Rozstanie.. - Netkobiety.pl

Kinia pomyśl, chciałabyś się związać z gościem co przez całe życie biegałby za innymi kobietami, to jest tylko kwestia czasu kiedy by Cię zdradził! (Jeżeli już do tego nie doszło, kiedy byliście parą)
On Cię kompletnie nie szanował, dlatego nie powinna się porównywać do innych kobiet - z pewnością jesteś atrakcyjna i nie jednemu facetowi zdołasz jeszcze zawrócić w głowie...
Moim zdaniem powinnaś czuć się wygrana - a wiesz dlaczego, bo w porę przejrzałaś na oczy i nie spaprałaś sobie życia z nim!!!!
Głowa do góry i proszę Cię nie porównuj się do innych lasek, bo wygląd to nie wszystko... Ważne jeszcze co się ma w głowie...
Pozdrawiam

A na Ciebie chłopcy zwracali uwagę? Może tak, tylko Ty byłaś zapatrzona na swojego chłopaka...

Kinia po pierwsze czy on w ogóle traktował Ciebie poważnie???
Po drugie w jego oczach zawsze byla tylko ona, nie zrozum mnie źle nawet jakby się pojawiła miss świata 2020 on i tak wybrałby tamtą!!! Także Twoje porównanie jest tutaj błędne...
Pewność siebie odzyskasz, nawet szybciej niż myślisz jak tylko emocje opadną i dojdzie do Twojej główki, jakim wielkim palantem był Twój chłopak.
Ciesz się, że jesteś wolna, bo jak widzę z nim byś tylko cierpiała, a na tym nie polega związek, a o miłości nawet nie wspomnę, bo nawet koło niej nie stałaś!
Powiedz tak szczerze reagują na Ciebie inni faceci - zwracają uwagę ???

Naprawde uwazasz ze mimo ze byl ze mna 6 lat i ciagnal to caly czas mimo ze dllugo nam sie nie układało totalnie nie czul nic do mnie?
Tak faceci zwracają na mnie uwage. I przed tym jak go poznalam bylam. Całkiem inna dziewczyna bardziej pewna siebie, po prpstu z uplywem czasu kiedyy wiidzialam ze on nic w tym temacie zwracania uwagi na inne nic nie zmienia pomyslalam ze moze rzeczywiscie nie jestem tak ladna jak one.. Rozmawiałam z nim wiele. Razy o tym ale nic sie nie. Zmienialo. Ciagle slyszalam ze. To moj problem i ja musze w sobie to zmienić.. Ze on mi nie pomoze choć wiem ze tez moglby troche pomoc mi odbudowac samoocene..

Kinia trudno powiedzieć, co było między Wami na początku, może jakaś fascynacja z jego strony, może zauroczenie... Mało istotne to jest teraz, ważne do czego to doprowadziło - tak naprawdę to problem był z nim, nie z Tobą, jak widzisz to Ty się musiałaś starać, skakać koło niego, a on nic sobie z tego nie robił, bo mu w głowie siedziała ta inna. (Z tym byś naprawdę nie wygrała)
Po drugie jak widzisz jesteś atrakcyjna, bo zwracają uwagę na Ciebie inni mężczyźni.
Jak dla mnie on się zachowywał jak egoistyczny palant!
Dziwię się, że tyle z nim wytrzymałaś... Naprawdę ciesz się dziewczyno, że to koniec!
Sama zobacz co napisałaś, byłaś zupełnie inna osobą, pewną siebie, zapewnie wesołą, a co się stało jak weszłaś w ten toksyczny związek???

Kiedyś poznasz faceta, który Cię pokocha za to jaka jesteś - będzie skakał koło Ciebie i zobaczysz wtedy, dojdzie do Ciebie w jakim bagnie byłaś...

Główka do góry, będzie dobrze zobaczysz, to tylko kwestia czasu...

Jestem wręcz przekonany, że był myślami z nią! Tak był bardzo nie uczciwy wobec Ciebie!
Co do niego, jego postępowania, wszystkiego bym się spodziewał po nim...
ale czy to jest teraz ważne ???

Chcesz dalej żyć????
To radzę jak najszybciej zapomnieć o nim, skasuj jego nr tel, zablokuj wszelkie kontakty z nim, komunikatory itd. Musisz się skupić na sobie, zadbać o siebie!!!
Wykorzystaj ten czas na odbudowanie pewności siebie...
Zrób coś co sprawi Ci przyjemność, spotykaj się ze znajomymi, przyjaciółmi, kup dobrą książkę itd.

Jego już nie ma, nie myśl o nim - bo to i tak nic Ci nie da, a będziesz się tylko rozczulała nad sobą i nigdy nie pójdziesz do przodu...

Po drugie - chyba teraz widzisz, jaki wredny typ Ci się trafił??? Z nim byś tylko cierpiała, jest faktycznie za kim tęsknić, myśleć, a nawet zastanawiać się ???
No właśnie...

Dziekuje za pomoc.

Ale czy coś jeszcze robił, poza przeglądaniem jej profilu (często czyli jaka częstotliwość)? Pisał z nią, dzwonił do niej, spotykał się z nią? Bo jeśli tylko przeglądał profil, to imo aż taka przewina nie jest, choć wiadomo, że to nic przyjemnego. Poza tym skąd ty to wiesz, że przeglądał jej profil? Sprawdzałaś mu Facebooka? Ciężko na podstawie tak ogólnego opisu coś wywnioskować, natomiast nie od dziś wiadomo, że nadmierna zazdrość, kontrolowanie, to też nic dobrego.

Wg mnie musiał do Ciebie coś czuć, bo nie jest się z kimś dla zabawy 6 lat. Także może na końcu już nie miał do Ciebie jakichś wielkich uczuć, na co wskazuje fakt, że po tym jak go zostawiłaś po prostu się odciął od Ciebie. Ale sama pisałaś że było ostatnio już słabo między wami. Niestety, jak jesteście razem już, to nie możesz mieć pretensji, że ma ją ponownie w znajomych. Nie sądzę, żeby robił to aby się odegrać na Tobie.

Co do tego, że nie mówił często że kocha i Cię nie komplementował, to też nie wiadomo w sumie, czy Ciebie tak traktował, czy będzie tak traktował wszystkie partnerki jakie będzie miał. Niektórzy taki mają charakter. Powiedzą raz i starczy, albo i nie mówią w ogóle.

Arti ma rację, postaraj się zamknąć rozdział i ruszyć do przodu. Wiem, łatwo powiedzieć.

Tak byl taki moment ze sprawdzalam mu fejsbuka, z rozna częstotliwościa ogladal jej profil ale ciagle przez 6 lat  czasem to bylo po 3,czasem po 5 miesiacach, czasem co miesiąc, ale mnie dziwil sam fakt ze nic go szczegolnego z nia nie laczylo a mimo to byl nia tak zainteresowany gdzie minęło tyle czasu
.. Dzis dlatego dostaje takie iderzenie w twarz bo wypieral mi sie viagle ze nawet hdyby byl sam nic by w jej kierunku nie zrobil, usunal ja tez dla mnie zebym byla" spokojna" minal doslownie miesiac i ma ja ponownie w znajomych..

Bo uważam, że po prostu nie miał jej w znajomych, bo tego od niego żądałaś, a nie dlatego, że nie chciał mieć jej w znajomych. Skoro nie jesteście razem, to po prostu zaprosił ją ponownie do znajomych, powód dla którego jej nie miał wygasł. Nie siedzę w jego głowie, ale jakoś nie wydaje mi się, że zaprosił ją z myślą taką, że dowali Tobie.

Serio aż tak Cię to ruszało, że raz na kilka miesięcy sprawdził jej profil? Ja miałem jakąś wizję, że facet zaglądał tam kilka razy w tygodniu, a nie że co kilka miesięcy. Może jestem jakiś nieobiektywny, ale mi to nie wygląda że miał jakąś obsesję na jej punkcie. Jeżeli nie było jakichś innych oznak, że on ciągle o niej myśli itd. to może wysnułaś za daleko idące wnioski?

Czyli odeszłaś nie dlatego, że chciałaś odejść, tylko odeszłaś, bo myślałaś, że w ten sposób wymusisz reakcję z jego strony. Rozumiem. Akt desperacji, zagrałaś va banque, a on machnął reką. I rozumiem, że to boli.

Nie wiem co Ci doradzić, bo ekspertem nie jestem, są tu bieglejsi w tych sprawach ode mnie. Ale tutaj chyba jest pozamiatane, musisz swoje odczekać aż trochę ci zelżeje żal i pójdziesz do przodu.

Pozdrawiam

Wspolczuje.. Tak zazdrosc jeat okropna, wyniszczajaca i relacje i czlowieka..ja do tej pory wytrzymalam i nie pisalam.. Ale wiem tez ze mam do niego za duzy zal.. Teraz nie ma sensu ufac ludziom..najgoraze to pogodzić sie z tym wszystkim..

Oj wcale nie czuję zebym te sile miala, wrecz czuje sie beznadziejnie sama ze sobą, gorsza od tej dziewczyny, a serce jak bym miała pokaleczone... Masakra. Myślałam ze będzie mi łatwiej. W glebi duszy myślałam ze o mnie zawalczy.. Ze cos sie zmieni a on mnie tak rozczarowal. Wybral ja.

Też tak się   czułam, w sumie czuje. Oszukana.. Byłam taka naj a woli mieć inną przyjaciółkę. Wiem, serce pęka.
Czuj się silna. Jak byś się czuła gdybyś napisała pare wiadomości od serca i dostała byś odpowiedz " Nie czytam tych Twoich książek " Albo napisała byś jak bardzo te lata były ważne itp a ten ktoś nawet nie odczytuje na msg bedac co chwilę.?
Upokorzenie.

Napisałam jej żeby czuła się silna, bo nie slala do niego wiadomości.
Napisałam jak ja się czułam wysyłając swoje i otrzymując takie odpowiedzi..
Użalanie? Nie. Mówienie o uczuciach, gdy ktoś olewa.
A pisząc to chce pokazać autorce że właśnie powinna być z siebie dumna że w ogóle się nie odezwała

Myślę, że rozumiem stan, w którym jesteś. Jak dobrze sobie tę sytuację poukładasz, to wiele się w Twoim życiu zmieni.

Byłam strasznie zazdrosna o znajomość mojego byłego ze znajomą, z którą w ostatecznym rozrachunku okazało się, że mnie zdradzał. Najciekawsze, że żadna inna jego koleżanka nie wzbudzała we mnie takich odczuć - ot intuicja. Kiedy dowiedziałam się o ich romansie poczułam, że moja wartość spada do poziomu poniżej zera, próbowałam zrozumieć dlaczego ona, w czym jest lepsza, i takie tam. Nie zadałam sobie pytania co w naszej relacji nie zagrało, co z nim jest nie tak, że zamiast odejść szukał sobie nowego pewnego gruntu, tylko drążyłam w swojej atrakcyjności, jakby to był jedyny powód do bycia z drugim człowiekiem. Nie tędy droga, nie rób tego sobie.

Nie ma znaczenia czy ona jest obiektywnie ładniejsza (choć jak to porównać, sama wiesz, że jednemu bardziej podobają się np blond, a innemu brunetki, a jeszcze inny zwraca uwagę na coś innego), czy jest fajniejsza, w tej sytuacji nawet nie wiesz, czy ja wybrał, czy nie i jakie to ma teraz znaczenie? Nie otwieraj tych drzwi, bo to co jest za nimi nie ma z Tobą nic wspólnego, a może Cię zranić.

Skup się na sobie. Jeśli podobasz się innym, znakiem tego jesteś atrakcyjna. Zbierz doświadczenia ze związku, to co Cię bolało, czego brakowało i ustaw tam swoje standardy. Są mało wylewni i oziębli faceci, jeśli nie chcesz takiego, to następnym razem wybierz przytulastego misiaka. Minie trochę czasu zanim wrócisz do równowagi, po prostu nie zadawaj sobie cierpienia rzeczami, które nie mają z Tobą nic wspólnego.

Jeśli zaś chodzi o kwestię rozstania - kiedy odchodzisz bądź gotowa na to, że to koniec. Rzucanie kogoś z nadzieją, że pobiegnie za Tobą ociera się o manipulacje. Facet uznał, że to koniec, może męczył się w związku (ciężko żyć z kimś kto jest bardzo zazdrosny) i stąd odciął się totalnie. To też lekcja na przyszłość, że ciągłe wiercenie komuś dziury w brzuchu nikomu nie służy, nawet jeśli Ty masz rację.

Na przyszłość nie polecam szpiegować, nie dlatego, że to nieładnie, ale robi bałagan przede wszystkim w głowie Tobie. Jeśli komuś nie ufasz, to zadaj sobie pytanie jak realne są podstawy braku zaufania, przegadaj to z partnerem, a jeśli naprawdę coś jest na rzeczy, to zastanów się nad sensem związku, w którym nie możesz ufać partnerowi. Chyba nie chodzi o to, żeby ktoś był przy Tobie bo go kontrolujesz, tylko dlatego, że chce być z Tobą i wybrał Cię spośród innych?

Wyrzuć tamtego Pana z głowy, powyciągaj dobre wnioski z tego co było między wami (oparte na faktach!) i pozwól sobie żyć. Miłość do Ciebie wróci, tylko nie zalewaj się żółcią i nienawiścią do jakiejś odległej kobiety.

Dokładnie. Jakiekolwiek negatywne uczucia w kierunku tamtej dziewczyny w niczym Ci nie pomogą. Nie roztrząsaj już przeszłości, pora patrzeć przed siebie i dać sobie szansę na prawdziwe szczęscie z kimś innym

Kurcze chyba troszkę mnie zle zrozumieliscie. Moje odejscie to nie byla zadna proba manipulacji tylko wynik bezsilnosci z mojeej strony i mysle ze tez kosekwencja mojej zazdrosci ktora w zaden sposob nie byla rozpatrywana przez mojego lartnera tak ze to nie tylko moj problem ale rowniez nasz. Wszelkie proby jakichkolwiek rozmów miedzy naami na ten temat konczyly sie fiaskiem..nie widzialam z jego stroony zaangazowania oprocz tego ze czasem padaly puste slowa z jego strony ktore nie byly potwierdzone czynami np. Pogodzilismy sie w jedna z niedziel po 2 tyg nie odzywania a vhlopak odezwal sie do mnie dopiero w czwartek tlumaczac ze pracowal... Kiedy w jeden zz weekendów po dluzszej "separacji" sie Pogodzilismy w weekend potrafil do mnie w ogole nie przyjechać... Ja po prostu strasznie chciałam choc trlche zaangażowania a on co sie troche przyblizyl to sie oddalal we mnie wtedy rosla frustracja i tymbardziej napedzalam sie w swojej zazdrosci.. Bylam bezradna w pewnym momencie i powiedziałam koniec... Bylam swiadoma tego co robie i tego tez ze nadal go kocham. I bedzie mi ciezko ale chyba w wiekszosci z nas sa takie mysli w glowie ze wszysstko przycichnie po chwili a on nie da mi odejsc bo przeciez tez "kocha". Dzis wiem ze nie dosc ze skreslil mmie bardzo szyybko to jeszcze mam serducho pelne goryczy bo uderzyl do laski ktorek wypieral mi sie przez caly okres trwania mokego 6 letniego zwiazku. Kednak noe byl szczery. Bo sorry ale ja większości osob z przed mokego zwiazku z nim nie pamietam ktore poznalam w jaakis klubach i skoro tlumaczyl mi ppzniej ze naeet gdyby byl sam to by do niej njie startowal a minelo tak malo czasu i widze ja u niego w znajomych gdzie jestem pewna ze odnowil z nia tez kontakt to jednak cos nie gra... I takk wiem tez i zdaje sobie z tego sprawe co piszecie ze mam wiele spraw do poogarniania w glowie i woem tez ze mam problem z samoocena. Ale liczyylam na tego czlowieka ze zrobi cos z problem ltory od malego urual do rangi ogromnego wrecz do nieprzeskoczenia(zazdrosc, brak zaufania, okazywanie uczuć, pokazywanie lomus ze jestes dla niego wystarczajaca i najważniejsza). W pewnym momencie juz czuulam ogromna bezradnosc i samotnosc w tym wszystkim.. Potrafilam uslyszec ze naawet kiedy plakalam to ze gram.. On z jednej strony niby chcia ze mna byc a z drugiej nie widzialam zeby cokolwiek w naszej relacji sie zmieniało w moom koerunku. Choc ja bylam bardzo swiadpma tego nad czym powi nam popracowac i co zmienicc w tej relacji. Mowilam mu bylo mega duzo rozmow jak bardzo potrzbuke teoche czegokolwiel z jego stroony zeby byo dobrze. Kiedy wróciliśmy znjednego z wyjazdów pokloceni wyslallam mu z rana widomosc ze bardzo go kocham ze chce pracować nad soba i nad nami ze go za wszystko przepraszam ze chce zeby byo dobrze itd. Bo ja tez wiem ze moja zazdrisc w pewnym momenvie byla tpksyczna bardzo Potrafilam niestety nie dostac na to zadneej odpowiedzi z jego str. (sms wyslany w pon a on odezwal sie w czwartek olewajac to całkiem co napisalam..)

A jezeli chodzi o ten portal to zaczynajac po krotce od poczatku, w pierszym roku naszego zwiazku kiedy mielismy dostęp do swooicj kont obydwoje zauwazylam ze ogladal codziennie po kilka razy swoja byla przez jakis miesiac bylo to juz wtedy jak bylismy razem, zablokowal ja obiecujac mi zd to nic nie znaczy, później mając dalej portal zauwazylam ze ogladal laski ze zsjec z klubow na ltorw wchodził wyszukiwal sobie i wklepywal ich prpfile prywatne bylo icj sporo byla o to. Spina jak przycichlo zauwazylam wwlasnie te lasle o którą teraz mam zal bo on na poczatku pptrafil killa razy w tyg wejsc na jej profil pozniej kiedy usunal ja o swpoj profil i wchodził pczywiscoe wtedy loedy sie ppklocilisny, aktywowal swoj prppfil i wchodził na nia... Stad taka moja wrazliwosc na te klientki i portal.. Później zaczelo sie brak okazywania uczuc, ja potrzebowałam teho wiecej pozniej ja juz mialam pewnie wyostrzony wzrok na onne laski jak wychodzilismy i tak po krotce zaczelo sie wszystko walic.. Moj zwiazek i moje JA. Dzis wiem ze mnie skreslil i wybral te laske ktora ciagle ponoć" mial gdzies" i czuuje sie beznadziejnie sama ze soba, bo tyle razy byla o nia spina w naszym zwiazku i bylam o nia zazdrosna a dzis. Czuje to z 10krotna sila. Choc wiem ze moze juz robicc wszystkl. ..

No to odwróćmy sytuację, wyobraź sobie, że masz chłopaka. Wchodzi na Twoje portale społecznościowe i sprawdza kogo oglądasz. Następnie "punktuje Cię" za każdą osobę płci przeciwnej. Musisz się tłumaczyć, musisz mu mówić, że go kochasz, musisz udowadniać swoją niewinność, no ale go kochasz. Sytuacja się powtarza co jakiś czas, zaczynasz mieć dość, więc już się nie tłumaczysz. Sytuacja eskaluje, są awantury, jest wypominanie, coraz więcej pretensji. Partner ma do Ciebie żal. Za mało go kochasz, za mało poświęcasz mu czasu, nie ufa Ci. Ciągle Cię kontroluje. Czujesz się bezsilna, bo to już trwa latami. Już nie wiesz jak go przekonać, że nie zdradzasz go z tym kolegą z klubu. Przecież to Twój znajomy, więc z ciekawości od czasu do czasu przeglądasz jego profil. Męczysz się tak bardzo, że powoli przestajesz lubić spędzać czas z partnerem, jest ciężko, smutno i każda rozmowa kończy się awantura albo pretensjami. Robisz coraz większe przerwy w spotkaniach. Na koniec partner żąda, żebyś usunęła tego znajomego ze znajomych, a potem konto na portalu społecznościowym. Ale to za mało. Czujesz, że Twoje wysiłki nic nie znaczą, nic nie ukoi tej zazdrości. Ciągle dostajesz burę za nic. Starasz się, a Twojemu partnerowi jest mało. Czemu w końcu nie da Ci spokoju? Ciekawe czy z tym znajomym też by tak było?

* * *

Nie piszę tego, żeby Cie zranić, tylko zwrócić Ci uwagę na bardzo istotną kwestię. Nie umiesz komunikować problemów w związku, posuwasz się do awantur, manipulacji, przerzucania odpowiedzialności za swoje bolączki na partnera, kontrolujesz jego media społecznościowe, to co on ogląda, czuje i myśli. Nawet porządny facet miałby dość. Proszę Cię naprawdę wczuj się w wyżej opisana sytuację. Nie twierdzę, że tak było u Was, ale z Twojego opisu wynika, że było całkiem podobnie. Może Twój partner był faktycznie nie w porządku, ale jeśli tak, to należało się rozstać. Twój problem z zazdrością jest Twoim problemem, nie jego. Powinnaś poważnie nad tym się zastanowić, bo to za Tobą pójdzie i będzie eskalować w innych związkach. Rozumiem, że zerwałaś w akcie desperacji, ale nie rozumiem dlaczego oczekiwałaś, że on pójdzie za Tobą, skoro ta relacja była tak ciężka dla Was obojga?

Jeśli Twój partner nie traktuje Cię należycie, to trzeba z nim o tym porozmawiać, nie na zasadzie pretensji i awantury, wymuszania, wzbudzania poczucia winy, tylko rzeczowo i na spokojnie wyjaśnić co jest nie tak. Raz a konkretnie. Jeśli partner będzie miał to w głębokim poważaniu, to trzeba się zastanowić nad sensem ciągnięcia takiej relacji. Ludzie mogą się kochać, ale mogą nie być w stanie dać sobie tego czego w związku oczekują.

My kobiety tracimy strasznie dużo energii próbując zmusić facetów, żeby ZROZUMIELI. Nie na tym rzecz polega. Skup się na sobie, może idź na terapię i przepracuj temat chorobliwej zazdrości oraz asertywność i stawianie granic. Wierzę, że będzie dobrze i poznasz jeszcze smak prawdziwej miłości i zdrowego związku opartego na zaufaniu, nie kontroli.

Moim zdaniem to nie jest problem. Sama mam przyjaciół płci męskiej, znajomych i kolegów i nie wyobrażam sobie, żeby mój partner miał do mnie o to pretensje. Ale zachowuję całkowita transparentność i traktuje partnera tak, żeby nie miał powodów do zazdrości albo niepokoju.

Jak mawiają, co kraj to obyczaj. Czytałam na niektórych forach, że panowie nie chcą się spotykać z dziewczynami, którzy mają męskich kolegów/przyjaciół. Więc to działa w dwie strony.

Uważam też, że posiadanie znajomych płci przeciwnej samo w sobie nigdy nie stanowi problemu. Problem stanowią niedomówienia, brak komunikacji, brak poczucia własnej wartości i inne braki, które w konsekwencji prowadzą do braku zaufania i utraty poczucia bezpieczeństwa.

Ale co ona wygrała? Gościa, który, jak pisałaś, nie był dobrym partnerem? Czy to naprawdę taki skarb? To Twój były, więc jakie znaczenie ma to z kim on jest albo czy ta osoba jest bardziej lub mniej w jego typie? To jego życie i jego wybory.

Ogarniesz to w swojej głowie, tylko nie oglądaj jej zdjęć. Choćby Cię swędziało, nie zaglądaj. Najlepiej wszystko poblokuj - i jego i ją i odstaw media na kilka tygodni. Teraz jest czas się skupić na sobie. Jak nie będziesz dostarczać tym paranoicznym myślom bodźców w postaci zdjęć i porównywania się, to wkrótce te emocje się wyciszą. Daj sobie czas i zadbaj o siebie.

Otóż to, zgadzam się w 100%. Dodałbym jeszcze, że to na nas samych spoczywa odpowiedzialność/obowiązek wyznaczania granic dot. treści, a także czasu spędzanego na korespondencji z kimś. Czasami kolega, może zacząć pisać czy wysyłać do Ciebie rzeczy które może w jego mniemaniu nie są niczym przekraczającym granice, szczególnie jeśli kolega/koleżanka są singlami, dawno nie był w poważnym związku. Natomiast my będąc w kimś intuicyjnie czujemy przecież, że nasz partner/partnerka nie byłby z takiego rodzaju korespondencji zadowolony i wtedy trzeba wyznaczyć granicę. Kontynuowanie takiej rozmowy w takim formacie, wiedząc, że partnerowi by to się nie spodobało, to już jest nie w porządku i działanie na szkodę własnego związku.

Podobnie z częstotliwością. Ja rozumiem, kolega, koleżanka. Ale pisanie codziennie, czy co drugi dzień i to dziesiątki wiadomości, albo w późnych godzinach, wg mnie nie jest to normalna relacja koleżeńska czy nawet przyjacielska. Przyjaciel jak inteligentny to przecież wie że co za dużo to niezdrowo.

Tak, mam tutaj złe doświadczenia osobiste.

Natomiast w poruszanym wątku oczywiście wiemy bardzo mało, jak to na forum. Nie twierdzę, że jej partner był całkowicie OK. Ale robienie takich scen zazdrości tylko dlatego że sprawdzał raz na czas jakiś profil? Cholera, są tutaj ludzie po rozwodzie. Niech pierwszy rzuci kamieniem ten co nie wszedł czasem z ciekawości na profil eks. Patrzymy sobie na profile różnych ludzi, z różnych przyczyn! Z tego co pisze autorka jej eks nie spotykał się z tą panną, nie pisał do niej, nie gadał o niej itd. Ja nie wiem, mi się wydaje że tutaj przede wszystkim jest problem chorobliwej zazdrości i braku poczucia własnej wartości przez Kinię. Poza tym potrzeba kontrolowania, sprawdzanie mu profilu itd.

Bardzo mnie dziwią tutaj niektóre głosy kategorycznie piszące, że partner Kinii "odpłynął". Uważam, że za szybko ferowany jest taki wyrok (co jest zresztą nieraz bolączką tego forum). Co on takiego właściwie zrobił? Przeglądał profil jakiejś laski (o czym imho Kinia nie powinna nawet wiedzieć) i przyjął ją do znajomych jak zerwał z Kinią?

Jak ktoś napisał chyba terapia, skoro czujesz się źle nawet przez to, że wrzuca jakieś fotki. Nie widzę innej drogi.

Kinia, może nie doczytałem ale czy Wy na pewno byliście w związku, czy były z jego strony jakieś deklaracje ?

Zapewne znasz takie pojęcie FWB ?
Sadzę, ze dla niego to nie był związek.

za Joanna Pachla - cyt: "W takiej relacji bardzo łatwo jest zostać skrzywdzonym. Bardzo łatwo też można skrzywdzić kogoś. I to nie jest tak, że w taki układ wchodzi najgorszy dupek, albo pierwsza wredna zołza dzielni. Czasami dzieje się tak, bo ta relacja nie jest prosta, zasady nie są jasne dla obu stron. W końcu to „związek” dwóch osób, które coś przyciąga, ale obie wiedzą, że nie chcą tworzyć czegoś poważnego. To jak wożenie nitrogliceryny rowerem – wszyscy wiedzą, że to kiedyś jebnie."
Wg mnie. Ty przeszłaś do kolejnego etapu już dawno, a on był cały czas w tym samym kumplowskim ...

Nie wiem... Wydawalo mi sie ze mu zalezalo przez jakis czas na pewno, z czasem bylo uczucia tego coraz mniej... Pozniej to juz wrecz pogarda. Przyznam nawet ze kiedy w klotni uderzylam go w ramie z nerwow nawet niestety potrafil rowniez mnie uderzyc w okolice glowy... Mowil ze to moja wina ze to ja podnosze na niego reke..

Jak jeszcze człowiekowi zależało i raz czy drugi prawie się zaczęło, ale zbyt szybko skończyło, to jeszcze nie miałem nawet konta na żadnym portalu..

A tak na poważnie, to z klei nie zrozumiem nigdy tych, którzy porównują się w jakikolwiek sposób z byłymi czy kolejnymi partnerami swojego ex'a. Mógłbym zrobić to równie dobrze ja, zastanawiając się dlaczego akurat wybrała jego a nie mnie...Tylko po kiego diabła się zadręczać, rozpamiętywać to wszystko i rozkładać na czynniki pierwsze... Czy to coś zmieni?
Na przemoc, KAŻDĄ i z KAŻDEJ strony nie ma usprawiedliwienia! Zatem, jeśli aż do tego dochodziło, to ewidentnie wina była po obu stronach...

a jesli chodzi o porownywanie sie to jeat tak tylko latwo powiedziec ze to bez senssu i to nic nie zmieni.. Gorzej przemienić to w czyn. Mysle ze to wszystko jest sttraszniw toksyczne. Ja poniekad pewnie tez bylam...

Rowniez jestem, bylam i zrobilam dokladnie to, co pisze Artiii by zrobic...  zajelam sie soba. A wiec zadbalam o siebie. Przestalam myslec o tamtym panu juz, jemu juz dziekujemy, czas na nowe..jak to wczoraj wyczytalam w ktoryms z postow tutaj, nowe moze byc piekniejsze i staram sie aby tak bylo, aby kazdy dzien teraz byl lepszy, niz kiedy bylam z tamta osoba i wrocilam do gotowania..probowal mi wmowic, ze i to robie zle, bo przeciez tylko on robi wszystko dobrze..chyba zapomnialam jaka przyjemnosc sprawialo mi gotowanie zawsze .
Jesli moge cos powiedziec, nie da sie chyba tak od razu poradzic sobie z tym..no, ja ucielam od razu znajomosc z toxycznym panem, ale liczy sie kazdy maly krok, kazdy nawet najmniejszy kroczek, ktory po tym wszystkim, po takiej sytuacji robimy. Bo przeciez i maly krok jest juz postepem. Tez bylam inna, kiedy poznalam tego czlowieka.Wesola, usmiechnieta, pewna siebie.Zabieral mi cala radosc zycia.Czulam sie nieszczesliwa, nie umialam sobie poradzic z tym co wyprawial ten gleboko zaburzony czlowiek, ktory w ogole nie nadaje sie do zycia. Teraz ta radosc wrocila. Jestem soba i mam moje zycie.Czasami jeszcze nagle przypominaja mi sie te wszystkie chore rzeczy, ktore ze mna wyprawial, ale pracuje nad tym. Nie wiem czy uda mi sie zaufac znowu, po tych wszystkich zdradach, klamstwach, manipulacjach, moze czas,nie wiem, ale jestem teraz skupiona na innych rzeczach, zmiana pracy, zmiana miejsca zamieszkania. Mysle, ze sa wazniejsze sprawy w zyciu niz rozpamietywanie, myslenie i poswiecanie chocby jednej cennej minuty naszego zycia na czlowieka, ktory na to nie zasluguje.Tez przez caly czas przewijala sie jedna pani w tym dziwacznym zwiazku.Ciagle wiadomosci od wszedzie, nawet kiedy bylam obok.Za moimi plecami nadal utrzymywal z nia kontakt, ba, jezdzil do niej a mnie oklamywal, wymyslal jakies bzdury, ale przypadek sprawil chyba, ze sie dowiedzialam, ze spotykal sie z nia. Pomijam, ze dziewczyna nic do niego nie ma i kiedys mu to glosno wykrzyczala, jest samotna matka i potrzebuje kasy, ktorej ja od niego nie bralam, bo mam swoja, wiec, w kazdym razie mial gdzie inwestowac.Coz.Duzo by mowic, ksiazke moznaby napisac..
No wlasnie.Zwracaja na Ciebie uwage mezczyzni.Na mnie tez, nawet przy nim.Staram sie dbac o siebie, nie wiem usmiecham sie, jestem soba, ale przy nim, czulam sie...bezwartosciowa, nie moglam byc soba, caly czas balam sie, co znowu ten pajac odstawi...To byl koszmar gdziekolwiek z nim isc.Zadna nie mogla przejsc kolo niego spokojnie.Malo tego, byl na tyle bezczelny, ze na poczatku naszej znajomosci po prostu wszystkie podrywal..juz nie chce sie wypowiadac na ten temat..biedny don zuan..narcyz jakich malo..hm..
Zapewniam Cie, nie masz za kim tesknic. Naprawde zajmij sie teraz soba, zadbaj o siebie, o swoje dobre samopoczucie. No
Jasne, ze potrzebujesz czasu. Moge powiedziec, ze im wiecej czasu mija..on staje sie dla mnie coraz bardziej odlegly, zaczynam chyba zapominac jak wyglada jego geba. A to dobrze, czego i Tobie zycze.Bedzie dobrze..jak to gdzies bylo:" teraz bedzie troche trudno, ale potem bedzie dobrze".Zobaczysz..

Kinia8990 - to normalna faza, rozmawiałem ostatnio o tym z psychologiem. Też jestem jakieś 4 miesiące po tym jak odeszła do ode mnie żona do kochanka. W głowie wyobrażam sobie, że ona chce do mnie wrócić - układam 1000000 wersji odpowiedzi jak się mam zachować co jej odpowiedzieć. Na szczęście do tego nie dochodzi, ona totalnie się ze mną nie kontaktuje ja z nią również (podczas ostatniej rozmowy poprosiłem żeby się nigdy w życiu do mnie nie odzywała - nie mamy dzieci).
Psycholog z którym prowadzę terapię wysnuł wniosek, że u mnie to przypomina takie targowanie się i utwierdzanie że to już definitywny koniec związku. Umysł szuka sposobu potwierdzenia zaistniałego stanu, próbuję sobie z tym radzić wyobrażając sobie że dochodzi do takich sytuacji kiedy to ja mogę zdecydować. Najzdrowsze w tym wszystkim jest to, że w każdej wersji najpierw walczę ze sobą z własnym uczuciem które do niej jeszcze się tli, ale na koniec dochodzi do odmowy (lub postawienia nierealnych dla niej warunków) i przychodzi rozsądek.
Czasami jak jest mi ciężko odpalam to forum i czytam podobne przypadki gdzie strona odchodząca wyszła z prośbą o powrót. To nigdy się nie udaje i nie kończy się dobrze. Znalazłem tutaj na forum tylko jeden taki przypadek gdzie facet po trzech miesiącach (kiedy jego żona mieszkała u kochanka) przyjął ja z powrotem. Drugi przypadek jaki znam to żona Tuska która od naszego byłego premiera też odeszła i wróciła. Taki scenariusz jest chyba tak samo prawdopodobny jak trafienie w totolotka.
Te myśli rozterki będą pewnie towarzyszyć przez jakiś czas. Daj sobie powiedzmy max miesiąc aby cię męczyły te myśli, posnuj sobie w głowie plany na wasz potencjalny powrót i rozwalaj go na czynniki pierwsze (co z tego wyjdzie, etc). Po prostu musisz to przerobić upewnić, że ta decyzja którą sama podjęłaś jest dobra (ja zostałem postawiony przed faktem dokonanym i muszę tylko utwierdzić się w nie mojej decyzji). Po tym czasie walcz z tymi myślami, uświadamiaj sobie że już to przerobiłaś i to nic dobrego. W końcu same powinny odejść.

Powodzenia, nie będzie łatwo, ale dasz radę.