Porzucenie jak sobie poradzić? - Netkobiety.pl

Zrobić to najlepiej hm ... spakować wszystkie te jego pozostawione rzeczy w niebieskie albo w czarne worki z napisem 120l i wynieść to wszystko do śmietnika.
I to w sumie zrobić jak najszybciej.

A myśleć co masz ?
Zastanówmy się ...
A co byś pomyślała o mężu / partnerze swojej najbliższej przyjaciółki, koleżanki, nie wiem - siostry, który po 15 latach wspólnego z nią życia, wyszedł z ich wspólnego domu i przestał się do niej odzywać na 4 miesiące ?
Co byś jej w takiej sytuacji powiedziała ? Jak byś to oceniła ?

Czy on ma rodzine jakichs, znajomch ?Do nich tez sie nie odzywa ?
A co z praca ?
15 lat to kawal czasu.Jak wygladaja u Was sprawy majatkowe ? Czyje jest mieszkanie ? Macie dzieci ?
Czy mial jakies problemy, zaburzenia psychiczne ?
Poradzisz sobie.Tylko latwiej by Ci bylo, jak sie dowiesz, dlaczego to zrobil.Czy uciekl od Ciebie, czy zycie go przeroslo.

Takie rzeczy nie dzieją się z dnia na dzień. Musiał sobie szykować jakiś grunt pod tę ewakuację.

Ludzie mnóstwo rzeczy duszą w sobie, latami. I potrafią latami odgrywać swoją rolę. Aż wreszcie nie są już w stanie żyć sami ze sobą.

Spytaj męża o to, o ile wróci.

Oczywiście, że można udawać, żyjąc z drugim człowiekiem. I to latami.

Dla mnie oczywiste jest to w każdym związku zeby ze sobą szczerze rozmawiać.Jak nam coś nie pasuje to mówimy o tym A nie uciekamy w milczenie obrażanie i takie tam ciuciubabki.A granie ról zostawiam aktorom.Przepraszam Ale nie wyobrażam sobie żeby żyć razem dusić się ?Po co ?A może pomimo ze juz mam swoje lata to niewiele wiem o życiu.Sama już nie wiem

Tak miałam dużo czasu żeby sobie to wszystko przemyśleć i dochodzę do wniosku ze nie można się przywiązywać ani do rzeczy ani do ludzi.Wiem ,ze coś musiało się stać Ale jeszcze nie wiem dokładnie co?Być może jest w tym prawda żeby ufać ale z umiarem.Ciężko mi jest bo to moj świat się zawalił.Mój i tylko mój.Wiem o tym ze muszę sobie z tym sama poradzic Ale chętnie czytam zdanie innych i dziękuję za odzew w mojej sprawie.Bardzo mi to pomogło ze napisałam ze dużo się tu dowiedziałam na tym forum bo to prawdziwe historie A nie fikcję z książek.Fajnie ze znalazłam teki portal z życia wzięty.Pozdrawiam wszystkich i będę tu zaglądać .Dziękuję

Wiesz Malczy ... mimo tego co napisałaś o Waszym związku, że zawsze takie pełne porozumienie było między Wami i rozmowy i w ogóle ... nie pasuje mi coś w tym człowieku.
Bo on generalnie wyszedł z domu i zostawił tam Ciebie nie jak człowieka, tylko jak rzecz.
I zniknął na 4 miesiące, po to, żeby gdzieś tam na chwilę się pojawić i znowu zniknąć - bo jak napisałaś, na umówionym spotkaniu się nie pojawił i ani nie zadzwonił, ani nie napisał.
Trudno jest mi sobie wyobrazić, że partner, który ma dobry związek, w którym jak piszesz, są kompromisy, ludzie dogadują się, słuchają siebie nawzajem - zostawia drugiego partnera tak bez słowa i znika na długie miesiące.
I zupełnie o tej swojej kobiecie nie myśli - że jak ona to zniesie, co będzie czuła, jak będzie czuła ....
Jest między tym co napisałaś o Waszym związku, a tym jak on postąpił ogromny dysonans.

Przecież on zachował się jak człowiek który od dłuższego czasu miał drugie życie.
I kiedy podjął decyzję o tym, że to właśnie tamto inne życie wybiera, po prostu przeniósł się do niego ....

Nie jesteś żałosna moja droga. Bynajmniej ani na jotę.
Jesteś tylko i AŻ - zakochaną, ufającą kobietą. Nie sprawdzałaś - bo nie miałaś żadnych wątpliwości czy podejrzeń i dlatego zostałaś postawiona przed faktem dokonanym.
Oczywiście, że masz wszystko w mózgu ok.

Natomiast jego postępowanie na coś musi wskazywać.
Nie wiem - zaburzenia psychiczne ? Rozdwojenie jaźni ? Schizofrenia ?
Albo właśnie jakieś inne, drugie życie, do którego sobie gładko przeszedł.
I nie mam tu na myśli innej kobiety, czy jego drugiego życia w takiej właśnie postaci.
Ale ewidentnie miał już gdzieś na siebie przygotowany grunt, powzięty plan i jak nadeszła odpowiednia jego zdaniem chwila - to po prostu wyszedł z domu, dbając o Twoje w związku z tym jego postępkiem uczucia - tyle co o parę kaloszy, albo mokry parasol.

Dziękuję Isabella

Wiem ze to jest straszne ze możesz mieć o mnie takie zdanie ze się nie szanuję.Tylko zrozum ze kochałam przez 15 lat człowieka i nie potrafię się odkochac w 4 miesiące.Być może potrzebuje więcej czasu żeby jak to ujales szanować siebie.Nie wiem tego spadło to na mnie jak grom i nie jestem w stanie od tak po prostu przejść do tego bo mam rozdarte serce na strzępy i nigdy nie byłam w takiej sytuacji i jest to coś czego sie nie spodziewałam.Nie mam niestety takiego charakteru żeby machnac ręka i powiedzieć samej sobie A niech s.....Nie potrafię chociaż uwierz mi bardzo bym chciala.Świat mi się zawalił i to tak naprawde

Jestem po spotkaniu.Nie wiem co myśleć ?Naprawdę nie wiem.Powiedział ze ma tyle spraw na głowie bo otwiera nową firmę. Banki wyjazdy i cały czas coś.Powiedział zebym dała mu jeszcze trochę czasu bo musi sobie poukładać wszystko.Na teraz on sam nie wie czego chce.Jedno co wie to ze potrzebuje czasu.Jutro ma wyjazd i zadzwoni do mnie po niedzieli żeby się spotkać na spokojnie.Tak powiedział.Byliśmy w restauracji i właśnie mnie przywiózł do domu.I pojechał A jak zapytałam gdzie śpi to odpowiedział ze dzisiaj u ojca.Przysięgam ze mam pustkę w głowie

Droga malczy1967, rozumiem, że uczucie, które Ci w tym momencie towarzyszy to w pierwszej kolejności żal... ale chyba byłoby lepiej dla sprawy, gdybyś przekształciła je w złość... i w tej złości spakowała wszystkie rzeczy tego faceta do worka i wysłała mu wiadomość, że może je odebrać spod Twoich drzwi... to byłoby i tak dużo więcej niż ten człowiek zasługuje...
Ten człowiek potraktował Cię tak, jak nie wolno traktować swojego psa. Po latach związku wstał i wyszedł bez słowa wytłumaczenia, zostawiając Cię z Twoimi emocjami, nie dbając o Twoje odczucia. Nie chodzi nawet o to, że CIę zostaw^ł, ale o to, że nic nie powiedział, nie wyjaśnił, uznał, że nie zasługujesz nawet na wytłumaczenie. Otoczył Cię zasłoną milczenia znajomych, ośmieszając w ten sposób. Po czterech miesiącach łaskawie się zjawił i niczego nie wyjaśnił, zadrwił z Twojej inteligencji przywołując argument o firnie, a jedynie dał do zrozumienia, że masz czekać, może on się na coś zdecyduje, a może nie... To oznaka kompletnego braku szacunku. Teraz masz w głowie pustkę, ale mam nadzieję, że wkrótce w tej głowie zalęgnie się plan. Plan jak pozbyć się ze swoich myśli tego kompletnie bezwartościowego (dla Ciebie i Waszej relacji) człowieka. Nie pozwól mu sobą pomiatać. Powodzenia!

Dokładnie tak jak piszesz.Nic go nie obchodzi oprócz własnego ego.Dlaczego nie ma we mnie złości ? Właśnie sama tego nie rozumiem.A najgorsze jest to ze czułam obojętność i nic więcej z jego strony.I bardzo się spieszyl bo musi jeszcze pozalatwiac rzeczy przed wyjazdem jutro.W samochodzie zauważyłam ze ma 3telefony A wcześniej miał zawsze 2.Ale o czym ja pisze przepraszam za siebie

Chyba czekam az ktoś za mnie to zrobi.Nie umiem sama podjąć decyzji.Przerosło to wszystko mnie.Jestem sama i tak się pogubilam ze nie wiem naprawdę nie wiem co zrobić.Szkoda ze nie mam kogoś kto mi to pomoże ogarnąć. Zawsze taka byłam ze byłam pod czyimś wpływem i było mi tak łatwiej bo tak naprawdę sama jestem słaba i do tego chyba głupia.

Rozumiem, ale co konkretnego powiedział Ci na temat tych minionych 4 miesięcy ?
Gdzie był, co się z nim działo, dlaczego wyszedł bez słowa i nie kontaktował się z Tobą, ani nie odpowiadał na żadne próby kontaktu z Twojej strony ?
Czy powiedział, dlaczego tak Cię potraktował ?

Bo jak dla mnie to gadanie o sprawach do załatwiania to takie pitu, pitu.

Dokładnie IsaBella pitu pitu  wiem bo tak właśnie można to nazwać

Dobre pytanie.Co On chce?Zadalam mu dokładnie takie pytanie i odpowiedział zebym dała mu jeszcze trochę czasu.A co ja chce od niego ?Zadaje sobie to pytanie cały czas i nie mam odpowiedzi.Byłam dzisiaj w poradni kryzysowej i rozmawiałam z psychologiem.Powiem szczerze ze sie wygadalam Ale nic więcej.Mam przyjść za tydzień na drugie spotkanie.Mam nadzieję ze będę mogła podjąć decyzję A za radą psychologa mam to zrobić gdy emocje już opadną.Jestem zdruzgotana i jak nigdy wcześniej czuje się żywcem pogrzebana.Takie mam odczucia na teraz.

Samotność to taka straszna trwoga.Ja i mój cień .Straszna kara najgorsza jaka teraz poznałam i nie chce się z nią zaprzyjaźnić nie lubię jej.Jak mam sobie z nią poradzić żeby sobie poszła ja jej nie zaprosilam Jest tu ktoś ????

Przepraszam iż miałem ciebie za mądrzejszego. Proszę o wybaczenie. Przeskakiwanie z gałązki na gałązkę wcale nie świadczy o duszeniu się a raczej o tym taka osoba miała za dobrze.

Firma i kilka miesięcy bez odpowiedz Czy on naprawdę chce zrobić z kogoś idiotę....

Będzie ciężko ale jak zawsze mówiła moja śp matka czas leczy rany.

Tak to prawda tylko czas jakoś tak dziwnie powoli mija teraz A nawet powiem więcej wlecze się niemiłosiernie .Boże dalej nie mogę pojąć ze można się tak zawieść?Tyle starań wyrzeczeń i tyle radości to wszystko tak skreślić?

Ależ wybaczam, idź w pokoju. Nie pisałem o żadnych gałązkach, niemniej, różne są objawy duszenia się w związku i różnie ludzie reagują.

Dziękuję IsaBella.Dzisiaj pomimo strasznego bólu duszy jest mi już troszeczkę lżej jeśli to tak można ująć. Chyba jest dużo prawdy gdy emocje już opadną w cudzysłowie bo jeszcze są Ale zaczęłam myśleć o sobie.Przecież ja niczego złego nie zrobiłam mogę z czystym sumieniem spojrzeć w lustro i powiedzieć hej to ja nikogo nie skrzywdzilam nikt przezemnie nie płacze .Bo powiem szczerze ze mam taką życiową dewize żeby żyć tak by nikt dzięki mnie nie płakał.I to mój kochany mnie zawiódł A nie na odwrót.Albo jestem tak naiwną i głupia Ale no cóż spróbuję tego nie zmienić.Muszę mu odpuścić i niech będzie szczęśliwy A że mnie w jego szczęściu nie ma to jego wybór.I jego strata A nie moja .Ja straciłam tylko człowieka który nie był wart tych wszystkich wspólnych lat.Czy żałuję ?Trochę tak.Bo naprawdę byłam szczęśliwa.Wiem ze nie będę mogła z nim się zakumplowac nie dam rady.Jego rzeczy spakowalam w jedno miejsce i jak do mnie zazdzwoni to mam zamiar mu powiedzieć ze może wrócić Ale tylko po rzeczy.A ja ?No cóż muszę to przeżyć chociaż tyle w tym momencie mogę. Za  rada psychologa muszę go pochować bo dla mnie umarł. I muszę przejść moja żałobę po nim z godnością chociaż będzie to czarna droga

Zobacz mój topic...ogółem life goes on, trzeba podnieść głowę i stać się najlepszą wersją siebie, wyeliminować problemy, które skreśliły poprzedni związek i iść dalej.

Tak masz stać się lepszą, ale  lepsza dla siebie. Przestać stawiać inna osobę wyżej siebie. Pisałaś, że on był całym twoim światem, a może nie warto było chyba tak go wysoko stawiać.
Czy  nie pomyślałaś, że znalazł sobie nowa kobietę i z nią próbuje tworzyć nowy związek? Jeszcze nie wie tak do końca czy mu z nią wyjdzie dlatego prosi cię jeszcze o czas. Może dlatego nie mógł patrzeć ci prosto w oczy? Może dlatego jego znajomi ci nie mówią, bo on jeszcze do końca nie zdecydował więc go chronią, bo może jednak do ciebie zechce wrócić.

Przyjmiesz go?

malczy, ja nie miałem tak długiego związku jak Ty, ale strasznie kochałem i kocham nadal. Sęk w tym, że nic nie wskóramy będąc w stanie depresji. Ja się pogodziłem z rzeczywistością i wierzę, że ktoś lepszy czeka na mnie. Wierzę, że mój kolejny związek będzie lepszy bo przede wszystkim nie zamierzam utożsamiać mojej wybranki z ABSOLUTNYM źródłem szczęścia, a raczej jako partnera życiowego. Kogoś najbliższego mi, ale na pewno niezależnie od mojego poczucia szczęścia. Bo nikt nam nie jest winny szczęścia, my sami mamy się uszczęśliwiać w największym stopniu.

Przyszły mężu napisałeś ze to my sami mamy sobie dac szczęście.W tym momencie jest to dla mnie jak zaprzeczenie ogólnie pojęcia szczęścia .Fakt ,ze nikt mi nie jest winien miłości z tym się zgadzam Ale nigdy nawet tak pomyślałam ze można kogoś zmusić do miłości.Wiem ,ze szczęście tworzymy sobie każdy w jakiś tam sposób,a moje szczęście nie jest i nie musi byc szczęściem kogos innego to też wiem.Ale albo jestem tak głupia albo już nic nie rozumiem bo nie mogę się zmusić żeby chociaż spróbować zrozumieć co ja zrobiłam albo czego nie zrobiłam ze zostałam pogrzebana żywcem ?Zrozum bylam pewna mojego ukochanego Ale nie w ten sposób ze miałam Jego na własność nie broń Boże nie tak ja byłam pewna ze jesteśmy razem szczęśliwi ze On mnie kocha napewno inaczej niż ja Jego Ale była między nami taka więź nie tylko fizyczna Ale emocjonalna i nagle nie ma nic ?NIC.Oczywiście wiem ze widocznie nie był szczęśliwy bo go nie ma.Teraz mam wszystko wewnątrz siebie poszarpane rozdarte i boli i wiem ze czas czas czas ale i ciągle Ale ale ...Jedno już wiem można upaść tak nisko jak ja teraz a powstać pewnie powstanie Ale teraz jeszcze leżę nawet nie jestem na kolanach.Jeszcze leżę .

no ja na całe szczęście mogę już tylko głęboko westchnąć ze zrozumieniem jednocześnie kręcąc głową. hmmm.... od czego by tu zacząć.... no mądrzy piszą/mówią, że najlepiej od początku. wierzysz w trujące pełne nieprawdziwych założeń rzeczy. nie wiem czy jestem dziś zdolna w sposób dostatecznie zrozumiały przekazać moje doświadczenie niemniej postaram się bo Twój los podzieliłam z jakieś ponad 10 lat temu. było to tak traumatyczno koszmarne wydarzenie, że zmusiło mnie do przewartościowania swojego życia i to zarówno w zakresie jak i wartości owych wartości ;-). myślę, że największym obecnie i najbardziej palącym problemem dla Ciebie i największą toksyną która w Tobie płynie jest ustawienie owego Pana w centrum swojego życia. i od razu nadmienię to nie miłość jest za to odpowiedzialna a słabość. nie będę pisać że słabość charakteru bo nie jest to do końca prawdą. ta słabość jest wynikiem a w zasadzie konsekwencją Twojego dzieciństwa i próby rekompensaty psychologicznych "dziur i pustek" powstałych w pierwszych latach życia. żadna dojrzała zdrowa jednostka człowiecza nie stawia nikogo wyżej siebie. powód jest wręcz logiczny. dlatego nie On Cię pogrzebał żywcem a TY SAMA SIEBIE ŻYWCEM GRZEBIESZ. możesz na moje słowa zareagować w bardzo różny sposób. będzie on niejako wypadkową tego w którym miejscu wobec prawdy jesteś. i tak możesz czuć święte oburzenie jak to ja sama siebie itp, mega złość, ogromne rozczarowanie czy potworny smutek etc. tak czy siak Twoja reakcja to informacja zwrotna o Twoim aktualnym stanie psychologicznym.  to na początek. jedno jest pewne obecnie żyjesz w kłamstwie. zawiódł Cię także instynkt samozachowawczy.  wierząc w toksyczności plus próbując rekompensować sobie deficyty z dzieciństwa zupełnie zatraciłaś instynkt, który w porę zaalarmował by Twoją psychikę, że prawdopodobnie żyjesz w matrixie. dociekanie co zrobiłaś źle jest pierwszym i najbardziej bezsensownym pytaniem jakie zadają sobie osoby porzucane. ja znam odpowiedź. NIC NIE ZROBIŁAŚ lub też wersja alternatywna dla bardziej wymagających wszystko co robiłaś. i to jest podstawa.  tak czy siak to jest czas wręcz niepowtarzalny święty dla Ciebie i choć boli niemiłosiernie korzystaj!!!!!!!! to czas zmian. to czas pogłębiania prawdy o sobie to czas odtruwania się z toksycznych trujących przekonań i prawd wszelakich. to właśnie TWÓJ CZAS. zrozumiesz jak przejdziesz pewien etap. jakby co ja jestem obok. pomogę.

Karolcia38 przeczytałam kilka razy to co napisałaś.Mogę tylko dodać od siebie jedno DZIEKUJE z wielkiej litery.

:-) pierwszy efekt Aha masz już za sobą. dlaczego ma to TAKI wydźwięk.... ano dlatego bo zostałaś dotknięta na głębszym poziomie i TO jest TWOJE. To informacja zwrotna Twojej psychiki, że podążasz we właściwym kierunku. nie było tu zgrzytu, nie ma blokad czy zaprzeczania a jest efekt "aaahaaaa mój boże" i doświadczasz wówczas taką kompilację emocji poczucie ulgi pomieszane z niedowierzaniem i odrobiną być może lęku bo pojawia się pytanie "co teraz?" bądź jeśli jesteś osobą refleksyjną, drążącą pojawi się pytanie "co dalej?".  czytając Cię między wierszami mam odczucie, że masz otwarty umysł. oczywiście czysto subiektywne odczucie choć poparte konkretnymi Twoimi słowami. z tego wnioskuję, że nie jest tak z Tobą tragiczine ale nie jest to tożsame z Twoim samopoczuciem a tym w jakim punkcie w swoim życiu jesteś. innymi słowy wyjście z tego stanu uda Ci się dokonać szybciej niż się spodziewasz. należy Ci jedynie ukazać mechanizmy jakim do tej pory ulegałaś i kłamstwa w jakie wierzyłaś. pierwszą najważniejszą rzecz którą sama doświadczyłam już Ci napisałam. teraz druga. od zawsze wydawało mi się tak tak WYDAWAŁO że mam wpływ na zachowanie drugiej osoby. święcie wierzyłam, że jesli będę kompliacją matki Teresy z jakąś tam cud miód dupencją to mój były już mąż będzie mnie kochał po wieczność i nigdy nie odejdzie. oczywiście ani ze mnie Matka Teresa i w takim samym stopniu cud miód malina. jednak dwoiłam się i troiłam by zadowolić Pana i władcę. nie udało się nie dlatego że źle się starałam tudzież moje starania nie były cenne. nie udało się ponieważ TAK ZDECYDOWAŁ MÓJ BYŁY MĄŻ. zdecydował się przestać mnie kochać i odejść. nie chciał już ze mną być. nie interesowałam go ani jako matka jego dzieci ani kochanka ani żona ani kobieta. i to jest GŁÓWNA PRZYCZYNA ROZSTANIA. teraz możesz przez chwilę poczuć opór i cisną Ci się słowa na usta "NIEEEEEEEE JAK TO MOŻLIWE PRZECIEŻ JEŚLI BĘDĘ ŚWIĘTĄ TO ON ZE MNĄ BĘDZIE!!!!!" naprawdę??????? a może on ma w dupie święte kobiety a może po 15 latach zmienił zdanie? i nie ważne kim jesteś i jaka jesteś bo to nie o to tu chodzi. tu chodzi o JEGO DECYZJĘ PRZESTANIA CIĘ KOCHAĆ O ILE W OGÓLE KOCHAŁ. jak wiesz z życia kij ma dwa końce prawda? utarło się tak mówić ba nawet święcie w to wierzyć ale..... właśnie ale bardzo często w odniesieniu do relacji międzyludzkich w szczególności relacji miłosnych nagle w zadziwiający ba może i nawet zachwycający sposób kij ma li tylko jeden koniec. dziwne? no dziwne choć tak właśnie działa masz mózg i tak się właśnie samooczukujemy gdy płyną w nas trucizny. wszak popatrz. miłość. piękny stan prawda? kochać. czy aby kochać to nie czasownik? to działanie... a czym działanie jest poprzedzone? każde działanie poprzedzone jest WYBOREM więc czym jest miłość? Miłość jest WYBOREM. dlatego napisałaś że zaczęłaś go kochać pomimo. Bo takiego DOKONAŁAŚ WYBORU. nikt nie stał przy Tobie i do Ciebie nie mierzył z broni. Ty WOLNY człowiek z WOLNĄ wolą podjęłaś wewnętrzną decyzję która brzmiała będę Cię od dziś kochać pomimo . jego decyzja była inna. wolno mu jest tak samo wolny jak Ty. resztę napiszę później bo i tak już mi elaborat wyszedł :-).

Karolcia38 mam do Ciebie wielka prośbę i pytanie.Bo trafiłaś do mnie w samo sedno.Czy napisałaś jakąś książkę? Czy może możesz polecić takową ?Bardzo proszę.