Depresja staje się powszechnym zjawiskiem w naszym społeczeństwie. Coraz częściej prowadzi ona do samobójstw. Czy możemy wychwycić jakieś oznaki nadchodzącej tragedii? Jest to możliwe poprzez obserwacje twarzy osoby, u której podejrzewamy problemy. Niestety o wiele łatwiej zauważyć coś u osoby dorosłej niż nastolatka, gdzie twarz nie miała tylu lat, aby pokazać negatywne doświadczenia i emocje. Na zdjęciu poniżej widzimy Karla Slym, dyrektora firmy Tata Motors. Kilka lat temu popełnił samobójstwo, wyskakując z hotelowego okna, mimo dobrych wyników jakie firma osiągała pod jego rządami oraz pomimo świetnych recenzji jego pracy.
Dlaczego wybrałam akurat jego postać? Ponieważ patrząc na jego twarz widać, jak świetnie układało mu się w życiu zawodowym i jak bardzo był nieszczęśliwy w życiu prywatnym. Prawa i lewa strona pokazują nam zupełnie inną twarz. Gdy zobaczyłam go po raz pierwszy, nie mogłam zrozumieć, jak tak nieszczęśliwy człowiek był w stanie osiągać międzynarodowe sukcesy w zarządzaniu firmami. Kiedy zapewne w ostatnich latach zmuszał się do codziennego wstania z łózka. Szukałam w jego biografiach informacji, czy jego asymetryczny wygląd twarzy był wynikiem jakiegoś paraliżu, jednak nic nie znalazłam, a na dużo młodszych zdjęciach twarz była bardziej spójna. Dla przypomnienia dla tych, co nie czytali wpisu o asymetrii twarzy: W skrócie można powiedzieć, że lewa strona twarzy pokazuje nasz stan emocjonalny i nasze życie wewnętrzne, zaś prawa strona twarzy mówi o naszym życiu zewnętrznym czyli zawodowym. Dysharmonia w jednej z części ukazuje nam problemy w życiu wewnętrznym bądź zewnętrznym.
Jak widzimy na zdjęciu, lewa strona twarzy jakby opadła, powieka była w połowie przymknięta. Usta wyginały się w podkówkę, kiedy przybierał neutralny wyraz twarzy. Ludzie w depresji bardzo często się uśmiechają, gdy inni na nich patrzą. Uśmiechem maskują smutek, frustracje czy zobojętnienie. Dlatego szybciej robią im się zmarszczki wokół ust. Dopiero, gdy nie są obserwowani, zrzucają tę maskę, która ukrywa głęboki smutek. Uśmiech jest zazwyczaj asymetryczny, uśmiecha się jedna strona twarzy, zaś jeden kącik (najczęściej lewy) opada w dół.
Dzięki mimice ukrywają swoje prawdziwe uczucia, co jednak bardzo odbija się na ilości i rodzaju zmarszczek na twarzy. Charakterystyczną cechą ludzi nieszczęśliwych jest ciągłe podnoszenie brwi, aby twarz wydawała się bardziej pogodna. Powoduje to napięcie czoła i wzmożone zmarszczki. Po pewnym czasie wyglądają jakby byli wiecznie zdziwieni.
Kolejnym znakiem, na który warto zwrócić uwagę jest już wspomniana asymetria oczu. Jeśli lewe oko jest dużo mniejsze lub wygląda na smutniejsze-przygaszone, to dana osoba gorzej radzi sobie ze swoim życiem osobistym. Powieka opada, zamyka się na świat, nie chce juz więcej widzieć i przeżywać. Depresja może tez ujawniać się poprzez zwiększoną liczbę zmarszczek wokół lewego oka. Siatka linii pod oczami jest gęstsza, gdyż dochodzi tam do częstszych napięć. Linie te nie biegną tylko do dołu, ale są poprzecinane innymi prostopadłymi zmarszczkami.
Pogrążając się w depresji cała twarz szarzeje, pogarsza się jakość cery, pogłębiają się cienie pod oczami, czasem lekko zapadają się mięśnie policzków, tracąc swoją jędrność, a do tego wzrok staje się matowy, a białka oczu nie są idealnie białe. Osoba przeżywająca głęboki smutek i będąca w stanie beznadziei coraz częściej zawiesza wzrok, tępo wpatrując się przed siebie. Warto zwrócić na to uwagę, szczególnie jeśli takie zawieszenia są coraz dłuższe i częstsze, bo mogą pojawiać się już myśli samobójcze. Tym bardziej, gdy w spowolnionym tempie nam potem odpowiada, wzdycha. a ciało zapada się w sobie, tak jakby chciało zniknąć. Głowa chowa się w barkach, ramiona są przygarbione, a ruchy wymuszone. Dla sprawnego oka te objawy są łatwe do zauważenia.
Proszę obserwować swoich bliskich, czasem w takim momencie wystarczy wypytanie o problemy tej osoby i zaoferowanie swojej pomocy czy rozwiązań. Pamiętajmy, że osoby popadające w stan depresji zazwyczaj nie myślą już racjonalnie i wszystko widzą w czarnych barwach. Codzienne czynności tracą sens, wykonywanie pracy przychodzi z trudem, chory cierpi na bezsenność lub odwrotnie - wyjście z łóżka wydaje mu się najtrudniejszą rzeczą. Bardzo łakną wsparcia i blikości, ale jeszcze bardziej boją się bycia ocenianym. Dlatego ważne jest pokazywanie im wsparcia oraz delikatne prezentowanie możliwych rozwiązań czy wyjść z sytuacji problematycznych, ale nie oceniania. Oni i tak mają już o sobie najgorsze zdanie.
Każdy z nas wie, że o niektórych tematach bardzo trudno rozmawia się z członkami rodziny, nie lubimy rozczarowywać innych lub czujemy się odpowiedzialni za innych. Należy wtedy zainicjować rozmowę z osobą spoza kręgu rodzinnego, aby człowiek depresyjny pokonał wstyd. Niezmiernie trudno przyznawać się do słabości czy do porażek, miejmy to na uwadze.Jeśli mamy podejrzenia, a nie potrafimy zapytać wprost, wystarczy przyjrzeć się komuś dokładniej. Poobserwować, czy kiedy dana osoba nas nie widzi, nie zrzuca maski, twarz nie staje się kontrastująco smutna, oczy matowe, a ruchy spowolnione. Widząc twarz bowiem tak nieszczęśliwą i niezharmonizowaną, jak ta na zdjęciu, należy zrobić wszystko, aby osoba ta zaczęła troszczyć się o życie prywatne, wewnętrzne i swoje zadowolenie a nie tylko o sprawy zawodowe (lub odwrotnie).
