Jak zagadać do nieznajomej z innego działu w biurze? - Netkobiety.pl

Cześć,

Mam 25 lat i jestem singlem po dwóch związkach. Nie ukrywam, że oglądam się za dziewczynami.

Dziś wchodzę do biura, siadam sobie na swoim miejscu i wchodzi ona - od razu mi się spodobała. Czy macie pomysł jak zagadać? Znam imię i nazwisko od innej koleżanki, nie zdążyłem się jeszcze przedstawić. Teraz nie mogę się skupić na pracy, ona siedzi tyłem a ja patrzę na nią. Nie wiem czy jest zajęta czy nie, raczej ciągle siedzi przy biurku na open space. Niestety są też inni ludzie też przy biurkach, ciężko tak podejść. Chyba to praktykantka (pewnie 22-23 letnia). Mogę podejść, napisać na teamsach albo maila. Póki co to się nawet nie znamy ale zaprosiłbym ją na kawę po pracy. Jak wstaje od biurka, to patrzy się na mnie.

To inny dział, także w razie niepowodzenia kwas nie unosiłby się zbyt długo.

Jakieś rady? Jak podbić? Będę wdzięczny za wszystkie rady

...  zobacz dokąd idzie, ...

Cześć,

Mam 25 lat i jestem singlem po dwóch związkach. Nie ukrywam, że oglądam się za dziewczynami.

Dziś wchodzę do biura, siadam sobie na swoim miejscu i wchodzi ona - od razu mi się spodobała. Czy macie pomysł jak zagadać? Znam imię i nazwisko od innej koleżanki, nie zdążyłem się jeszcze przedstawić. Teraz nie mogę się skupić na pracy, ona siedzi tyłem a ja patrzę na nią. Nie wiem czy jest zajęta czy nie, raczej ciągle siedzi przy biurku na open space. Niestety są też inni ludzie też przy biurkach, ciężko tak podejść. Chyba to praktykantka (pewnie 22-23 letnia). Mogę podejść, napisać na teamsach albo maila. Póki co to się nawet nie znamy ale zaprosiłbym ją na kawę po pracy. Jak wstaje od biurka, to patrzy się na mnie.

To inny dział, także w razie niepowodzenia kwas nie unosiłby się zbyt długo.

Jakieś rady? Jak podbić? Będę wdzięczny za wszystkie rady

Adams123s napisał/a:

Po przerwie związanej problemami zdrowotnymi wróciłem do sportu i przez znajomego poznałem całkiem sympatyczną koleżankę. Wówczas moje myśli były skupione na byłej dziewczynie, którą naprawdę kochałem, a niestety nasz związek się rozpadł. Chciałem zamknąć ten etap, uporządkować sobie kilka spraw w głowie, aby wówczas dopiero spróbować zbudować nową relację już czystą kartą, dlatego też pewnie w jakimś stopniu nie działem od razu.

Z koleżanką i kolegą stworzyliśmy taką małą paczkę znajomych. Zdarza nam się chodzić na spacery,  czy wyjść jeszcze z jakimiś znajomymi na miasto. Z czasem się zauroczyłem w tej koleżance, przede wszystkim udało mi się ją lepiej poznać jest naprawdę fajną dziewczyną, która wyznaje podobne wartości do moich i podobnie patrzy na świat. Myślę, że naprawdę do siebie pasujemy pod wieloma względami.

Dodatkowo, gdzieś w naszych rozmowach pojawił się temat byłych związków czy naszych aktualnych starań. Wiemy o naszych kontach na portalach randkowych. Opowiadaliśmy sobie o osobach, z którymi utrzymywaliśmy kontakt na tych portalach. Reasumując w moim i koleżanki przypadku nikogo do tej pory nie udało nam się znaleźć.
Chciałbym spróbować zbudować coś więcej niż relacja kolega – koleżanka. Pytanie w jaki sposób zacząć działać? Czy najlepiej zaproponować po prostu spotkanie tylko w dwójkę i powiedzieć jej wprost o  tym, że zacząłem ją postrzegać inaczej niż tylko koleżankę? Czy Waszym zdaniem lepiej do rozegrać w inny sposób?

Kiedy wy, młode pistolety, nauczycie się? Ile razy musicie się sparzyć, dostać po tyłku i wrócić z podkulonym ogonem, by zrozumieć jedno?
Gdzie się uczysz i pracujesz, tam i ..ujem nie wojujesz.
Sracie do własnego gniazda, wiedzeni jakimś romantycznym (a tym samym sztucznym) pierdololo, które miesza wam w łbach. Z takich romansów w ogromnym procencie przypadków nie wychodzi nic, a najczęściej rozbijają się w fazie wstępnej. Potem jest niesmak, kwas w pracy albo w zespole - o ile jesteście takimi cymbałami, by podrywać koleżankę z działu/zespołu - który przekłada się na was. Obniżenie nastroju, spadek wydajności, odlatywanie myślami. Praca - chcąc czy nie chcą - zajmuje lwią część naszego życia. Serio chcesz wpuszczać smród do tej części swojego życia?
A nawet, zakładając, że się uda, to przy pierwszej poważnej kłótni gdzie złapiesz oddech? Na pewno nie w pracy. Jeśli będziecie z sobą mieszkać, to problem się spotęguje.
Sami niszczycie i sabotujecie wasze relacje na starcie: chcąc zbyt bardzo i zbyt mocno, niemal zaduszając szczeniaka w swoim dziecięcym uścisku. Analogia kostki masła do związku jest idealna - zbyt długo trzymana poza lodówką stopnieje i przestanie być użyteczna, ale nadmierne przetrzymywanie w lodówce oraz chłodzenie, wcale nie jest lepszym rozwiązaniem.
No ale wam, młodym pistoletom, jak zawsze brakuje wyważenia.

A potem jest "płaku płaku, nie wyszło - ciągle o niej myślę, widzimy się w pracy" lub inny wariant "nie wyszło, ale zauważyłem, że po jakimś czasie zaczęła się z kimś spotykać. Rozwala mnie to!".
Zacznijcie myśleć.

Mikry Mike napisał/a:

Kiedy wy, młode pistolety, nauczycie się? Ile razy musicie się sparzyć, dostać po tyłku i wrócić z podkulonym ogonem, by zrozumieć jedno?
Gdzie się uczysz i pracujesz, tam i ..ujem nie wojujesz.

Zła rada.

Dowód? Małżeństwa, które się poznały w pracy. Jest takich wiele.

Problem kolegi polega na tym, że nie wie jak ją poderwać.

"hej/cześć, jestem korposzczur2. ... miło mi. Czym się zajmujesz?"

Pojawiło się coś z niczego.