Kobieta po przejściach, mężczyzna z przeszłością - Netkobiety.pl

Witam drogie Panie,
Z góry mówię, że jestem mężczyzną i jako mężczyzna niewiele rozumiem z kobiecej psychologii, więc gdzież bym miał szukać porady na jej temat jak nie u innych kobiet . Postaram się krótko opisać zagadnienie.
Jestem rozwodnikiem mam 34 lata, opiekuję się córeczką w trybie 50/50. Poza małżeństwem miałem wcześniej dwie dłuższe relacje (zawsze byłem typem preferującym jedną dłuższą relację). Po rozwodzie nie ukrywam, że trochę poszalałem, ale dość szybko mi się to znudziło i zacząłem szukać stałej relacji. Jestem poukładany życiowo, mieszkam w dużym mieście, jestem spełniony zawodowo i zajmuję wysokie stanowisko w dużej renomowanej firmie, mam własny dom, własne pasje, uprawiam sporty itd. Kobiety twierdzą, że jestem atrakcyjny a niektóre nawet, że bardzo przystojny... nie piszę tego aby się "samochwalić" ale jest to istotny element sprawy z którą się do was zwracam.

Kilka miesięcy temu poznałem piękną dziewczynę, młodszą o rok singielkę, która nigdy nie zbudowała dłuższego związku. Dziewczyna jest mega atrakcyjna, naturalna i przepiękna, 99% mężczyzn powie 10/10. Od początku zaiskrzyło, chemia była i jest niesamowita, seks... co tu dużo mówić drogie Panie, tego się nie da opisać słowami. Mamy podobne podejście do życia, zbliżone poglądy, zbliżone wychowanie itd. Ogólnie można by powiedzieć "marriage made in heaven"... a jednak. Od samego początku moja wybranka była o mnie bardzo bardzo zazdrosna, czego nigdy w żadnym związku nie doświadczyłem. Początkowo wydawało mi się to słodkie i, że naprawdę jej na mnie zależy, ale po pewnym czasie stało się to dla mnie zmorą. Doszło to do takiego poziomu, że wypytuje mnie o koleżanki, z kim gadam, czy mogę jej pokazać historię rozmów (także te zanim się poznaliśmy), problemem jest każde moje wyjście na miasto (i nie chodzi tu o pijaństwo w klubie, ale zwykłą kolację z kumplami i rundkę po barach). Ja natomiast nie mam najmniejszego problemu z jej wyjściami, nawet jeśli spotyka się z kolegami to nadal nie czuję zazdrości. Za to jej zazdrość stała się wręcz chorobliwa, ona mówi, że to jej doświadczenia z poprzednich związków, a że we mnie się prawdziwie zakochała i zależy jej jak nigdy dotąd więc uruchomiły się w niej lęki i systemy obronne. Ten lęk zaczyna powoli oddziaływać na jej ciało i prowadzi czasem do fizycznego bólu.
Ja zdaję sobie sprawę z tego, że jestem atrakcyjny dla wielu kobiet, ale jedyną kobietą na którą zwracam uwagę jest ona. Powtarzam jej to w kółko, ale mam wrażenie, że nie ma znaczenia co ja powiem, a jedynie to co ona sobie w głowie ułożyła.

Zależy mi na niej, pierwszy raz od rozwodu czuję, że jest to kobieta do której czuję coś więcej niż tylko sympatię i zauroczenie. Ale jednocześnie ta zazdrość, potrzeba kontroli, tysiące pytań "z kim, gdzie, jak długo, co robiłeś, czy były inne kobiety" powoli mnie wykańczają. Drogie Panie, pomóżcie, powiedzcie co mogę zrobić, żeby zrobiła się nieco spokojniejsza. Nigdy bym jej nie zdradził, nigdy nie pomyślał bym o innej kobiecie, ale ona jakby tego nie dopuszczała do wiadomości.

Źle się dobraliscie.
Ona ma pewnie nieciekawe doświadczenia życiowe z mężczyznami, a Ty, mimo że się jej podobasz, jesteś mężczyzną z jej koszmarów: "babiarzem"po prostu, co sam przyznałeś zresztą, że sobie poszalaleś.
Przypuszczam że wcale Ci się nie znudziło, tylko jesteś w momencie chwilowej wielkiej fascynacji nową partnerką.
Ale nawet kawior się przejada, wiesz ?
Więc i ona Ci się znudzi, tak jak wszystkie kobiety wcześniej.
Oby poszła po rozum do głowy, bo Ty chyba nawet że sobą nie jesteś szczery.
Przecież żoną też była 10/ 10 i wiele następnych kobiet,  daj spokój..
Nie będzie spokojniejsza przy Tobie, nie masz takich predyspozycji by ten spokój w niej wyzwolić.
Umęczycie się oboje.
Poszukaj podobnej "latawicy" do Ciebie, większą szansa na szczęście, nawet jak chwilowe.

Umiem czytać.
Nie podobają się Panu czy Panoczkowi moje wnioski, to masz wnioski innych, które chyba brzmią tak: rzuć wariatkę..
Co wolisz.
Twoja reakcja utwierdza mnie w przekonaniu, żeś Narcyz.

Ja bym udzielił takiej samej odpowiedzi.
To ze ktoś sobie nie radzi z zazdrością i nie przepracował poprzedniego związku, zanim wszedł w nowy to jest jego wina, nikogo więcej.
Nie zwalajmy odpowiedzialności za siebie na kogoś innego.
Ani nie zakładajmy że z racji tego że ktoś jest przystojny/piękna i ma powodzenie u płci przeciwnej to na pewno zdradzi.

Ja tez mam powodzenie u płci przeciwnej ( a tak powiem narcystycznie, a propos narcyzmu) tylko z tego co pamiętam to kręciliście sobie żarty z mojego pokazywania obrączki.
to jak to jest?
Ci piękni i bogaci( a propos narcyzmu) maja się oszpecać czy nie wychodzić z domu, żeby ich drugie połówki nie czuły sie niepewnie?
bo jak ustaliliście w tamtym temacie, pokazywanie obrączki jest bardzo złe.

Hm..., offtop, jaki to temat z obrączką ? jeśli można

(...) co mogę zrobić, żeby zrobiła się nieco spokojniejsza. Nigdy bym jej nie zdradził, nigdy nie pomyślał bym o innej kobiecie, ale ona jakby tego nie dopuszczała do wiadomości.

Jak nie wiesz jak mnie tytulować,  to mozesz: Wasza Wysokość.
Ja po prostu uważam że ciało raz puszczone w ruch nie zatrzymuje się, i że kobieta to czuje i w związku z tym nasila się jej zazdrość.
Nie wierzysz, no trudno.
Oczywiście Szeptuch zaraz Ci ruszy z odsieczą, bo On jest ciałem zawieszonym chwilowo,  które odstrasza obce kobiety obrączką

Waterman napisał/a:

Ela210 napisał/a:

Umiem czytać.
Nie podobają się Panu czy Panoczkowi moje wnioski, to masz wnioski innych, które chyba brzmią tak: rzuć wariatkę..
Co wolisz.
Twoja reakcja utwierdza mnie w przekonaniu, żeś Narcyz.

Takie przyjęłaś założenie od początku więc w nim się trzymaj. Pozdrawiam serdecznie

Ja też, po przeczytaniu Twojego wpisu, przyjęłam takie założenie autorze.
Tyś narcyz i to w pełnym rozkwicie.
Troszkę sprowadzę Cię jednak na ziemię - nie wszystkim kobietom podobają się tacy mężczyźni, chociaż Tobie życie pokazało, że lecą na Ciebie licznie.
Dlaczego jest taka zazdrosna?
Otóż dlatego, że najwyraźniej masz w sobie coś, co sprawia, że ta kobieta nie czuje się przy Tobie bezpieczna. Coś musi z Ciebie bić, a ona po prostu to wyczuwa którymś tam zmysłem.
Są tacy faceci. Niby wyglądają i zachowują się poprawnie, ale mają w sobie coś takiego, co niepokoi kobiety.
Może i ma ona jakieś gorzkie przejścia, może nawet coś jej się tam poprzestawiało w głowie, jednak nie zmienia to faktu, że bez względu na to, jak będziesz ją traktował ona nie poczuje się przy Tobie bezpieczna nigdy.
Jakiś czas temu był tu całkiem podobny wątek. Też napisał facet, mniej więcej w Twoim stylu, może tylko jeszcze bardziej wyraziście niż Ty i oczywiście otrzymał odpowiednie komentarze. Były liczne, bo w tamtych czasach wypowiadało się znacznie więcej osób niż teraz. Komentarze bardzo mu się nie podobały i nawet nie wyobrażasz sobie, jaki zrobił się tutaj agresywny.
Ty też masz to w sobie.
Zawsze będziesz w takiej sytuacji, że uda Ci się uzależnić psychicznie, emocjonalnie, może nawet i intelektualnie każdą kobietę, z która będziesz chciał się spotykać, jednak tak naprawdę nigdy z ich strony nie będzie to miłość.
Będziesz je pociągał fizycznie i pod innymi względami, ale one nigdy nie poczują się z Tobą tak, jak powinno to wyglądać, gdy mężczyzna kocha kobietę.
To jest, mój drogi panie, Twój problem
Kiedyś, za kilka dekad to zrozumiesz.
Nigdy nie będziesz miał kobiety w taki sposób, jak mają kobiety mężczyźni bez zaburzenia narcystycznego.
Na razie jednak ciesz się życiem i swoim powodzeniem.
Ta kobieta nie kocha Cię i Ty też jej nie kochasz, tylko że każde z was z innych powodów.
Powodzenia.8

Szeptuch napisał/a:

ok Ulle wierze Ci.
Ale przyjmijmy że autor nie jest narcyzem.
Co miało by się zrobić, nie ważne czy to chodziło by o kobietę czy faceta z partnerem który przejawiał by taka chora zazdrość.
Co ma zrobić piękna kobieta czy przystojny facet w związku z tym że ich połówki sa wieczne zazdrosne?

To zależy od stopnia nasilenia tej zazdrości i na ile jest to dokuczliwe dla danego partnera. Znam przypadek, gdy kobieta nie mogła wyjrzeć spokojnie przez okno, bo maz podejrzewal ją, że daje znaki kochankowi.
Inny stłukł na kwaśne jabłko żonę, ponieważ poszła bez uzgodnienia z nim do piwnicy, gdzie jego zdaniem spotkała się z gachem.
W obu przypadkach kobiety po prostu uciekły.
No ale to są skrajne przypadki.
Weźmy takie bardziej do przyjęcia. Kobieta non stop boi się zdrady, szpieguje, sprawdza, kłóci się, no tego typu zachowania. Co może i powinien zrobić mężczyzna, jeśli to naprawdę jest już nie do wytrzymania i koło normalnej zazdrości nawet nie stoi?
Rozstać się z taką kobieta informując ją, że powinna ona pójść na terapię i nawet pomoc jej znaleźć dobrego terapeutę. W ten sposób pokaże jej, że żarty naprawde się skończyły i że nastąpił koniec właśnie z powodu jej zazdrości.
Facet powinien poczuć się obrażony, dotknięty do żywego będąc oskarżanym o zdrady, bo to tak jakby ktoś powiedział mu prosto w oczy " słuchaj ty jesteś kur...wa ".
Wielka zniewaga.

Osoba123 napisał/a:

Waterman jakie były przyczyny rozpadu Twego małżeństwa ? Jeśli nie masz oporów to opowiedz proszę.

Napisałem powyżej, moja żona miała romans z kolegą z pracy o którym się dowiedziałem… ale Elunia i reszta Pań założyły, że mi się znudziła… mało tego, byłem z nią przez kolejne 3 lata dla dobra córki… taki to ze mnie podły narcyz

Śmieszy mnie po prostu twoje nieuzasadnione wyciąganie wniosków. W trakcie małżeństwa byłem wierny, po rozwodzie jako singiel sypiałem z kilkoma partnerkami. Czy to, że jako SINGIEL korzystałem z przywilejów sigla oznacza, że w związku będę zdradzał? Kategorycznie nie

Witam drogie Panie,
Z góry mówię, że jestem mężczyzną i jako mężczyzna niewiele rozumiem z kobiecej psychologii, więc gdzież bym miał szukać porady na jej temat jak nie u innych kobiet . Postaram się krótko opisać zagadnienie.
Jestem rozwodnikiem mam 34 lata, opiekuję się córeczką w trybie 50/50. Poza małżeństwem miałem wcześniej dwie dłuższe relacje (zawsze byłem typem preferującym jedną dłuższą relację). Po rozwodzie nie ukrywam, że trochę poszalałem, ale dość szybko mi się to znudziło i zacząłem szukać stałej relacji. Jestem poukładany życiowo, mieszkam w dużym mieście, jestem spełniony zawodowo i zajmuję wysokie stanowisko w dużej renomowanej firmie, mam własny dom, własne pasje, uprawiam sporty itd. Kobiety twierdzą, że jestem atrakcyjny a niektóre nawet, że bardzo przystojny... nie piszę tego aby się "samochwalić" ale jest to istotny element sprawy z którą się do was zwracam.

Kilka miesięcy temu poznałem piękną dziewczynę, młodszą o rok singielkę, która nigdy nie zbudowała dłuższego związku. Dziewczyna jest mega atrakcyjna, naturalna i przepiękna, 99% mężczyzn powie 10/10. Od początku zaiskrzyło, chemia była i jest niesamowita, seks... co tu dużo mówić drogie Panie, tego się nie da opisać słowami. Mamy podobne podejście do życia, zbliżone poglądy, zbliżone wychowanie itd. Ogólnie można by powiedzieć "marriage made in heaven"... a jednak. Od samego początku moja wybranka była o mnie bardzo bardzo zazdrosna, czego nigdy w żadnym związku nie doświadczyłem. Początkowo wydawało mi się to słodkie i, że naprawdę jej na mnie zależy, ale po pewnym czasie stało się to dla mnie zmorą. Doszło to do takiego poziomu, że wypytuje mnie o koleżanki, z kim gadam, czy mogę jej pokazać historię rozmów (także te zanim się poznaliśmy), problemem jest każde moje wyjście na miasto (i nie chodzi tu o pijaństwo w klubie, ale zwykłą kolację z kumplami i rundkę po barach). Ja natomiast nie mam najmniejszego problemu z jej wyjściami, nawet jeśli spotyka się z kolegami to nadal nie czuję zazdrości. Za to jej zazdrość stała się wręcz chorobliwa, ona mówi, że to jej doświadczenia z poprzednich związków, a że we mnie się prawdziwie zakochała i zależy jej jak nigdy dotąd więc uruchomiły się w niej lęki i systemy obronne. Ten lęk zaczyna powoli oddziaływać na jej ciało i prowadzi czasem do fizycznego bólu.
Ja zdaję sobie sprawę z tego, że jestem atrakcyjny dla wielu kobiet, ale jedyną kobietą na którą zwracam uwagę jest ona. Powtarzam jej to w kółko, ale mam wrażenie, że nie ma znaczenia co ja powiem, a jedynie to co ona sobie w głowie ułożyła.

Zależy mi na niej, pierwszy raz od rozwodu czuję, że jest to kobieta do której czuję coś więcej niż tylko sympatię i zauroczenie. Ale jednocześnie ta zazdrość, potrzeba kontroli, tysiące pytań "z kim, gdzie, jak długo, co robiłeś, czy były inne kobiety" powoli mnie wykańczają. Drogie Panie, pomóżcie, powiedzcie co mogę zrobić, żeby zrobiła się nieco spokojniejsza. Nigdy bym jej nie zdradził, nigdy nie pomyślał bym o innej kobiecie, ale ona jakby tego nie dopuszczała do wiadomości.

Ela210 napisał/a:

Nie wiem Szeptuch, może jesteś zabójczo przystojny, ale mało bystry, sądząc po wyciaganych wnioskach.
O, Nowe Otwarcie:)
Właśnie miałam pytać czy Waterman to Twoje nowe wcielenie,  bo styl pisania bardzo podobny
Dokładnie jak w Twoich tematach: grzeczna zajawka do kobiet i morze że agresji gdy coś jest nie po jego mysli.

Ela nie jestem ani 1 ani 5 osoba która zauważa twoja nieprzepracowana traumę i uprzedzenia do mężczyzn.
I nie wiem jak inaczej można inaczej interpretować słowa "on jest ciałem zawieszonym chwilowo" niż tak że ta osoba zdradzi wcześniej czy później.
to że sobie będziesz gadać że czarne jest białe a białe czarne nic nie zmieni.
tylko sie ośmieszasz.

O, Nowe Otwarcie:)
Właśnie miałam pytać czy Waterman to Twoje nowe wcielenie,  bo styl pisania bardzo podobny
Dokładnie jak w Twoich tematach: grzeczna zajawka do kobiet i morze że agresji gdy coś jest nie po jego mysli.

Waterman napisał/a:

Śmieszy mnie po prostu twoje nieuzasadnione wyciąganie wniosków. W trakcie małżeństwa byłem wierny, po rozwodzie jako singiel sypiałem z kilkoma partnerkami. Czy to, że jako SINGIEL korzystałem z przywilejów sigla oznacza, że w związku będę zdradzał? Kategorycznie nie

To chyba znaczy, że do związku z jakiegoś powodu nie wprowadzasz stabilności prawdopodobnie, może to jeszcze nie czas, może coś innego nie gra, może oboje : najpierw każdy z osobna powinien się 'otrzepać' a potem razem i 'otrzepać' i znaleźć na siebie sposób, faktycznie jakoś nie bardzo to wygląda i pewnie stad Twoja obecność w tutaj

Gdyby autor nie dawał swojej dziewczynie powodów do zazdrości to z czasem nabrałaby do niego zaufania i się uspokoiła. Ale on lubi zrobić sobie “rundkę po barach” xD

Gdyby przyszła tu kobieta i napisała że robi sobie od czasu do czasu “rundki po barach” i ogólnie to ma dużo kolegów, i nie rozumie dlaczego jej partner czuje się z tym niepewnie to posypałyby się na nią gromy.

Czemu wychodzisz sam, a nie z swoją dziewczyną?
Jeżeli w tych rozmowach z koleżankami nie ma nic zdrożnego to możesz je pokazać, co Ci szkodzi?

Gdyby autor nie dawał swojej dziewczynie powodów do zazdrości to z czasem nabrałaby do niego zaufania i się uspokoiła. Ale on lubi zrobić sobie “rundkę po barach” xD

Gdyby przyszła tu kobieta i napisała że robi sobie od czasu do czasu “rundki po barach” i ogólnie to ma dużo kolegów, i nie rozumie dlaczego jej partner czuje się z tym niepewnie to posypałyby się na nią gromy.

Czemu wychodzisz sam, a nie z swoją dziewczyną?
Jeżeli w tych rozmowach z koleżankami nie ma nic zdrożnego to możesz je pokazać, co Ci szkodzi?

Aha, jeszcze bym zapomniała o czymś ważnym.
Opisana przeze mnie historia o Karolu i Szymonie nie jest tylko moim produktem - jest zaczerpnięta ze źródeł od Jarosława Gibasa, którego uważam za autorytet. Ja tylko troszkę skróciłam te historię, cos tam od siebie zmieniłam, to dodałam, to odjelam.

I teraz od siebie dodam jeszcze, że największym dramatem ludzi jest to, że myślą oni, że narcyzm polega tylko na tym, że ktoś za długo przegląda się w lustrze, za bardzo o siebie dba. Przez to większość ludzi uważa, że narcyz to taki trochę zabawny, ekscentryczny, ale zupełnie nieszkodliwy człowiek.
Mylą się i dlatego narcyzi z taką łatwością zdobywają swoje ofiary.
Tymczasem narcyz, jak widać na przykładzie Szymona, może być miłym, skromnym i szarym miśkiem z brzuszkiem.

Nowe Otwarcie,  ja już nawet nie pamiętam o czym rozmawialiśmy
Pamiętam tylko faceta o nicku Nowe Otwarcie, który nie potrafił na spokojnie analizować tekstu pisanego.

Widzę że niektórzy Panowie tu są tak rozpueszczeni powodzeniem wśród kobiet z powodu przystojnosci, a jakże,    że myślą że jeśli jakiejś kobiecie się nie spodobają  z osobowości, to ta kobieta ma zle relacje z wszystkimi mężczyznami, bo nie docenia takiego cudu.

Waterman, jeśli za główny wniosek z moich postów uznajesz, że ja Ciebie potępiam za Twój styl życia, to nic tu po mnie w tym wątku.

Tamiraa napisał/a:

Waterman napisał/a:

Witam drogie Panie,
Z góry mówię, że jestem mężczyzną i jako mężczyzna niewiele rozumiem z kobiecej psychologii, więc gdzież bym miał szukać porady na jej temat jak nie u innych kobiet . Postaram się krótko opisać zagadnienie.
Jestem rozwodnikiem mam 34 lata, opiekuję się córeczką w trybie 50/50. Poza małżeństwem miałem wcześniej dwie dłuższe relacje (zawsze byłem typem preferującym jedną dłuższą relację). Po rozwodzie nie ukrywam, że trochę poszalałem, ale dość szybko mi się to znudziło i zacząłem szukać stałej relacji. Jestem poukładany życiowo, mieszkam w dużym mieście, jestem spełniony zawodowo i zajmuję wysokie stanowisko w dużej renomowanej firmie, mam własny dom, własne pasje, uprawiam sporty itd. Kobiety twierdzą, że jestem atrakcyjny a niektóre nawet, że bardzo przystojny... nie piszę tego aby się "samochwalić" ale jest to istotny element sprawy z którą się do was zwracam.

Kilka miesięcy temu poznałem piękną dziewczynę, młodszą o rok singielkę, która nigdy nie zbudowała dłuższego związku. Dziewczyna jest mega atrakcyjna, naturalna i przepiękna, 99% mężczyzn powie 10/10. Od początku zaiskrzyło, chemia była i jest niesamowita, seks... co tu dużo mówić drogie Panie, tego się nie da opisać słowami. Mamy podobne podejście do życia, zbliżone poglądy, zbliżone wychowanie itd. Ogólnie można by powiedzieć "marriage made in heaven"... a jednak. Od samego początku moja wybranka była o mnie bardzo bardzo zazdrosna, czego nigdy w żadnym związku nie doświadczyłem. Początkowo wydawało mi się to słodkie i, że naprawdę jej na mnie zależy, ale po pewnym czasie stało się to dla mnie zmorą. Doszło to do takiego poziomu, że wypytuje mnie o koleżanki, z kim gadam, czy mogę jej pokazać historię rozmów (także te zanim się poznaliśmy), problemem jest każde moje wyjście na miasto (i nie chodzi tu o pijaństwo w klubie, ale zwykłą kolację z kumplami i rundkę po barach). Ja natomiast nie mam najmniejszego problemu z jej wyjściami, nawet jeśli spotyka się z kolegami to nadal nie czuję zazdrości. Za to jej zazdrość stała się wręcz chorobliwa, ona mówi, że to jej doświadczenia z poprzednich związków, a że we mnie się prawdziwie zakochała i zależy jej jak nigdy dotąd więc uruchomiły się w niej lęki i systemy obronne. Ten lęk zaczyna powoli oddziaływać na jej ciało i prowadzi czasem do fizycznego bólu.
Ja zdaję sobie sprawę z tego, że jestem atrakcyjny dla wielu kobiet, ale jedyną kobietą na którą zwracam uwagę jest ona. Powtarzam jej to w kółko, ale mam wrażenie, że nie ma znaczenia co ja powiem, a jedynie to co ona sobie w głowie ułożyła.

Zależy mi na niej, pierwszy raz od rozwodu czuję, że jest to kobieta do której czuję coś więcej niż tylko sympatię i zauroczenie. Ale jednocześnie ta zazdrość, potrzeba kontroli, tysiące pytań "z kim, gdzie, jak długo, co robiłeś, czy były inne kobiety" powoli mnie wykańczają. Drogie Panie, pomóżcie, powiedzcie co mogę zrobić, żeby zrobiła się nieco spokojniejsza. Nigdy bym jej nie zdradził, nigdy nie pomyślał bym o innej kobiecie, ale ona jakby tego nie dopuszczała do wiadomości.

Mnie to ciekawi, co jest w autorze takiego, że dziewczyna czuje się ciągle zagrożona, nie ma poczucia bezpieczeństwa, które pewnie miała jako singielka. Znacie się od kilku miesięcy, a nie ma tu mowy na temat waszego uczucia, czegoś, co sprawia, że nie tylko się kochacie,ale tolerujecie własne słabostki. Moim zdaniem dziewczyna okazuje zazdrość, bo ciebie autorze często nie ma, i nie ma czasu na budowanie prawdziwej więzi. Ona nie ma do ciebie zaufania. Dlaczego? Sam sobie odpowiedz. Czy ta zazdrość jest chorobliwa? Trudno powiedzieć na podstawie jednego wpisu. Dla ciebie autorze, męcząca i długo tak nie przetrwasz.

A skąd założenie że mnie ciągle nie ma? Kiedy nie jestem z córką to spędzamy czas non stop razem. To ona wyjechała na 3 tygodnie służbowo na wyjazd gdzie było mnóstwo samotnych facetów i nie miałem z tym problemu. Po raz kolejny ktoś wyciąga nieuzasadnione wnioski.

jestem spełniony zawodowo i zajmuję wysokie stanowisko w dużej renomowanej firmie, mam własny dom, własne pasje, uprawiam sporty itd.

ulle napisał/a:

Aha, jeszcze bym zapomniała o czymś ważnym.
Opisana przeze mnie historia o Karolu i Szymonie nie jest tylko moim produktem - jest zaczerpnięta ze źródeł od Jarosława Gibasa, którego uważam za autorytet. Ja tylko troszkę skróciłam te historię, cos tam od siebie zmieniłam, to dodałam, to odjelam.

I teraz od siebie dodam jeszcze, że największym dramatem ludzi jest to, że myślą oni, że narcyzm polega tylko na tym, że ktoś za długo przegląda się w lustrze, za bardzo o siebie dba. Przez to większość ludzi uważa, że narcyz to taki trochę zabawny, ekscentryczny, ale zupełnie nieszkodliwy człowiek.
Mylą się i dlatego narcyzi z taką łatwością zdobywają swoje ofiary.
Tymczasem narcyz, jak widać na przykładzie Szymona, może być miłym, skromnym i szarym miśkiem z brzuszkiem.

Ulle, jak napisałem wcześniej, dla was każdy facet pewny siebie i swojej wartości to narcyz. Ale kobieta to już nie narcyz tylko silna świadoma kobieta.
O tempora, o mores… do czego to doszło.
Czy osoba która jest naukowcem i napisała setki prac naukowych nie ma prawa o tym mówić bo będzie narcyzem? Czy sportowiec królu wygrał liczne zawody nie ma prawa o tym mówić? Czy mężczyzna który otrzymuje dyżur atencji od kobiet nie ma prawa o tym mówić?
Jakieś dziwne standardy chcesz z Elunią wprowadzać. Za wszelką cenę dokopać płci męskiej, bo oni są podli z definicji. Nie są i powiem ci, że kiedy odrzucisz nienawiść i zawiść, zobaczysz że świat jest piękny