Swój problem poruszałam już na forum. W chwili obecnej czekam na 1-ą sprawę rozwodową. Mąż przez te 15 miesięcy nie rozwiał moich obaw.
W momencie gdy budowaliśmy zaufanie napisał do siostry że mnie nie kocha że mu nie zależy – miałam nadzieję że uda się nam odbudować nasz związek widać tylko udawał zaangażowanego w odbudowę związku.
Przez cały ten czas dalej pracuje z kobietą w której się rzekomo nieszczęśliwie zakochał (tak pisał do siostry- „bo na miłość nawet tą beznadziejną nigdy nie jest za późno”)był z tą kobietą cały czas w kontakcie (sms-y messengery no i w pracy)-mam na to dowody.
Jego sprawy i praca w Warszawie to jego prywatność i mam się nie wpier...ć. Dał co prawda grafik z pracy ale nie po to żebym go szpiegowała (odpowiedź na moje pytanie bo grafik swoje a on swoje)
Czyli życie na 2 fronty wyjazdy weekendowe z przyjaciółmi z pracy -jego sprawy to nie moja i dzieci sprawa- gdy ginie na parę dni nie dając znaku życia– a jak pan wraca do domu to wszyscy mamy się cieszyć.
Pan przyjeżdża i planuje nam wspólny czas. Wyjazdy do kina na basen itp. Rodzinna sielanka.
Próbuje wzbudzić we mnie poczucie winy bo powinnam z nim być dla dobra dzieci i robi wszystko żeby mnie przed nimi pogrążyć że to niby ja jestem ta zła i nie chce zgody w rodzinie.
'Kochana żono” „kochanie” tak się zwraca do mnie przy dzieciach choć prosiłam go żeby nie robił szopki. A ponadto jestem egoistką i materialistką
.Po otrzymaniu pozwu to dzieciom w pierwszej kolejności powiedział „że mu przykro bo mamusia jednak postanowiła się z nim rozwieść”
Co mam robić? Czy powinnam brać udział we wspólnych wyjściach czy definitywnie oświadczyć mu że nie będę w tym uczestniczyć.
Po otrzymania pozwu przepraszał mnie za wszystko proponował zgodę.
Wyjaśniłam mu
że nie kłóciłam się z nim że każdy ma prawo do własnego zdania i poglądów- można się z nimi zgadzać bądź nie. Ja się z jego nie zgadzam.
Uważam że miał 15 miesięcy gdy prosiłam go o „powrót „do domu o poszukanie pracy bliżej domu i nie zrobił nic w tym temacie a wręcz pogorszył sprawę swoim postępowaniem Walczył o swoją niezależność wolność swoje prywatne sprawy- gdyby tak walczył o rodzinę- może dało by się to posklejać.
Uświadomiłam mu że zrozumiałam że nic na siłę więc zwracam mu jego wolność, nie będę udawać coś czego nie ma.
A swoją drogą niech mnie ktoś oświeci bo może źle myślę? Jakie prywatne sprawy i życie poza rodziną no jakoś nie mogę tego pojąć i z kim bym nie rozmawiała też tak myśli.
- aicha
- Na razie czysta sympatia
- Nieaktywny
Dziewczyno, postąpiłaś NAJLEPIEJ jak mogłaś w tej sytuacji, a więc złożyłaś pozew o rozwód.
Sytuacja trwa długo. Przyjmij do wiadomości, że Twój mąż zachowuje się skandalicznie wobec Ciebie. Zero SZACUNKU. A przy okazji to zwykły DUPEK sądząc po opisie.
Moja rada: jak najszybciej pozbyć się gada ze swojego życia. Uregulować sprawy finansowe i kwestie widzeń z dziećmi.
Odetchnąć pełną parą i zacząć żyć nowym życiem.
Twój mąż jest ŻAŁOSNY. 
DNO.
popieram I see
mimo bólu, który przebija z Twojej wiadomości, widać, że rozsądna z Ciebie dziewczyna
trzymaj się swoich decyzji i pozbądź się gada
- aicha
- Na razie czysta sympatia
- Nieaktywny
No tak to juz wiemy ze ewidentnie manipuluje moimi uczuciami choc juz ich niewiele.
Podpowiedzcie tylko jak sie zachowac wzgledem tego niby czasu wspolnie spedzanego z dziecmi bo to mnie meczy najbardziej.
5 2018-03-23 09:16:05 Ostatnio edytowany przez I_see_beyond 7176 (2018-03-23 09:16:50)
Ile lat mają dzieci, tak przy okazji?
Ja nigdy nie umiałam brać udziału w tego typu "szopkach" i przedstawieniach. Wykańcza mnie to.
Co zrobić? Nie brać w nich udziału.
Dzieci CHYBA wiedzą, że się rozwodzicie, to po co ten cyrk? Co chcesz dzieciom przez to przekazać?
Za chwilę przestaniecie być małżeństwem. Nadal wtedy będą pseudo rodzinne wyjścia?
To jest ojciec dzieci. Jak chce, może z dziećmi do kina i na basen iść SAM. PO ROZWODZIE przecież chodzić z nim tam nie będziesz. KIEDY zamierzasz przestać to robić?
Moim zdaniem nie masz co się obwiniać. Postępujesz rozsądnie. Przed dziećmi nie ma co udawać, bo i tak prawda w końcu wychodzi na wierzch. A one widzą więcej, niż się dorosłym wydaje.
7 2018-03-23 10:04:21 Ostatnio edytowany przez adiafora (2018-03-23 10:05:25)
w sytuacji, gdy klamka juz zapadła co do przyszłości małżeństwa to nie ma sensu udawać i robić dzieciom nadzieje, ze wszystko ok. Teraz trzeba wytłumaczyć im sytuacje oszczędzając szczegółów. I zapewnić, ze choc nie będziecie juz razem, Ty i tata, to wasze uczucia wobec nich pozostają niezmienne.
Po tym, co napisałas trochę marnie widzę podejście męża, który nie ma oporów przed wciaganiem w wasze sprawy, dzieci. Juz próbował zdyskredytować Ciebie w ich oczach. Przykre, ze niektórzy nie potrafia dla dobra dzieci powstrzymac sie od takich zagrywek. I bez tego rozstanie rodziców to dla nich trudny czas.
Oczywiście z dziećmi należy porozmawiać, poziom rozmowy w zależności ile one maja lat. Zapewniasz o swoich uczuciach do nich ale tylko o swoich uczuciach za zdradzacza się nie wypowiadaj bo nie wiesz czy po rozwodzie nie będzie do nich zaglądał raz w miesiącu-jak już sama wiesz potrafi oszukiwać, kłamać, zdradzić. Moja rada jeśli on chce spędzać czas z dziećmi to niech spędza ale sam bez Ciebie, pewnie ma wyrzuty sumienia ale to jego sprawa. On chce być wolny mieć swoje osobne życie a Ty masz się nie wpier..... więc tego nie rób w tym czasie Ty do koleżanki, fryzjera, kosmetyczki albo muzeum jak wolisz ale nie siedź w domu. Mam nadzieję, że mu nie gotujesz, pierzesz itp.? A i na Twoim miejscu teraz gdy on jest w domu to zawsze miej włączony dyktafon- dlaczego? bo robisz coś co mu nie leży i jego zachowanie w stosunku do Ciebie może się zmienić, może stać się nawet agresywny fizycznie-musisz być na to przygotowana.
Życzę siły i wytrwałości.
9 2018-03-23 13:40:14 Ostatnio edytowany przez aicha (2018-03-23 14:27:58)
- aicha
- Na razie czysta sympatia
- Nieaktywny
Dziekuje za podpowiedzi i wsparcie oczywiscie. Bede teraz potrzebowala duzo sily
Dzieci to ja uswiadomilam ze tatus nie ma dla nich czasu bo woli przyjaciolke i przyjaciol w pracy i bez nas swietnie sie bawi na wyjazdach, koncertach,weekendowych grillach.
Mysle ze lepsza prawda niz uczyc ich (dzieci)klamstwa i braku szacunku do 2ego czlowieka maja 14 i 11 lat i mam nadzieje ze zrozumieja jesli nie calkiem teraz to w przyszlosci.
A w przeciągu tych miesiecy byla i przemoc tylko tak zeby go nikt nie widzial- dwa razy mna poszarpal i raz uderzył- co prawda nie mocno ale reke podniosl. Nie mam wiec zadnych watpliwosci o zakonczeniu tej farsy- w nim nie ma ani odrobiny skruchy i zalu za zaistniala sytuacje a wine w dalszym ciagu przypisuje mnie- to chyba nie ma sie nad czym dluzej zastanawiac...
Za każdym razem wzywaj Policję nie ma się czego wstydzić a jak on sobie uświadomi że to może dojść do znajomych to może łapy będzie trzymał przy sobie.
11 2018-03-23 17:56:41 Ostatnio edytowany przez I_see_beyond 7176 (2018-03-23 17:57:09)
Dzieci maja 14 i 11 lat i mam nadzieje ze zrozumieja jesli nie calkiem teraz to w przyszlosci.
Swoją postawą też uczysz swoje dzieci szacunku do samych siebie. Dzieci uczą się przez obserwację najbliższego otoczenia, chłoną podswiadomie wzorce i... jeśli są one dobre, to im zaprocentują potem w życiu. Jeśli ich nauczysz, że drugiego człowieka można traktować (bez szacunku) bez konsekwencji tak jak mąż traktuje Ciebie, to... sama sobie dokończ, co to dla nich oznacza.
w nim nie ma ani odrobiny skruchy i zalu za zaistniala sytuacje a wine w dalszym ciagu przypisuje mnie- to chyba nie ma sie nad czym dluzej zastanawiac...
NIE MA.
- aicha
- Na razie czysta sympatia
- Nieaktywny
Jeszcze raz dziekuje wszystkim za przeczytanie moich wypowiedzi i za podpowiedzi.
Nie jest ze mna az tak zle skoro wszyscy mysla tak jak ja albo ja jak wszyscy. A zarzucane mi bylo przez meza ze mam isc do psychiatry, ze powinnam dorosnac do sytuacji ( on dorósł do tego stopnia ze gdy adorowal pania przyjaciolke nie pamietal o bozym swiecie zwlaszcza o dzieciach- to sie nazywalo ciezka praca na 2 etaty).Teraz zaluje ze 1.5 roku temu nie spakowalam go i nie wyrzucilam z domu definitywnie. Definitywnie koncze tez z pseudorodzinnym spedzaniem czasu bo to faktycznie do niczego nie zmierza ( choc mialam kiedys nadzieje) a moze dawac dzieciom niepotrzebną nadzieje.
Mam tylko nadzieje ze dzieci mi wybacza a za jakis czas powiedza ze mialam racje. Nie moge ich uczyc zycia bez szacunku do 2ej osoby a to bylaby kwestia czasu jak i oni nie szanowaliby mnie.
- IsaBella77
- Blokada na życzenie Użytkownika
- Nieaktywny
Autorko, założyłaś już 6 wątków o swoich małżeńskich problemach.
Tego tematu wyjątkowo nie zamykam, bo pojawiło się tu sporo odpowiedzi i zaangażowania forumowiczów, jednak proszę, żebyś pilnie zapoznała się ponownie z regulaminem, z naciskiem na punkt nr 4.
Stosuj się do zasad i nie zaśmiecaj forum zakładaniem nowych tematów, które dotyczą tych samych zagadnień.
Dziękuję / IsaBella77
