Mąż jest zafascynowany moją siostrą,co zrobić? - Netkobiety.pl

Rozmawiałaś o tym z mężem i z siostrą?

Najlepiej porozmawiaj o tym z mężem. Powiedz mu, że zauważyłaś pewne reakcje, które Ci się nie podobają i zapytaj, o co chodzi.

Z siostrą też możesz szczerze pogadać.

Z męzem mozna rozmawiać, ale co to da? Mąz co najwyżej przejdzie do podziemia. Nie sądzę, aby pod wplywem twoim żali mąz się przestał fascynować. W zasadzie to jedynie moglby przestać tak to okazywać, jesli bardzo cie to irytuje. Z drugiej strony chyba to od lat akceptujesz i nie chcesz stracić męza.

Ciekawa opcja. Rzucić jakąś fajną aluzję przy wspólnym stole.
Tylko czy to coś zmieni? Raczej nie. Fascynacja nie zniknie ot tak.

serio? w waszych rodzinach to coś nienormalnego ubrać się odświętnie i być miłym dla gościa?
Chyba jakiegoś szoku kulturowego doznam.. U mnie czyjemuś mężowi czy partnerowi siedzącemu bez entuzjazmu w kącie jest podaje się aspirynę z podejrzeniem że chory.:)
Można bez dziwnych spojrzeń otoczenia wypić kawę w szlafroku ze szwagrem (który nie rzuci się na Ciebie po pijaku
Moja bratowa uwielbiała mojego męża , mieli wspólne tematy zawsze..

Zauważyłam co autorce przeszkadza. Nie świadczy to o zaufaniu, świadczy o jej rozumieniu relacji w związku. Mąż własnością. Tylko ja mogę się mu podobać. Od innych - wara.

Siostrze, jak autorka zauważyła, podoba się zachowanie szwagra. I cóż tego wynika? Nic.

Przekłuć balon i popracować nad poczuciem własnej wartości.

Feliciam no to masz niezły orzech do zgryzienia. Masz rację jak coś się święci to to się czuje. Ten kto czegoś takiego nie przeżył nigdy tego nie zrozumie. Ja bym pogadała z siostrą, jeśli macie dobry kontakt i możesz jej zaufać to powinna to zrozumieć i być po twojej stronie, dać ci ulgę i wsparcie. Być może ona nawet nie wie jak ty cierpisz. Dodatkowo żebyś nie doświadczała takiego zadręczania , po rozmowie z siostrą możesz ustalić, że się będziecie spotykały w jakiejś kawiarni na pogadanie i kawę, moja siostra by takie coś na pewno zrozumiała. Co do reszty nie mamy na nic wpływu co ma być to i tak będzie, jak to moja mama mówiła facet jak wychodzi po fajki to może zdradzić ( wiadomo to się tyczy i kobiet i mężczyzn).

Tak, czyli jak?

Ludzie! Na prawdę nie macie większych problemów? Zazdrość o własną siostrę to już jakaś przesada.

Na to że facet lubi i cieszy się na spotkanie z Twoją własną rodzoną siostrą, raczej powinno cieszyć normalnego człowieka.

Jesteś niedowartościowana. Czujesz się gorsza od własnej siostry. Dlatego to wypisujesz.

Popracuj nad sobą. Bo problem tkwi w Tobie. Nie w siostrze czy mężu.

Pozdrawiam.

Jeśli nie czujesz się gorsza od Twojej siostry, to wytłumacz, dlaczego Ci to przeszkadza tak bardzo?

Moja interpretacja Twojego zachowania jest dosłownie banalna i oczywista. Zazdrość!

Ja bym się czuł mocno obrażony Twoimi dziwnymi insynuacjami.

Ale na szczęście nie jestem Twoim mężem. Sorry za szczerość

Czytając takie rzeczy... o jejku... dziewczyny... jak ja się cieszę, że nie mam żony XD

Przynajmniej jestem wolny!

Zboczenia raz na milion zawsze się zdarzają. Tak, ja bym się pożegnał i tyle. Z debilami nie ma co.

Wiesz, w Średniowieczu takie coś to była normalka

Jakbys sie czul bedac w małżeństwie przez wiele lat, mając dzieci,  z kimś kto ewidentnie leci na bliską ci osobę??

Sytuacja z siostra i moim mężem jest patowa. Wątpię żeby kiedykolwiek do czegoś doszło. Chodzi mi tylko o same uczucia, o to ze jest mi cholernie przykro, ze mam taką chorą sytuację bo z jednej strony mąż a z drugiej siostra.

Feliciam, w swoim pierwszym poście nie napisałaś nic, co mogło by świadczyć o niewłaściwym zachowaniu Twojego męża. Podobnie jak Ela uważam, że to, że mąż cieszy sie na wizytę siostry, szykuje się i ubiera "nie w dresy" nie świadczy o niczym niepokojacym. Chyba, że jest coś o czym nie napisałaś.
Wnioskuję, że Twoja siostra nie mieszka blisko Was i jej odwiedziny to swojego rodzaju "święto". Napisałaś, że nie ma znaczenia Twoje poczucie wartości. Ja uważam, że ma ogromne znaczenie. W przytoczonych przez Ciebie wpisach nie widzę nic niepokojącego. Siostra Twoja tez nie widzi. Moja siostra jest również zazdrosna o moj dobry kontakt ze szwagrem. Oczywiście nigdy nie bylo nic takiego co mogloby to zaufanie nadszarpnac. Ale ona ma niskie poczucie własnej wartości. Ile razy sie nasluchalam ich klotni, w których wykrzykiwala mezowi ze skoro przyznaje mi w czyms racje to widac zla siostre wybral. Dochodzilo do sytuacji, ze siostra szla na nocke do.pracy, my siedzielismy ze szwagrem na kanapie przed tv i komentarze siostry: no ja teraz do pracy to bedziecie sobie mogli wreszcie pogruchac jak zakochane golabki. I tak w kolko. Kiedyś miałam ze szwagrem bardzo dobry kontakt. Duzo rozmawialismy. Przez siostre i jej glupie oskarżenia ten kontakt sie rozmyl. Gadamy tyle o ile. Tak to wygląda jak ktos swoje niskie poczucie wartości przelewa na innych.

Autorka nic nie pisze o molestowaniu, bo padła taka wypowiedź,  tylko o wieloletnim adorowaniu jej siostry przez męża autorki.
Dlatego porusza ten problem,  bo podczas odwiedzin siostry czuje się odstawiona na "boczny tor ". W przypadku odwiedzin jej koleżanek taka sytuacja  nie ma miejsca, stąd zachowanie męża jest dla niej zastanawiające.
Tym bardziej, że siostrze nie układa się z mężem, a adoracja szwagra "pewnie jej się podoba".
Nie dziwię się autorce, że jest zbulwersowana i zaniepokojona taką sytuacją. Bo wszystko dzieje się na jej oczach, czyli nic co wskazywało na ich romans, ale sygnały/znaki, że gdyby siostra była chętna, to są.

W końcu ktoś mnie rozumie...
Dzięki ze to napisalaś..

Ktoś mnie zapytał co mąż robi?

Jak  moja siostra przyjeżdża, to widać ze jest cały w skowronkach. I tu nie chodzi o to ze innych gości lekceważy, ale o to że ja widzę tą różnicę, jakoś jak inni goście przychodzą to tak się nie zachowuje.

Interesuje się jej życiem. Czasami pyta o jej sprawy. Mamy też kuzynki z mojej i jego stronę i jakoś o nich nie pyta,choć kontakty są tez dobre

Spotkamy się często. I zawsze, jak sie spotkamy we wspólnym gronie, to leci pierwszy żeby sie z moja siostra przywitać (i ucałować w policzek). Jak sie spotykamy z innymi, to do innych, kobiet, kuzynek, żon kuzynów tak sie nie spieszy z przywitaniem

Kiedyś, jak moja siostra przyjechała to powiedział do niej: "myślałem o tobie" a ona mu na to "ty nie myśl o mnie a o mojej siostrze"

Kiedyś, wiele lat temu, byliśmy na imprezie, trochę wypiliśmy i zaczęliśmy rozmawiać o sexie. Cos mi wtedy strzeliło do głowy i zapytałam go z kim by chciał sie przespać a on mi na to ze z moją siostrą.

Ogólnie, to zaczyna do mnie dochodzić ze on mnie nie szanuje i chyba nie kocha. Jestem z nim, bo tak się  po prostu ułożyło, ale nie jestem jego miłością.

Co do mojej siostry, to każda kobieta po prostu czuje intuicyjnie że coś jest nie tak.

To powinien być Twój 1 post..
To myślałem o Tobie było już jazdą po bandzie.
Chyba jednak ze strony sióstry nic Ci nie grozi
Chyba po prostu nie ma wyjścia jak zaakceptoeac tę fascynację.
To co w waszym związku to inna bajka,
Patrząc na siostrę możesz też przeanalizować czego mu brakuje w kobiecie.. może czegoś za dużo dostaje albo za mało.
To że siostra ma problemy z mężem to nie znaczy że zagrożenie wzrosło.

Zastanawiam się czy Tutaj nie tkwi sedno problemu.
Nie przeszkadzałoby Tobie to, że Twój mąż interesuje się sprawami Twojej siostry, gdybyś czuła, że on Ciebie kocha i pożąda? Być może w Waszym związku rutyna spowodowała, że nie czujesz się atrakcyjna.
Na Twoim miejscu zamiast rozmowy, czego sobie nie życzysz, bardziej postawiłabym na to, czego Ci brakuje, czyli błysku w jego oku na Twój widok, odrobiny fascynacji Tobą, może adoracji, zainteresowania Twoimi przeżyciami, rozmów nie tylko o problemach i bieżących sprawach,...

Trzeba być gotowym na wszystko, bo i tak się wszystkiego nie przewidzi ;-)

W każdym bądź razie, sytuacja dojrzała do tego, żeby przestać ją omijać szerokim łukiem i dławić się własnym żalem a zacząć rozmawiać.

Macie racje..
Moze ta sytuacja z siostrą tak by mnie nie bolała gdyby byl dla mnie lepszy,gdybym widziała że jest za mną.
W skrócie:mąż nigdy nie był w stosunku do mnie wylewny ani opiekuńczy,nigdy nie umiał podnieść mnie na duchu, nigdy sie specjalnie o mnie nie martwił. Traktował mnie jak kumpele z którą sypia. Tak bylo od początku i ja, z biegiem lat, przyzwyczailam sie do tego.

Mąż nigdy nie pił,nie bił,pracuje,jest dobrym ojcem, szkoda tylko że mnie nie umie docenić i takie cyrki pokazuje w stosunku do mojej siostry

Komentarze kilku osób chyba były pisane bez dokładnego wczytania się w treść postu. Autorka przecież jasno nakreśliła sytuacje i to czym różni się postawa męża względem jej siostry oraz w stosunku do innych kobiet? (wyraźna atencja vs neutralność)

Co do rozmowy z mężem - ciężko powiedzieć czy to dobry pomysł, bo w sumie co taka rozmowa zmieni? Mąż będzie udawał specjalnie się hamował przy siostrze żeby nie było Ci przykro, ale Ty i tak będziesz wiedziała swoje. Jeśli taka iluzja sprawi, że będzie Ci z tym lepiej, to w porządku, ale może dałoby się zmienić nieco fundament całej sytuacji. Ciężko powiedzieć co takiego podoba mu się w Twojej siostrze, ale chyba jedyne sensowne rozwiązanie w takiej sytuacji to zwiększenie własnej atrakcyjności, tak po prostu, dla siebie. Może są jakieś zaniedbane sfery, które warto rozwinąć (wygląd, moda, kariera, pasje, towarzyskość, itp.). Uważam, że w tej sytuacji nie da się zrobić nic innego (zakładając że chcesz z nim dalej być mimo braku miłości i rozstanie nie wchodzi w grę). Skup się na sobie, na tym nigdy nie stracisz, a może okaże się z czasem, że mąż zacznie interesować się Tobą na nowo lub obawiać, ze tak atrakcyjna kobieta może sama zauroczyć się jakimś interesującym mężczyzną i to z wzajemnością. Rozmowa tylko zamiecie problem z wierzchu pod dywan - nie będzie go widać, ale on i tak nadal tam będzie. Powodzenia!

tak czy tak to będzie tylko inna forma kontroli

jeśli od lat Autorka pokazywała, co jej odpowiada co równa się z zgodą na to, a teraz jest żal bo widzi atencje w inną osobę, a pewnie siostra się uzewnętrznia

to raczej odpala się dobrze u faceta

a co z własnymi potrzebami, czy czasem jakaś sprawczość w tej materii nie jest zasłaniana "kumpelstwem", przecież to obopólna zgoda

hahah
no nie da się w moim świecie tego prościej zrobić

doraźne działanie tj spuszczenie balonika pomoże nie wątpię, problem lezy według mnie w tym, że pozostanie wyczulenie na to

siostra autorki, w moim odczuciu mówi o tym, czego autorka od lat nie porusza w relacji własnej, zresztą o tym wspomina

i tu jest tak naprawdę pogrzebany pies, sytuacja ta tylko porusza czuły temat

lepiej ?

dobrze przerobiony lęk, wyobrażenie blokujące, kończy się śmiechem, ale nie zasmiewaniem tematu

?? ?

Jest bardzo wiele metod, żeby w ciele nie kumulowac złości negatywnego, żeby nie wypiera również, a ludzie wciąż ten krzyż chcą nieść, w imię nie wiem sławetnego Bądź SILNY

Był czas ze ja np jadąc autem wydzieralem się w niebo głosy, nie miało to nic wspólnego z ruchem drogowym

Kilka razy się nawrt nagrałem potem smiechoterapia specjalnie dla mnie odsluchiwalem i centralnie z mojego wewnętrznego języka utkaną

Jeśli coś nie działa, trzeba szukać czegoś co da efekt, a nagrodę pozostawi w tej samej wadze

Zastanawia mnie czym Twój mąż zachwyca się u siostry i czy Ty sama znajdujesz w jego osobie coś więcej interesującego niż to, że nie pije i nie bije.
Może jak następnym razem będzie się stroił przed przyjściem siostry, powiedz mu, że pięknie pachnie  czy ładnie wygląda?

Hm...czyli sytuacja z siostrą tak naprawdę wyciągnęła na wierzch to, co gdzieś głęboko probujesz schować.
Skoro zawsze tak było i to akceptowałaś, to trudno wymagać nagle zmiany. Ale rozumiem, że to Ciebie frustruje.

Na Twoim miejscu jednak nie szłabym w aluzje, przytyki, sarkastyczne czy wręcz złośliwe uwagi rzucane niby przy okazji i przypadkiem. Skoro Twój mąż jest Twoim kumplem, to jednak pogadałabym z nim, jak z kumplem. Ale bez stawiania żądań i bez wytykania, że wobec siostry, to to, a wobec Ciebie, to tamto. Lepiej mówić o sobie i swoich odczuciach.

PS

A mnie się zdarzyło pojechać do lasu po to, żeby powydzierać się w niebogłosy i wcale nie dlatego, że miałam coś do mieszkających tam zwierzaków ;-)

To co napisałaś gdzieś tam w środku tematu, powinnaś ująć w pierwszym poście. No takie komentarze: "Myślałem o Tobie" sa co najmniej dziwne. Wydaje mi się że sytuacja z siostrą tylko uwypuklila Twoje wewnętrzne smutki i rozmyślania odnośnie tego małżeństwa. Każdy chce sie czuc kochanym i pozadanym, a Tobie widac tego brakuje w małżeństwie.  Co możesz zrobić? Zgadzam się z osoba powyżej, ktora radzi zainwestować w siebie: zadbanie o wygląd, kondycję, ćwiczenia to zawsze dobry pomysl i/lub rozwoj osobisty: kursy, czytanie książek, rozwój zawodowy. Rozmów juz probowalas. Nic nie daly.
A tym tekstem po pijaku o seksie się nie przejmuj. Kazdy ma inne poczucie humoru. Mi kiedyś szwagier przy siostrze tez powiedział: Ja bym tam Cie bzyknal. To byla odpowiedz na moje slowa, ze jakos mi w związku nie wyszlo i nie moge znalezc odpowiedniego kandydata. Ale obie z siostrą wiemy, że to taki glupi zart slowny ze strony szwagra. Niektórzy sie obrazaja na takie cos. Ja potrafię wtedy meza siostry zripostowac, nikt sie o to nie gniewa.
Przyznam, że troszkę podeszłam wczoraj do tematu inaczej niz chocby dzis. Moj wcześniejszy post wynikal z przeświadczenia że nie znam osoby, ktora odbila by w rodzinie partnera, czy partnerkę. Ale im dłużej czytam to forum, okazuje się, że takie sytuacje wystepuja Wiec skoro czujesz się z tym zle i Twoj instynkt samozachowawczy podpowiada Ci, że cos nie tak, to z pewnością tak jest. Życzę Ci powodzenia w tej ciężkiej dla Ciebie sytuacji :*

Trudnych doświadczeń z dzieciństwa współczuję.

Poszukiwanie w dorosłym życiu sposobów na załatanie dziury emocjonalnej z dzieciństwa z góry skazane jest na niepowodzenie, stąd frustracja i agresja.

Zajęcie się sobą, zaopiekowanie się sobą, a zwłaszcza swym wewnętrznym dzieckiem, to sposób na... bycie ważną osobą.
Dla swego dobra skończ z uzależnieniem bycia szczęśliwą od innych osób.

Nie namawiam do powrotu do bycia dzieckiem, zachęcam do wyluzowania, do pozbycia się lęku przed "ciepłymi" uczuciami wobec siebie samej. Pozbycie się ze swej głowy surowego rodzica stosującego zakazy/nakazy/upomnienia, wyrzucenie ze swego słownika "powinnam/muszę/trzeba" w różnych odmianach, to praca równoległa.
A początkiem, jak zwykle, decyzja o tym, jak chcę żyć i czy chcę być dobra i ważna dla siebie samej.
I wiem, że nic samo nie przypełznie.

Co mogę poradzić?
Rodzice kochali Cię tak, jak umieli. Dźwigasz, tak jak inni, bagaż doświadczeń z dzieciństwa. Bezpieczeństwo jest jedną z podstawowych potrzeb, nie wszyscy o tym wiedzą, nie wszyscy - sami bojąc się - potrafią stworzyć swym dzieciom bezpieczne warunki. Tego, jak dobrze żyć, niestety nie uczą w szkołach.

Na to co przeżywałaś, wpływu nie masz. Możesz jednak skonfrontować się, w bezpiecznych warunkach, z uczuciami które wciąż w Tobie tkwią, skutkiem czego - być może - decyzja o tym, czy dalej Twym drogowskazem będzie lęk i strach (w ramach NFZ-u psychoterapia jest bezpłatna i niekoniecznie kiepska). Nie znam ludzi pozbawionych lęku. Znam sporo, którzy działają mimo lęku, biorą go pod pachę i idą przed siebie, z przeszłości wyciągają wnioski i biorą z niej tylko to, co dobre.

Odwagi, czyli pokonywania lęków, życzę.

***
Przeczytaj:
- Katarzyna Grochola, Andrzej Wiśniewski, Związki i rozwiązki małżeńskie
- Janet Woititz, Lęk przed bliskością
- Richard Bach, Mewa