zazdrość o córkę i stres w związku - Netkobiety.pl

Witam .Chciałam się poradzić w dość szczególnej sprawie .Nie mam bardzo bliskich przyjaciółek więc postanowiłam tu zasięgnąć opinii. Jestem samotnie wychowującą mamą a obecnie od kilku miesięcy mieszkam z partnerem . Na pierwszy rzut oka wszystko wygląda prawidłowo ale dla mnie dużo rzeczy jest dziwnych i ja często jestem zdenerwowana . Tak jakby wszystko byłoby przypadkowe i może nawet chwilowe. Nawet nie wiem jak to wyjaśnić więc może spróbuję napisać kilka zdań . Mojego M poznałam w zeszłym roku jak wprowadził się do nowego budynku na naszej ulicy. Ja mieszkałam z mamą i moją córeczką w starej kamienicy jakieś trzysta metrów dalej. Na samym początku widywaliśmy się tylko na ulicy i on zawsze bardzo mi się przyglądał, jest bardzo atrakcyjnym mężczyzną. Nasza znajomość zaczęła się rozwijać .Coraz bardziej byłam podekscytowana tą znajomością choć  wiedziałam, że nic z tego nie będzie bo ja niska ,niecałe sto sześćdziesiąt, chuda, może z pięćdziesiąt kg z mini biustem bez kobiecych kształtów więc jak taki facet mógłby się mną zainteresować .On prawie sto dziewięćdziesiąt, krępej budowy i o bardzo delikatnych rysach. Jak zaproponował wspólny wyjazd, długo się wahałam ale się zgodziłam bo my z córką nigdzie nie wyjeżdżałyśmy do tej pory. Tu muszę dodać ,że u nas w domu było czasem ciężko ale jakoś z mamą dawałyśmy radę.Wyjazd był cudowny i pierwszy raz doświadczyłam co to jest na prawdę sex a przecież jestem mamą. Tam zdecydowaliśmy, że po powrocie zamieszkamy razem. Jak pierwszy raz byłam  w jego domu to same zaskoczenia ,nie mogłam uwierzyć ,że u samotnego faceta tak czyściutko i wszystko poukładane jak w pudełeczku.Po przeprowadzce M natychmiast zmienił meble u córki w pokoju (choć były nowe) bo uznał, że są za duże dla niej i muszą być dostosowane. Laleczka (tak  nazywa moją córkę)była szczęśliwa bo miała pierwszy raz swój pokój i mogła urządzać go jak chciała a ma 5 lat.M miał od samego początku bardzo dobry kontakt z moją córka ale teraz to przesada, ona ze wszystkim zwraca się do niego, jak się uderzy czy ją zaboli zaraz biegnie do M.  Z przedszkola też przynosi rysunki dla niego a jak jesteśmy na zakupach ona trzyma go za rękę cały czas, jak zachce się jej siku to też jemu mówi. Moja córka chce żeby on ją ubierał, czesał wiązał buty, po prostu wszystko, nawet chciała żeby ją kąpał ale M wyjaśnił ,że nie umie. Bez płaczu oczywiście się nie obyło. Ona nawet jak opowiada to powie, że była z tatusiem ( tak go nazywa jak opowiada ale zwraca się do niego po imieniu) w teatrze, choć byłam i ja lub powie, malowałam na ścianie gwiazdki z tatusiem a robiliśmy we trójkę (on jej na wszystko pozwoli ). Ja muszę córce  powtarzać kilka razy a M wystarczy ,że spojrzy i jest zrobione.Nie wiem czy udało mi się przedstawić cały problem ale strasznie mnie to irytuje. Nie wiem czy to zazdrość, że poświęca tak dużo czasu mojej córce, ale często się  denerwuję i nie wiem jak uzdrowić sytuację, żeby czegoś nie zepsuć. Dwa tygodnie temu , M powiedział, że nasz córka umie już zagrać całą gamę a ja niechcący w zdenerwowaniu poprawiłam go, moja córka, i widziałam jak zrobiło mu się smutno choć nie dał tego poznać po sobie. Mimo, że tak dużo zajmuje się moją córką zawsze ma czas dla mnie. Wiem, że jest trochę nadopiekuńczy i nawet potrafi sprawdzać nam stopy po spacerze czy są ciepłe ale ja nie radzę sobie z tą całą sytuacją. Ta nagminna irytacja i zdenerwowanie wpychają mnie w jakiś stres i nie mogę się skupić na prostych rzeczach. Kocham bardzo mojego M i zrobię dla niego wszystko dlatego szukam sposobu jak to wszystko zmienić .  Czy ktoś poradził sobie z taką sytuacją ? ( Dodam M 34, ja 24 )