Rozstanie i ból - Netkobiety.pl

Cześć.
Nigdy wcześniej nie potrzebowałem wywalić swoich emocji w internecie jak dziś.
Byłem z moją była już kobietą 2.5r i przyszedł taki dzień, że skończyliśmy ze sobą.
Byłem z nią szczęśliwy, była to moja prawdziwa miłość życia. Do żadnej kobiety nie czułem tego co do niej. Natalia, bo tak miała na imię, chciała trochę zwiedzić w swoim życiu. Ja też ale troszkę później. Pracowałem dużo bo chciałem zarobić i odłożyć trochę pieniędzy na swój dom i podróże z nią. Od jakiegoś czasu zaczęło nam się nie układać, powiedziała mi, że coś z jej strony się dzieje. Trochę nie pasowała jej moja praca bo zjezdzalem na weekendy. Ale chciałem rzucić tą pracę w końcu, zrobić to dla niej. Ona chciała zamieszkać przed ślubem ze sobą, ja to, że jestem troszkę radykalny nie zgodziłem się, lecz po przemyśleniach zgodziłem się dla niej. I w końcu nadszedł ten czas, że było coraz gorzej. Nie chciała mnie przytulić. Mówiła mi, że czuję presję bo ja chciałbym budować dom, założyć rodzinę, a ona sama nie wie czego chce od życia. Pomyślałem wtedy, może ktoś pojawił się w jej życiu, ale mówię sobie nie. Nie, nie moja Natalia, ona nigdy by tego nie zrobiła, nie ona. Ona taka nie jest. Ale coś mnie ruszyło i zapytałem. Pierwsza jej reakcja, że nie. Piszę tylko że znajomymi czasem. Pomyślałem okx ufam jej. Nie zabronie jej kontaktu ze znajomymi przecież. Ale po 30 minutach powiedziała mi, że musi mi coś powiedzieć. Wziąłem ją za rękę i mówię "powiedz kochanie co Cię dręczy" wtedy usłyszałem to " ja z kimś piszę ponad miesiąc ale nie spotkałam się z nim jeszcze, lecz mieliśmy się spotkać" wtedy poczułem się jakby ktoś włożył mi nóż w serce. Jak to, nie moja Natalia, nie wierzę. Zawiodłem się na niej. Następnego dnia pojechałem to zakończyć. Oddałem jej wszystkie rzeczy i wyszedłem. Po jakimś czasie napisałem do niej, nie wiem po co. Zaczęliśmy pisać. Powiedziała mi, że próbuje ułożyć sobie wszystko w głowie. Z tamtym facetem nie jest, zapytałem dlaczego w to brneła. Tylko po to, że  ktoś ją rozumiał i miał podobne spojrzenie na świat. Nie potrafię kogoś poznać bo ciągle widzę ją, nasze spotkanie pierwsze, długie rozmowy. Widzę ją i jej piękny uśmiech, kocham ją i tak cholernie za nią tęsknię. Cierpię każdego dnia, różne myśli mnie nadchodzą. Nie mam po co żyć, życie bez niej to katorga
Rozmawialiśmy o powrocie ale życie zweryfikuje. Boję się tego, że ją będę czekał na nią a się nie doczekam. Boję się tak strasznie tego. Zamykam się w sobie, nie chce wychodzić do ludzi bo czekam na nią,Na moją Natalie . Na pierwszej randce przegadalsmy cała noc, później wziąłem ją za rękę i czułem się spełniony, trzymam w ręku tą jedyną.
Ja nie jestem facetem który potrafi być z kimś i pisać czy spotykać się z innymi kobietami. Bo jestem z jedną. Jej rodzina jest zła na nią, bardzo zła. Bo kto by pomyślał tak o niej.
Ciągle mam przed sobą jej twarz, piękne blond włosy i śliczny uśmiech który rozpalał we mnie radość. Nie mogę się podnieść po tym wszystkim. Moi znajomi już mają chyba trochę dość moich żali, więc piszę tu, może ktoś mnie zrozumie.