Dlaczego on nie chce rozwodu - Netkobiety.pl

Może nie chce się więcej żenić, więc brak rozwodu nawet ułatwia mu życie. Pewnie nawet nie chciał się z nikim wiązać... ale Ty się napatoczyłaś 
Można tylko gdybać.

Może zwyczajnie nie chce, bo pomimo tego szmatu czasu nie przepracował tego?

Zastanów się do czego potrzebny jest tobie jego rozwód.
Spisz te argumenty i mu je przeczytaj.

Żadne argumenty do niego nie docierają zenic się że mną nie musi dla mnie nie zrozumiałe jest byciem mężem nie swojej żony ja jestem po rozwodzie  mam swoją sytuację uregulowana złe się z tym czuje bo ani ja żona ani utrzymanka bo pracuje na siebie

Nie zawsze chodzi o odwagę by powiedzieć, ale raczej o odwagę, by zaakceptować pewne rzeczy.

Z drugiej strony to zajmuje mu już 25 lat.

Jeśli autorka nie chce wyjść za mąż, to tak naprawdę w niczym to nie przeszkadza.

Chcesz powiedzieć że formalnie są małżeństwem 25 lat? Mają chociaż jakąś rozdzielność majątkową?

Bo to jednak życie, jakby nie było z żonatym, na psychikę to może działać, rodzą się też pytania dlaczego... Może on uważa, że jak przysięgał do śmierci, to nie chce przysięgi złamać, choć praktycznie została złamana czy obawia się, że i tak nie zostanie zrozumiany... ciężko czasem zrozumieć drugiego czlowieka.

Nam z boku łatwiej mówić, że to nie przeszkadza, ale autorce ma prawo...
Edit.
A tak naprawdę autorka nie powinna z nim wchodzić w relację, skoro wiedziała,
że nie jest rozwiedziony, bo wiadomo, że jak tego nie zrobił przez tyle lat, to już nie zrobi.

Rozwód jest potrzebny, nie wierze w to co czytam. Jesli np kupią razem samochód, czy mieszkanie, a jemu zdarzy się wypadek wszystko przypada żonie. Autorka mimo iz po 3 latach prawdopodobnie wykonuje wszystkie obowiązki żony nie ma korzyści które odnosiłaby żona z tego stanu rzeczy w postaci np. renty po śmierci partnera, którego pensja moze stanowić istotna część domowego budżetu.
Jesli chłop nie chce się rozwodzić, to pewnie też nie chce mu się iśc do notariusza, żeby dać upoważnienie aktualnej partnerce do decydowania o jego zdrowiu, gdyby uległ poważnemu wypadkowi i sam tego nie mógł zrobić. Takie uprawnienia ma aktualnie żona. Wyobrażacie sobie, że mieszkacie z kimś, ma wypadek i jest w śpiączce, a lekarz każda decyzje konsultuje z osobą, z którą wasz partner od 25 lat nie utrzymuje kontaktu?
Nie wierze w te durne komentarze, sugerujące że to z autorką jest coś nie tak i ma nie naciskać na rozwód, bo to nikomu nie potrzebne. To chora sytuacja i prośba autorki żeby się rozwiódł jest jak najbardziej uzasadniona.

Też tak uważam.

Ja znam taką parę, która się nie rozwodzi z lenistwa, jakkolwiek śmiesznie by to nie brzmiało. Żyją osobno od blisko 10 lat. Inicjatywa wyszła od niego, ona się z tym pogodziła. Brak rozwodu też był poniekąd jego pomysłem, z tym że oni mieszkają w coś-jakby-bliźniaku, każde w swojej połowie. On miał tam jakieś przelotne związeczki, ale rozwodzić mu się nie chciało, ona jest mniej aktywna randkowo, ale twierdzi, że by się rozwiodła, gdyby na horyzoncie majaczył jakiś poważny związek, tyle że niespecjalnie się o niego stara. I tak sobie żyją, nie zmieniając statusu związku , mimo że jedynym, co ich łączy, to to, że ona czasem pożyczy od niego auto, jak jedzie na wakacje, bo on ma lepsze.

Gdyby wcale nie był żonaty(ani z byłą żoną, ani z aktualną partnerką) to np w razie wypadku osobami dziedziczacymi są jego dzieci, co dla mnie jest już bardziej sensowne niż jego ex. Warto żeby wziął rozwód żeby zabezpieczyć swoje dzieci na taką okoliczność
Inna sprawa, że jeśli kupią cokolwiek na współwłasność z autorka tematu i on zapisze autorce to cokolwiek w testamencie, to jego była żona ma wszelkie prawo żeby ten testament podważyć i domagac sie udziału w majątku. Nie możesz będąc żonaty cały swój majątek, czy jego znaczną cześć oddać obcej osobie, którą teraz jest autorka.
Nie jest to forum prawne i o zasadach dziedziczenia i darowizn można sobie poczytać gdzie indziej, ale w dużym skrócie: jesteś w błędzie, małżenstwo ogranicza jego możliwości obdarowywania obcych osób. Rozumiem, że może nie chcieć się żenić i wszystko na to wskazuje, ale bez rozwodu zamknął sobie też ścieżke do zabezpieczenia swoich dzieci i partnerki na wypadek jego smierci czy wypadku.

Lepiej bym się czuła wiedząc że jest  tak jakby wolny głupio brzmi i głupio wygląda gdzieś iść z cudzym mężem który z tobą zyje nie rozumiem jego uporu

Nie chce się rozwodzić bo nie chce się żenić.
Ma dorosłe dziecko, na pewno ono jest upoważnione do informacji medycznych, więc jak coś, to nikt nie będzie szukał żony.
Dziecko po nim dziedziczy. Ma nadzieję, że matka go nie oskubie w razie spadku, a jak coś, to i tak dziecko przejmie to potem po matce.

Nie wiemy jaki jest jego majątek - najprawdopodobniej w grę wchodzi jakieś mieszkanie/dom - zostawi dziecku i po sprawie.
Facet może już nie chcieć się dorabiać, a to co ma chce zostawić w rodzinie.

Z nową partnerką jakieś większe rzeczy można kupować jako współwłasność - samochód może mieć dwóch właścicieli i wtedy nikt nie traci  swojej części.

Temat wątku postawiony na głowie: Dlaczego ON NIE chce?

Logiczniej byłoby zapytać: a dlaczego miałby chcieć? Z JEGO perspektywy ten rozwód do niczego JEMU nie jest potrzebny. A skoro tak, to po co tracić czas i pieniądze; zapewne również i nerwy. To jest odpowiedź na zadane pytanie. Sęk w tym, że między wierszami pytania wyraźnie przebija nieco inne zdanie: jak go zmusić do rozwodu (..i ślubu ze mną)?

Cała dyskusja, póki co, kręci się wokół korzyści Autorki wątku, zresztą wyłącznie majątkowych.

Musiałby uregulować sytuację finansowa. Liczy, że się z tym pogodzisz, bo musisz.  Z tego, co piszesz, można wywnioskować, że jego rodzina cię nie zna lub nie akceptuje.

Z postawieniem na głowie się zgodzę, ale z supozycją o korzyściach "wyłącznie majątkowych" to już niekoniecznie. Sytuacja może rodzić straty majątkowe, a to coś zupełnie innego niż korzyści.

Ponieważ "bardzo wierzący", więc to coś ważniejszego niż kwestie wiary.

Sorry, ale to raczej Twoja interpretacja (albo mój brak spostrzegawczości i w takim przypadku proszę o stosowny cytat).

Kwestie majątkowe można rozwiązywać na bieżąco, przez prezenty (można Konkubinie kupić samochód, spłacać raty za inne prezenty), można też sporządzić stosowne zapisy testamentowe. Można nawet zadbać o upoważnienie do informacji o stanie zdrowia i dysponowania majątkiem.

Nie zgodzę się, że nie ma "wspólnego majątku" bo nie ma tylko czegoś, co jest fatalnym wynalazkiem pozornego dbania o interesy Kobiet, czyli "wspólnoty majątkowej".

Tak zwany "ślub", czyli "kontakt małżeński" to - w obecnej sytuacji w Polsce - więcej korzyści daje państwu, niż obywatelom.

Ach, gdyby tak wrócić do zapisów prawa rodzinnego z Kodeksu Hammurabiego.

A czy to nie dziwne, że ktoś się nie rozwiodł przez 25 lat?
Przecież jego żoną przez te 25 lat, jako w momencie rozwodu kobieta przed 30 chciała chyba sobie ułożyć  życie?
Gdzie ona jest? Zakopana w ogrodzie?

Animus, kazdy ma swoje własne doświadczenia, ktore wpływaja na odbiór rzeczywistości. Przykład mojego znajomego pasuje mi do moich ogolnych przemyślen, dlatego go przytoczyłam.
Logiczne jest dla mnie, ze jeśli się wchodzi w nowy zwiazek i jakoś tam wiąze przyszłośc z nową partnerką, to chyba warto uregulować swoją sytuację pod wzgledem stanu cywilnego. Oczywiście, jesli sie ma uczciwe, poważne zamiary. Bo jesli nie, - to wszelkie niby zewnętrzne przeszkody bedą panu na rekę w tłumaczeniu, czemu nie może sie związać na poważnie. Bo jesli miałoby byc nie poważnie, to istnieje ryzyko, ze kobieta sie wycofa, a tego pan np. nie chce.

Zgoda, ale z tego samego powodu ktoś może mieć inne i tak samo "własne" odbiory rzeczywistości.

Zgoda, ale Twoja logika może brać pod uwagę inne przesłanki do wnioskowania. Wiele zależy od tego, jak definiuje się "związek" i czy się chce "wchodzić w nowy związek". Osobiście wolę pojęcie relacji, bo relacja jest dla mnie czymś elastycznym, a związek to jednak mi się kojarzy z BDSM i krępowaniem. Stan cywilny ma tę właściwość, że zawsze jakiś jest i pociąga konsekwencje.

Podobnie jak pojęcie "związku" kojarzy mi się z technikami sado-masochistycznymi, tak wiązanie się na poważnie zakłada nie tylko brak radości, uśmiechu, ale nawet smutek tropików i szarość dnia codziennego.

Uczciwość mierzę szacunkiem dla osoby, wzajemnością i wspólnością celów, czcią dla wolności decyzji oraz wytrwałością w przeciwnościach. Przeto Autorka tego wątku na uczciwość swojego Konkubenta może liczyć, co określiła w pierwszym poście.

Z własnych refleksji teologicznych. Tekst autorski, to nie cytat, bo bym podał źródło.

Uczestniczyłem w pewnej terapeutycznej wyprawie z osiołkami (chyba było ich pięć, jeśli dobrze pamiętam). Wielokrotnie zdarzało się w drodze, że osiołki stawały przed mostem i nie chciały przechodzić. Jednak ich opiekunowie wiedzieli jaki fortel zastosować, aby udało się osiołkom pokonać swoje lęki i pójść dalej. Osiołki mają swoje ograniczenia i można się na tym zatrzymywać jak przed przeszkodą, albo poznać ich ograniczenia i sposoby radzenia sobie z nimi.

Jego żonie też to widać nie przeszkadza.
Inne przypadki za wiele też Ci nie powiedzą, bo bywają różne przyczyny, jak już wyżej były wymieniane.
Jedynie od niego możesz się dowiedzieć, zakładając, że powie prawdę.
Choć powód może być prozaiczny, jakby powiedział też starałabyś się wpłynąć na jego decyzję, żeby ją zmienił, więc w sumie dla niego dobrze, że temat uważa za zamknięty.
Musisz się z tym pogodzić jak chcesz z nim być.
A pewne w życiu nic nie jest... Jego zapewnienia też, z rozwodem czy bez.
Edit.
"Mężczyzna jest jaki jest i nie ma co przy nim majstrować. Im szybciej kobieta to zrozumie tym lepiej dla niej"

To cytat z Agnes, który tu pasuje, choć te długie stopki wg mnie zaśmiecają...

Legat, śmiech to nic zdrożnego. Podobno demony mają problem ze śmiechem i poczuciem humoru.

Śmiech pojawia się w wyniku zaskoczenia, złamania schematu myślowego. To błogosławiony stan.

Przypomniał mi się film z udziałem Eddiego Mupfhy'ego "Złote dziecko".

Autorko, jedno krótkie pytanie: kto kogo zostawił? Ona jego czy on ją? Bo stawiam zdecydowanie na to pierwsze.

To było napisane: ona jego.

Joanno, jak czytam o rozgryzaniu to mi się film "Szczęki" przypomina, a jak chodzi o rozgryzanie tego co w głowie to film o Hannibalu Lecterze.

Nie wystarczy się cieszyć chwilą obecną, o której znawcy mówią z rozmarzeniem "Trwaj wiecznie"?

Miłości naszego życia pozwalają nam doceniać obecność miłości w naszym życiu.

Wtedy nie ma w ogóle znaczenia, czy ktoś się "opamięta" czy się nie "opamięta", bo dystans czasowy i przestrzenny działa tu na korzyść bliskości Joanny i na niekorzyść FORMALNEJ ŻONY.

Takie wspomnienie wcale nie muszą być bolesne, bo na bolesnym nie mógłby budować harmonii w obecnej relacji z Joanną. Tu nie ma też żadnego "zacierania", bo pozycja Joanny dla Jej Konkubenta jest dla mnie wyrazista.

Mnożenie "może" niewiele tu przynosi korzyści. Być może, że matematyka ma wiele wspólnego z życiem, ale niekoniecznie w życiu musimy szukać rozwiązania z wieloma niewiadomymi, gdyż życie zna to rozwiązanie i nam je wcześniej lub później przedstawi. Szukanie rozwiązań przed czasem tylko zajmuje czas, który jest zbyt cenny, aby go lekce-ważyć.

Domniemania, domniemania, do mnie mania.

Osądy, osądy, przesądy.

Fantazje w imię domniemanego własnego "zdrowego rozsądku".

Dokładnie. Mąż i żona, mają swoje sprawy, które ich łączą, o których autorka nie wie, bo nie jest poważnie traktowana przez tego pana.

Ulle, poświęć nieco czasu na zapoznanie się dokładne z wątkiem, a dopiero potem uprawiaj swoje fantazje.

A jak nie masz czasu na rzetelne przygotowanie odpowiedzi to może lepiej daruj sobie teksty typu "On musiał..."

Ani On nie musiał, ani tym bardziej Ty nie musisz fantazjować.

A właśnie odwrotnie: łapię. W tekście czytanych książek podkreślam różne słowa, a jednym z tych wyłapywanych jest słowo "musieć/ musiał/ musisz".

Czasami kontekst wskazuje na wyrażenie koniecznych warunków zaistnienie czegoś, ale często jest to słowo, które spokojnie można wyrazić (z zyskiem) w postaci imperatywu, nakazu lub możliwości.

W tym przypadku napiszę Ci, że zareagowałem, bo to nie Nasz Bohater odszedł od Żony, ale Żona go zostawiła z małym dzieckiem, po czym wyjechała za granicę. Tenże, podejrzewany przez Ciebie, Ojciec zajął się wychowaniem dziecka i poświęcił dziecku czas. Dopiero po wielu latach znalazł osobę, którą jest Autorka wątku.

Osobiście znam pewnego Zacnego Ojca, który po opuszczeniu przez Żonę zajął się wychowaniem trójki małych dzieci i przez kilkadziesiąt lat nie miał nawet czasu pomyśleć o poszukaniu sobie kogoś do towarzystwa.

Wiem, że słowo MUSISZ odgrywa w życiu Kobiet ważna funkcję, często zstępując akty woli. Tak to jest, że tam, gdzie Kobieta MUSI, to Mężczyzna MOŻE i nawet spotkałem badania, które wskazywały, że właśnie to jest czynnik poczucia sprawczości u Mężczyzn i poczucia zniewolenia u Kobiet.