Straciłem kogoś wyjątkowego. - Netkobiety.pl

Poznaliśmy się w czerwcu 2017, dziwna sytuacja ponieważ nawet sie nie znaliśmy a udawaliśmy parę gdyż nie mogła się odczepić od mojego kolegi który strasznie ją podrywał.  Zakochaliśmy się w sobie, po tygodniu spotykania się oraz rozmów byliśmy razem. Jej rodzina jak i moja byli bardzo szczęśliwi z tego że trafiliśmy na siebie. Bardzo mi się spodobała, była miła, sympatyczna zgrabna i ładna. Urzekła mnie też stylem bycia. Łączyło nas dużo, wspólne zainteresowania długie godziny spacerowania oraz wspólni znajomi Często pokazywałem jej jakim darzę ją uczuciem. Było pomiędzy nami parę sprzeczek lecz zawsze w ten sam dzień dochodziliśmy do porozumienia i było dobrze. Dzień po mojej studniówce na której było wszystko okej zerwała ze mną, byliśmy razem 7 miesięcy. Podczas tej rozmowy mówiła mi że się zmieniłem i że chce zrobić coś dla siebie. Starałem się rozmawiać z nią przez 2 miesiące leczy gdy coraz częściej pisała wiadomości typu "daj mi spokój", "nie chce z tobą rozmawiać" oraz "nie chcę cię blokować" przestałem pisać. Rozmawiałem z jej mamą o tym co się stało, cały czas mnie wspierała i chciała tego żebyśmy byli znów razem . Mówiła mi niejednokrotnie że widzi jak (ona) jest ze mną szczęśliwa. Myślę cały czas o niej, napotykam ją często w snach, nie mogę spać myśląc o niej i o tym co przeżyłem z nią, czasem zapłaczę wspominając tamte chwile, przeglądając stare zdjęcia lub oglądając film ze studniówki. Nie jesteśmy już 3 miesiąc a ja cały czas darzę ją tym samym uczuciem. Parę dni temu wysłałem jej urodzinowe kwiaty pocztą kwiatową przez jej brak chęci kontaktu, chodź mieszkamy niecałe 2km od siebie. Podziękowała za nie lecz na tym się skończyło. Dodam że była to moja pierwsza dziewczyna, ja byłem jej trzecim chłopakiem lecz po tym co się dowiedziałem od niej, jej koleżanek oraz mamy to bardzo źle ją traktowali oraz nie czuła się dobrze. Podczas zerwania powiedziała mi że nie byłem jak oni. Nie mogłem pokazywać swoich uczuć więc pisałem w pamiętniku, nawet raz namalowałem wspólną karykaturę. Nigdy się nie unosiłem a przekleństwa były ograniczone do minimum(czasem przy kłótni się coś wypsnęło). Nie chce o niej zapomnieć ponieważ zmieniła moje życie o 180 stopni, moje nawyki oraz postrzeganie świata. Chciał bym was prosić o pomoc, co bym mógł zrobić by było lepiej, by zachciała ze mną rozmawiać. Też chciał bym się dowiedzieć dlaczego kobiety zrywają w takich sytuacjach, czym się kierują, czy myślą o byłych. Na koniec powiem że nigdy nie powiedziała mi wprost że mnie już nie kocha.