Witam. Mam 19 lat, chodzę do klasy maturalnej. Od kiedy pamiętam moje relacje z ojcem układały się bardzo źle. wychowywał się on bez taty, a jego matka zajmowała się jedynie jego młodszym bratem.
Nie umie okazywać żadnych uczuć, przyznać się do błędu, przeprosić. Od prawie 10 lat nie pracuje, tylko siedzi w domu, mówiąc, że jest za stary na pracę (ma niewiele ponad 50 lat), jednocześnie terroryzując mnie, że jakim prawem ma płacić za moje obiady w szkole czy też komunikację miejską i że powinnam pracować już na siebie sama. Liceum, do którego chodzę, jest jednym z najlepszych w mieście, a nawet kraju.
Zawsze uczyłam się najlepiej ze wszystkich, już od podstawówki i nigdy nie było ze mną żadnych problemów wychowawczych. Ojciec uważa, że to jego zasługa bo siedział w tym czasie w domu. Prawda jest taka, że jedyne co od niego słyszę każdego dnia to, że jestem nikim, że jestem beznadziejna, nic nie osiągnę, że marnuję za dużo czasu na siedzenie z chłopakiem, który jest tak samo chu**** jak ja (spędzamy razem 3 godziny, raz w tygodniu) .
Już od wczesnego dzieciństwa, gdy przychodziłam do domu z oceną 5- ojciec pytał co dostała koleżanka/kolega i jeśli ktoś dostał 5 to mieszał mnie z błotem, bo jestem najgorsza. Najlepsza ocena ze wszystkich= przemilczenie sytuacji, ew. mówił że miałam szczęście bo i tak jestem głupia. Mamy też nigdy nie wspierał, mimo że to ona zarabia pieniądze i robi karierę. Mówi, że jesteśmy tak samo głupie.
Siedzi całe dnie w domu, nie robiąc nic- nie gotuje, nie posprząta. czeka tylko aż wrócę żeby mówić mi jaka beznadziejna jestem. Nie pozwala nikomu wychodzić z domu, "bo po co się szlajać", gdy chcę wyjść z kolegą mówi, że jestem dzi*ką i ku*wą.
Alkoholu nie pije, jest abstynentem.
Kocha tylko naszego psa. siedzi z nim codziennie i mówi mu jaki mądry, fajny i kochany jest. Ja nigdy nie usłyszałam od niego "jestem dumny/kocham cię/przepraszam" a zawsze robiłam wszystko żeby spełnić jego oczekiwania i jeden raz nie zostać zwyzywaną, nie da się... mam bardzo niską samoocenę, mimo że często ktoś inny mówi mi że jestem inteligentna/bystra uważam się za idiotkę. Gdy dostaję złą ocenę lub nie umiem zrobić zadania z matematyki sięgam po używki/ okaleczam się.
2 2017-03-05 22:31:17 Ostatnio edytowany przez takiwiatr (2017-03-05 22:49:28)
- takiwiatr
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
To bardzo przykre, że własny ojciec traktuje Cię w taki sposób. Czy mama jest Ci bliska, czy słyszysz od niej czasem dobre słowa? A rodzeństwo? Rozumiem, że tato zabiera mamie zarobione pieniądze, a później łaskawie daje Ci na obiady i komunikacje. Porozmawiaj z mamą, żeby była bardziej stanowcza wobec niego. Może niech założy konto do którego tato by nie miał dostępu, w końcu nie zapracował sobie na te pieniądze. Jesteś mądrą dziewczyną, rozumiesz skąd wzięło się to zachowanie ojca. Spróbuj rozmawiać o swoich problemach z innymi. Pewnie masz wokół siebie osoby życzliwe, godne zaufania, jak Twój chłopak, te osoby które mówią, że jesteś inteligentna, może któraś nauczycielka. Spróbuj przed kimś się otworzyć, wypłakać. Nie wstydź się, nie jesteś odpowiedzialna za zachowanie Twojego ojca.
Patologie w psychice najgorsze z najgorszych to niewielki problem!
Ojciec jest dobrym materialem na wieznia, a nie na ojca!
Olewaj go maksymalnie, krzycz na niego, jak masz ochote, ponizaj i upadlaj albo ignoruj maksymalnie!
Moja ciotka tez ma odjazdy psychopatologiczne.
Jestem swietna dziewczyna, a nie slysze latami od niej dobrego slowa. Swojego psa nosi na rekach godzinami i wychwala caly czas.
Ja kocham psy, ale chodzi to jaka ona jest. Sama choroba!!!
Potrzebujesz przyjaciol! Badz z nimi, a do ojca sie nie odzywaj! On jest choroba zdziczala, olej go max.!
Chlopaka swojego rzuc w cholere natychmiast: to tez krancowe stadium patologii w pscyhice skoro widzicie sie 3 h raz w tygodniu!!!
Bedzie tylko gorzej i gorzej, bo tak jest z patologiami w psychice!
