Czy można odbudować utracone uczucie?? - Netkobiety.pl

Choć jest to forum bardziej dla kobiet to często lubię tutaj zaglądać, jako niezalogowany, można tutaj wyczytać bardzo dużo wartościowych rad. Nigdy nie sądziłem, że przyjdzie taki moment, że napiszę tutaj o swoim problemie i na dodatek jeszcze w tym dziale…
      Więc od początku. W tym roku byłby 9 rok naszego związku. Poznaliśmy się po rozpadzie mojego pierwszego dłuższego związku. Ona była we mnie zauroczona, ja jeszcze nie potrafiłem się odnaleźć po wcześniejszym rozstaniu. Postanowiliśmy spróbować. Na początku zastanawiałem się czy dobrze robię, najpierw traktowałem ją, jako bardzo dobrą przyjaciółkę a później narodziło się prawdziwe uczucie i wiedziałem, że już nie chce być z nikim innym. Mijały kolejne lata, na początku mieliśmy jakieś sprzeczki, ale jak już się dotarliśmy to wiedziałem, że jesteśmy sobie przeznaczeni. Zawsze mówiłem, że jak jest problem to musimy rozmawiać a nie „fochać” się i kilka cichych dni. Zaczęliśmy się rozumieć po prostu bez słów, w trudnych chwilach zawsze była szczera rozmowa. Zbudowaliśmy nasz związek na przyjaźni, szczerości i zaufaniu, momentami potrafiliśmy czytać sobie w myślach;) Po 5 latach kupiliśmy wspólne mieszkanie (puste od dewelopera) po 7 były zaręczyny. Do tej pory w nim nie zamieszkaliśmy, bo remont się przeciągał z powodu nieplanowych sytuacji w naszym życiu i związanymi z tym dodatkowymi wydatkami.
      Ja pracuje w najgorszym i niewdzięcznym zawodzie, tzn. jako kierowca zawodowy. Zacząłem wyjeżdżać po 3 latach związku, było ciężko, ale przetrwaliśmy te ciężkie początki. Trzy lata temu zmieniłem firmę na lepszą i byłem w domu dużo częściej, często nawet 2 razy w tyg. Każdą chwilę w domu poświęcałem tylko jej, spędzaliśmy każdą chwilę razem. Zawsze mogła na mnie liczyć z pomocą, pomagałem jej dosłownie we wszystkim, żeby tylko czuła, że nie jest sama, że może na mnie liczyć.
    I się stało, miesiąc temu oznajmiła mi tak z dnia na dzień, że się wypaliła i ona nie wie, czy coś czuje, że ma mętlik w głowie, że jest zmęczona życiem i chce być sama. Starałem się uzyskać jakieś odpowiedzi, ale cały czas słyszałem „nie wiem”. Jestem pewien, że nie chodzi tu o innego faceta, coś w niej pękło… tylko, że nic nie zapowiadało takiego trzęsienia, albo ja po prostu tego nie zauważałem Powiedziała mi, że była ostatnio u psychologa i że on potwierdził jej myśli. Podjęła decyzję, że się rozstaniemy, ale nie chce tracić ze mną kontaktu, chce żebyśmy mogli się czasami spotykać i dzwonić do siebie (wiem, że ta gadka jest stara jak świat). A ja nie wiem co z tym wszystkim zrobić …. mam taki mętlik w głowie… prawda jest że nikogo się na siłę nie zatrzyma. Tylko, że ja nie potrafię tak po prostu obok niej istnieć, każda myśl o wspólnych chwilka powoduje, że serce się kraje…
    Mam dziwne wrażenie, że to ja gdzieś tutaj zawaliłem sprawę, wiedziałem, że rozłąka jest dla nas bardzo dużym poświęceniem  i chyba przez moją nieobecność nie zauważałem innych problemów. Czy można się dwa razy zakochać? Wydaje mi się że przez moją pracę będąc przyjaciółmi i tak już nie odbudujemy naszego uczucia. Zawsze byłem realistą a teraz niesyty pesymizm mnie dopadł…