Czy jestem w toksycznym związku? - Netkobiety.pl

Czy jesteś w toksycznym związku? Tak.
Czy powinnaś odejść? Będąc na Twoim miejscu pożegnałabym pana i skreśliła go także z listy znajomych.

Moim zdaniem macie na razie krótki czas związku i po prostu się docieracie. W sumie jesteście nie cały rok parą a dopiero 3 miesiące dzielicie razem mieszkanie.
Nie pozwól sobie na zachowania , które opisujesz  i ustal granice.
Jest przyzwyczajony do mieszkania w pojedynkę i do tej pory wszystko od a do z robił sam , o wszystkim decydował sam a tu nagle pojawiła się w jego życiu osoba, która robi pewne rzeczy po swojemu i według własnych wizji. Prawdopodobnie to doprowadza go do furii , w końcu zaburzyłaś jego ład
Nie daj sobie jednak w kaszę dmuchać i jasno daj do zrozumienia " hola hola , ja tu teraz jestem i nie robimy po Twojemu " .

Jakiej winy? Przecież ty i tak okazujesz anielską cierpliwość. To on ma spore problemy z sobą, które dotąd przezd tobą ukrywał. Szczęście, że zamieszkaliście razem a nie czekaliście np. z tym do ślubu, bo dopiero byłby galimatias. Teraz po prostu zatrzaśnij za sobą drzwi, nie wracaj do niego, chyba że po resztę rzeczy. Na szczęście facet dość szybko się odkrył, musiało go nieźle zmęczyć udawanie kogoś, kim nie był.

Dlatego warto mieszkać ze sobą, by się docierać wzajemnie.

Co robisz, co go denerwuje? Czy chodzi o Twoje zwyczaje typu sprzątanie, układanie rzeczy, godzina o której kładziesz się spać? Czy może o to jak spędzacie razem czas?

Z doświadczenia powiem Ci, ze są ludzie naturalnie czepliwi. Tacy, którzy uważają tylko swój sposób stawiania kubka z herbata za jedyny właściwy i jak stawiasz ten kubek inaczej niż oni, to zawsze będą zwracać Ci uwagę, uważać, że robisz źle, pouczać. Możliwe, ze trafiłaś na ten typ osoby. Pytanie, jak bardzo Ci to przeszkadza i druga kwestia, czy te jego uwagi są wygłaszane w sposób, który Ci odpowiada. Z tego, co napisałaś, to dla Ciebie ta jego czepliwość jest przemocą psychiczną.

Problem z brakiem poczucia własnej wartości i brakiem asertywności (będącej skutkiem pierwszego) możesz, jeśli się zdecydujesz na to, rozwiązać.

Ocenia i krytykuje mnie praktycznie we wszystkim. Czasem spokojnie, czasem stanowczo a nawet w sposob obrazajacy np. Czy myslenie mnie az tak boli bo kupiłam za dużo  szynki? Kwestionuje sprawy zwiazane z prowadzeniem domu..zaczynając od robienia prania a kończąc na robieniu zakupów. Juz jakis czas temu miałam poczucie ze nie nadaje sie do niczego, ze wszystko robię źle..
Można komus zwrócić uwage oczywiście ale wydaje mi sie że w innej formie..czasem tez mozna przymknąć oko..zaakceptowac to że ktos moze w inny sposob układać kubki.

On stosuje wobec Ciebie przemoc. Jeśli uważasz, że on zmieni sposób traktowania Ciebie, to się mylisz. Nie ma tu czego docierać, nie ma czego ratować, nie ma szans na stworzenie zdrowego związku.

Wyjechałaś na jakiś czas. Hm... . Na "jakiś"? Wrócisz do niego? Przed podjęciem tej decyzji wpisz w wyszukiwarkę hasła "Rodzaje przemocy" i "Cykl przemocy w rodzinie".

***

On ze sobą problemu nie ma. On ma problem z autorką, która jeszcze nie zawsze tańczy tak, jak on zagra.

Wyjechałam na co najmniej 3 tygodnie. Na tyle mogę sobie pozwolić.  Nie wiem kiedy pojadę po rzeczy bo muszę to organizacyjnie zgrać.  Póki co zostawie go w tym syfie..niech sie kisi z moimi rzeczami..a jak będą mu przeszkadzać to niech je spakuje i wyśle kurierem. Nie zamierzam nic do niego pisać i kontaktować sie w zaden sposob. Myślę ze najlepszym pomyslem bedzie pojechac zabrac rzeczy pod jego nieobecnosc..

Przez ponad 6 lat mieszkał sam..nigdy nie miał wspólokatora..wcześniej mieszkał z rodzicami. Do dzisiaj kiedy mnie nie ma w domu chodzi do mamy na obiady. Z tego co zdążyłam zauważyć podobny charakter ma jego brat i podobnie zachowuja sie w stosunku do własnej matki. Potrafią czasem na starszą kobiete wyskoczyc.
Dziękuję Wam za wszystkie rady.
Początkowo myslalam ze cos sobie uroiłam.

Nigdy nie wmawiaj sobie, że coś sobie roisz. Wiesz, jakie zachowania nie odpowiadają Tobie, wiesz, kiedy czujesz to, co czujesz.

Wpisz w wyszukiwarkę hasła kampanii społecznej:
"Bo zupa była za słona", "Bo wyglądała zbyt atrakcyjnie", "Bo musiał odreagować". Nic nie usprawiedliwia przemocy.

Przekonałaś się, kim on jest naprawdę i wiesz, że z kimś takim związku tworzyć nie chcesz. To wystarczy do pożegnania, nie musisz utwierdzać się, że Twa decyzja jest słuszna.

Wiem, że jakoś będę musiała podjąć tą decyzję ostateczną i pojechać po resztę rzeczy. Wiem, że im szybciej taką decyzję podejmę tym lepiej dla mnie samej. Zastanawiam się również nad terapią u psychologa za jakiś czas. Sporo wpisów trochę mi naświetliło sprawę z innej strony.

Boli strasznie, bo skupiam się na jego zaletach, na tych fajnych chwilach ale rozum mi podpowiada co innego. Powinnam myśleć o jego zachowaniu i o tym do czego doprowadził.

Trzymajcie za mnie kciuki!

Nie bez powodu zostałaś Autorko jego partnerką. Toksycy wybierają celowo takie zahukane osóbki o niskim poczuciu wartości, które po pierwszych miodowych tygodniach i miesiącach zaczynają tresować, obrażać i przekraczać ich granice. Robią to w taki sposób ze jeszcze bardziej obniżają i tak już pełzające po ziemi poczucie wartości partnerek a one biedne zaczynają wierzyć już same w to ze sa beznadziejne i powinny pana po stopach całować ze zechciał je wogole  z tą ich beznadziejnością i głupotą.
Zastanów się czy gdybyś od koleżanki usłyszała ze jej partner zwraca się do niej per " zamknij pysk" to powiedziałabyś jej ze widocznie zasłużyła czyms na taki tekst albo ze to "zwykle docieranie w związku"?? Wątpię, dlaczego wiec sama pozwalałas się tak traktować?? Ba zastanawiasz się nawet  czy Ci się coś uroiło ze robisz z tego jakikolwiek "problem".  Podczas gdy mając właściwie umiejscowione granice powinnaś po jednym takim tekście podziękować  kolesiowi. Bo nerwy nerwami, awantury awanturami ale ja przez 20 lat związku nie usłyszałam żadnego obraźliwego słowa w moim kierunku. I nie, nie uważam tego za wyczyn, to jest a przynajmniej powinna być norma ze osobę kochaną szanujemy. Może nas wkurzać, możemy na nią nawrzeszczec ale nigdy ubliżyć.
Obstawiam jednak a wręcz jestem pewna że ten "związek " jeszcze trochę pociągniesz. Zostawiłas rzeczy nie bez powodu. Będziesz teraz "musiala" po nie pojechać predzej czy później a misio zacznie swoje tańce godowe i tak Ci zrobi wode z mózgu ze go jeszcze za te nadprogramowe dkg szynki przeprosisz. Tak to niestety działa w przypadku większości nieasertywnych ofiar toksykow. Początkowa faza bojowej postawy ustępuje miejsca wspomnieniom (tym "pozytywnym" oczywiście)tęsknocie i stwarza się przestrzeń do całkowitego wybaczenia misiowi a wręcz uznania ze on miał prawo tak czy inaczej ubliżyć bo rzeczywiście to Ty byłaś ta durna bezmyślna. Dlatego nie będę Ci kibicować raczej życzę żebyś zaliczyła mniej powtórek z rozrywki niż Twoje "koleżanki z podobna mentalnością ". One zwykle dają się upokarzać wielokrotnie i to nie one ostatecznie zrywają toksyczny układ tylko sam toksyk który uznaje ze obecny obiekt tresury już się do końca wyeksploatował i pora zmienić go na inny model.

Wykaraskałam się z takiego związku. Zrób to samo póki jest na tyle wcześnie, że nie odbije się to aż tak na Twojej psychice.
Im dłużej tkwisz w tej relacji, tym gorzej dla Twojego umysłu. Jeśli sama sama zwróciłaś uwagę i nazwałaś tą relacje toksyczną oznacza, że Ty doskonale wiesz, że to toksyk i doskonale wiesz, że powinnaś odejść. Kwestia tego nie czy powinnaś, a dlaczego tego nie robisz.

Siły życzę.

Miałam to samo i się wycofałam... A on dalej ze mną utrzymuje teraz taki kontakt bierny. Daje mi lajki i wysyła mi życzenia urodzinowe np. A taka beznadziejna podobno byłam. I tak już 3 lata od zakończenia relacji. Niektórzy ludzie są ciężcy. Preczytaj ten artykuł - ja mam wrażenie ze to odpowiedź na takich ludzi.

nieregulaminowy link

Hmm, rozumiem, że mózg osoby zakochanej jest oczadziały do pewnego stopnia, ale musisz pracować nad swoimi myślami, to bardzo dziwne, że pamiętasz tylko te dobre chwile. Poczytaj sobie wyżej o zachowaniach, które moim zdaniem są totalnie nie do przyjęcia i to jednorazowo. A Ty wytrzymałaś tak długo, a teraz masz  jakąś dziwną amnezję...

Czy byłaś u terapeuty, zaczęłaś terapię? To naprawdę jest duży problem do przepracowania, po pierwsze, pracować z terapeutą tak,  żeby nie wrócić do tego agresywnego, przemocowego d **ka, a następnie praca nad sobą, nad poczuciem własnej wartości i nauka stawiania granic.

Hej, fajnie że zaczęłaś działać w kierunku terapii. Teraz więc trzeba jakoś dotrwać do tego terminu, niech Cię tylko ręka boska broni, żeby myśleć nad jakimś kontaktem z byłym, czy jakimś śledzeniem go w internecie. Mam nadzieję że nie macie już kontaktu, bo to tylko bardzo utrudni Ci zdrowienie.

Pracujesz, masz hobby, znajomych, przyjaciół? Jak mija Ci dzień? Jakie masz sposoby, żeby nie myśleć o ex za dużo? Sposób o którym tu gdzieś czytałam to np. wypisanie sobie negatywnych cech i sytuacji z nim związanych, kiedy głowa zacznie pracować i przypominać sobie 'szczęście' z nim. Poza tym właśnie pomaga sport, wyjścia na miasto, hobby, wszystko co zajmuje głowę.  No i pisz tu, jak Ci będzie źle. Kiedyś dostałam sporo pomocy na forach, chętnie pomogę.

Co odbiera Ci tyle energii, czyli na co ją zużywasz, że musisz zmuszać się do jakiegokolwiek działania?

To że masz gorszy nastrój, jest zrozumiałe przecież. Bądź dla siebie najlepszą przyjaciółką teraz. Te uczucia trzeba przeżyć, ale z drugiej strony nie zamykaj się na życie. Myślę, że jesteś na dobrej drodze.

No i jeszcze czasem trzeba się jednak zmusić, zmusić żeby pójść na spacer chociaż, albo zrobić zupę, albo coś miłego dla siebie. Żeby się bez końca nie taplać we wspomnieniach.