Dzieci - Netkobiety.pl

Dlaczego wpadlas na pomysl zeby po nim sprzatac? on narobil balaganu to niech ogarnia psychike dzieci teraz.

Mial jaja zeby zdradzac? a wydmuszki zeby wlasne biologiczne dzieci o tym powiadomic? to nie facet

Dzieci kochają go jako ojca, nie jako Twojego męża , dlatego nie burz ich relacji wobec ojca z powodu zburzonej relacji miedzy Wami.
Nawet jeżeli wina jest po stronie męża .

Rozmowę na temat rozwodu z dziećmi nie powinien przeprowadzać jeden z rodziców ale oboje , wspólnie zapewniając dzieci , ze nie są temu winne, ze obydwoje je kochacie.

Jesteś w bardzo traumatycznej sytuacji z powodu zdrady męża , ale nie przerzucaj na dzieci części tej traumy.
Tobie to nie pomoże a dzieciom zaszkodzi bardziej niż Tobie.

Najpierw uzgodnicie z mężem Wasza przyszłość , rozwód , kto gdzie mieszka itd. uzgodnicie co i jak powiecie dzieciom a dopiero potem wspólnie przekażcie im ta informacje tak żeby widzieli w Was silnych i kochających ich rodziców . Niezależnie od tego jak jest miedzy Wami.

A uważasz , ze dzieciom potrzebna jest taka prawda, określenie kto jest winny a kto niewinny pośród ich rodziców ?

Nie.
Taka prawda jest potrzebna ich rodzicom, ale nie dzieciom.

Ponadto , prawda ..... wiesz ile jest rodzajów prawdy i który rodzaj najczęściej spotykany.

To najbardziej dramatyczny  kryzys rodzicielstwa - włączanie swoich dzieci w gierki miedzy rodzicami. Uzasadnienie dla takich toksycznch zachowań zawsze można znaleźć .

Toksyczne osoby które każdemu przyłożą  miedzy oczy swoją prawdą  i nie oszczędzą nawet swoich niepełnoletnich dzieci...

Ja się mogę wypowiedzieć, co prawda niewiele rozumiałam bo miałam 4 latka wiecie szok .. Pamiętam, że nie powiedzieli mi z jakiej przyczyny się rozstają w zasadzie to powiedziała mi mama, że od teraz będziemy mieszkać gdzie indziej niż tata co 4 latka może rozumieć...
Dowiedziałam się po dobrych latach ...  jaka była przyczyna i miałam bardzo ogromny żal za to co zrobił ale tak na prawdę dopiero teraz to zrozumiałam gdy sama jestem w podobnej sytuacji życiowej co przechodziła moja mama, że sama musiała sobie ze wszystkim radzić za to ją podziwiam nigdy nie wiesz jak były mąż się będzie zachowywał ...
Zawsze się odbija na dzieciach też nie wiadomo jak po wyprowadzce i rozłące będzie miał stosunek do dzieci może być super tatą, a może niestety się oddalić.

Natomiast miałam jeszcze jeden przykład w rodzinie co prawda związek nie rozpadł się przez zdradę, ale rozmawiali z dziećmi oboje razem wytłumaczyli dlaczego tak się stało itd. własnie dzieci już były sporo starsze niż ja wtedy.
Rozumieli, wiecie co było w tym najważniejsze? Żeby te zapewnienia rodziców faktycznie się sprawdziły, Bo szok minął i była ta niepewność czy tata o nich nie zapomni.
Czyli nie tak, że tata obiecał spotykać się z dziećmi 3 razy w tygodniu ale żeby faktycznie to robił. Bo to jest tęsknota ich życie się wywraca do góry nogami.
Jeżeli on faktycznie odchodzi do innej kobiety, z która będzie mieszkał i te dzieci ją poznają to trzeba powiedzieć od razu prawdę nie ma sensu ukrywać ale rozmowa powinna być przeprowadzona wspólnie dopiero po tym gdy wy dojedziecie to porozumienia - takie moje zdanie

Też przyjęłam taką 'strategię', jak Ty i na razie dobrze na tym wychodzę. Po prostu mówię prawdę. Dzieci i tak nas ocenią, gdy dorosną.

A czy widzicie różnice pomiędzy epatowaniem dziecka winą jednego rodzica a nieukrywaniem faktów które samo oceni ?

Przecież temat dotyczy pierwszej rozmowy z dziećmi , w trakcie której trzeba przekazać im szykująca , traumatyczna dla ich dzieciństwa informacje , że rodzice nie będą już razem.
Jeżeli uważacie , ze w trakcie tej szczególnej rozmowy która odbije się w ich pakiecie do końca życia , należy palcem wskazać drugiego rodzica jako winnego końca rodziny...
to nie brak mi słów by wyrazić taki totalny brak empatii wobec swoich dzieci.
Wystarczy nie poruszać tego tematu, one same to w przyszłości ocenia , ale na swój sposób będą musiały znaleźć się pomiędzy potrzeba miłości tego winnego rodzica a żalem za rozbita rodzine.

W sytuacji opisanej przez autorkę , sytuacja jest jeszcze trudniejsza . Mąż - zdrajca, wcale nie chce odchodzić do kochanki .
Jeżeli w tym przypadku każdy z rodziców , zgodnie z Waszymi poglądami , zacznie przekazywać swoją prawdę i wskazywać przed dziećmi drugiego jako winnego, to byłaby totalna klęska rodzicielstwa.
Bo przecież to mama chce odejsc od taty vs bo przecież tata nie kocha mamy i zdradza ( co wymagałoby przyspieszonego kursu edukacji seksualnej kilkuletnich dzieci).

Jest różnica pomiędzy ukrywaniem prawdy przed dziećmi a epatowaniem ich swoją prawda o winie drugiego rodzica.

Kiedy w małżeństwie dochodzi do rozpadu,a są dzieci,niestety tylko one na tym najgorzej wychodzą, cierpią najbardziej,sądząc, że one są winne, że tata z nimi już nie mieszka i dzieciom jest bardzo trudno wytłumaczyć o co chodzi,że to nie one zawiniły,a znowu powiedzieć, że tata znalazł sobie inną panią,też nie jest dobrze. 13-latek może zrozumie,ale 7-latek rozumuje innymi kategoriami. Wiadomo, że Ty jakoś to przebolejesz, bo musisz masz dzieci,ale skoro to mąż robił na boki niech on podejmie rozmowę z dziećmi i wytłumaczy dlaczego ewentualnie nie będzie mieszkał z Wami. Dowiedziałaś się od osób trzecich, że jesteś z mężem w separacji, sama widzisz,że okłamuje Ciebie i to od dawna,w dodatku w tak perfidny sposób,a do domu przychodzi jak do hotelu.Niestety musisz coś z tym zrobić,nie możesz być tą trzecią,w dodatku wykorzystywaną służącą. Nie wiadomo też co naopowiadał kochance ,jakich bzdur,tego raczej się nie dowiesz,ale żeby uniknąć niepotrzebnego stresu podejmij konkretną decyzję. Mężowi nie wybaczyłabym nigdy,skoro od trzech lat jest z inną,okłamuje Ciebie,krzywdzi swoje dzieci,ten rozdział musisz zamknąć raz na zawsze. Będzie bolało,ale po jakimś czasie minie,przecież na dobrą sprawę od trzech lat robi Ciebie w konia,więc bez skrupułów pozbądź się zdrajcy.

Ja się zgadzam, z Secondo1. Uważam, że nie ma co dzieciom mówić i dokładnie wskazywać jednego rodzica jako totalnie winnego. Cała sytuacja będzie już dla nich wystarczającym szokiem i traumą, żeby jeszcze dodawać im ciężar obowiązkowego "obwiniania" jednego z kochanych rodziców. Zresztą jakie życie jest każdy wie, nic nie jest czarno biało i po upływie czasu inaczej się patrzy na wiele rzeczy (nie mówię o wyjątkach, albo ludziach zaślepionych nienawiścią lub totalnie bezkrytycznych), a raz powiedziane słowo i teg konsekwencje się mogą ciągnąć latami albo i do końca życia. Ja jak się dowiedział o zdradzie i romansie byłej żony byłem zdruzgotany, choć od miesięcy było między nami źle. Totalna załamka, koszmar. Młody miał wtedy ponad 4 lata,ale dużo rozumiał. Oczywiście w tej rozpaczy miałem chęć powiedzieć mu, że mama zdecydowała się, że już jej nie podoba się takie życie itd., że mnie zdradziła i sie rozwodzimy, ale na szczęście nigdy tego nie zrobiłem. Wiadomo, na samym początku gdzieś tam może dawałem sygnały, że jestem skrzywdzony,ale szybko zaprzestałem i obraliśmy wspólną wersje z byłą żoną. Mówiliśmy mu, moi rodzice też sie przyłączyli, że się dużo kłóciliśmy, nie dogadywaliśmy i że nie chcieliśmy, żeby on przez to cierpiał i postanowiliśmy sie rozstać.  Że będziemy mieszkać osobno, będzie u nas miał swój kąt i będzie miał spokój.
Kilka lat minęło i w sumie trochę się uspokoiło, ale Młody i tak strasznie to przeżył. Masakra. Dla mnie tez było ciężkie zwłaszcza, ze nie chciałem mu dodawać traumy, żeby się wyprowadzał ze swojego mieszkania to sam się wyprowadziłem jak uciekinier z miejsca, które od zera szykowałem/remontowałem itd. Ale nie chciałem, żeby ona się gdzieś z nim tułała od razu po tym wszystkim i ostatecznie tam zostali (było na wspólny kredyt, ona to przejęła po rozwodzie).
Dziś po latach uważam, że to była dobra decyzja, dobra dla dziecka. Nie wiem tego na pewno i nigdy sie nie dowiem, bo niestety nie znamy ostatecznych konsekwencji swoich decyzji, czy były dobre, czy powinniśmy jednak cos inaczej zrobić. Dal mnie było to mega ciężkie, ale dziś pewnie bym żałował gdybym się zachowywał jak niektórzy i ten swój żał wylewał na dziecko i nastawiał i winił drugiego rodzica. Dziś po latach tez inaczej patrze już na tą zdradę, to jest cześć dzisiejszych czasów, część życia. Nic nie jest czarno białe i nikt nie jest święty. Niestety. Ideały w które kiedyś się wierzyło w zderzeniu z życiem się rozsypują. Po rozwodzie wiele poznałem rozwodników, zdradzonych, zdradzaczy i trochę się nauczyłem też na ich historiach i późniejszych zachowaniach. Także trzeba tak zrobić, żeby max oszczędzić dziecku i tak masakrycznej traumy no i żeby potem sobie za parę lat, jak emocje opadną nie zarzucać, że spieprzyło się ich relacje z ojcem czy matką.