SKUTKI NARCYZMU - Netkobiety.pl

W sensie, że "nowa" nie jest zupełnie świadoma, na kogo trafiła i w razie czego byś stanęła po jej stronie, bo kiedyś byłaś taka jak ona?

a ja nawet mam trochę wyrzutów sumienia, bo bym się cieszyła, jakby była nowa.

na pewno nie poświęcałby tyle czasu na mnie wtedy...

A to też rozumiem. Dlatego się cieszę ale nie zmienia to faktu, że szkoda, żeby przechodziła to samo

Ale to prawda - jak miał babę, nawet chwilowo, to ja miałam spokój. W przerwach - tragedia

Żonki akurat nie lubiłam, ale dała sobie sama radę.Te kolejne też. Ta obecna mnie martwi nieco, zwłaszcza, że dała sobie zrobić dzieci (bliźniaki). Ponoć wpadka. Ale jak go znam, to to było zaplanowane, nie będę się w szczegóły wdawać... tylko że Ona w razie potrzeby ma teraz większy problem...

Musiałaby być podobna i dać sobie wejść na głowę przynajmniej na jakiś czas, taka prawda. Edytowałam zresztą mój post wyżej. Teraz mam spokój.

chryste... masakra... dziewczyno, to już przegiecie. moj ma piątke dzieci - pewnie ten sam schemat.

ja od razu powiedziałam, że zadnych dzieci. dodatkowo jeszcze sama sie zabezpieczalam, coby zadnego "przypadku" nie było.

Piątkę? Knur rozpłodowy...
Ja z nim chciałam. Na początku byłam debilką i sądziłam, że jeśli chce mieć ze mną, to "coś znaczy". Potem poleciało w lata, staliśmy się narzeczeństwem, więc to "naturalne". Ale jak usłyszałam "Zróbmy sobie zawody z Goską [jego kochanko-dziewczyna], która pierwsza zajdzie ze mną w ciążę, ta wygrywa" to mi opadło już dosłownie wszystko.

błagam, powiedz, że żartujesz...

qźwa... jakbyśmy urzadzaly zawody na największego psychopate, to Twoj by wygrał bezsprzecznie...

Haha, dziewczyny, Wy to pewnie młode i ten mój to mógłby jeszcze tych Waszych czegoś nauczyć

Ja to sobie przypomniałam właśnie "ty jedna tylko wiesz, jaki ja naprawdę jestem" - i jak sobie teraz pomyślę, jaka byłam z tego dumna, to mam ochotę skoczyć z mostu, Ty idiotko, pietruszka, Ty

O skutkach narcyzmu rzeczywiście niewiele można przeczytać ponieważ ci ludzie nie są skłonni do zwierzeń, zresztą po co?, przecież oni nie mają problemu, tylko my.

Kalejdoskopko, wiem, że to Twój temat, jednak liczę na Twoją wyrozumiałość.

Też maglowałam ten temat aby zrozumieć i przetrwać, od dzieciństwa po starość – jak sobie z nimi radzić! (tak też trafiłam na Twój temat i po części Oliwi – starość z narcyzem) i zrozumiałam, że jestem manipulowana dla osiągnięcia ich celów przez co, stałam się inną osobą, nieufną wobec ludzi, wszędzie widziałam kłamstwo, manipulacje i chęć wykorzystania innych, jednak nie personalizowałam się z nimi.

Szukałam nie wiem czego i po co? Nie życzyłam im dobrze aż w końcu zrozumiałam, że  to biedni i ubodzy ludzie, pomimo wysokiej pozycji w środowisku jaką pozyskali psim swędem są emocjonalnymi inwalidami.

I tak sobie myślę, że może oni skończą jak ten mityczny narcyz - umrą w samotności, nie mogąc zbliżyć się do drugiej osoby.

Zgadzam się z Tobą, o tym, że narcyzm to wybór - pisze Summer.

Narcyzm sam w sobie nie jest wyborem, a przynajmniej nie swiadomym- jest zaburzeniem charakteru, które ksztaltuje się w człowieku w okresie dzieciństwa i dorastania. Wyborem natomiast jest zauważenie, ze cos jest nie tak i chec podjęcia leczenia.

Jakie sa skutki tego zaburzenia dla narcyza? Przeogromne. Taka czlowiek nigdy nie jest wstanie wyksztalcic głębokich wiezi z innymi ludzmi, ciagle zyje w paranoji, ze ktoś będzie od niego lepszy, popelnia ciagle te same bledy, których nie jest w stanie skorygować, bo musiałby krytycznie na siebie spojrzeć, i jak kilka osob tu napisalo, często gesto konczy jako zgorzknialy, samotny człowiek, który ma za sobą zniszczone malzenstwa, niespelniona karierę i dzieci, które go unikają.

Wklejam wypowiedź, którą zlazłam w sieci.

..”Sam leczę się z narcystycznego zaburzenia osobowości. Niestety wiem, jak bolesne, pełne cierpienia jest życie narcyza. Jaka nęka go ogromna tęsknota za uczuciami, za miłością, jak sam pragnie pokochać kogoś prawdziwie, choć czuje, że nie wie, jak się to robi.

Internet pełen jest przestróg przed takimi jak ja, sugestii by uciekać w siną dal, surowych ocen i komunikatów nie dających szansy narcyzowi na zwykłe życie u boku innych ludzi. To powoduje jeszcze głębsze poczucie izolacji. Ja naprawdę pragnę być taki jak Wy, zdrowi! Chcę się nauczyć prawdziwie kochać, chcę poznać smak empatii, oddania, życzliwości dla innych, akceptacji dla odrębności drugiego człowieka, ale też poczucia winy, prawdziwego smutku, czy zgody na to, że człowiek czasem w życiu cierpi. Chcę być zwykły, na przekór temu, co nakazuje mi głowa i moje zafałszowane uczucia! Chcę skosztować spontaniczności i przestać się w końcu dławić lękiem i agresją”.

Za to ja się nie zgadzam z przypisywaniem mi słów, z którymi się nie utożsamiam, nie zgadzam i w które nie wierzę, bo są niezgodne z moją wiedzą, doświadczeniem i przekonaniami.
Kalejdoskopko, proszę zacytuj moją wypowiedź, w której twierdzę, że narcyzm to wybór, bo ja znalazłam tylko twoją, w której twierdzisz, że narcyzm to wybór, co słusznie podważył Apologises.

Ja tez się nie zgodzę to końca, że narcyzm to "wybór".

Chciałabym kogoś pokochać, mieć empatię - ale taką wynikającą z realnego wczucia się i zrozumienia w czyjeś położenie, co ktoś czuje.
Tymczasem mam tylko 'kognitywną', którą zawdzięczam latom pracy nad sobą i sile woli.  A i tak nie zawsze się udaje.
Nie da się poczuć emocji 'siłą woli', bo tak trzeba czy wypada. Albo się czuje albo nie.

Kiedyś nie rozumiałam Ojca (narcyza), miałam żal i pretensje. A teraz, kiedy dorosłam i jestem w wielu aspektach taka sama, wiem, że tego się nie wybiera.
Jest czas za dzieciństwa, przez kilka lat żeby 'nauczyć się kochać', potem już jest po zabawie..Można co najwyżej nauczyć się "naśladować" pewnego pożądane zachowania i emocje, ale to by było na tyle.
Nie poczujesz czegoś, czego w Tobie nie ma.

Tak ja to widzę.

Sammerko, to chyba ja namieszałam, rzeczywiście o tym, ze narcyzm to wybór pisze Kalejdoskopka - przepraszam.

Platynową chyba a narcyzm wcale nie jest najmniej szkodliwym dla otoczenia zaburzeniem osobowości. Osoby po związkach z narcyzami bardzo długo dochodza do siebie (albo i nigdy). Poza tym narcyzów jest mnóstwo.

To było chyba właśnie to co mnie trzymało przy moim - ta duma że jestem wybrancem, jestem unikalna, jak go ujarzmiłam... Jak najbardziej naiwna ale to dopiero teraz do mnie dochodzi

Oni nie angażują się emocjonalnie. Nie przywiązują się do nikogo i nie ma mowy żeby nawiązali z kimkolwiek więź emocjonalna więc dlatego nie czują straty kiedy się od nich odchodzi poza tym zawsze zabezpieczają sobie tyły zanim ty zdecydujesz o odejściu o już dawno tworzy kolejny związek najczęściej maja kilka związków równocześnie... Oni szybko się nudzą partnerką zeruje taki na tobie puki jesteś kiedy mu się znudziła da ci to odczuć zrobi wszystko żebyś to ty powiedziała dosyć koniec bo oni muszą ładnie wyglądać i muszą mieć możliwość powiedzieć to ona mnie zostawiła nie ja ją lepiej się z tym czują i mogą grać ofiarę przed znajomymi czy rodzina. Nie czują straty. Córka mojego narcyza powiedziała do mnie takie słowa on się szybko przywiązuje ale jeszcze szybciej się odwiazuje... No w końcu znała go obserwował jego związki i zachowanie jego kiedy się kończyły... Zero żalu, następna już była urabiana... Narcyz nie radzi sobie z samotnością dlatego przeskakuje z kwiatka na kwiatek.. Musi mieć zywiciela...