Zdradził czy zazdrosna kobieta? - Netkobiety.pl

Myślę że to czy się całował czy nie - ma teraz marginalne znaczenie, Ty i tak dowodu który Cię uspokoi nie uzyskasz nigdy, a skoro od 3 lat nie potrafisz zapomnieć to... chyba nic dobrego z tego nie wyjdzie...

Atak jest najlepsza obroną.
Pomyśl logicznie.
Dzwonisz do dziewczyny faceta i mówisz jej takie rzeczy.
Co niby miałabys przez to uzyskać?
Gdybyś była głupią, podła dziewuchą, intrygantką, to pewnie miałabyś satysfakcję, że komuś namieszałas. Zakładamy więc, że ona nie jest kimś takim.
Dzwoni więc i mówi takie rzeczy.
Czyżby chciała odbić Ci tego faceta? Nonsens. Wybrałaby naprawdę idiotyczna metodę, bo niczego by nie uzyskała ibismiesxylaby się w swoich oczach. Raczej niemiłe doznanie.
Wierzymy więc, że to normalna, fajna dziewczyna, dzwoni do Ciebie i mówi takie rzeczy? Dlaczego i po co? Otóż dlatego, że sytuacja taka miała miejsce i po to, żebyś zastanowiła się czy warto ciągnąć dalej z tym facetem.
Obys nie skończyła, jako taka, która wytrzymała najwięcej.
Czy rozumiesz, co mam na myśli?
Jeśli skończysz jako taka, która wytrzymała najwięcej, to w przyszłości on nawet poprawnie nie będzie Cię traktował.
Powodzenia.

Nie ufasz mu i już nie zaufasz...3 lata, naprawdę stracony czas, radzę odejść bo tylko czekasz żeby to zrobić.

Zaczyna do Ciebie pomału dochodzić że z tego związku nic nie będzie mając jego "występek" do dyspozycji chyba szukasz powodu pretekstu do zerwania .
Trzymają Cie jeszcze jakieś resztki sentymentów, wspomnień,bez zaufania odpuszczenia to nikłe szanse na zdrowy związek
nawet pomijając fakt że nikt z was i nas ideałem nie jest.
Mniej ważne jest to czy się całowali czy nie
istotniejsze było to że zataił co też nie jest zaufaniem w Twoją stronę a kłamstwo dzieli w związku i oddala ,inna rzecz że nie odpuściłaś i nie wybaczyłaś, wytworzyliście stan zawieszenia na kiepskiej niby sentymentalno niby rozsądkowej podstawie
w niejasnym okolicznościach i ciągle was przeszłość rozterki dzielą  ,a on sobie nie wiadomo co z tym zrobił tak do końca dlatego milczy i idzie w zaparte - histeryczne reakcje po 3 latach was obojga to nie jest dobry sposób na więź

Nie da sie nic zbudowac trwalego na nieszczerosci, podwaliny beda zawsze pekac
Jezeli zrobil cie w bambuko raz bez konsekfencji to z czasem bedzie i drugi i trzeci itd.

Tylko najgorsze jest to, ze ja nie wiem, które z nich kłamie. Gdybym wiedziała na 100%, ze to on kłamie m, to nawet bym nie traciła na niego czasu. Natomiast ja mam tylko słowo przeciwko słowu. Kobiety są różne, wiem o tym, natomiast faceci tez potrafią namieszać. Boje się, ze przez moje może jakieś wymyślone domysły skreślę nasz związek, ale boje sie tez tego, ze jestem po prostu z oszustem. Wiem, ze pewnie z boku może się to wydawać jako błahy problem, natomiast pierwszy raz ja zupełnie nie wiem, co mam robić, czuje jakas pustkę w sobie i bezradność… niestety nie mam z kim porozmawiać o tym w rwali, ponieważ tak jak już wspominał moja rodzina i jego znajomi są bardzo za nim i będą go na pewno bronić, a ja jednak potrzebuje jakiejs porady z boku.

Tak podejrzewałam.
Gdybyś naprawdę chciała być z tym chłopakiem, to nie myślałabyś tak długo o tamtym wydarzeniu.
Prawdopodobnie to dobry chłopak, bo nie masz mu nic więcej do zarzucenia. Rodzina i znajomi przekonują Cie by z nim zostać, a Tobie serce mówi, że to nie ten. Brak zaufania to dość kluczowy powód aby nie ciągnąć tego związku, niemniej zastanawia fakt, że taki dylemat ciągnie się przez 3 lata.
Lubisz się z nim przytulać i całować?

Jest dobrym facetem, bo jest czuły, zawsze stara się mi poprawić humor, wspiera mnie. Natomiast ja jestem trudnym człowiekiem, jestem tez dosyć oschła w uczuciach, czasami sama się sobie dziwie, ze on ze mną wytrzymuje, bo mam swoje humory. Czy lubię się z nim przytulać? Hmm, jest mi tk w sumie obojetne, ale to raczej wynika z mojego charakteru, on tez jest moim 1 chłopakiem, wiec nawet nie mam się do kogo odnieść. Może tez po tym incydencie jestem bardziej zachowawcza do niego, ale w sumie nigdy nie byłam dusza romantyka. Może to we mnie jest problem

Muszę jednak zapytać; Przez te lata, chyba trzy od tego zdarzenia z całowaniem, węszysz, szpiclujesz, szukasz dziury w całym i niczego nie znalazłaś? To albo on jest genialnym oszustem, albo ty naprawdę masz niezlego fikołka.

Ja stawiam raczej na to drugie i dziwię się facetowi, że z tobą wytrzymuje. Naprawdę niektórzy to sami wybierają drogę krzyżową za życia i niby w jakim celu?

Nic mi wtedy nie mówił na ten temat, podobno ona wtedy był w jakimś sklepie i ja spotkał i wyszli gdzieś pogadać, on wtedy się nawet upierał, ze nic nie pił, a ona przedstawiła mi inna wersje. Poza tym zdarzeniem raczej nic więcej nie miało zdarzenia. Ja do tej pory starałam się to lekceważyć, natomiast teraz jakos to wróciło do mnie ze zdwojona siła. Może po prostu coś wymyślam na sile, może odczuwam, ze ona by chciał czegoś bardziej powaznego( sugerował, ze chciałby wziąć ślub i dziecko) i może zaczęłam wszystko jakos analizować zbyt dokładnie.

W tego typu sprawach problem jest gdzie indziej, niż jest przedstawiany.
A chodzi przede wszystkim o odpowiedzialność za podjętą decyzję. Oczywiście ta odpowiedzialność musi spaść na niego. Ty w tym związku już dawno nie jesteś. Dlatego tak mocna szukasz powodu, aby to zakończyć z jego winy.

A czemu nie?
Chodziłem gdy miałem kobietę, chodzę gdy nie mam (i nadal są to tylko wyjścia na piwo z tą czy inną koleżanką)...
Nie każde spotkanie z płcią przeciwną to szukanie partnerki na noc lub życie:)
A autorka jakby spotkała lepszą gałąź to tyle by ją chłopak widział:)

To + kilka postów poniżej. Jak wcześniej pisałem: nigdy nie uzyskasz 100% pewności.
To że tutaj dla kogoś jakieś fakty oznaczają że się całowali to tylko indywidualna ocena (jak ta próba znalezienia logiki w tym, czemu ta dziewczyna Ci powiedziała - w wykonaniu ulle - z odrzuceniem jednego z najprawdopodobniejszych scenariuszy na starcie, bo w imię czego założyć że tamta nie miała w głowie jakiejś dziwnej jazdy - to tylko subiektywne odczucia, na podstawie własnych doświadczeń).
Natomiast wracając do Twoich postów. Związek się wypalił, znudził Ci się, ale w Twojej głowie to za mało, boisz się że będzisz żałowała rozstania - więc szukasz jednoznacznego powodu, żeby potem nie pluć sobie w brodę - bo w koncu zdradził.
Życie to sztuka wyboru. Zdecyduj się.

Hmm ja akurat mam kolegów, lubimy się i nawet będąc w małżeństwie chodziłam z nimi na obiad czy piwo czasem. Tak jak Windy napisał - nie każda znajomość męsko-damska musi mieć podtekst. Mam nawet przyjaciela, z którym czesto rozmawiam, dzwonimy do siebie, ostatnio mi pomagał jak potrzebowałam pomocy - a wprost sobie powiedzieliśmy, że nie mamy nic do siebie w obszarze romantycznym. Ostatnio do mnie dzwonił poradzić się w sprawie randek bo zaczął chodzić:) I facet jest super, też ma dzieci i naprzemienna, dobry człowiek, też zdradzony - ale po prostu nie widzę go "romantycznie" a on mnie. I tyle.
Co do Autorki postu - ja uważam, że nie ma dymu bez ognia. Żyje na tym świecie już 40 lat prawie i takie akcje jak ta sprzed 3 lat nie biorą się z sufitu. Więc gdyby nic nie było wtedy to po prostu nie dostałabyś tego telefonu bo ludzie zazwyczaj mają swoje życie i nie budzą się pewnego poranka myśląc "ojej, wymyślę jakaś dziwna historię i zadzwonię do dziewczyny kolegi z pracy".
Niemniej czy było czy nie - po takim czasie tak duży brak zaufania to jasny znak, że ten związek jest bez sensu już. Ty trafisz czas i szansę na poznanie kogoś w kim się szczerze zakochasz a mu też to samo zabierasz. Jeśli to w Tobie już tak długo się tli to uważam, że szkoda to ciagnac. Nie bój się samotności - patrząc na partnera jak Ty patrzysz od 3 lat i tak już jesteś od dawna samotna. On jest tylko ciałem obok.