Przemoc - Netkobiety.pl

Jesteście oboje bardzo nerwowi i  reagujecie żywiołowo, jednak raczej daleko wam do patologii. Zachowujecie się po prostu jak dzieci w piaskownicy. Dla mnie taka klasyczna patologiczna przemoc, to coś innego niż to, co wy wyprawiacie. W klasycznej przemocy jest stały psychopatyczny swirniety oprawcą i ofiara, są "miesiące miodowe" i okresy eskalacji agresji, jest ponura atmosfera, nie ma .mowy o normalnym życiu, jest patola i czuje się ja już od drzwi wejściowych.
Wy natomiast jesteście normalni, tylko lubicie kłócić się w łóżku i potraficie się nawet pobić.
Wiem że zaraz odezwa się inne osoby i będą krzyczały zostaw go, zostaw bo to przemociwiec, jednak ja uważam inaczej. Nie mam teraz czasu, więc kończę pisanie. Postaram się odezwać później.

Przemocowcem to akurat w tym związku jest Autorka, skoro męża wyzywa i tłucze pięściami... nie wspominając już o tym, że bez skrupułów go zdradza...
https://www.netkobiety.pl/t113697.html

Fakt, męża okładasz pięściami, a z szefem się tylko przytulałaś i całowałaś. Zdrada by była, jakbyś do szefa z pięściami wystartowała

mam nadzieję, że dzieci nie wyzywasz od najgorszych i nie okładasz pięściami. Dla mnie to wy pod patologie podchodzicie. Uważasz, że dzieci nie widzą tych waszych kłótni, bluzgów i rękoczynów?
Kochacie się? Fajna miłość, nie ma co

Nie kłócimy sie przy dzieciach. W życiu nie uderzyłam żadnego z naszych dzieci.

Nie rozumiem, jak możesz być przerażona faktem, że mąż w końcu zrobił to, co do tej pory Ty uskuteczniałaś na nim. I tak wykazał się anielską cierpliwością. Dla mnie nie jesteście patologią, dla mnie patologiczna jesteś TY.

Moj maz ma wiele do zarzucenia. Nie będe opisywać szczegółów bo nie chce zeby trafił przypadkiem na ten wątek. Moze starczy to,ze jego mama radziła mi żebym postawiła mu ultimatum, a jak nie to odeszła,ze jego rodzina nie chce z nim rozmawiać. Tyle

Jestem dobra matka. Pracuje za dwoje, a nawet za troje. Walczę każdego dnia sama ze wszystkim sama. Wszędzie sama. On sie nie interesuje niczym. Kiedyś zdarzyło sie,ze w bezsilności okladalam go, ale to było dawno. Od dawna tego nie robię. Jestem samotna i daje z siebie wszystko i każdy z boku to widzi. I nikt tu nie bedzie mnie wyzywał od patoli!!!

Anusiu, albo odpowiadasz do rzeczy na pytania forumowiczów i uczestniczysz normalnie w dyskusji, albo przyszłaś tu tylko po to, żeby sobie trochę potrollować w wolnym czasie i tylko dlatego publikujesz prowokacyjne wpisy, które nie mają żadnego odniesienia, do merytoryki Twojego wątku.
Przyjrzę Ci się jeszcze chwilkę, zanim się to rozstrzygnie.

Popieram w całej rozciągłości. Ty sama masz skłonności do bicia, więc nie dziw się że chłop się wreszcie wkurzył i oddał! Myślisz że bicie rozwiąże problem?

a jakie macie problemy? Bo z Twego pierwszego postu można odnieść wrazenie, ze jedyny to ten, ze Ci oddal. I z tym nie możesz się pogodzić, pytając anonimowych ludzi czy powinnaś od niego odejsc. A nie to, że jest kiepskim mężem i ojcem, bo generalnie, jak napisałaś potem,  niczym się nie interesuje, ze wszystkim jesteś sama i żadnego wsparcia w nim nie masz.
Jesteś strasznie niezdecydowana. Raz rozważasz czy powinnaś odejść, za chwilę, że chcesz naprawić stosunki z mezem...
Za co go tak bardzo kochasz? W czym ta miłość się przejawia? Napisz o niej coś więcej.
p.s przeczytałam Twój wątek o probach romansu z szefem i wydaje mi się, że jestes mocno pogubiona w swojej  rzeczywistosci.
Pogadaj sama ze sobą szczerze, co jest dla Ciebie najważniejsze, jakie masz oczekiwania,  priorytety w zyciu i czego tak naprawdę pragniesz. Wtedy nie będziesz musiała pytać randomowych ludzi, w którą stronę masz isc.

To pisz logicznie i jasno o co Ci chodzi.

Ale jeśli piszesz chaotycznie, bez ładu i składu, to nie dziw się odpowiedziom jakie dostajesz.
Forumowicze wiedzą przecież tylko tyle, ile im sama powiesz.

Anusiu nie przejmuj się niektórymi wpisami, mam wrażenie że niektórzy tu są bardziej pogubieni lub zgorzkniali i tylko patrzą gdzie tu kogoś zjechać lub się wymadrzać bo przecież im się w życiu wszystko udaje i nie popełniają błędów. Ty i Twój mąz powinniście skorzystać z terapii. Nic nie jest stracone, ale jeśli nie omowicie pewnych problemów to wszystko będzie się pogłębiać. Mam wrażenie że jesteś bardzo zagubiona w swoich uczuciach. Głowa do góry. Pogadaj z mężem.

Ullle i LullyMille,
Dziekuje Wam bardzo za zrozumienie.
Proponowałam terapie, ale on sie nie zgadza. Mimo to oboje będziemy walczyć o ten związek bo oboje (choć to moze w tej sytuacji brzmi groteskowo) bardzo sie kochamy.
Jeszcze raz dziekuje i pozdrawiam