Czy to g... kiedyś wyjdzie z głowy? - Netkobiety.pl

Odezwała się zraniona duma - bardzo brzydka sprawa. Po co rozdrapujesz przeszłość, gdy postanowiłeś już że idziecie dalej razem?
Jak widać nie wybaczyłeś, bo gdybyś to zrobił to zamknąłbyś temat i nie drążył. Polecam porozmawiać z żoną (bez wyżywania się na niej - nie wypominaj, jak dałeś szansę) i pójść na terapię. Albo wygrasz ty, albo twoje wyobrażenia w głowie. Wybór należy do ciebie.

Nie oszukujmy się - wybaczyć zdradę czasem można,  ale zapomnieć się nie da.
To już zawsze będzie stało między Wami,  i nigdy o tym nie zapomnisz.

Kwestia czy nauczysz się z tym żyć.

Po zdradzie - tym bardziej takiej jak w Waszym przypadku - już nigdy nic nie będzie tak samo.

Gdy patrzysz na żonę widzisz ją jak uprawia seks z tamtym facetem...
A co będzie gdy przypadkiem zobaczysz jego?
Wytrzymasz upokorzenie?

Masz wybór - albo pogodzić się z faktem że Twoja żona jest kim jest,  albo się z nią rozstać.

Z tego co piszesz wnioskuję że lepsza ta druga opcja.
Bo  ciągnięcie tego związku na siłę sprawi że oboje będziecie się męczyć,  albo się znienawidzicie.

To co było nie wróci, ale nie oznacza, że nie można stworzyć związku na nowo. Rzadko się to zdarza, ale gdy jest dwójka chcących jest to możliwe. Zajrzyj na ten wątek: http://www.netkobiety.pl/viewtopic.php?id=70840

Nie przyznała się sama, miałem wokół niej tyle podejrzeń, że w końcu zaczałęm grzebać w jej rzeczach i znalazłem dowody, ale do końca szła w zaparte, że to tylko kolega i nic się nie stało, no ale w końcu przyciśnięta do muru musiała się przyznać. Stwierdziała, że chciała to skończyć tak żebym się nie dowiedział, ale jakoś jej nie wierzę, bo do ostatniej chwili prowadziła z nim namiętną korespondencję i nie wynikało z tego że miała zamiar skończyć gdybym się nie dowiedział.
Nie musiała do mnie wrócić, bo tamten facet jest bardzo bogaty, więc dałby jej wszystko co by chciała, a dzieci jeszcze nie mamy.

Teraz to wszystko jest takie dziwne, bo z jednej strony mam ochotę codziennie ją opier.... za to co zrobiła, ale z drugiej strony skoro jej wybaczyłem powinienem wgryźć zęby w ścianę i nigdy nie wracać do tematu, ale oboje mamy świadomość, że to wszystko jest sztuczne, tymbardziej, że ona mi mówi, że nawet ją irytuje to że jestem dla niej taki dobry i się za bardzo staram, a ona chciałaby po prostu być więcej sama.

To raczej nie do końca tak, bo ona twierdzi, że zrozumiała swój błąd i chce go naprawić, ale mówi że ma problem sama ze sobą, że musi się z tym uporać, że to nie jest takie proste i nie chce mnie oszukiwać, że teraz z dnia na dzień będzie latać wokół mnie cała w skowronkach, bo źle się z tym czuje i samotność bardziej ją uspokaja, nie wiem być może kobiety tak mają, a ja się za bardzo narzucam z moją wszechobecnosćią od rana do wieczora...

"
Nie musiała do mnie wrócić, bo tamten facet jest bardzo bogaty, więc dałby jej wszystko co by chciała, a dzieci jeszcze nie mamy."
A ty myślisz ze każdy bogaty to ma ochotę utrzymywać kurewnę?
Pobzykał bez zobowiązań, za darmo, mając dodatkową satysfakcję że jest lepszy od głupiego męża - ale to nie to samo co utrzymywać.
Może za żonę to on sobie weźmie uczciwa kobietę,  twoją już zna z puszczania się.

Też pomyślałam, że poszło to jak z bicza, co nie służy dobremu przetrawieniu, ale zamieceniu pod dywan jak znalazł...

Z tego co przeczytałem na szybko w ich korespondencji ona się go pytała czy on ją kocha, co on jej potwierdzał, pisała mu jak bardzo za nim tęskni i pytała go kiedy powie o nich swojej żonie, poza tym on też jej wysyłał jakieś linki do drogiej biżuterii z diamentami, podejrzewam, że miała sobie coś wybrać, ale przeszukałem dokładnie jej rzeczy i nic takiego nie znalazłem...

W tym właśnie jest problem, że wiem, że z nim posunęła się do pewnych ekstremów które u nas były zawsze tematem tabu, ale ona stwierdziła, że nasz seks zawsze był wstydliwy (częściowo ma rację, raczej nie rozmawialiśmy o seksie zbyt wiele i był to po prostu zwyczajny standardowy seks bez żadnych fajerwerków), a ja byłem dla niej bardziej opiekuńczym partnerem niż namiętnym kochankiem.
Moja teoria jest taka, że po prostu chciała zrealizować jakieś swoje perwersje o których mi otwarcie nie mówiła, z drugiej strony faceci robią to samo jak żona nie chce robić tego co na filmach porno, ale widocznie po prostu nie znałem potrzeb swojej żony i nie byłem dla niej materiałem do ich realizacji, albo po prostu nie nadajemy na tych samych falach seksualnych, skoro przez tyle lat było średnio, a tam od razu było jej tak cudownie...

A który kochanek jest szczęśliwy. Standardzik Nie, żeby znowu każdy romans wynikał z wielkiego nieszczęścia w związku. Po prostu, kto chce mieć kochankę, ten najczęściej jest biednym misiem, a czy tak naprawdę jest to już inna bajka W drugą stronę działa to samo.

Czyli szykował się koniec waszego związku. On nie powiedział żonie, to i poszła po rozum do głowy i wróciła na stabilne, stare śmieci.

Każdy gach wciska kochance kit jak to jest nieszczęśliwy,  że żona go nie kocha,  nie rozumie,  że on ją zostawi itp.
Standard.
Twoja żona dawała mu w łóżku to czego chciał,  a prawdopodobnie nie miał odwagi proponować tego swojej żonie.
Seks w wersji xtreme z Tobą to tabu,  a z gachem już nie?
Co za hipokrytka...

Dobre zarobki to jedno,  a zostanie na lodzie to drugie.
Nie myl pojęć.
Nie chcę Cię martwić,  ale z tego co piszesz wynika że ona CHCIAŁA Cię zostawić.
Kwestia czasu gdy spróbuje ponownie.
Nie wyszło z tym gachem,  może wyjdzie z innym.
Niestety,  z tej mąki chleba już nie będzie...

ona cię nie kocha, pogódź się z tym albo nie
płyn albo idź na dno

Posłuchaj Klio.
Teraz jesteś sam, w przyszłości możesz postanowić żyć pojedynczo.

Czyli tak naprawdę Ty postanowiłeś  jej wybaczyć tylko dlatego że boisz się zostać sam.
Ale sam przed sobą nie potrafisz tego przyznać.
Efekt taki że się męczysz,  zadręczasz,  i jak tak dalej pójdzie wykończysz sobie psychikę.
Może lepiej odpuść,  rozstańcie się,  dajcie sobie czas - jeśli uczucia wrócą, warto spróbować terapii.
Ale jeśli nie - wszystko jasne.

Wiem że sam muszę podjąć decyzję, niemniej jednak czytając różne tematy na forum zauważyłem, że większość facetów jednoznacznie ocenia, że odeszłoby od kobiety która zdradziła ich emocjonalnie i seksualnie. Wydaje mi się jednak, że dopóki ktoś nie znajdzie się w pewnej sytuacji jest mu znacznie łatwiej "podejmować" decyzje hipotetyczne, a rzeczywistość niestety nie jest czarno-biała, to nie jest decyzja czy wyrzucić stare spodnie do śmieci, tylko decyzja czy zmienić swoje życie o 180 stopni. Dlatego podjąłem decyzję, że nie będę już opierał się na żadnych poradach innych osób.

Oczywiście, że masz rację . Brawo! Szukanie odpowiedzi czy podjąć jakoś decyzję, a co robić już po jej podjęciu to dwie różne sprawy. Pamiętaj osoby komentujące posiadają własne przeżycia, a co z tym związane osobiste zdanie, które próbują wplatać w decyzje innych . Zdałeś sobie z tego sprawę. W pierwszym przypadku lepiej samemu podjąć decyzję, w drugim przypadku możesz (nie musisz) prosić o zdanie innych, bo może podsuną dobre rozwiązanie - burzę mózgów?
Wiesz trudna decyzja przed tobą. Moim zdaniem zbyt bardzo naciskasz na siebie nie znając odpowiedzi.

Oczywiście, że nie będzie. Są konsekwencje, ale ludzie nie są klonami. Przeżywają inaczej, a co najważniejsze oczekują czegoś innego. Niektórzy wolą przeboleć, aby liczyć na coś lepszego. Gdy nie nadejdzie czuć, że coś zrobili. Inni boją się bólu i kategorycznie przystają na odejściu, aby odciąć się od tego co ich wyniszcza. Żadna z tych decyzji nie jest zła. Problem w tym, iż ludzie z jakimś negatywnym bagażem (który bardzo wpłynął na ich aktualną osobowość/poglądy) nie lubią jak innym się udaje w sytuacji, gdy oni przechodząc podobną ścieżkę przegrali.

Moim zdaniem to jesteś bardzo daleko od wybaczenia jej. I dobrze. Bo z jakiej racji miałbyś wybaczyć?

Ani się sama nie przyznała, ani nie jest jej chyba szczególnie przykro, miała w myślach zakończenie związku, ani nie wygląda na to, żeby się wysilała, żeby ci to wynagrodzić, ani żeby nad sobą pracować (bo co to za stwierdzenie, że ma problem sama ze sobą? To niech go rozwiąże!), nie piszesz, żeby coś w jej zachowaniu się zmieniło, co miałoby ci dać pewność, że to się nie zdarzy. Słowa słowami, ale co ona zrobiła takiego, żebyś chciał jej wybaczyć?

Nie pozwoliłeś sobie być na nią wściekły. Nie pozwoliłeś sobie naprawdę mieć do niej żal. Nie pozwoliłeś sobie poczuć, że złamała ci serce. Nie pozwoliłeś jej odczuć, że zrobiła coś naprawdę, NAPRAWDĘ nie w porządku. Nie pokazałeś jej, że jest ci ciężko. Nie pozwoliłeś sobie przeżyć żalu i bólu. Kurde, ona zdradzała cię 3 miesiące! A ty hop siup, postanowiłeś wybaczyć.
Wybaczenie to nie tylko decyzja umysłu. To też przebolenie jakiejś straty - bo coś straciłeś - straciłeś do niej zaufanie, na pewno straciłeś do niej szacunek, poczucie bezpieczeństwa.

Zapytaj ją, jak ona ma zamiar odbudować te straty, jak ponownie wzbudzać twoje zaufanie, zasłużyć na twój szacunek, sprawić, żebyś poczuł się przy niej bezpiecznie? Jak ona zamierza zadbać o ciebie, żebyś nigdy nie musiał więcej przeżyć tego bólu i tej straty?

Niestety ale Tobą wciąż kieruje strach przed rozstaniem...
To osoba która zdradziła powinna  dużo bardziej walczyć o związek, starać się niż zdradzona.
Tymczasem w Waszym przypadku jest odwrotnie.

Tu nie chodzi o wyżywanie się - to nie jest dobry sposób.
Chodzi o to byś powiedział jej co czujesz, nawet jeśli będzie to dla niej przykre - powinna zrozumieć, bo to ona do tego doprowadziła.

Rozmowa to PODSTAWA - szczera rozmowa.

Bo gdy ludzie ze sobą nie gadają - rodzą się problemy.

Widzisz - gdybyś wiedział czego chce,  być może ona swoje fantazje seksualne zrealizowałaby z Tobą, a nie z gachem.
A tak - był to temat tabu,  i...

Co jednak absolutnie jej nie usprawiedliwia - zdrada to WYŁĄCZNIE JEJ wina.

Zanim podejmiesz decyzję - pogadaj z żoną,  ale tak szczerze, na spokojnie - powiedz jej co czujesz, co myślisz - także o tych  scenach seksu z gachem które Cię dręczą,  powinna Cię wysłuchać i się do Twoich słów ustosunkować.

Będzie Ci łatwiej gdy się wygadasz, a jej reakcja może Ci pomóc w podjęciu właściwej decyzji - co dalej.

Żona, cóż czuje się ofiarą sił wyższych, nie rozumie jak do tego mogło dojść, niby żałuje i przeprasza, ale woli być sama, a ja i tak wychodzę z inicjatywą prawie wszystkiego...

Tak szczerze to sporo o tym wszystkim myślałem i doszedłem do wniosku, że po prostu muszę się teraz głównie skupić na sobie, na swojej karierze, na swoich pasjach, bo przez ostatnie 2 miesiące wszystko położyłem, jeśli jej będzie zależeć to zawalczy o przywrócenie fajnego związku, dam nam na to 3 miesiące, a jak nie to prawdopodobnie podejmę decyzję o zakończeniu.
Dzięki wszystkim za rady.

Gorąco polecam ci przeczytać przemyślenia na forum osób, które zdradziły.
Powodzenia i powtórzę przestań tak siebie cisnąć. Fakt podjąłeś decyzję o pozostaniu z irracjonalnego powodu - strachu przed jej odejściem, moim zdaniem zazdrości o nią. Zobacz z jednej strony jesteś na nią wściekły, że ciebie zdradziła z obcym mężczyzną. Z drugiej strony na siłę chciałeś, aby pozostała. Jednocześnie zderzyły się dwie przeciwstawne wartości, które obustronnie zaprzeczają sobie.

Spartan - ona kłamie.
Nie wie jak do tego mogło dojść?
Wie doskonale.
To nie była jednorazowa zdrada po pijaku,  jakiś impuls,  chwilowe zaćmienie umysłu.
To trwało kilka miesięcy,  ona myślała o tym by Cię zostawić - i doskonale wiedziała co robi.

A teraz swoim zachowaniem pokazuje że nie żałuje tego że Cię zdradziła, tylko tego że z gachem nie wyszło.

Czytałeś historie ludzi którym udało się uratować związki po zdradzie?
Wszystkie mają jedną wspólną cechę - to osoba która zdradziła walczyła o związek, starała się,  a u Ciebie?
To Ty się starasz. I wychodzi na to że się przed nią poniżasz,  płaszczysz,  byle tylko nie odeszła.
Takim postępowaniem tylko tracisz w jej oczach,  i utwierdzasz ją w przekonaniu że cokolwiek nie zrobi - i tak jej nie zostawisz.
Gdy pojawi się nowy gach ona bez obaw pójdzie się z nim pieprzyć,  bo wie że Ty ze strachu przed rozstaniem i tak jej wybaczysz.

Dobrze że postanowiłeś zająć się sobą.
Tak zrób.
Głowa do góry i więcej wiary w siebie.

Niech ona zacznie się starać,  zawalczy o Was.
Jeśli tego nie zrobi - jej strata.

Lepiej porozmawiać, szczerze i uczciwie. Na spokojnie. Wiem, że są myśli.. a jak ją dotykał, bzykał... ale może warto dać szansę? I iść na terapię. Odejść zawsze można i każdy może, ale walczyć rzadko kto potrafi...

Jednej rzeczy o mojej żonie jeszcze nie napisałem, bo to też może rzuci nieco inne światło na sprawę, byłem jej pierwszym i jedynym poważnym facetem, bo poznałem ją jeszcze jako licealistkę i jak mi powiedziała podczas jednej z niedawnych rozmów (już po zdradzie) to był błąd, że nie miała okazji się wyszaleć jak inni podczas studiów, bo ja zawsze jej "pilnowałem", że od początku byłem tylko ja i nigdy nie przekonała się jak to jest z innym facetem. A że nasz seks nie był jej zdaniem nigdy zbyt udany, to dopiero zdrada jej uświadomiła, że może być inaczej niż między nami, tylko tak jak napisałem u nas to był zawsze temat tabu, po prostu o tym nie rozmawialiśmy. Sam się przyznam, że czasami mnie irytowała jej bierność seksualna, ale z czasem do tego przywykłem, bo sam nie mam w tym zakresie widocznie jakiś wygórowanych potrzeb, ale teraz rozumiem, że ona po prostu to w sobie tłamsiła przez lata i nigdy mi nie powiedziała, że jest jej beznadziejnie, poza tym twierdzi, że przez te lata bardziej odkryła i zrozumiała swoje potrzeby, których ja nie spełniałem jako kochanek.
Poza tym nasz związek był oparty na bardzo udanym partnerstwie i przyjaźni, ale jak widać w połączeniu z beznajdziejnym seksem skończyło się jak skończyło...

Sprtan, to kpina... okazało się ze to Ty jesteś winny jej zdrady.
Wg szanownej kqrlewny winny jesteś Ty bo za wcześnie byłeś jej facetem i nie miała kiedy nóg przed innymi rozkładać ... sorry za dosadność ale taki w iosek z jej opowieści wynika.

Kiedy doszła do takiego wniosku zanim ściągnęła majtki przed obcym facetem czy po.
Jeszcze wiele innych doświadczeń nie zaznała - w kiblu z przypadkowym facetem, sexy z dziesięcioma murzynami naraz i wiele innych doświadczeń jeszcze nie miała okazji.

To niech sobie idzie poszaleć i niech nie zawraca Ci głowy jakimś niby związkiem .

Jak pisałam długa droga, ciężka praca przed Wami.
Najpierw Szczera aż do bólu analiza przeprowadzona przez żonę co do samej siebie.
Ale podstawa to chęć zmian w niej samej i przyznanie się ze to jej wina, jej problem .

Jeżeli już teraz szuka wymówek , winnych poza sobą to uciekaj zanim Cebie unicestwi następnymi poszukiwaniami utraconego szaleństwa .

A za kasę już dawała ?
Znowu straciła jakieś doznanie ?
Filmik porno, ze zwierzętami itd ma dużo do nadrobienia....
To tez Twoja wina ?
A pytała Ciebie czy chciałbyś z nią być po takich szaleństwach "młodości" ?

Byłeś Ty i Wasz związek w takim usprawiedliwiani ?

Niestety to jest problem forów, nikt nie jest w stanie zrozumieć sedna problemu bez dogłębnej analizy i znajmości konkretnego przypadku, a przede wszystkim bez znajomości osób.
Nie obwiniam, napisaliście to co uważacie, ja wyciągam wnioski, ale ostateczną decyzję podejmuję sam na podstawie własnego rozumu.
Niemniej jednak to był mój ostatni post w tym temacie. Dzięki i pozdrawiam.

Obawiam się, że to nie empatia wobec męża jest głównym motywem jej zachowania. Tak, ona żałuje, ale przede wszystkim tego, że się wydało, że przyparta do muru została przymuszona do zerwania z kochankiem, zanim zdążyła przygotować się na podjęcie ostatecznej decyzji.
Być może nawet odczuwa jakis żal z powodu przykrości (delikatnie mówiąc), jaką sprawiła mężowi, ale przede wszystkim użala się nad sobą.
Oczywiście kłamie mówiąc, że tylko przez moment pomyślała o rozstaniu z mężem, jej koresponedncja świadczy o czymś wręcz przeciwnym.
Gdyby tamten odszedł od żony i zechciał związać się z nią "na poważnie", ona poszłaby za nim jak w dym, nie oglądając sie nawet na męża.
Teraz szuka spokoju i samotności, bo jest zakochana w tamtym i zawiedziona tym, że sprawy przybrały taki obrót.
Seks? Przykra sprawa, ale uważam, że  okrężną drogą dała mężowi do zrozumienia, że ten jej po prostu nie kręci, przykre.
Szkoda człowieka, bo raczej pozwala się oszukiwać i sam się  oszukuje.

Kpisz czy żartujesz?
Bo trudno mi uwierzyć że ktoś jest aż tak naiwny...

Ale w jednym masz rację - ona na niego nie zasługuje.