała. po dwóch miesiącach przepraszania byłem u niej niby ostatecznie się pożegnać i długo się całowaliśmy (ona zaczeła)  kilka dni temu pojechałem do niej, a ona mówi mi, że jest z tamtym typem. Jakbym dostał młotem w głowę. Była wobec mnie obojętna. Zapytałem czy go kocha tak jak mnie, to odpowiedziała, że nie wie, ale chce z nim być bo on ją kocha i wszystko dla niej zrobi i nie obchodzi go, że ludzie będą gadać. Ja ją naprawdę kocham i niestety teraz dopiero to do mnie dotarło. powiedżcie czy mogę coś jeszcze zrobić by ją odzyskać. Czy mogło jej to tak szybko przejść? tyle zrobiła żeby ze mną być, a teraz tak jej to przeszło?
Jestem zdesperowany. Nie weim co mam ze sobą zrobić. Jestem jak żywy trup. O niczym innym nie potrafię myśleć. Tylko zadręczam ją ciągłymi smsami .
POMÓŻCIE!!!

Edit:
dodam jeszcze do tego, że dużo pije... chlam... wtedy jest lepiej, ale jak trzeźwieje to wszystko wraca dziesięciokrotnie i wtedy myślę nawet żeby ze sobą skończyć... jak mam ją odzyskać??? Tamte słowa nie powinny nigdy paść. wiem o tym, ale czasu nie cofnę. Tym bardziej, że ona wychowała się w domu, gdzie ojciec był alkoholikiem i powiedziała mi, że dzięki mnie te wspomnienia do niej wróciły. Zachowałem się jak śmieć... Da się jakoś to uratować?

Kobiecie chyba w kazdym wieku trudno jest kogos poznac, na powaznie. Ale przeciez mozna sobie wypelnic zycie innymi sprawami. Pewne jest, ze kobieta nigdy nie bedzie moc sie nudzic. Bo tyle ma do zrobienia. A jak to mowia czasami lepiej byc samemu niz w zlym towarzystwie. Albo z kims kto trzyma nas na lancuchu, ale nie za dlugim, zeby z kuchni nie mozna wyjsc. Pozdrawiam wszystkich goraco.

hardaska

A dlaczego nie masz przyjaciół?