On i dziecko. - Netkobiety.pl

J.w. jeżeli chcesz być na pierwszym miejscu to nie w związku z osobą która opiekuje się dzieckiem.  Tak naprawdę to niezależnie od wieku ono będzie najważniejsze.  Tak samo by było gdybyś odwrócila role.
Przemyśl czy taki układ ci pasuje. To nie jest ani złe, ani dobre. Poprostu tak jest i świadczy o tym, że facet ma prawidłowe priorytety. Dziecko bez niego nie da sobie rady, ty tak.

Czego oczekiwałaś? Że odda synka do domu dziecka, by wziąć sobie 20 letnią córeczkę?
Swojego ojca nie masz?

Niech sobie poczytają Panowie i na pierwszą randkę dzieciaka pożyczą, to odsieją część adoratorek na pewno..

Po to, że tu nie chodzi o sam fakt posiadanoa dzieciaka, tylko o cokolwiek ważnego w życiu takiego mężczyzny, o co taka niedojrzala panna będzie zazdrosna. To moze być kot, praca, jego rodzice czy hobby.

Nie wiem czy to jest to samo. Tak, niektore osoby beda zazdrosne nawet o kota (moj byly byl), ale dziecko to nie to samo.
Dziecko jest serio wazniejsze od partnera (zwykle), a kot czy hobby nie sa.
Dziecko jest ciagle obecne i jest jedna z najbardziej absorbujacych rzeczy na swiecie. Nie chcialabym partnera z obsesja na punkcie pracy czy hobby i codziennie by sie tym zajmowal od rana do nocy.
Tutaj jest mowa o ojcu, ktory sam chowa dziecko i to bardzo mlode. Nie trzeba byc 'niedojrzala panna' zeby chciec byc najwazniejsza osoba w zyciu partnera i zeby lojalnosc partnera lezala w pierwszej kolejnosci z toba.
To w sumie jest raczej normalna potrzeba w monogamicznych zwiazkach. Wiem, ze moj maz chce byc dla mnie najwazniejsza osoba i ja dla niego tez. To jest oczywiste, ze jest wazniejszy np od moich rodzicow.

Autorka rzeczywiscie, wydaje sie troche zazdrosna. Nie przyszloby mi do glowy to z siedzeniem w samochodzie, ze to ma jakies wieksze znaczenie.
Jednak akurat ta odpowiedz, ktora zacytowalas to dla mnie jakas prawda zeby nie wkopywac sie w takie uklady lepiej. Chyba, ze ktos bardzo uwielbia dzieci. Ja dzieci szczegolnie takich kilkuletnich bardzo nie lubie i nie wyobrazam sobie znosic ich codziennie. Niemowle jest slodkie i urocze, a dalej tylko gorzej az dorosnie

Ela, wielki szacunek dla Ciebie.

Jak ktoś lubi się babrać w gów**e z czyimś dzieciakiem to proszę bardzo ja w życiu to już wolę być starą panną z kotem takie jest moje zdanie ale baby lubię sobie stwarzać same kłopoty jak ja czytam to forum i te tematy i problemy to czasami aż łapie się za głowę masakra

Nawet tu na forum trafiają się historie, gdzie dzieciaty singiel sobie kogoś znalazł, więc nie demonizujmy tak. Gdybym była gotowa na dzieci i spotkała "idealnego" mężczyznę z dzieckiem to nie miałabym problemu. A i nie mam jakichś oczekiwań że mam być "najważniejsza" dla kogokolwiek bo to życie, a nie disney, i ludzie mają wiele zobowiazań i muszą dzielić swój świat, czas i serce na więcej niż jedną osobę, może dziecko, może chorych rodziców...
Wiadomo, fajnie mieć coś tylko dla siebie, na wyłączność, jak z bajki, ale zejdźmy na ziemię.

To tylko (aż) kwestia decyzji. Nie moralności czy rozumu. Jeśli nie chcesz teraz zajmować się dziećmi, to nie dla Ciebie, jeśli uważasz, że negatywne uczucia wobec dziecka zaważą na tej relacji, jeśli potrzeba bycia "najważniejszą" dla kogoś przewyższa chęć bycia w związku z taką osobą, no to odpowiedź jest jasna.

Można.

też myślę, że dzieciura trzeba było do bagażnika wsadzić

Bardzo dziękuję za wszystkie odpowiedzi.
Zaznaczam, że nie jestem "panną", która wymaga Bóg wie czego. On jest po przejściach.  Ale ja również. Jestem po rozwodzie, który bardzo przeżyłam. Mąż mnie skrzywdził i tak naprawdę dopiero po poznaniu obecnego partnera (próbowałam tez z kimś innym) zobaczyłam jak mężczyzna może naprawdę traktować kobietę. Po wszystkich przejściach czuję się niedoceniona i bardzo chciałabym mieć tak naprawdę na kogo liczyć. Nie martwię się, że obecny partner mnie zostawi dla byłej. Mieli wpadkę. Bez ślubu. On jest bardzo dojrzałym i opiekuńczym mężczyzną. Jest to bardzo imponujące. Sama już jestem w takim wieku, że chciałabym mieć dzieci. Czas najwyższy, ale też czuje instynkt. Na codzień pracuję z dziećmi, uwielbiam je. Stąd też sama się sobie dziwię, dlaczego obecna sytuacja sprawia mi tyle...bólu ? Może przez to, że w poprzednim związku mialam wszystko idealnie poukładane. 10 lat życia z kimś, mieliśmy wszystko...ale nie mieliśmy miłości. I tak naprawdę wiem, że obecny partner daje mi więcej, dużo więcej niż mąż bez dziecka przez 10 lat...

To szczęscie trafić na fajnego faceta.
Ale pomyśl, oboje jestescie po przejściach, on jak sama piszesz, wiele Ci daje, zastanów się czego On potrzebuje? Bo w związku musi być wymiana, by coś się budowało.
Pewnie partnerka okazala sie mocno problematyczna, skoro został z tym dzieckiem sam.. wiec łatwo mu nie jest.
No i jest jeszcze to dziecko, co na początku życia tez ma pod górkę.
W tym wieku dziecko to przyznam, nieraz trudne jest do polubienia 2 , 3 latki są problematyczne. Mocno sie to zmienia po 4 roku zycia przeważnie.

Byc może  jak Pasławek zauważył, coś się w Tobie odezwalo, jak zobaczylaś to dziecko z przodu? Jakiś powód ukryty gdy bylaś odsunięta na boczny tor..w poprzednim zwiazku, w dzieciństwie..
Popracuj nad tym, dobrze Ci z nim, on sie jasno zadeklarowal, ze chce mieć z Tobą dziecko..
Masz chyba szczęście.