Witam, wiem że jest to forum kobiet ale może wy mi pomożecie zrozumieć zdradzającą żonę.Ale od początku? Jesteśmy prawie dwadzieścia lat po ślubie mamy dwójkę wspaniałych synów 18 i 17 lat. Nasze życie wcale nie było łatwe ,często gęsto pod górkę ale kochaliśmy się jak wariaci i to pomogło nam przezwyciężyć wszystkie trudności. Wiadomo że jak w każdym małżeństwie zdarzały się nieporozumienia, ale byliśmy szczęśliwi. Do czasu aż los nas trochę doświadczył. Ja całkiem nie źle zarabiający facet zacząłem mieć pewne problemy finansowe, do tego doszło chore biodro które mnie bardzo ograniczało nie dając możliwości dodatkowych dochodów. Efektem tego było to że żona poszła do pracy. Dokładając do tego fakt że opiekując się chorą na schzofremię mamą widywaliśmy się godzinę dziennie a w soboty i niedziele padaliśmy z zmęczenia nie mając sił dla siebie i tak od dwóch lat to ciągniemy. No i stało się ?Ja wyjeżdzając do pracy o 1.30 (tak pracuje od trzydziestu lat) przez przypadek usiadłem pijąc kawę na jej fotelu. Obok fotela leżała jej torebka i zaglądnąłem do środka znajdując dziesięć globulek antykoncepcyjnych (w opakowaniu jest 12) których sami nie używaliśmy od trzech lat. Pojechałem do pracy uspokoiłem się trochę i postanowiłem nic nie mówić ze wiem. Łatwo powiedzieć gorzej zrobić .Po powrocie do domu niby to w formie żartobliwego pytania ?dlaczego kochanie przyprawiasz mi rogi? dałem je sygnał ze chyba coś podejrzewam. Na drugi dzień globulek w torebce nie było i na moje już poważne pytanie o nie , tłumaczeń żadnych - ani słowa. Trzymając swe emocje na granicy wytrzymałości dałem jej dwa dni na opuszczenie domu z zaznaczeniem że dziś opowiem wszystko chłopcom. Zaczeła się pakować .Po zapakowaniu jednej torby przyszła po kluczyki od samochodu .Nie dałem mówiąc że niech przyjedzie sobie po nią ten jej ?dupcyngiel?. Nie pojechała ?..stała smutna ,zrezygnowana ,a ja patrząc na nią pomimo swojej wściekłości miałem nie pohamowaną ochotę ją przytulić?. I zmiękłem pozwoliłem jej zostać. Postanowiłem drążyć temat. Zdradzała mnie niecałe dwa miesiące z kolegą z pracy (który też ma rodzinę i dwoje dzieci) , jakieś jedno lub dwugodzinne siedzenie w samochodzie po pracy tłumaczone w domu nadgodzinami .Zrozumiałem że była tylko zabawką w jego rękach. Najpierw kazałem jej z nim zerwać ,co zrobiła niezwłocznie , potem na zamiast do pracy to na L-4. Odczekałem dwa dni i wysłałem do niego z jej telefonu sms a- zrozpaczonej i nie wiedzącej co ma dalej robić kobiety, pokazałem jej to ?.. do dziś się nie odezwał ..mam nadzieję że zrozumiała kim dla niego była. Wszystko to boli. boli, boli, jednak postanowiłem walczyć o nasze małżeństwo. Czy się uda? Czas pokaże ......
rumpel - baba nie chłop, bo się rozkleił
W gwoli wyjaśnienia to żeby spróbować raz jeszcze wyszło z obu stron, z jej strony były łzy, przeprosiny,(co prawda trudno mi jej uwierzyć w szczerość tych gestów i zapewnień - zbyt świeże)ale co mamy do stracenia gorzej być już nie może więc jedynie może być lepiej........,staramy się spędzać na różnych wspólnych pracach, rozmowach wyjaśnieniach,wylewaniu starych żali, bardzo wiele czasu i przekonywaniu się nawzajem że "TO SIĘ MUSI UDAĆ !!!!!"
Teraz odniosę się do twojego postu: a mężczyźni to co? Ile się słyszy zdań typu (jak facet tłumaczy swoją zdradę): "bo żona nie chce seksu", "ja żonę nie kocham, tylko kredyty i dzieci mnie z nią łączą", "żona mnie nie rozumie", "żona nie chce urozmaicić naszego pożycia", "z żoną będę się rozwodził" itp., więc czemu niby tylko prawie wszystkie kobiety złe/łatwe są? Żeby nie było, ja nikogo nie chcę urazić, to tylko odp. w stylu Toma.
