Czy to przetrwa? Ona chce odejść - Netkobiety.pl

Po prostu nie potrafię się pogodzić z tym że ona tak po prostu może odejść kiedy mieliśmy zaplanowaną przyszłość (ślub, mieszkanie). Nie wyobrażam sobie co ze mną będzie jak zostanę sam. Ona była dla mnie całym światem, oczkiem w głowie. Zmieniłem swoje życie dla niej. Z maniaka komputerowego i imprezowicza stałem się przykładnym partnerem i dałem rodzinę jej synowi. Oraz ponad to pomogłem jej wyjść z paskudnej przeszłości która miała po byłym partnerze.

I tu chyba największy problem jest.

Masz na myśli że jestem uzależniony od bycia z nią? Nieba bym jej uchylił ale jak ona czasami się zachowuje to nie mam pojęcia co robić.

Trochę. I niedojrzały bardzo. Ile masz teraz lat? 23? 24?
Dajesz sobą manipulować. Jej coś nie pasuje, Ty się przed nią płaszczysz i 10x przepraszasz. A po co? Ona to widzi i wykorzystuje. Trzeba było rzucić wszystko po którymś z jej fochów i nie pozwolić na takie gadanie że jej brakuje czułości skoro sam mowisz, że nic z Twojej strony się nie zmieniło.
Ona Cię nie chce pewnie od dłuższego czasu i liczyła na to, że Ty odejdziesz. A Ty jak ostatni tłumok i rycerz na białym koniu próbujesz trwać w związku z kobietą, która traktuje Cię jak ścierkę do podłogi.

Z tą drogą to było tak że ona mi kilka razy powtarzała wcześniej że nie chce jechać inną drogą a ja po swojemu zrobiłem i chciałem jechać inną drogą. Powiedziała że ją ignoruje i nie słucham co do mnie mówi. Trochę mojej winy w tym było ale ok. przyznałem się, przeprosiłem ją i odrazu zawróciłem bez zbędnej dyskusji bo po prostu zapomniałem o tym jak mówiła że nie chce jechać inną drogą. O to był problem przez kilka dni i nadal jest że niby ją narażam, że moglo coś jej się stać jakby wjechała w inną drogą. To nie jest 10 minut gadania tylko już się ciągnie 3 dzień.

Jaki był wkład wiem tylko z jej opowieści. Nigdy z jej ex nie rozmawiałem a może powinienem zapytać jak było naprawdę.  Z tego co mówiła to on nic nie robił, miał w dupie ją i dziecko a ile w tym prawdy tego nie wiem. Mam ją za uczciwa kobietę chociaż kiedyś miała tatuaż z imieniem jeszcze jej ex ex jak miała te 18 lat, potem go przerobiła na coś innego by tego nie było. Nie powiedziała mi o tym. Zobaczyłem na jej komputerze zdjęcie tego tatuażu. Zacząłem pytać czemu nic nie powiedziała. Wmawiała mi jak idiocie ze mówiła i miło że nie pamiętam. Gdzie dobrze wiem że nie mówiła. Tym jak sądzę próbowała wymusić na mnie poczucie winy "jak mogłem ja ignorować co mówi"

Myślałem że moglbym coś zorganizować jak będzie dzień wolny od pracy. Ona powiedziała że miałem wystarczająco czasu i jest już za późno, że podjęła decyzję. Rozumiem jakbym ja okłamywał lub zdradził, czy nawet przestał być czuły ale ja się nie poczuwam do tego bym coś tak złego zrobił by chciała odejść. Ale ja jestem dla niej czuły i kochany. Robię o co poprosi. Nigdy jej nie odmówiłem w niczym.

Człowieku, gdzie są Twoje jaja...?
Ona Cię traktuje jak ścierę do podłogi, a Ty jeszcze się płaszczysz przed nią i żebrzesz o więcej...
Obudź się, bo jak się tak dalej będziesz zachowywał, to nigdy nikt Cię nie będzie szanował.

Na pewno się pogodzicie bo jej nie chodzi o to aby odejść tylko abyś się jeszcze bardziej ponizyl i błagał i przepraszał. Ale końcem końców zostanie bo gdzie znaleźć drugiego idiotę który zapłaci u jeszcze zajmie się dzieckiem? Takze spokojnie.

Ona zachowuje sie jak rozkapryszone dziecko, które chce nadskakiwania nad nim. Obawiam się, że ona nie chce odejść. To ustawianie Ciebie w roli odpowiedzialnego za wszystko i jest na razie na dobrej drodze. Obwiniasz się za wszystko.
Wykorzystaj sytuacje i trzymaj ja za słowo. Niech odchodzi i uwolni Cię od siebie.

Możliwe, że będąc na odległość każde z was miało inne wyobrażenie o tym drugim, a kiedy zamieszkaliście razem, zderzliście się z rzeczywistością, która okazała sie zgoła inna od tej oczekiwanej.
Macie różne temperamenty - ona potrzebuje silnych wrażeń, Ty zaś spokoju. Trudno będzie wam to pogodzić i stworzyć dobrze funkcjonujący związek, dlatego lepiej nie zatrzymuj jej na siłę.
Niewykluczone też, że w poprzednim związku była traktowana w sposób, w jaki traktuje teraz Ciebie. Zna mechanizmy uzależnienia i stosuje je wobec Ciebie.

A co jeśli ona naprawdę kupi bilety i wyjedzie? Mam lecieć za nią ryzykując utratę pracy która co dopiero dostałem? Zabrała mi nawet klucz do naszego wspólnego mieszkania w Polsce.

Ona doskonale wie że mamy plany, w Polsce zawiesiła pracę, mieszkanie i koty oddała pod opiekę jej matki. Nawet kilka razy był poruszany temat przeprowadzki tutaj, by nam się lepiej żyło niż w Polsce. Naprawdę można być aż tak zdesperowanym by w jednej chwili odejść od kogoś kto nigdy jej krzywdy nie wyrządził, zawsze był przy niej i był czuły, troskliwy i kochany?

Masz tutaj całkowitą rację. Nie raz z nią rozmawiałem o tym jak ona się do mnie odzywa. Z brakiem szacunku. Tłumaczyła że miała powody. Owszem może i parę razy miała ale w większości ich nie miała. Przez ostatnie dni powtarza mi że się zmieniłem, kiedy ja jestem na milion procent pewny że moje podejście i uczucia się nie zmieniły. Może już aż tak jak na początku się nie staram. Kiedyś potrafiłem coś wymyślić na przeprosiny. Teraz mam pustkę w głowie. Tylko płacz, żebranie by móc się przytulić i słowne zapewnienia. Myślisz że powinienem cos zrobić? Ona powtarza że już za późno, może jeszcze nie jest? Masz też rację że daje jej wszystko, no może oprócz milionów bo ich nie mam. Daje jej poczucie bezpieczeństwa, miłość, ciepło, wsparcie, przede wszystkim rodzinę i ojca dla jej syna (bo genetyczny się w ogóle nie interesuje). Nie raz to powtarzała że dziękuję że dałem jej prawdziwą rodzinę. Jestem szczęśliwy kiedy wszystko między nami jest ok, ale kiedy się kłócimy a ostatnio coraz częściej jestem rozgoryczony i płaczę całe dnie. Ale czy takie coś można nazwać szczęściem? Przyjeżdżałem po nią zawsze do pracy, raz nie przyjechałem i zrobiła o to cyrk ze mówiła mi dzień wcześniej gdzie ja jestem pewny że nic takiego nie mówiła. Powtarzała że to była moja szansa by naprawić to co zrobiłem z jej narażeniem, by pokazać jej drogę. Potem zacząłem przyjeżdżać codziennie kiedy byliśmy skłóceni, a usłyszałem tylko że to normalne i powinienem tak robić zawsze. Oraz bym sobie darował bo już zna drogę na pamięć. Nie wiem co o tym wszystkim myśleć.

Nie mam pojęcia jak moje życie będzie wyglądać jeśli ona rzeczywiście kupi bilety i odejdzie. Jeśli to zrobi to za nią nie polecę bo moim zdaniem nie będzie tego warta.. W tym momencie pokaże że to jej nie zależy a nie mi.

Ona wmawia mi że to mi nie zależy, że to ja się nie staram. W żaden sposób nie potrafię jej przemówić. Ona wie swoje i basta.

To jest furiatka, której napady złości, awantury i karanie fochami wcześniej, czy później wykończy Cię psychicznie. Już teraz czaisz się przed powrotem do domu w obawie, czy przypadkiem nie zrobiłeś czegoś nie tak, aby nie była zdenerwowana. Jeśli to przetrwa, to będziesz zył z panią czepialsko-obrażalską. Natomiast dlaczego tak się dzieje, to już inna sprawa. Może to wynikać z jej trudnego, nieprzyjemnego charakteru względem Twojej dobrej, łagodnej postawy. Przy Twojej biernej postawie względem takich zachowań ona rozkręca się coraz bardziej. Nie szanuje Cię, bo tego od niej nie wymagasz.

Odpowiadając na Twoje tytułowe pytanie (bo rad, uwag i wniosków dostałeś już tu pełno i pod wszystkimi mogłabym się podpisać): nie, to nie przetrwa, bo w końcu będziesz miał dość takiego ,,związku".