Kłótnie przez delegacje - Netkobiety.pl

Dziękuję Ci za zainteresowanie moim tematem. Moja rodzina już nam bardzo pomaga, czego niestety on nie umie docenić, bo tylko slysze' ze moja rodzina sie wtrąca. Dla niego oni są dobrzy jak mają nam pozyczyc pieniadze albo samochod, a jak mówią mu, ze teraz jego miejsce jest przy nas, to już są źli... Druga kwestia jest taka, ze moj brat jest gotów mu zalatwic prace u niego w firmie i zabierac go do tej pracy, pieniadze takie same , a praca 8 godz i do domu, ale on sie na to nie zgodzi, bo ma swój honor!! Woli jwchac i nas zostawic, bo tak mu latwiej. Nie mam juz sily na klotnie, bo i tak juz bez tabletek przeciwbolowych nie jestem w stanie funkcjonowac. Czasami mam tak, ze placze i nie umiem nad tym zapanowac... Wiem jedno... Jak nadejdzie dzien w styczniu,ze on mi powie ze jedzie, to moje emocje znowu beda siegaly zenitu, a nie chce zeby mały to wszystko widział... Jestem zalamana juz sama mysla ze ma jechac ;((((

Jesli chodzi o rodzine to juz wystarczajaco nam pomaga, bo juz raz zakupili dla nas drzewo... Rodzenstwo oznajmilo mi takze , ze albo on szuka pracy na miejscu a to nie problem z jego zawodem bo pracuje w budowlance i jest z nami w domu normalnie wieczorami, albo wyjezdza a ja z małym mam sie wyprowadzic z domu i przeprowadzic do brata, bo nie pozwola na to, abym mieszkala w takich warunkach... W domu mamy wilgoc, jak on jest w domu znaczy jak pracuje na miejscu to rano zawsze rozpala i jakos jeszcze sie da, ale jak byl w delegacji to nie umialam rozpalac mokrym drzewem i bylo w domu zimno i musialam przeprowadzic sie do brata, a tam trojka malych dzieci i jeszcze moj syn, mam juz dosc takich sytjacji, a on pojechal i mial to wszystko gdzies, po powrocie z tygodniowej delegacji jedyne na co bylo go stac to zakup 3 m mokrego drzewa za 240 zl... Ja juz mam tego dosc. Po delegacji byl tydzien w domu bo nie bylo pracy, wczoraj tez wolne, dopiero dzis poszedl do pracy. A ja musialam dzis odwolac wizyte u lekarza bo nie mam 100 zl na wizyte... A on juz zyje wyjazdem po nowym roku, nie mowil jeszze mi ze wyjedzie ze taka podjal decyzje ale widze to po jego minie jak o to pytam... Zastanawiam sie juz czy nie dac mu ultimatum ze albo my i praca tutaj albo delegacje i nie ma do czego wracac... Wiem pewnie uznacie mnie za paranoiczke ale ja juz naprawde jestem na skraju wyczerpania nerwowego, bo tak sie nie da zyc... Najgorsze w tym wszystkim to, ze on nie widzi zbytnio oroblemuw jefo wyjazdach , bo nauczyl sie ze moja rodzina mieszka niedaleko i zawsze moge pojsc do nich. A jak byly teraz swieta i mial pojechac ze mna do brata i mielismy wspolnie rozmawiac o naszej sytuacji to oznajmil ze on nigdzie nie jedzie, bo to nie są ich sprawy tylko nasze. Nie wiem juz jak mam z nim rozmawiać, rozmowa konczy sie placzem w poduszke... Nie umiem juz tak zyc;((

Gościa ewidentnie przerosła sytuacja, więc woli wyjechać aby się od tego odciąć i choć przez chwilę nie myśleć. Niestety nie każdy potrafi sobie poradzić z problemami jakie stawia przed nim życie. Jak nie dorośnie i nie zrozumie że ma rodzinę i musi o nią zadbać, to przewiduję Ci ciężkie życie, bo będzie zawsze uciekał od problemów zamiast je rozwiązywać. Nie każdy facet dojrzał do dorosłego życia. Postaw na szczerą rozmowę i nie psuj przez niego relacji z rodziną, bo może być tak że tylko ona Ci zostanie.

Wiem... przerosła mnie ta sytuacja... A jego chyba jeszcze bardziej i wiem też, że chce wyjechać i to napewno zrobi, tylko mi o tym nie mówi, bo nie chce kłotni zanim pojedzie... Woli posiedzieć w ciszy niż poruszać ten temat... Najlepsze w tym wszystkim jest to, że on akurat ma jechac w te dni co mam miec wizyte windykatora, który ma zjawić się po dług. On nie będzie musiał w tym uczestniczyć, bo rzekomo twierdzi ze jedzie na to zapracowac, ale wiem ze nie mam na co liczyc. Najgorsze w tym wszystkim to, ze ja go nadal kocham, ze jestem z nim zżyta i nie wyobrazam sobie mimo wszystko zycia bez niego. To mnie najbardziej zalamuje ;( Jak wyjechal na tydzien to myslalam ze zwariuje, ciagle myslalam kiedy wroci, kiedy go zobacze... Ja chcialabym to cholerne mieszkanie sprzedac, a mam komu, bo moj brat jest chetny to kupic, zeby nas wybawic z dlugow, ale co potem... Myslalam zeby sie przeprowadzic do miasta duzego, maz mialby prace na miejscu moze latwiej by nam bylo, ale to chyba tylko ja tego chce, bo jemu nie zalezy zeby byc z nami ;(

Oboje uciekacie od problemów - Ty w prochy i płacze, on w pracę i delegacje. Musicie najpierw rozwiązać swoje problemy finansowe. Nadchodzi nowy rok, usiądź, wyjmij kartkę i długopis, rozpisz krok po kroczku jak możecie wyjść z tych tarapatów. Przedstaw plan mężowi, bądź też stroną aktywną, nie może być tak, że obarczysz męża całą odpowiedzialnością finansową.  Im szybciej zaczniecie działać, tym szybciej rozwiążecie swoje problemy i dziecko będzie mogło się rozwijać w zdrowych warunkach. Teraz fundujecie mu piekło, do którego też w dużej mierze cegiełkę przykładasz... Musisz mieć tego świadomość.

Autorko, bardzo Ci współczuję, bo niewątpliwie Ci ciężko.

Ale prawda jest taka, że długi, podobnie jak dzieci, z powietrza się nie biorą (przynajmniej w naszym kraju, w którym póki co mamy jako-tako funkcjonującą służbę zdrowia). Oczywiste jest, że mąż powinien Cię wspierać i to nie tylko finansowo. I oczywiste jest, że Ty powinnaś wspierać męża, nie tylko opiekując się domem (rozumiem, że jesteś w ciąży i absolutnie nie sugeruję, że natychmiast powinnaś galopować do pracy, ale zdaj sobie sprawę z tego, że pozostawanie z dziećmi do czasu aż pójdą do szkoły to jest w dzisiejszych czasach luksus).

Dlatego trzeba usiąść, dokładnie wyliczyć rozmiary problemów (czyli długów) i zrobić plan spłaty oraz finansowania (długów i codziennego życia). Rozbić większy problem na mniejsze kawałki, żeby łatwiej było sobie z tym poradzić. Pójść po wsparcie do rodziny, skoro jest oferowane - jak pomoc jest potrzebna, to jej branie nie jest żadną ujmą. Nie zalewać się łzami, że mąż jeździ w delegacje, bo to niczego nie rozwiązuje, a Tobie i dziecku wręcz szkodzi.

A jeśli na wsparcie w obie strony liczyć nie można, to trzeba sobie powoli acz skutecznie układać życię w pojedynkę, bo partner, który nie zamierza być wsparciem, staje się balastem. A w sytuacji, którą opisujesz, dodatkowego balastu wam nie potrzeba.

To na co przepraszam idzie jego pensja jak on nawet opłat nie robi?  To co robi z 1.5 czy 2 tysiącami(pewnie więcej bo budowlańcy dobrze dziś przędą)? ??
Moim zdaniem powinnaś w trymiga pomyśleć o rozwodzie i alumentach bo z tym niebieskim ptakiem wyladujecie na ulicy.
Pewnie są tez długi o których nie wiesz.
Pan jedzie się bawić w delegacje a ty z dziećmi. .. a tak 2*500+ alimenty i oczywiście sprzedaż mieszkania - dasz radę sama.

Witajcie ponownie.  Jak najbardziej zgadzam się z Waszymi wypowiedziami na nasz temat, zarowno tymi co mnie krytykują jak i tymi, co mnie bronią. Jednakże wiadomo rozumiem, to nasze życie i sami musimy się z nim uporać, Wy możecie tylko doradzić, ja to rozumiem. Wiem, ja też jestem winna tej sytuacji, bo też nic z tym nie robiłam jak raty rosly i rosly, tylko czekalam niewiadomo na co, owszem macie racje. Teraz odpowiadajac na pytania, co mój narzeczony robi z pieniędzmi; ma 15zl/h i ma placone codziennie za dniówke, po pracy dzwoni i pyta co potrzebuje z zakupow no i nie powiem, bo robi te zakupy, tylko, że tylko to robi za te pieniadze i w tym caly problem, bo zakupy nie wychodza 100 czy 150 dziennie, a tyle to on ma z dniówki przewaznie. Z tym, ze ta praca nie zawsze jest od poniedzialku do piatku, bo jasnie szef czasami po prostu daje wolny dzien niespodziewnie od tak, tlumaczac, ze nie ma pracy. Wczoraj rozmawialam z narzeczonym, nie mezem tylko narzeczonym o tej calej sytuacji, bo do tej pory ciagle klotnie albo cisza no i wczoraj jak wrocil z pracy, rozmawialismy. Powiedzialam mu, ze chcialabym sprzedac to mieszkanie, bo to moj dom po mamie, zaplacic zobowiazania i wyprowadzic sie do miasta, on mialby prace na miejscu, a nasze dzieci przedszkole pozniej, co moglabym isc do pracy normalnie. Tak sie sklada, ze on powiedzial, ze od dawna chce tego samego, ze juz nawet rozmawial wczoraj z chlopakami z firmy, ze moze zostac w tej firmie i dojezdzac z bydgoszczy z innymi chlopakami do pracy, bo to wtedy 14 km, a teraz ma 45 km. No i powiedzial mi tez, ze te delegacje , to po Nowym Roku wyjazd do Warszawy na minimum 4 dni a nie tydzien, bo maja do wstawienia 30 okien, potem 20 stycznia jest wyjazd do Niemiec na tydzien lub póltora, ale on juz powiedzial szefowi niby ze 20 odpada, bo ja juz bede blisko porodu i on chce w nim uczestniczyc i szef niby powiedzial, ze wtedy bedzie na produkcji na miejscu. Taka byla wczorajsza nasza rozmowa. Naprawde nie wiem co mam sadzic o tym. Najgorsze jest to, ze moja rodzina bedzie przeciwna przeprowadzce i tego jestem pewna, bo oni sa za tym abysmy sie rozstali, bo mu nie wierza w nic...  Nie chce sie klocic z rodzina bo mi pomagaja duzo, ale tez wiem, ze to ojciec moich dzieci, z synem ma dobry kontakt, my tez zanim byla klotnia o delegacje bylo wszystko dobrze... Naprawde jest mi ciezko, bo nie wiem co mam zrobic... Moja rodzina chce nam pomoc, ale jednoczesnie chce rozstania z nim.. Za wszystko obarczaja jego, co tez nie do konca uwazam za wlasciwe bo to wspolne dlugi nasze, za ktore ja tez jestem odpowiedzialna...  Ciezko mi podjac jakakolwiek decyzje...

Trochę za bardzo rodzina się wtrąca jak już im kolor ścian mieszkania nie pasuje ale w sumie to nie ma co się dziwić bo jak bierze się od nich pomoc to nieuniknione jest wtrącanie się. Musicie się usamodzielnić i wyjść z pułapki finansowej .Zadłużenie nie jest takie duże ale w trybie zarobkowym jaki ma Twój partner  ciężko mówić o stabilizacji. Dla mnie nie pojęte jest mieć płacone dniówkami, nie wiesz ile tych pieniędzy ma,ciężko cokolwiek odłożyć a co dopiero płacić rachunki. Ja myślę ,że narzeczony powinien zmienić prace na stałą i pewną. Wiedzieć ,że codziennie będzie mieć prace a nie raz idzie raz nie. Drugie to powinien dawać Ci drobną sumę na Twoje potrzeby do skoro on płaci za wszystko i kupuje rzeczy to jesteś kompletnie zależna od niego. Jeżeli masz możliwość wyprowadzki , znalezienia lepszych perspektyw , pójścia do pracy po porodzie to musisz to zrobić czym prędzej by stać się niezależną i dołożyć swoją cegiełkę do waszych wydatków

No i widzisz Autorko, zastanowiłaś się i plan wyjścia z finansowych tarapatów znalazłaś - moim zdaniem, jeśli kasy ze sprzedaży domu wystarczyłoby i na spłatę długów i na kupno jakiegoś mniejszego mieszkania w mieście, w którym Ty za jakiś czas mogłabyś znaleźć pracę, a mężowi bliżej by było do jego roboty, to jest to opcja naprawdę warta rozważenia.

Co do pieniędzy zarabianych przez męża, porozmawiaj z nim o większej przejrzystości, żebyś wiedziała, co się z tą kasą dzieje. Może to, co mu po zakupach zostanie, trzymałby w domu nie w kieszeni, tak gdzie oboje macie do tego dostęp - Ty byś tam dokładała to, co dostajesz na dziecko i z tych pieniędzy opłacane byłyby rachunki i inne bieżące potrzeby. Wtedy byłoby wiadomo, że oboje się w miarę swoich możliwości dokładacie finansowo do utrzymania rodziny i skończyłaby się część pretensji.

Z pracą w budowlance to tak jest, że płacone jest w dniówkach albo tygodniówkach i jak robotnik fizyczny, to norma, że czasem są przestoje i pracy brak. Można szukać czegoś innego, ale niestety w tej branży tak już jest, że jak szef płaci na czas, a nie spóźnia się np. 1,5 miesiąca z kasą, to i tak jest dobrze i uczciwie. Praca u brata Autorki - który o jej narzeczonym ewidentnie nie ma dobrego zdania - wcale nie musiałaby być lepszym wyjściem, a potencjalnie mogłaby być źródłem problemów i z mężem i z bratem, jakby Autorkę wciągali w swoje niesnaski.

Obiecal nam ze jeśli będzie pracowal w Bydgoszczy to idziemy tam razem a teraz zmienil zdanie ... Ja juz nie wiem czy ja mam rodzinę czy ja wlasnie trace... decyduje sam o wszystkim a jak się sprzeciwiam to jest klotnia...  nie jestem w stanie zaakceptowac tego że on tam ja z dziećmi malymi tutaj ... on ucieka od problemów