Nie chcemy dzieci - czy na pewno? - Netkobiety.pl

Pudło nie jestem Paweł. Kto nie chce mieć dzieci nie będzie miał. Nie u każdej kobiety działa zegar biologiczny. Nie chcieliśmy by nasze dziecko żyło na takim paskudnym świecie. Gdzie na horyzoncie wisi upadek zmiana poprzedzona wojnami. Poza tym nie u każdej kobiety działa zegar biologiczny a i u tych co działa nie koniecznie przekłada się na chęć reprodukcji a założenia rodziny poczuciu bezpieczeństwa, stabilizacji.

Proszę nie obrażać bezdzietnych rodzina prze wszystkim kobiet. To co przeczytasz a co nie niewielu nikogo poza tobą nie interesuje. Wystarczy popatrzeć na znanych ludzi ilu nie ma dzieci. Nie każdy myśli za przeproszeniem tylko przyrodzeniem. A to co potem to się zobaczy. Obecny bezduszny system emerytalny tylko czeka by się pożywić naszymi pieniędzmi by zapłacić tym co obecnie biorą emerytury. Przeciętny kowalski który teraz się urodzi moim zdaniem może zapomnieć o godziwej emeryturze z której wyżyje. Bez własnych oszczędności bądź pomocy bliskich najczęściej swoich dzieci czy wnuków. Tyle iż wszystko bierze w łeb gdy dzietność spada bądź i rośnie emigracja. W zamożnych państwach odpada drugi czynnik ale pierwszy jest na tyle poważny iż państwa te uciekają się do przyjęcia imigrantów co jak wiadomo prowadzi do protestów społecznych. Wracając do meritum dzietność to sprawa indywidualna żadna ideologia czy odgórny nakaz tego nie  zmieni.

Mam takie wrażenie ,że w wielu przypadkach to są takie "czynności zastępcze". Takie nadawanie sensu życia, które w przypadku macierzyństwa jest obecne w sposób naturalny.

Mam takie pytanie do bezdzietnych: Czy macie obok siebie osobę dla której bez wahania poświęcilibyście swoje życie?

A co do ograniczeń w przypadku posiadania dziecka - polecam blog "Somos Dos" o kobiecie podróżującej po Ameryce Południowej z córką. Podróż zaczęła się, gdy dziewczynka miała dwa latka.

Bo za granicą, to dopiero trzeba się wziąć za robotę, nic samo nie przyjdzie...

Ja akurat zawsze chcialam miec dzieci i chce, ale tez rozumiem, ze ktos moze nie chciec dziwic. Nigdy nue uwazalam tych osob za dziwnych czy wygodnickich. Moim zdaniem podstawa, by miec dziecko to czuc, ze sie chce i da milosc jak jest u mnie (oczywiscie przy jednoczesnym zdawaniu sobie sprawy z odpowiedzialnosci), bo decydowanie sie bez checi jest zle i robi sie sobie i dziecku krzywde. Wtedy nie pomoze duza ilosc pieniedzy. Po prostu by dac mu to co trzeba to trzeba go chciec. A czlowiek moze realizowac sie inaczej jesli nie chce dziecka.

Jezeli jest pewny swojej decyzji to wcale nie musi jej zalowac. A nawet jesli to gorsze byloby posiadanie dziecka, bo moze jednak w trakcie cos sie poczuje. No i przyznaje spoleczenstwo nie jest zbyt tolerancyjne, takie mam wrazenie. Nawet mlodzi ludzie czasem dziwia sie czemu jakas para nue ma dziecka, tak jak ze slubem, ze zdziwienie jak ktos nie chce, jakby to bylo dziwne. Tak jakby uwazali wtedy jakis zwiazek za niepelny, jakby nie rozumieli, ze sa tez inne drogi. No ale tym ludziom tylko wspolczuc, bo jak dla mnue zyja stereotypami i potrafia zyc chyba tylko jak ich nauczono i nie potrafia sie wczuc w sytuacje innego czlowieka. Zapominaja, ze nie jestesmy stworzeni jak z kalki i to co daje szczescie jednej osobie drugiej nie musi i nie ma w tym nic zlego.  Dlatego ciesze sie, ze ja tak ludzi nie oceniam, choc wiadomo kazdy tez na szczescie nie ocenia. Co tu oceniac, to jest zwykla decyzja. A co innego jak ktos chce dziecko i jakos dzieki temu zniesie trudy wychowania, a co innego jak nie chce i mialby ciagle czuc frustracje. A jak ma sie szerokie horyzonty to chyba widzi sie, ze ludzie sa rozni, nie musza postepowac tak samo, nie kazdy musi chciec miec dziecko i to normalne :-)  No i smutne, ze ludzie zamiast zyc zwyczajnie, to czasem wtracaja sie w zycie innych.

Mowienie o biologii jest tutaj raczej bez sensu. Potrafimy w pewnym stopniu zapanowac nad biologia. Mamy swoje przekonania lub potrzeby. Dlatego mozeny wybrac czy chcemy czy nie chcemy miec dziecka. Jezeli sie nie chce, to nie znaczy, ze cos poszlo nie tak. To jakis stereotyp. Czy jak facet nie spi z wieloma kobietami to jest normalny? Na peeno powiecie, ze tak, a niby wedlug biologii "powinien" spac z wieloma. No a widzicie jednak to kwestia wyboru i co w tym zlego? Dlaczego niby mamy sie kierowac biologia, bo inaczej nienormalni. Maja sie zmuszac do posiadania dziecka? To bez sensu. Oceniajcie ludzi jako caloksztalt a nie w taki sposob.

Widzicie sama chce miec dziecko, ale chociaz nie uwazam osob, ktore nie chca za dziwne. Nic zkego o tym nie mysle. To czy chce sie miec dziecko to dla mnie w duzej mierze swiadoma decyzja. Podejme ja kiedys swiadomie, bo chce, a nie dlatego, ze wypada. Dlatego osoby, ktore nie chca miec dzieci warto choc sprobowac rozumiec. Taka presja spoleczna to nic fajnego ani madrego.

To nie my kierujemy biologią, a ona nami. Bez niej nasz gatunek by nie istniał.  Oczywiście nad niektórymi popędami można i powinno się zapanować, ale raczej nad tymi złymi, a do takowych moim zdaniem posiadanie dzieci nie należy. Nie jesteśmy na przykład w stanie zapanować nad tym, czy kogoś kochamy. Męzczyzna nie jest w stanie zapanować nad sobą, gdy widzi kobietę, która mu się spodoba ;-) itd.
Moim zdaniem osoby, które nie mają dzieci to takie, które nie mogą ich mieć, takie które nie trafiły na odpowiednieho partnera( miały pecha) i osoby egoistyczne- takie, które kochają tylko siebie, a nie potrafią dać miłości, zaopiekować się innymi. Nie chcę tu nikogo obrazić, generalizować. Po prostu piszę o swoich spostrzeżeniach,  do których doszłam w moim dotychczasowym życiu.
Osobiście jestem matką trójki dzieci. Kiedyś dzieci były mi totalnie obojętne. Po jakimś czasie poczułam, ze to ten czas, aby zostać matką, a że miałam przy sobie dobrego kandydata, to plany zamieniły się w czyny i jestem jako kobieta w 100%spełniona. Nie jest łatwo, ale nikt i nic nie daje takiej satysfakcji i miłości, jak własne dziecko.

A jednak generalizujesz. Jest również pełno matek, które nie potrafią ani dać miłości, ani zaopiekować się, są toksyczne. Wolą dać dziecku grę lub włączyć telewizor, niż sensownie spędzić z nim czas. Nie potrafią być konsekwentne w swoich wymaganiach i dawać dziecku poczucia bezpieczeństwa. Nie umieją/ nie chcą stworzyć zdrowego związku, a dziecko jest dla nich jakimś gwarantem, że jakby co, to nie zostaną same. I bynajmniej nie chodzi mi o rodziny typowo patologiczne, tylko o te w miarę zwyczajne, które widujemy na co dzień. Tak naprawdę mało jest dobrych matek, które nie zrobią krzywdy psychice dziecka. I osobiście uważam, że jeśli np. jest się osobą niestabilną emocjonalnie, humorzastą, ma się jakieś problemy ze sobą, to nie powinno się mieć dzieci, ponieważ to zbyt odpowiedzialne i wymagające zadanie. Mąż może uciec, a dziecko nie może, przynajmniej do pewnego wieku. Jasne, że nikomu nie zabronię zdecydowania się mimo wszystko i nawet średnio mnie to obchodzi, ale przecież to samo - egoizm - zarzuca się osobom, które nie chcą dziecka, jako coś złego. Zresztą w argumentach przemawiających za rozmnażaniem najczęściej pojawia się "ja ja ja": szklanka wody na starość, dziecko mnie nigdy nie opuści, będzie moim sensem życia, będzie mnie kochało bezwarunkowo, będę dla niego ważna itp. Toż to nie są altruistyczne powody.

Przepraszam ale chyba rozmawiamy tu o osobach, które nie chcą mieć dzieci, a nie o tych, które są złymi rodzicami. To są dwa oddzielne tematy, a właściwie tematy- rzeka.
Małpa moim wielkim marzeniem też nigdy nie było bycie matką. Zawsze priotytetem była dla mnie nauka. Skończyłam świetne studia, miałam męża, w miarę stabilną sytuację materialną i w pewnym momencie zapragnęłam dziecka(uważam, że właśnie wtedy dojrzałam emocjonalnie i stałam się dorosła). To się właśnie nazywa instynkt i pytanie dlaczego u niektórych mimo sprzyjających warunków zarówno materialnych, zdrowotnych, jak i damsko-męskich ten instynkt się nie pojawia. Wg mnie jest to czysta biologia. Nic więcej.

I znów się zgadzamy.
To moje największe pragnienie dla moich dzieci. Nic więcej nie chcę. Owszem chciałabym żeby coś osiągnęły, ale ponieważ wiem, że to nie zawsze daje szczęscie, to po prostu chciałbym aby były szczęśliwe. Szczęśliwe po swojemu, bo wiem, że zapatrują się na życie trochę inaczej niż ja.

Można mieć wrażenie ze osoby posiadające dzieci nie miały po prostu innego pomysłu na życie wiec poszly niejako za większością

Co ma piernik do wiatraka?

Jesteś kolejna osoba która widocznie mało w życiu widziała. Mam świetnego partnera, mogę mieć dzieci a zdrowym egoizmem każdy powinien sie cechować. Brakuje ramki..?
Mimo świetnej pracy, ustabilizowanej sytuacji materialnej, męża i tych wszystkich rarytasów ja po prostu nie mam czasu na dzieci. Ani żadnej potrzeby ich posiadania. Tym sie różnimy od zwierząt ze nie zawsze potrzebujemy przekazywać geny. Nie jesteśmy wymierającym gatunkiem, nie trzeba sie martwić

Ukrywasz dochody, a pobierasz zasiłki socjalne, świadczenia pielęgnacyjne i 500 plus. W innym wątku twierdzisz, że nerwica matki ma wpływ na pojawienie się autyzmu u dziecka. I to ja winnam podwiazac jajowody?

Co do posiadania dzieci, jeśli ktoś ma taką potrzebę, warunki i środki finansowe może mieć potomstwa ile tylko sobie życzy. Dla mnie swoboda i perspektywa posiadania wymiernego wpływu na wygląd jest ważniejsza. Dla niektórych trywialne i powierzchowne, dla mnie istotne.

Egoizm. To się nazywa samoświadomość. Wybierając siebie i swój rozwój a nie inwestując w innego małego człowieka dokonuje się świadomego wyboru.

I nie ma sensu się wybielac i twierdzić, że jest to działanie dla świata. Wybranie siebie i swoich potrzeb, swobody i wolności bez zobowiązań w postaci dzieci jest decyzja. Decyzja oparta o analizę własnych możliwości i potrzeb. I skoro wybiera się siebie to trudno nie mówić o egoizmie. Tylko ze posiadanie czy nieposiadanie  dziecka to realizacja zawsze swoich potrzeb. Chce mieć dziecko,chce mieć rodzinę chce je wychować chęć posiadania nie jest egoistyczna?  Potrzeba posiadania, potrzeba miłości ect podejmujesz decyzję żeby ich konsekwencje prowadziły do korzyści dla Ciebie. Dla jednych szczęście to maluch w wózku dla innych spontaniczny wyjazd nad morze w środku tygodnia.

tak se tłumacz

ja nie chcę żyć wiecznie

Nie mówiąc już o tym, że nasz gatunek nie wyginie, jeśli jakieś 5 % przestanie się rozmnażać.

Wystarczy spojrzeć na świat: jest ponad 7 miliardów ludzi. Zdecydowana wiekszość żyje w ubóstwie lub głoduje i umiera. Umierają dorośli i dzieci. Z głodu, braku wody, z chorób, braku pieniędzy. My tutaj mamy szczeście, że żyjemy w miarę cywilizowanym kraju.
Powoli kończą się zasoby naturalne. Kurczą się zapasy wody pitnej.

Włoże kij w mrowisko i zapytam przewrotnie: czy nie jest egoizmem sprowadzanie na TAKI świat dziecka, tylko po to, żeby własne geny przetrwaly? przecież to egoizm w czystej postaci! JA! JA! JA! moje geny, moja przyszłość, moje przetrwanie, moje życie wieczne, ktoś przejmie MÓJ majątek, JA będę miała kogoś do kochania, ktoś będzie bezwarunkowo MNIE kochał, dziecko będzie zawsze przy MNIE.

Sorry, ale dla mnie to jest egoizm.
A mówienie, że normalny rodzić nie robi tego, albo robi to czy tamto.
Ale powiedzcie mi: ile znacie takich rodziców? Wystarczy nawet spojrzeć na to forum - ile ludzie zła wynieśli ze swoich rodzinnych domów, ile przemocy, kompleksów, ile braku miłości, manipulacji, szantaży emocjonalnych itp itd.
Żeby prowadzić samochód, trzeba przejść kurs, zdać egzamin państwowy. A żeby mieć i wychowywać dziecko trzeba tylko uprawiać seks. Niewiele jest osób, które naprawdę świadomie się do tego przygotowują i wcale nie mam na myśli tutaj łykania kwasu foliowego. Ludzie nie mają pojęcia jak rozmawiać w zwiazku, jak tworzyć związek, mają nierozwiazane problemy wyniesione z domu rodzinnego, a płodzą dzieci - i potem nie potrafią ich wychować.
To jest dla mnie egoizm.

Amen!!
Amen!!
Amen!!

Mogę jeszcze napisać tak. Moje dziecko nigdy mnie nie ograniczyło towarzysko ani wyjazdowo. Może miałam szczęście ale córka długo spała od początku więc nie miałam pobudki o 6 rano tylko o 9 w ciągu dnia drzemki ułatwialy sprzątanie czy gotowanie chociaż ułatwialam  sobie jak mogłam. Kamilem piersią więc ominęła mnie szykowne mleka itp. Obiadokolacja deserów że słoiczek więc nie było problemu z wyjściem o której chce i gdzie chce . Nie było problemu z chodzeniem po sklepach. Wyjzezdalismy na wyjazdy od samego początku nie ograniczalismy spotkań.  A co najlepsze przez pierwsze pół roku mieszkaliśmy na kawalerce.  Znajomi siedzieli u nas do nocy. Córka spała w tym.czasie . Nie trzeba było chodzić na paluszkach robiłam odkurzaczem  jak spała i nic jej nie przeszkadzało.  Do dziś śpi jak kamień i do dziś w weekendy do 12 w łóżku siedzimy.  Sylwester u znajomych święta w różnych miejscach od początku bez ograniczeń i  mi dziecko nie utrudnilo kontaktów towarzyskich . Niektórzy rodzice sami sobie utrudniają życie.  Bo dziecko musi mieć cichutko bo trzeba wcześniej położyć bo boją się gdzieś iść bo zarazki bakterie hałas.  My nie mieliśmy z  tym nigdy problemu. Mała miała pol roku jeździliśmy na wyjazdy po 800km . Wszystko zależy od nas .
Przed ciąża byłam zgrabna nie miałam rozstępów miałam ładne piersi . Niestety ciążę miałam zagrożona z winy lekarza.  Musiałam. Leżeć pół roku . Przytyłam 33 kg wyszły mi rozstępy karmilam ponad rok więc piersi niestety nie wyglądają jak kiedyś.  Ale jak jest ta mała istotka jakie to ma znaczenie . Schudłam w 1.5 roku 30 kg rozstępy się rozjaśnily trochę smarowania i ładnie się zmniejszyły.  Wiadomo przez zagrożona ciążę miałam uraz bo całe pół roku nerwów żeby się dziecko urodziło zdrowe ale poswidiclabym się jeszcze raz dla niej . Jest największym moim skarbem.  I jeszcze raz powtórzę ten kto dzieci nie ma nigdy nie zrozumie

Zapominasz, że ci, którzy się urodzili i nie mają dzieci, nie korzystają z tego społeczeństwa i jego dobrodziejstw za darmo.
Płacimy podatki, pracujemy, a co więcej nie korzystamy masowo ze zwolnień lekarskich, z urlopów wychowawczych, macierzyskich, z opieki zdrowotnej (policz sobie ile kosztuje opieka zdrowotna dziecka) - za to zrzucamy się na szkoły, przedszkola, żłobki i inne rzeczy, z których my nie korzystamy.

Nie mówiąc o dodatkach dla samotnych matek i innych świadczeniach, z których bezdzietni nie korzystają.

Więc sorry, ale nazywanie mnie "gapowiczką", a w domyśle "pasożytem" jest dla mnie obraźliwe.

Bo pasożytami to mogą być właśnie takie dzietne matki, które ciągną kasę od państwa, a same tak naprawdę nic nie dają, poza tym, że urodziły dziecko. Kolejnego Brajanka lub Dżesikę, którzy zamiast pracować, będą studiować do śmierci w Wyższej Szkole Pierdzenia w Stołek.

Z czyjego dorobku korzystasz, przekraczajac granice szkoly, granice przychodni, chodzac po chodniku, jezdzac po drogach publicznych? Przeciez nie ze swojego. Oczywiscie, ze w daninach publicznych za to placisz, ale to nie jest jedyna forma. Gdyby kazdy w ten sposob postepowal, spoleczenstwo by sie zawalilo, nie tylko na poziomie finansow publicznych.
I serio wisi mi to, czy ktos zdecyduje sie na dzieci, czy nie - ale mlody czlowiek ktory deklaruje, ze "nigdy ich nie bedzie posiadac" nie jest w moim odczuciu do konca powazny. Spoleczne potrzeby bedzie miec zawsze, a im blizej mu bedzie czterdziestki, tym czesciej bedzie dostrzegac, ze to inni nie maja dla niego czasu z powodu swojego zycia rodzinnego - co nie dziala na ich niekorzysc, tylko na jego. Bedzie sie ciagle zaprzyjazniac z dwudziestolatkami, zeby zaspokoic swoje potrzeby? Przeciez i oni kiedys dojrzeja do nowych rol. Czlowiek jest istota spoleczna, ludzie zawsze tworzyli grupy, wymieniali miedzy soba korzysci. Rodzina zas to podstawowa komorka spoleczna. Dlatego tez ta optyka zmienia sie u ludzi wraz z wiekiem. Bardzo ciezko byc az do tego stopnia asertywnym, by calkowicie odrzucac potrzeby spoleczne. To juz nawet wykracza poza pojecie asertywnosci.

Nie sposób nie przyznać Ci racji. Bycie rodzicem to ogromna odpowiedzialność, a jeśli ktoś nie radzi sobie sam ze sobą, z własnym życiem, nie potrafi przekazać dobrych wzorców, nie ma pojęcia z czym tak naprawdę wiąże się odpowiedzialne, zdrowe macierzyństwo/tacierzyństwo, to może zrobić swojemu dziecku wielką krzywdę.

Nie miałabym nic przeciwko temu, aby w szkołach średnich (to chyba najlepszy moment), na przykład w ramach wychowania do życia w rodzinie, były przeprowadzane kursy mądrze (!) i w miarę możliwości kompleksowo przygotowujące do tej roli. Powinny być spotkania z psychologiem, pedagogiem, innego typu specjalistami. Wiem, że to mało, ale dziś nie ma nawet tego, a w jaki sposób wspomniany przedmiot jest prowadzony - chyba nikt nie ma wielkiego złudzenia.

nie zauważyłam, żeby ktoś nie miał dla mnie czasu.
żyję normalnie, nie alienuję się, mam znajomych, rzadko bywam w domu, bo caly czas jestem "na mieście" i coś z kimś robię.
ja odkąd pamiętam wolałam przebywać w towarzystwie ludzi starszych ode mnie i nigdy nie miałam problemów, żeby znaleźć znajomych w przedziale wiekowym 40-50 lat.

ba! poznałam bardzo wiele osób, które dzieci nie mają i mają mnóstwo czasu na to, żeby się spotykać w różnych grupach.

po drugie co ma bycie asertywnym do odrzucania potrzeb społecznych? jedno nie ma nic wspólnego z drugim przecież. bycie asertywnym nie oznacza odrzucania potrzeb społecznych.

Prosze zebys mi wskazal konkretna sytuacje kiedy ja korzystam na fakcie ze Olinka ma dziecko?

Dorobku spoleczenstwa w sklad ktorego wchodza zarowno dzieciaci jak i bezdzietni. Wiec o co ci chodzi?

I co z tego? Wiele osob "nic spoleczenstwu z siebie nie daje". Osoba bezdzietna nie jest zadnym wyjatkiem. Wiec...?
Poza tym komu oceniac moj wklad w spoleczenstwo? Tobie? Dlaczego? Jakie masz do tego uprawnienia?

No np. Twoja emerytura jest/bedzie oplacana z wplywow ludzi w wieku produkcyjnym. Tak to kumulujesz cyferki, aby za kilkanascie lat twoje wplywy zostaly proporcjonalnie wyplacone wzgledem innych pobierajacych, a wielkosc wyplaty bedzie uzalezniona od sytuacji panstwa za czasow Twojej emerytury.Jezeli stosunek liczbowy ludzi w wieku produkcyjnym do pobierajacych odpowiednio sie zblizy lub tez emerytow bedzie wiecej niz ludzi w wieku produkcyjnym, to dostaniesz tyle, ile tamte pokolenie bedzie w stanie wyprodukowac (oczywiscie proporcjonalnie wzgledem wszystkich emerytow). Duza grupa bezdzietnych przyczynia sie do tego, ze ich spoleczenstwo (i z ktorego korzystaja), w przyszlosci bedzie posiadalo zaburzona strukture wieku, skladajaca sie glownie z ludzi starszych, schorowanych i niewydajnych ekonomicznie, itp itd.

A co wg Ciebie należy przekazywać dzieciom? podejście typu: mój wygląd , mój biznes i tylko ja się liczę i moje dobro. To ma być tolerowane? co w tym jest wartościowego?mało już jest dyskryminowanych i poniżanych dzieci?Nie lepiej uczyć empatii i uwrażliwiać na potrzeby drugiego człowieka ?Niech każdy żyje jak chce mnie to nie obchodzi ale nigdy bym dziecka nie uczyła podejścia typu:ja, ja, ja i tylko ja.

Ja mam swój biznes pisze tylko o wyborze tych co nie stać na dzieci. Jak napisałem wszystko prowadzi do wielkiego konfliktu zbrojnego nie owijajmy w bawełnę wojny to jest nasz osobisty powód nie  posiadania dziecka. Nie chcemy by nasze dziecko musiało cierpieć na tym.Poza tym polityka w stylu partyjniactwa mnie nie interesuje (jeden złodziej zastąpi drugiego złodzieja) w tym temacie a gospodarka i finanse obojętnie jaki rząd by to zrobił było by to złe ponieważ nie przekłada to się na dzietność a co najwyżej na wakacje dla rodzin wielodzietnych. Nie oszukujmy się żłobki są mniej spektakularnym ale bezpieczniejszym rozwiązaniem alternatywą były by specjalne bony na wszystko dla dziecka także usługi medyczne dla dziecka wyłączywszy ludzi o takiej dobrej sytuacji materialnej jak np ja to mój pomysł no ale to nie wszystkim by się spodobało  ... Dlatego od czynnego angażowania się w politykę trzymam się daleko.

Jaguar doskonale mnie rozumiesz.

Mimo tego że pobierasz świadczenie. Pracujesz i ukrywasz swój dochód. Wiec Jaguar ma rację mówiąc oszukujesz. A w dodatku jako usprawiedliwienie podajesz chorobę własnego dziecka. To ten wystawiany tutaj altruizm posiadaczy potomstwa?  Każdy stara się utrzymać rodzinę, albo jeśli nie ma środków nie uwierzysz nie decyduje się na dziecko. Kretactwo i cwaniactwo..gratuluję postawy. Godna rodzica.

I kto tu kogo obraża. Chyba źle doczytałaś pracowałam czas przeszły dokonany , obecnie nie pracuje ale zmierzam. Dwa lata temu świadczenie wynosiło 520 zł także proponuje spróbować utrzymać się za te pieniądze lub iść do pracy i bez przerwy kombinować zwolnienia ,( to chyba też matactwo nie bo pracownik nie wywiązuje się z obowiązków )lub się zwolnić by biegać po urzędach i rehabilitacji.
Wcześniej dopóki nie wiedziałam ,że syn jest chory pracowałam na umowę o pracę i dalej do takiej umowy wrócę po studiach .
Nie decydowałam się na dziecko po prostu wpadłam jak nie jedna .

i tu jest clou wszystkiego

A co to ma do rzeczy teraz. Kocham własne dziecko mimo ,że jest jakie jest i nie chciałabym ,żeby go kiedykolwiek zabrakło.

Ruta ja nie kieruje się podejściem ,że świat ma się kręcić wokół mnie , mojego wyglądu, moim potrzeb i zainteresowań i takich wartości nie chce przekazywać dzieciom. Nie uważam ,że ktoś jest egoistą bo nie chce mieć dzieci tylko jest egoistą człowiek , który patrzy wyłącznie na swoje dobro a to jest już różnica. Nikt nie jest idealny i też nie jestem przykładem świętości ( daleko mi do tego)ale przez to ,że pracowałam  a miałam  świadczenia nie należy oceniać ,że jestem złą matką czy złym człowiekiem.

niech mi ktos wyjasni  dlaczego dbanie o swoje wlasne dobro jest zle?

dlaczego czlowiek, który dba o swoje dobro jest nazywany egoista?

czy jedynym sposobem, zeby nie byc postrzeganym jako egoista, jest urodzenie dziecka?

czy to sprawia, ze ktos przestaje byc egoista?

poza tym ktos, kto dba o swoje dobro moze również dbać o dobro innych. zapasy dobra sie nie wyczerpują - jeszcze nie slyszalam, zeby starczały tylko na jedna osobę.
podobnie jest z miloscia - nie wyczerpuje sie jak kochasz juz jedna osobę czy jedno dziecko.

kazdy ratownik Ci powie, ze zeby skutecznie ratowac innych musisz byc sama bezpieczna - jesli nie jestes bezpieczna - nie ratujesz innych. proste.

Dziewczyny mam nadzieje, ze nie przejmujecie sie tymi wypowiedziami? Smutny jest los czlowieka, ktory ocenia zero - jedynkowo i patrzy tak jednostronnie. Wybaczcie, ale nie zyjemy w swiecie, gdzie konieczne jest przedluzenie rodu. Moze jeszcze jak w jakiejs dynastii musi sie urodzic chlopiec?

Kazdy sam wie co mu daje szczescie. Nie powinno to byc powodem zartow. Przeciez to nadal tacy sami ludzie, po co tworzycie oboz my majacy dzieci i oni niemajacy. Czy to swiadczy od razu o wartosci czlowieka? Nie.

No i wiecie co innego wpadka, a co innego przemyslana decyzja. Jak jest wpadka, to ok i tak wiele matek dziecko pokocha, ale nie jest to i tak pozadana sytuacja. Trzeba czasu, by sie z tym oswoic. No i dziecko czasem wtedy nie zyje w dobrych warunkach, a jakis poziom zycia tez jest wazny, nie to ze bogactwo, ale jak jest bieda i starcza ledwo na jedzenie to kiepsko.

No i nigdy nie wiadomo moze urodzic sie niepelnosprawne dziecko. To na pewno wielkie wydatki.

Czytasz zbyt dosłownie. I potem zdziwienie, że ktoś Ci zarzuca krytykanctwo.