Mamo, skąd się biorą dzieci? - Netkobiety.pl

Dziecko zapytało : skąd się biorą dzieci , nie zapytało jak się je "robi" ;-)) Myślę, że nie powinno się zbytnio odbiegać od prawdy w tłumaczeniach tego faktu ale umiejętnie ubrać je w słowa zrozumiałe dla 5 latka ;-)))

ja bym powiedziała, że jak będzie się ładnie uczył w szkole to sie tego dowie. albo... jak byłam mała oglądała bajke z serii "było sobie życie" i tam w fajny sposób ten doktor, profesor czy on kim był mówi w jaki sposób to się dzieje i jak to wszystko w środku wygląda przez te 9 miesięcy. polecam

W fachowej literaturze na ten temat spotkałam się kilkakrotnie z poradą, aby w rozmowach z dzieckiem w wieku przedszkolnym nie bać się wzmianki o pragnieniu i przyjemności - rodzice kochają się, więc chcą być blisko, to jest dla nich przyjemne. Mogą mieć wówczas dziecko.
Takie wyjaśnienie ma sens zwłaszcza, że wiele dzieci przyłapuje rodziców podczas seksu i... Zwyczajnie się boi! W końcu dla małego dziecka widok taty, który przygniata mamę i sapie to jest dość przerażająca wizja, warto, żeby w pewien sposób rozumiało, że nie dzieje się wtedy nic złego. Nie należy się obawiać, że rozbudzi się tym samym nadmierne zainteresowanie tematem seksu, ponieważ jestem pewna, że jeśli zaspokoisz naturalną ciekawość synka, temat umrze śmiercią naturalną i przez pewien czas nie powróci

hahahahah!

rewelacyjne! ale mnie rozbawilas.

madra ta Twoja córcia.

pozdrawiam.

Moim zdaniem bardzo łatwo to wyjaśnić tzn. na czym polega seks najłatwiej, ale stwarzanie dziecka równiez nie należy do najtrudniejszych.

Nie jestem i nie bedę matką, ale myślę że powiedziałabym mniej więcej tak: kobieta i mężczyzna różnią się między sobą, zwłaszcza fizycznie tj. posiadają inaczej zbudowane ciała (w tym miejscu pokazałabym specjalne zdjęcia nagich ludzi z książki do biologii). Czynność nazywana uprawianiem seksu polega na tym że mężczyzna wkłada swoje narządy płciowe do narządów płciowych kobiety, i wykonuje pewne specyficzne ruchy. Ludzie robią tak w większości przypadków dlatego, żeby uzystkać konkretne odczucia, które odbierają zazwyczaj jako przyjemne. Jeśli się nie zabezpieczą (tutaj wyjaśniłabym na czym polega 'zabezpieczanie się'), to może dojść do zapłodnienia. Po zapłodnieniu w brzuchu kobiety rozwija się dziecko przez 9 miesięcy, a po ich upłynięciu 'wychodzi' mniej więcej w miejscu w którym kobieta sika. Nazywa się to porodem.

Nie,no spoko-pięcio czy sześciolatkowi powiedziałabyś,o "specyficznych ruchach" o "zapłodnieniu" i o uzyskiwaniu konkretnych odczuć w czasie seksu:)
Wybacz-ale absolutnie nie masz pojęcia o psychice i emocjonalności dzieci w tym wieku.Po takich tekstach normalne dziecko umarłoby z nudów.
Ja zresztą też

Nigdy mnie takie pytania nie peszyły i tak jest do dzisiaj. Przecież to wszystko jest zupełnie naturalne i jest częścią naszego życia.

Swojemu dziecku po raz pierwszy (syn miał jakieś trzy, może cztery latka) wyjaśniłam to w ten sposób:
Kiedy pan i pani bardzo się kochają, to lubią się do siebie przytulać, czasem bardzo mocno, tak mocno, że jedna ważna komórka pana/tatusia łączy się z jedną bardzo ważną komórką pani/mamusi. Potem te połączone komórki znajdują sobie domek w brzuszku mamusi, jest im tam tak dobrze, że zaczynają robić się coraz większe i większe, ale to nie dzieje się w przypadkowy sposób, bo tworzą się rączki, nóżki, głowa, uszy, nosek, czyli w brzuszku powstaje nowy człowiek, taki sam, jakim ty jesteś. Ten nowy człowiek nie może jednak rosnąć bez końca, bo przecież brzuch mamusi nie byłby w stanie go zmieścić, dlatego wtedy, kiedy dziecko nie potrzebuje już mieszkanka, wychodzi na zewnątrz, czyli się rodzi.

Mniej więcej tak to opisałam i pamiętam, że na tamtą chwilę to zupełnie wystarczyło .

A ja dopowiem,że to wersja jedynie dla dzieci wierzących lub ich-wierzących rodziców

Z tym że ja oczywiście wcześniej wytłumaczyłabym czym są 'narządzy płciowe' pokazując je na odpowiednich ilustracjach (np. z podręcznika do biologii).

Słowa 'stwarzanie' użyłam dlatego że 'robienie' zdecydowanie źle mi się kojarzy (z czymś poniżającym dla dziecka).

---

Osobiście wydaje mi się że wielu ludzi popełnia błąd mówiąc małemu dziecku ze wzieło się cyt. 'z miłości'. Dlaczego? - ano dlatego, że słowo to jest zdecydowanie zbyt abstrakcyjne. Niestety nawet większość dorosłych gdy pytam ich co dokładnie pod nim rozumieją, nie są w stanie udzielić mi odpowiedzi, a co dopiero kilkulatek. Nie wiem czy to ja byłam takim dzieckiem, czy to uniwersalna cecha, ale pamiętam że od zawsze niepokoiły mnie/smuciły rzeczy których nie byłam w stanie sobie w wystarczającym stopniu wyjaśnić/zrozumieć (i jest to główny powód tego że jako osoba dorosła czuje się lepiej niż jako dziecko), więc gdyby jakiś dorosły odpowiedział tak niejasno ('dziecko bierze się z miłości'), i nie próbował nawet wytłumaczyć o co mu chodzi, to najprawdopodobniej przeżywałabym z tego powodu lęki.

Z tego co czytałam zdolność abstrakcyjnego myślenia pojawia się u przeciętnego dziecka dopiero ok. 6-8 roku życia, więc używanie tak 'oderwanych' słów jak 'miłosć' w tym kontekście może mu chyba zaszkodzić.

PS Czytając Netkobiety zauważyłam że nawet dorosłym szkodzi używanie tego słowa bez dogłębnego zastanowienia się co dokładnie pod nim rozumieją.

Ja nie będę oryginalna, bo moim dzieciom (4 i 5 lat wtedy) wyjaśniałam, że kiedy mama i tata bardzo chcą dziecko, to mocno się do siebie przytulają i wtedy w brzuszku mamy pojawia się dzidziuś, który najpierw jest malusieńki, a potem rośnie i rośnie. I mamy brzuch robi się bardzo duży, aż w końcu zaczyna bardzo boleć. Wtedy mama jedzie do szpitala i tam dzidziuś wychodzi z brzuszka. U mnie sytuacja była ułatwiona, bo kiedy moje dzieci pytały byłam w ciąży Także maluchy mogły sobie obserwować, jak rośnie brzuch, jak dzidziuś się rusza itd. Teraz z resztą robią to samo Nawet czasem przytulają się do brzucha i całują dzidziusia (jestem w 7 miesiącu)

lilly, Twoja opowieść raczej nie jest dla pięciolatka I myślę, że miłość jest mniejszą abstrakcją dla dziecka wychowanego w rodzinie, w której się ją okazuje, niż zabezpieczanie się i "specyficzne ruchy" wykonywane podczas seksu.
Jednak zdecydowanie zgadzam się z tym, że opowiadanie o tym, ze dzieci biorą się z miłości nie jest dobre. Moje dzieci wiedzą, że na świecie jest dużo dzieci, których nikt nie chce. Takich, które pojawiły się w brzuszku mamy "przez przypadek", które rodzice np biją, albo oddają. A wiedzą o tym dlatego, że odwozimy zabawki i ubranka do domów dziecka i opiekujemy się zwierzętami w schronisku, a to rodzi sporo pytań.

Może jednak nie twórz teoretycznych scenariuszy co byś i jakie to łatwe. Różne piękne teorie upadały w konfrontacji z praktyką.
Cóż, mój 6-latek otrzymał ode mnie okrutną prawdę, że został znaleziony w kapuście. Starszy mówi mu żeby mi nie wierzył, bo dzieci biorą się z tego, że rodzice się całują, a szczególnie po cipce, a dziecko potem wychodzi z brzucha mamy. Na to ja ripostuję, żeby nie wierzył starszemu, mówi tak, bo wstyd mu się przyznać, że jego znaleźliśmy w burakach...

nie wiem, czy wiecie, ale dzieci nie biorą się z miłości, tylko z seksu

Nie ogarniam Warto dzieciakom jednak nie fundować takich dziwnych historii i traktować ich jak podludzi, bo dużo rozumieją i mogą wiele skorzystać na otwartym, poełnym szacunku podejściu do płciowości. W końcu seksualność to nie tylko ciało, ale też relacje i uczucia. W sumie nawet badania potwierdzają, że jedynym słusznym momentem na opowiadanie dzieciakom o seksie jest ZANIM wejdą w okres dojrzewania - to jest idealny moment na profilaktykę ryzykownych zachowań seksualnych. Później jest już za późno. I o ile zgadzam się, że opowiadanie 6-latkom o "ruchach" i wspólne oglądanie atlasów anatomicznych to może za  dużo jak na potrzeby dziecka (w końcu nie prosi ono o wykład, a jedynie "skąd się biorą dzieci"), to też odpowiedź do 6-latka "znaleźliśmy cię w kapuście" też nie przynosi nic dobrego, bo po prostu pokazuje i młodszemu i starszemu dziecku, że cielesność, seks, to sprawy, o których nie wolno rozmawiać otwarcie.

Tu nie działa, bo nie słychać tonu głosu, a literki nie zmieniają się w zależności od tego, jaką masz intencję. Więc może nie trafić, zwłaszcza, że znam takich rodziców, co NAPRAWDĘ tak tłumaczą dzieciom i oczekują, że temat zniknie. Ot zaliczyłam ciebie do ich grona, bo też nie rozumiem po co ten sarkazm, skoro ludzie naprawdę pytają i liczą na jakąś pomoc.

Dodam, że warto przemyśleć, czy lepiej dziecku powiedzieć za mało czy za dużo:

[nieregulaminowy link]

Czyli artykuł o opłakanym stanie wiedzy polskich dzieci i nastolatków, i jakie katastrofalne ma to skutki.

---------------------
Przypominam, że wklejanie linków do obcych stron internetowych jest regulaminowo zabronione. Zawsze jednak można posłużyć się cytatem, oczywiście z podaniem jego źródła (bez linka).
Z pozdrowieniami, Olinka

to moze przypomne,ze nie zyjemy w idealistycznym świecie
niestety