Walczyc spróbować ostatni raz czy ... - Netkobiety.pl

Moim zdaniem podjął taką decyzję przez rodziców, którzy pewnie mu nagadali że jesteś młoda, nie wiesz czego chcesz, w tym wieku dzisiejsze dziewczyny nie chcą mieszkać na wsi i zajmować się gospodarstwem itd... Widocznie facet jest realistą i wyciągną z tego wnioski, że być może mają rację, Tobie by mogło się znudzić a on zostałby z ręką w nocniku Zdanie rodziców potrafi naprawdę zbić ze stropu Moja rada to porozmawiaj z nim co czujesz, że nie chcesz jakiejś przygody tylko jeżeli macie być razem to będziesz go w tym wspierać Na moje oko to facet "zerwał" dzięki osobom trzecim a czuje zupełnie coś innego

No ale proszę Was. To on własnego rozumu nie ma?  Nie mógł porozmawiać z autorką?  Facet ma już 34 lata, wypadałoby żeby miał własne zdanie a nie ślepo słuchał rodziców

Nie mamy ze sobą kontaktu. Nie odzywamy się . Ja tez nie wychodzę z inicjatywą . Przyjelam jego info po prostu powiedziałam ze szanuje . Jest sens ?

no oczywiście, że powinien z nią porozmawiać, ale to już jemu zabrakło klasy. no i temat nie ma tytułu 'czemu, ze mną nie porozmawiał' tylko 'czy jest sens próbować.'

Dla osoby pochodzącej z miasta, życie na wsi wydawać się może sielskie, jednak rzeczywistość j.w. sprowadza romantyka z obłoków na ziemię.
kck8, zakochałaś się w nim i wydaje Ci się, że dałabyś radę, miłość uskrzydla.  Jednak szybko te skrzydła zostałyby Ci utrącone poprzez codzienne życie na wsi, oczekiwania jego wobec Ciebie, a także jego rodziny.
Pomijając już fakt niezbyt kulturalnego rozstania, niewątpliwej jego zależności od rodziców i ulegania ich wpływom (o czym wspomnieli inni), zastanów się, czy chciałabyś żyć pod jednym dachem z takimi teściami?

Miałem rok dziewczynę, różnica 14lat, dogadywalismy się, kochalismy, ufalismy i wszystko było dobrze do czasu, gdy jej matka zaczęła wmawiać ze ja jestem za stary, ze odległość duża, itp. Po ok miesiącu od tego wszystko legło w gruzach... Opinia bliskich jest ważna , ALE to ludzie w związku maja decydować, rozwiązywać problemy, a nie kierować się opiniami innych!

takiej odpowiedzi się spodziewałam czyli zakochanej, oderwanej od rzeczywistości młodziutkiej kobiety. miłość miłością ale ona Was nie wykarmi.

a co do tego, że posłuchał rodziców. decyzję podjął sam, więc z nimi się zgadza, że na gospodarstwo się nie nadajesz. a to jest bardzo ważne dla ciebie, bo siedzieć i pachnieć tam nie będziesz.
z drugiej strony to chyba nawet rozumiem trochę  tych rodziców. chcą dla syna jak najlepiej a wiedzą że u nich bajecznie nie jest. myślę, że chodzi o to, że jesteś dla niego za młoda i za młoda żeby podjąć takie życiowe decyzje.
ja np już wiem, że przy krówkach nie chcę pracować i z kimś, kto taką hodowlę by miał nie zwiążę się

jest ci źle, bo jesteś na detoksie uczuciowym przejdzie.

co robić, jak postąpić? jak pisałam wcześniej, odpowiedz sobie szczerze na pytanie czy chcesz być na gospodarstwie, pracować fizycznie, pomagać i dużo rzeczy ogarniać sama... jeśli na to sobie nie odpowiesz to odpuść, bo będziesz za kilka lat głośno płakać.
szczerze...? miłość tutaj szybko wygaśnie jeśli nie będziecie się dogadywać w tak kluczowych rzeczach. motyle w brzuchu kiedyś wyzdychają i wtedy przyjdzie rzeczywistość. ja np przy hodowli świnek bym się odnalazła ale przy innej nie, bo najzwyczajniej tego nigdy nie robiłam. a ty już w ogóle, bo nie mieszkasz na wsi.
a co on buduje za inwestycje?

no to jak wiesz z czym to się je to próbuj

Na kilka dni przed rozejsciem opowiadał o pewnej sytuacji a raczej skarżył mi się ze go zaskoczyłam jakbym robiła na przekór. Zrozumiał na opak moje zachowanie i wyolbrzymil problem. Na dzień przed , mówił ze chciałby ze mną być I pytał czy ja kiedyś chciałabym byc ? Czuje ze wszystko w mych rękach

no nie wiem chyba w jego rękach

Wiesz to nie jest takie proste jakby się mogło wydawać. Ja wiem na chwile obecna jedno wiem wiedziałam że chxe z nim być ze czuje dużo do niego wiedziałam że chce się spotykać i bliżej go poznawać. Ale jeśli chodzi o deklaracje juz po takim stażu to dla mnie to zbyt wcześnie, za szybko. Planować... działać. Podejmować radykalne zmiany w swoim życiu, do tego trzeba się kawał czasu znać. Ja nie czułam się gotowa.

tu wychodzi właśnie wasza różnica wieku. on chce stabilizacji. a ty jeszcze nie wiesz czego chcesz, wiesz że chcesz się spotykać. a po 2 latach powiesz, że to nie to i odejdziesz a facet zostanie sam. dlatego nie dziwię mu się. odpuść sobie go.

no i co zrobiłaś?

Po przeczytaniu i przeanalizowaniu waszych postów doszlam do wniosku ze nie bede robila nic żeby ratować te znajomość, pozostawię to to jak jest. Przegadalam ta sprawę z wieloma osobami i uważam, że facet nie był mnie wart, nie kochał, nie potrafił docenic tego co robiłam, a dawałam z siebie naprawdę dużo i starałam się aby było dobrze. Nie mam sobie zbyt dużo do zarzucenia. Nie czuję się winna rozpadowi tej znajomosci.

Bywa no. Takie jest życie którego ja się dopiero uczę i jeszcze z niejednym trudnym doświadczeniem przyjdzie mi się zmagac. Nie ukrywam jednak ze to mocno zniechęcilo mnie do facetow. Inaczej byłoby gdybym znała powód gdyby wyjaśnił powiedział czemu  wiedziala bym wówczas co zrobiłam źle i nie powiełabym tych rzeczy w następnych związkach. W tej sytuacji nie znam żadnych powodek mogę się co najwyżej domyślać.

Podtrzymujesz swe zdanie ?