Małżeństwo, dziecko i hobby - Netkobiety.pl

Aha.
Czyli de facto jej nie kochasz, tak?

Takie rzeczy omawia sie na terapii, nie na forum.

A jak wyglada u was poziom porozumienia emocjonalnego?
Jak Wy rozmawiacie o swoich potrzebach, jak wyglada ta komunikacja?

Mnie sie coś tu nie klei. Autor wielce wybaczył zdradę raz, mówi że mógłby to znowu zrobić, rozumiem z jego wypowiedzi że jego żona może robic wszystko co chce bo on jej na to pozwala , a ona mu wszystkiego zabrania. No nie wierzę w to że wcześniej przed dzieckiem było super a teraz nagle się to zmieniło. Może żona ma powody aby nie mieć do ciebie zaufania? rozumiem że każdy ma swoje  hobby i każdy ma prawo mieć czas tylko dla siebie, nie wspominając o wyjazdach służbowych, jestem jak najbardizej tutaj po stronie autora.

Nie dałem nigdy żonie powodów aby mi nie ufała.
Nie zepsuło się po dziecku tylko po ślubie i zamieszkaniu razem. wcześniej razem nie mieszkaliśmy.

Można powiedzieć że nagle to sam przestałem ze względu na budowę i wykończenie domu. Po prostu po pracy pracowałem dalej i weekendy to samo. Teraz gdy chciałbym wrócić trochę do tego nie ma opcji...

Za mało może zostało podanych tutaj szczegółów, ale jednak czytając takie wątki, zastanawiam się co z ludźmi jest nie tak. Sam fakt wybaczonej zdrady już chyba podminował poczucie wartości Autora. Do tego brak porozumienia i pretensje, czego efektem jest opisane zachowanie żony, gdzie ona robi co tylko zechce a Autorowi patrzy na ręce, wydając jakieś zakazy czy pozwolenia. Za każdym razem, gdy w związku dorosłych ludzi padają takie określenia, ma się nadzieję, że to tylko efekt uboczny nierozwiązanych problemów a nie rzeczywisty sposób "dogadywania się" z partnerem.

Czyli ty jesteś w tym związku pracownikiem, a ona dyrektorem. Co tu roztrząsać, masz to, na co się godzisz.
Faktycznie ona nie ma pewnie do Ciebie zaufania, ale przyczyna nie leży po Twojej stronie. Sama zdradziła, a że ludzie mają tendencję do oceniania innych swoją miarą, to pewnie jej się zdaje, że i Ty jesteś zdolny do zdrady.

Jakby miała boczniaka, to nieobecność autora w domu byłaby pożądana. Choć z drugiej strony, pani codziennie wybywa z domu na rolki, ma tygodniowe wyjazdy formowe...

Przede wszystkim porozmawiaj z nią szczerze i wprost, wręcz dosadnie (nie jakieś tam między wierszami). Człowiek po wielu latach związku żyje mało świadomie (wiem z autopsji). Wydaje mu się, że wszystko się samo robi a odejścia to tylko u innych się zdarzają. Powiedz, że potrzebujesz trochę swobody, że jeśli ci jej nie da to wasze drogi się rozejdą. Oczywiście jej reakcja może być różna. A - może powiedzieć jak ci się nie podoba to sajonara, B - przestraszy się i zacznie nad sobą pracować, C - jednym uchem wpuści a drugim wypuści i nic się nie zmieni. Ale przynajmniej ty będziesz miał poczucie, że próbowałeś to naprawić. Jeśli nie nawiąże dialogu - być może jej nie zależy, wtedy będziesz wiedział na czym stoisz. Tak jest uczciwie po prostu. Jeśli będziesz gnił w marazmie i frustracji dla dziecka to za jakiś czas jakaś trzecia wpasuje się w tą lukę i będą już tylko same dramaty. Ja do dziś mam pretensję o to, że mój mąż zanim odszedł do innej męczył się od kilku lat w związku a ja nic o tym nie wiedziałam...