Związek a nowa znajomość - Netkobiety.pl

"Problem polega na tym, że nie umiałam powiedzieć partnerowi o tym kontakcie z nim chociaż tak naprawdę nic złego nie robiłam" - jakbyś tak myślała, nie zerwałabyś kontaktu.

Nie rozumiem, dlaczego zerwałaś kontakt, skoro lubiłaś tego gościa. Sporadyczne pisanie to nic złego. Wystarczyłoby spokojnie powiedzieć o tym partnerowi, wyjaśnić, aby nie było nieporozumień. Przez całe dorosłe życie nie będziesz mogła mieć męskich kontaktów?

To, że kiedyś spodobałaś się gościowi nie oznacza, że teraz by tak było.

Gorzej, jak ty nie traktujesz tego gościa tylko jako kolegę.

Ona miała adoratora + atencje,
gość liczył, że się dobierze jej do majtek/odczepi wagonik i zajmie miejsce aktualnego faceta.

Przyjaźń damsko-męska nie istnieje, a już szczególnie taka w której się po kryjomu siedzi na komunikatorach.

Dobrze, pójdę powiedzieć moim przyjaciołom, że nie istnieją, bo urodzili się z penisem, a nie cipką.
Nie mierz wszystkich swoich miarą.

Problemem owszem jest ukrywanie, które jest dla mnie dziwne. Bo skoro nie robi się nic złego, po co ukrywać.

Autorko, Prosiaczkowo - nie wierzę Wam prawdę mówiąc. Nie potrafię uwierzyć że nie budziło by to Waszych zastrzeżeń jeżeli by Wasz partner Wam oznajmił:

"Kochanie, kiedyś poznałem taką koleżankę co jej się podobam/łem. I, ostatnio, jak my mieliśmy kryzys w związku, to się odezwała i zacząłem z nią pisać. Ona jest świetnym człowiekiem, chyba nawet w niektórych kwestiach czuję że ona mnie lepiej rozumie niż Ty. Dobrze nam się rozmawia, czasem po parę godzin. Ale nie martw się, ona wie że mam dziewczynę, nie jest jakaś nachalna - to właściwie ja częściej inicjuje kontakt. Jak często? Wiesz, próbowałem żeby to było sporadyczne rozmowy, planowałem nawet że przez parę dni się nie odzywać - ale jakoś nie wychodziło. No cóż, te rozmowy to dosyć intensywne są..."

Oczywiście nikt normalny by tego partnerowi tak nie zakomunikował, ale w tym zebrałem wypowiedzi autorki na temat jej relacji z kolegą. Fiona277 - już Ty dobrze wiesz czemu nie powiedziałaś o tym koledze swojemu partnerowi, nie oszukuj się i nie wyłapuj postów którymi możesz się usprawiedliwić - bo to nie doprowadzi do niczego dobrego...

Zdradzić można nie tylko seksualnie. Jeżeli będąc w związku miała byś kolegę z którym częściej rozmawiasz niż z partnerem, uważasz że Cię rozumie lepiej, i, co zapewne miało miejsce, zwierzasz mu się z problemów w związku - to partner ma prawo się z tym źle czuć że znalazłaś sobie takiego kolegę, czuć się po prostu oszukany - szczególnie jak ta nowa relacja jest bardzo intensywna i... ukrywana.

Ale ja mu się nie zwierzałam z problemów w związku! Nawet mu nie powiedziałam o tym, on nie wie że był między nami gorszy czas. Rozmawiałam z nim o życiu i pierdołach. Tylko tyle.

A ja to widzę tak. Zakładam, ze masz mocno rozbudowany system wartości jakimi się kierujesz i dlatego zdrada to dla Ciebie coś okropnego albo sama byłaś kiedyś zdradzona. Dlatego przyrzekłaś sobie że Ty nigdy nie zdradzisz, jak pokochasz to na zawsze. Teraz zwyczajnie się zafascynowałaś, zauroczyłaś nowym kolegą - zdarza się. Ale przez to nie dopuszczacsz tej myśli do siebie, bo musiałabyś się uporać z tym, że robisz coś bardzo złego. Jak na moje oko czegoś Ci jednak w obecnym związku brakuje. Miałam kiedyś podobnie. Obiecałam sobie ze mój były facet będzie tym na całe zycie i bardzo chciałam w to wierzyć. Aż tak bardzo, że rok broniłam się przed uczuciem do obecnego męża Tylko my razem pracowaliśmy więc siłą rzeczy nie mogłam uciąć kontaktu. Też go ukrywałam, pisałam z nim po nocach, cały czas wmawiając sobie, ze kocham tylko i wyłącznie tamtego z którym byłam, tymbardziej ze tamten bardzo dobrze mnie traktował. Po roku do mnie dotarło, że zdarzają się w zyciu uczucia z którymi nie wygramy. Dzisiaj jesteśmy 5 lat po ślubie i nie żałuje, ze odeszłam od poprzedniego z którym byłam 8 lat. Więc przemyśl sobie czy obecny związek w pełni Cię satysfakcjonuje bo jesli nie, to nawet jak nie z tym kolegą to z kimś innym kiedyś znowu spotka cię podobna fascynacja.
Jak zdecydujesz się powiedzieć partnerowi o koledze to najlepiej na luzie, bez wypieków na twarzy, które jak się domyślam masz na samą myśl o koledze

Ja napiszę coś od siebie z własnego doświadczenia.
Jesteś kobietą, tak jak ja... kobiety zwykle pragną uwagi... atencji... tak jesteśmy skonstruowane, że niestety, jak mamy chwilowy kryzys w związku, a gdzieś nieopodal znajdzie się ktoś, kto jest w stanie nam zrekompensować brak cech, których pozbawiony jest nasz aktualny partner, szybko zatracamy się w nowej znajomości.
Moja historia jest taka sama, z tym, ze ja miałam mniej szczęścia. Co to znaczy?
Poznałam swojego faceta. Było super. Po miesiącu znajomości mieliśmy pierwszą sprzeczkę - mój obecny facet był zazdrosny o chłopaka, którego poznałam jeszcze przed znajomością z nim. To dość skomplikowana historia, ale nie będę się na niej skupiać... efektem była ciągłą inwigilacja mojego telefonu, ciągłe sprzeczki i awantury... początek znajomości, a mnie się już odechciewa... No nic, zależy mi na chłopaku, więc walczę... Bez skutku, dalej to samo. W tym samym czasie w nowej pracy poznałam faceta, przystojny, super miły... ale żonaty... zaczęliśmy pisać. Było tak jak u Ciebie - zwykłą wymiana zdań, pytanie o codzienne sprawy, nic szczególnego. Ja miałam coraz większą świadomość, że robię źle.. ale brnęłam w to. W końcu napisał mi, że mu się podobam i że chciałby się spotkać. Odmówiłam. Zapaliła mi się czerwona lampka. Musiałam przemyśleć sobie co ja właściwie robię. Mam chłopaka, piszę z innym, w dodatku z chłopakiem, który jest naprawdę przystojny, miły, a rozmowa z nim wynagradza mi każdą kłótnię z moim facetem. No tak, ale przecież on jest żonaty, skoro robi tak swojej żonie...to ze mną zrobi tak samo. Nie mając złudzeń napisałam mu, że musimy zakończyć naszą znajomość, ale gdzieś w głębi duszy czułam, że brakuje mi tego "pisania".
A pech chciał, ze mój facet po raz kolejny przetrzepał mi telefon. Co z tego, że to były rozmowy o "niczym"? Myślisz, że on to zrozumiał?
Twój facet może ma inny charakter niż mój i po prostu w takiej sytuacji by Cię zostawił lub po prostu przebaczył. Powiem Ci jakie jest moje życie teraz. Jest piekłem. Przez 2,5 roku byłam psychicznie torturowana ciągłym wracaniem do sprawy, wywoływaniem poczucia winy... do dziś mam wrażenie, ze jeszcze nie zasłużyłam "na miłość" mojego chłopaka. Jestem w tym związku... bo bardzo go kocham... ale nie mam pewności co do jego uczuć. Jest ze mną na tyle źle, że czasem jak wsiadam w auto i pędzę 150km/h to chciałabym po prostu puścić kierownicę i zniknąć....

Nie myl chwilowego zauroczenia z miłością... Na przyjaźń nie licz... Faceci chcą tylko jednego... Trzymaj się swojego faceta, jeśli naprawdę jest Twoją miłością… wiesz, że możesz mu ufać... jesteś przy nim szczęśliwa. Nie trać tego na własne życzenie.