przez swój młody wygląd jestem samotna - Netkobiety.pl

O, ja też wyglądam młodo, na pewno nie dałabyś mi 34 lat

Wiesz co, nie sądzę, aby młody wygląd był przyczyną samotności. To raczej kwestia tej nieśmiałości, poznawania mężczyzn i ogólnego szczęścia w tej kwestii. Wiem co mówię, bo zawsze byłam uważana za gówniarę na podstawie wyglądu. Nie zapominajmy też, że dziewczyny wyglądające na swój wiek też bywają samotne.

Pewnie głupie pytanie to jak walczyć z nieśmiałością żeby się też nie wygłupić ?

Myślę że dobre, w pracy np widzie że mnie lubią bo ze mną rozmawiają zaczepiają żarty robią  no nie zawsze. Jak już mi sie podoba jakiś to jest już gorzej troche zamykam w sobie choć staram się z tym walczyć, boje się że mnie wyśmieją źle ich sygnały odczytałam. Staram być sobą ogólnie tylko mam problem taki że nie z każdym umiem nawiązać rozmowę

Ile ja bym dał żeby poznać taką dziewczynę. Młoda, wygląda na młodą pomimo upływających lat a w dodatku drobna i długowłosa. Mój ideał sprzed lat.

Nie generalizuj jest sporo odważnych jednostek, które są w stanie podejść pomimo, że nie widzą sygnałów   Sporo ryzykuje i często podchodzę. A praca nad nieśmiałością, a dokładniej nad pewnością siebie to długotrwały proces i dosyć ciężki nie wierz w to, że tutaj te rady mogą Cię jakoś zmienić nie ma magicznych słów praca codzienna nad sobą jedynie może to zmienić i przełamywanie się.

To napisz mi dlaczego Autorka tego nie odczuła ?
Za mało atrakcyjna, za mało "błyszcząca" tyłkiem w tłumie? Nie sądzę...
Z przełamywaniem masz rację, jednak im bardziej będzie się przewrażliwionym na tym punkcie i nie czasami nie będzie się podnosić wyższego ryzyka to będzie to trwało... lata. To nie tak, że osoby pewne siebie nigdy w życiu nie zostały wyśmiane/źle potraktowane. Po prostu zdrowo podchodzą do siebie.

Imienko> wraz z rozwojem rozmowy wiesz już, że to nie wygląd jest przyczyną. Młody wygląd to plus. Na razie tego nie wiesz... nie doceniasz, ale za 10 lat będziesz z tego dumna. Ja wyglądam na kilka lat młodszą. Moje rówieśnice mi zazdroszczą. Uznaj to za atut, bądź z tego dumna, wyprostuj się i noś głowę wysoko. Nabierzesz pewności siebie, bo tego Ci najwyraźniej brakuje. Można oczywiście zmienić fryzurę i bardziej się malować, ale jeśli nie nabierzesz pewności siebie, to nic Ci to nie da. Na co potem zepchniesz winę?

O! To, to. Pozwól, że zapisze sobie i zacytuję kiedyś komuś potrzebującemu .

Pocieszę Cię autorko. Mnie nie dają nawet 16 lat. A figurę mam kobiecą, nie jestem płaska, tylko ta twarz...no dzieciak no
Niedawno obcięłam włosy (które zapuszczałam aż do połowy uda tak gwoli ścisłości), zmieniłam kolor i...dalej nie wyglądam na swój wiek
But I couldn't care less.

To w jaki sposób mężczyźni Cię postrzegają (jeśli mówimy o pierwszym wrażeniu), w dużej mierze zależy od tego w jaki sposób eksponujesz swoją urodę. Jak się ubierasz, poruszasz. Buty owszem grają ważną rolę, ale i bez wysokich obcasów można wyglądać kobieco. No i pamiętaj, że dany fason nie pasuje każdemu, jedna kobieta lepiej będzie wyglądać w przylegających do ciała materiałach, a innej bardziej pasują lekkie, nie opinające ciała ubrania. Styl ubierania się stanowi Twoją wizytówkę. Przy delikatnej urodzie i niskim wzroście można sobie darować dresy i szerokie bluzy ( Nie wiem jak się ubierasz, dlatego piszę ogólnie). Najważniejsze jest jednak to, jak Ty się w nich czujesz, jeśli jest Ci niekomfortowo w 10 cm szpilach to chyba znak, byś ich nie zakładała.
Mimo wszystko żaden ubiór nie zastąpi pewności siebie. Możesz być świetnie ubrana niczym gwiazda instagrama, ale nic Ci to nie da jeśli zaprogramujesz się, że ,,musisz kogoś poznać''. Wyluzuj. Jesteś jeszcze młoda, masz mnóstwo czasu by poznać kogoś ciekawego i być szczęśliwą. Troszkę mam wrażenie, że tak usilnie chcesz być z kimś, że w tym wszystkim pogubiłaś samą siebie. Rozumiem, że poczucie samotności może doskwierać, nie każdy lubi być sam, jednak nic na siłę! W ten sposób jeszcze bardziej się frustrujesz, bo czas leci a Ty wciąż jesteś sama. Trzeba przerwać to błędne koło.

Kiedyś docenisz to, że wyglądasz młodo. Nie martw się tym, prawdziwa miłość i tak przyjdzie.

Temat w sam  raz dla mnie j/w, mam 31 lat mieszkam sam do tego niestety mam ten problem zwany nie śmiałość po części związany z młodym wyglądem. Mnie też pytają o dowód a potem z zachwytem ale Pan młody tyle że jak wyglądam na dużo mniej to nikt nie zwraca na mnie uwagi.

To znaczy ??

Nie do końca .
Należałoby sprawdzić jakie ma się powodzenie w innym przedziale wiekowym. Np. jeśli ktoś ma 31 lat, a wygląda na 23 to powinien sprawdzić swoje powodzenie w przedziale 20-23 lat, a później 28-31 lat. Wnioski same się nasuną.

Pod jakim kątem kompletnie obca osoba ocenia drugą stronę ? Nie ważna jest płeć - w takich randkach (spotkania z kompletnie obcymi ludźmi), jeśli kogoś nie zainteresujesz i do tego w porównaniu do innych masz średni wygląd to wynik będzie jaki będzie.
Niestety istnieje też możliwość, że dla rówieśniczek (w zestawieniu z innymi mężczyznami w podobnym wieku) wyglądasz mało atrakcyjnie, ale dla kobiet +40 Twój wygląd jest do zaakceptowania/atrakcyjny. Z wiekiem zmieniają się upodobania. No i niektórzy potrafią przeboleć mało atrakcyjny wygląd dla zysków emocjonalnych/finansowych.

Ale fakt nie powinno użalać się nad sobą, tylko wykorzystać swój młody wygląd .

Nie wolno karmić kaczek chlebem, bo pieczywo, zwłaszcza białe, jest dla kaczek i każdego rodzaju ptactwa szkodliwe. Lepiej kupować mniej pieczywa, a kaczkom dawać jakieś ziarna.

Ok to napisz na jakim etapie znajomości te młodsze kobiety wycofują się? Na samym początku?

Czekaj... na jakiej podstawie tworzysz teorie na temat kobiet starszych/młodszych jeżeli masz w tej sferze nikłą widzę praktyczną? Są młode kobiety co doceniają szarmanckość u mężczyzn, tak samo jak istnieją młodzi mężczyźni doceniający delikatność i wytworność u kobiet.

Wiesz najpierw jest zauroczenie, a później miłość.

Z tego co tutaj opisałeś interesują Ciebie kobiety o dość staroświeckim podejściu do życia. Typowy dżentelmen uważa, że kobiecie nie wypada robić pierwszego kroku - nie z powodu szowinizmu, a zachowania zasad pojętego Savoir-vivre. Żeby zweryfikować własną teorię powinieneś nabyć "głębszych" cech o których piszesz i sprawdzić jak reagują kobiety młodsze/starsze na Ciebie. Pomyśl logicznie - czy czasem Twoje wyobrażenie na swój temat niezbyt odzwierciedla rzeczywistość. Oczywiście każdy stosuje się do ogólnie przyjętej etykiety, czy manier w swoim środowisku, ale to za mało aby nazwać kogoś takiego dżentelmenem, który zawsze "błyszczy" w towarzystwie .

Ja np. nie lubię gdy ktos mnie przepuszcza w drzwiach lub co gorsza jakies tego typu rzeczy w windzie, bo to tamuje ruch. Gdy mi ktoś otworzy drzwi, to podziękuję ale bez uśmiechu i pójdę dalej. Z akcji trwającej 5 sekund mam się szczerzyć i potem nawiązywać znajomość, zatrzymywać się, rozmawiać? Nie rozumiem po co. Jeśli otwierasz kobietom drzwi, bo liczysz na znajomość, to nie jesteś szarmancki tylko wyrachowany, bo to są jakies gierki. Ale to jest mój punkt widzenia i inne kobiety mogą mieć inne zdania.

Nie wiem, na co liczysz przepuszczając kobiety w drzwiach. Są tacy, którzy na schodach przy wchodzeniu przepuszczają kobiety, żeby ich pośladki mieć na wysokości swojej twarzy.
Ja tego nie lubię, bo to po prostu jest pewna dezorganizacja dla mnie. Tak samo nie lubię drzwi obrotowych i schodów ruchomych. Chcę sama decydować, jakim tempem chcę się poruszać.

A bo widzisz, żeby otrzymać sygnał trzeba kobietę sobą zainteresować . Problem nie leży w tym jaki jesteś itp. tylko w jakim miejscu i dlaczego w taki sposób szukasz kobiety. To proste - zdecydowana większość ludzi idąc ulicą chce dojść do celu, zatem to nie najlepsze miejsce z prostego powodu: idąca kobieta się śpieszy, ma tysiąc rzeczy na głowie. Większość kobiet taką zaczepką najwyżej zirytujesz i tyle. Natomiast najlepszymi miejscami na spotkania są obszary stricte służące do rekreacji.

Według mnie to przedstawia się w następujący sposób: kultura osobista (wychowany) --> szarmancki --> dżentelmen.  Na bycie tym ostatnim składa się dużo cech: od etykiet, dbałości o prezencję, bardziej tradycyjnego podejścia poprzez wykształcenie, aż do najważniejszego stylu życia .
To właśnie dżentelmen wychodzi z inicjatywą stworzenia atmosfery dzięki, której kobieta (tak naprawdę ktokolwiek) czuje się wspaniale w jego towarzystwie. Nie oczekuje, że to zapewni druga strona tak jak Ty sądzisz - otworzysz drzwi i oczekujesz uśmiechu. Dżentelmen wszystko robi z przekonania, nie wypływa to z oczekiwań, czy chęci uzyskania korzyści. Ma taką swobodę w przebywaniu z innymi, nie boi się przejąć inicjatywy/wyrazić swoją opinię wśród obcych ludzi. Wszystko co robi jest dla nich naturalne i nie ma to związku z zainteresowaniem konkretną kobietą. W Polsce tym mianem określa się praktycznie każdego lepiej wychowanego mężczyznę, nie wiem dlaczego?

Drugą stroną medalu jest ogromna interesowność: tak przepuszczam kobiety, ale które mi się podobają. Co to świadczy o mężczyźnie? Na pewno, że z natury nie jest wychowany tylko w konkretnych sytuacjach.

Pójdźmy dalej - nadal nie rozumiem dlaczego w  Polsce mężczyźni oczekują uśmiechu od kobiet, jeśli sami po ulicach chodzą smętni/przygaszeni?   

Interesowność... i tu jest pies pogrzebany . Starsze kobiety niestety zostały nauczone, że kobiety są właśnie tak głupio zobowiązane do wdzięczności. Dla mnie to dziwne, bo to tylko głupie otwarcie drzwi i nie oczekuję nawet dziękuję od staruszki. Ale czasy...

Faktycznie kiepsko. 150 cm to bardzo mało. Gdybyś miała chociaż te 160 to już lepiej, bo za kilka lat faceci by się za Tobą oglądali i na pewno miałabyś w czym wybierać.

Niestety w drugą stronę to nie działa i jak facet tak wygląda to ciężko mu będzie zainteresować kobiety...